Samenvatting
Vera Zagt is enig kind. Haar vader is een rigide militair, haar moeder is erg lief maar geestelijk instabiel. Vera vertelt haar verhaal ongeveer vanaf haar negende jaar. Haar moeder wordt regelmatig opgenomen in een gesticht maar dat wordt thuis doodgezwegen. Er wordt alleen gezegd dat ze “niet goed” is. Vera krijgt in zulke periodes haar moeder niet te zien. Doordat Vera zeer gevoelig en dromerig is en een instabiele thuissituatie heeft wordt ze op school veel gepest. Ze ondervindt ook weinig aansluiting in de ruige achterstandswijk waarin zij opgroeit. Van haar vader krijgt Vera een fotocamera, waarmee ze altijd dierenfoto’s neemt.
Voor haar thuissituatie schaamt Vera zich en ze neemt nooit iemand mee naar huis, zelfs als iemand aardig is durft ze die niet mee naar huis te nemen. Hoewel Vera best naar een hogere vorm van onderwijs had gekund, moet ze na de Citotoets naar de mavo. Ze heef het eerst erg naar haar zin: de lessen zijn veel leuker en ze wordt voorlopig niet gepest. Maar dat gaat later toch weer gebeuren. De rector vindt dat ze er zelf ook schuldig aan is, omdat ze afwijkt van de groep.
Vera ontdekt waar haar moeder is opgenomen en gaat op een woensdagmiddag naar die kliniek. Een aardige verpleegster laat haar bij haar moeder en het weerzien is heel mooi. Thuis vertelt ze hier niets over. Zij praat met haar moeder onder andere over hun hond Fabel die op een dag door haar vader is weggebracht. Haar moeder denkt dat vader de hond heeft laten vermoorden. Wanneer ze thuis komt, vraagt ze dat aan haar vader die haar vertelt dat hij de hond naar een asiel heeft gebracht. In zijn eigen jeugd heeft hij echter gezien hoe zijn eigen hond daar vergast werd.
Op school wordt Vera weer gepest.  Ze put moed uit de bezoeken aan  haar moeder, omdat ze veel gemeen hebben, haar moeder tekent en zij fotografeert en ze denken hetzelfde over dingen, heben dezelfde gevoeligheden. Ze hoort van oma, de moeder van haar vader, dat het met haar moeder pas mis is gegaan vlak na de geboorte van Vera. Voor die tijd was haar moeder “normaal”.
Vera is de pesterijen  zat. Ze wordt gepest om het anders zijn en gaat zich daarom ook gedragen zoals de meiden in de klas (geen huiswerk leren, make-up opbrengen, roken). Ze krijgt steeds meer ruzie thuis, maar vrienden op school. Haar moeder vraagt of ze al een vriendje heeft en waarschuwt haar ervoor. De ruzies thuis escaleren als Vera blijft zitten. Vader ontneemt haar  de camera. Stopt de moeder met het innemen van haar medicatie.
Als Vera weer een keer op bezoek wil gaan bij haar moeder, vertelt de verpleegster dat ze nu op een gesloten afdeling zit waar ze geen bezoek kan krijgen. Ze vertrouwt het niet en komt erachter dat haar moeder wil vluchten. Ze spaart geld van haar bijbaan en ze steelt  geld van haar vader. Ze gaat haar moeder halen om samen weg te vluchten naar Parijs, waar kennissen van haar moeder wonen en zij hen beiden wil gaan onderhouden met het maken van tekeningen van toeristen.  Ze gaan naar het station en terwijl Vera kaartjes koopt, is er opschudding buiten. Ze heeft niet in de gaten gehad dat haar moeder in een depressie verkeerde, toen haar dochter naar binnen was voor kaartjes is ze voor de passerende sneltrein gesprongen.
De volwassen Vera is 38 jaar en dierenfotografe. Ze werkt als freelancer en voert opdrachten voor tijdschriften en boeken  Ze is al jarenlang samen met de jaren oudere Lucien Reinders die een schoonmaakbedrijf heeft. die hij heeft. Ze wonen in een Brabants dorpje in voormalig Rabobankfiliaal dat ze’t Fort noemen en dat helemaal is ontworpen door Vera. Lucienkomt vaak laat thuis, heeft dan vaak ook gedronken. Het probleem is dat Lucien heel graag kinderen wil, dat heeft het huwelijk opscherp gezet, want Vera schiet helemaal in de stress als ze er alleen al aan denkt dat ze kinderen moet krijgen. Ze is als kind getraumatiseerd door haar opvoeding, het pesten en uiteindelijke zelfmoord van haar moeder, en bang geworden dat ze net zo gek wordt als haar moeder als ze zwanger raakt en een kind krijgt. Lucien houdt wel van haar maar de relatie bekoeld en hij weet niet meer of hij wel met har verder wil. Uit pure angst dat ze op een dag alleen zal zijn, zoekt ze aansluiting bij een man die haar minnaar wordt. Nico Vrijland is een Zeeuwse hoofdredacteur die in een stoffig huwelijk vastzit, en daarmee beantwoordt aan de verwachtingen van zijn familie. Ze geeft niet echt om hem, maar voelt zich veilig, hij fungeert zonder het te weten als en soort vangnet voor haar.
