Literatuur 2 Atheneum. Opdracht 1. Mening:

Ik heb het boek ‘De jongen in de gestreepte pyjama’ gelezen. Het gaat over een negenjarige jongen, Bruno, die in 1943 uit Berlijn verhuist, naar een plek ver weg. Hun nieuwe huis staat naast een heel hoog hek. Dat hek schermt Bruno af van de vreemde mensen die hij daarachter ziet bewegen. Op een van Bruno’s ontdekkingstochten ontmoet Bruno een jongen wiens leven helemaal verschilt van dat van hem. Toch worden ze vrienden. Die vriendschap is helaas niet zonder gevolgen.

Mening:

Ik vind het boek een spannend, mooi, geloofwaardig,ontroerend en verrassend.  Het boek is spannend omdat er dingen gebeuren die je niet verwacht. ( Bruno gaat op een dag binnen de hekken van de barakken. Hij trekt dezelfde ‘’pyjama’’ aan als Shmuel. Ze gaan samen de vader van Shmuel zoeken. Opeens als ze in een van de barakken staan, wordt aan alle mensen in die barak verteld dat ze moeten ‘’douchen’’. Die soldaten staan onder leiding van Bruno’s vader. Bruno en Shmuel gaan samen mee naar binnen. Dat was het laatste wat er ooit van de twee jongetjes vernomen is. Ze zijn vergast. Natuurlijk wist Bruno’s vader dat niet. Toen hij erachter kwam pleegde hij zelfmoord.). Ik vond het ontroerend omdat in dit (helaas) waargebeurde verhaal er zo veel dingen aantonen dat het leven niet eerlijk was, is en nooit zal worden. Ik zal het even uitleggen. Bruno’s vader was (zoals in de inleiding al aangegeven) een belangrijke man die hoog stond bij Hitler. En Hitler was tijdens WO II in Duitsland aan de macht. Hij geloofde er in dat Joden slecht waren en wilde ze daarom allemaal dood hebben. Aldus Hitler’s aanhangers ( waaronder Bruno’s vader.) Die mensen in de barakken achter het hoge hek van Bruno’s nieuwe thuis waren Joden. Ze zaten in een werkkamp waar ze uiteindelijk door brute wijzen om het leven werden gebracht(vergast). Bruno wist dat natuurlijk niet. Hij liep vaker stiekem naar het hek van de barakken waar hij Shmuel, zijn enige vriend in zijn nieuwe woonplaats, dan ontmoette. Hij zat helaas aan de andere kant van het hek. Op een dag besloot Bruno om door het hek te klimmen. Wat er daarna gebeurt is zonet benoemd in mijn vorige argument. Dit laat zien dat het niet eerlijk is als mensen als ongelijkheid behandeld worden. Een geloof maakt je niet meer of minder. En bovendien, Bruno wist helemaal niet wat er aan de hand was. Hij deed bijna alles voor zijn vriend. Helaas is het zo dat wat er toen gebeurde, gebeurd nu nog steeds. Misschien niet met gaskamers en werkkampen. Maar wel met onthoofdingen, moorden en aanslagen en noem maar op!  (IS). Ook is het ontroerend dat Bruno’s vader (in principe) zijn eigen zoon vermoord. Het verhaal laat ook zien dat je als kind soms gewoon hoort te luisteren en dingen moet accepteren. Dat is voor mij misschien nog wel het moeilijkste om te begrijpen. Als ik daar alleen al aan denk om dingen te accepteren met antwoorden zoals: het is nu eenmaal zo. Het kan niet anders. Wen er maar aan. Pas je maar aan, Dan word ik al ongelukkig.