Lucien wordt bij zijn vader geroepen.  Hij haat zijn vader omdat die het gezin in de steek heeft gelaten toen Lucien puber was, voor een Spaanse vrouw, Rosalie. Hij heeft een zoon met haar, Aron, die 15 jaar jonger is dan Lucien. Vader Hans vertelt zijn zoon dat hij kanker heeft. Hij wil graag met al zijn kinderen (Lucien heeft ook nog een zus, die niet heeft gebroken met haar vader) een laatste vakantiereis naar Florida maken. Lucien wil eerst niet mee, zeker als hij hoort dat ook Aron meegaat, de zoon waarvoor zijn vader hem voor zijn gevoel in de steek heeft gelaten. Maar hij zet zich eroverheen.
Ze vertrekken naar Florida, vieren er Kerst. Lucien trekt veel op met de kinderen van zijn zus, hij is een leuke oom (was dat thuis ok al). Er worden opmerkingen gemaakt dat het jammer is dat Lucien zelf geen kinderen heeft. Lucien krijgt in Amerika berichtjes  van een van zijn schoonmaaksters, over wie hij geheimzinnig doet. De laatste avond heeft Vera troosteloze seks met Lucien die dronken is. Met Aron voelt ze steeds een klik, en erotische spanning.
Als ze terug in Nederland is, krijgt ze te maken met een wanhopige Nico. Hij wil scheiden van zijn vrouw en verder met Vera, maar Vera krijgt het benauwd hiervan, want Nico was vooral een vangnet en ze weet niet of ze genoeg om hem geeft om met hem verder te gaan. Ze is helemaal in de war en verlaat het hotel vroegtijdig. Als ze thuiskomt, is Lucien er niet. Die denkt dat ze nog op een congres is waar ze over loog en Vera komt erachter dat hij bij schoonmaakster Desi is, een zorgzame vrouw met jonge kinderen, die een gezin heeft waar Lucien zo naar verlangt. Aron regelt een foto-opdracht voor haar en  daarvoor moet ze naar La Palma, waar hij ok is. Ze hebben daar seks en worden tot over hun oren verliefd. Aron wil dat ze bij hem in Spanje blijft, maar Vera keert toch terug, verward, want ze vindt dat ze dit bedrog haar man niet kan aandoen. Aron laat zich niet wegduwen zoekt haar s nachts thuis op om een doorbraak te forceren, waarna ze uiteindelijk met hem vertrekt.
Vera is heel gelukkig in Sevilla, de mooiste stad die ze in haar leven heeft gezien. Daarna verhuizen ze naar Ronda, ze blijven steeds mar kort in toeristische appartementen en bij vrienden van Aron in hitels. Vera raakt zwanger en ze moeten naar Nederland verhuizen vanwege het werk, de opvoeding van het kind en de ziekte van Arons vader. Aron is voor zaken terug naar Spanje als Vera hoogzwanger haar schoonouders bezoekt. Dar hoort ze dat Aron die ochtend in Spanje bij een motorongeluk is omgekomen. Vera beleeft alles in een roes. Ze heeft ook bijna geen geld om dingen te regelen. Ze moet uit haar atelier en Lucien heeft ’t Fort verlaten, het huis staat leeg en te koop. Lucien woont nu bij Desi, in een gezellige buurt, wat hij altijd al heeft gewild in plaats van een ‘fort’. Vera trekt in het lege fort en komt in een depressie terecht, verwaarloost zichzelf, eet blikvoer uit de voorraadkast dat ze nog kan vinden en wast zich niet meer. op een bepaald moment gaat ze voor steun naar een Maria kapel, waar ze een afschuwelijk visioen krijgt en waarna na ze midden in de nacht op het spoor gaat staan omdat ze haar kind geen kloteleven wil aandoen. Ze springt toch niet, maar weet Nico te bellen. Die neemt haar mee naar zijn gescheidenmannenflatje in Vlissingen en verzorgt haar liefdevol.
Op 11 oktober wordt dochter Nora geboren. Schoonvader Hans is twee weken ervoor gestorven en  schoonmoeder gaat naar Spanje, naar haar Spaanse familie. Nico verzorgt Vera en de baby, maar moet op een gegeven moment weer aan het werk.  Vera kan op dat moment niet voor haar dochtertje zorgen: ze is de weg kwijt. Nico schakelt de hulpverlening in. Vera wordt opgenomen. Ze is niet gek, vindt de psychiater maar een vrouw die getraumatiseerd is door de omstandigheden waaronder ze is opgegroeid.  Er is hoop: ze is haar moeder niet en Nico is geen Theo. Ze heeft hoop dat ze ooit uit de inrichting zal komen en met de lieve Nico zal kunnen doorgaan. Als ze op het laatst van het boek huilt, zijn de tranen voor haar moeder. Uit een kindertekening van Nora die achterin het boek staat blijkt dat ze inderdaad jaren later weer thuis is en er een kind is bijgekomen, van Nico. Het gezinnetje van vier woont op een mooie boerderij met een fotoschuur en een hond die Fabel heet.