Ster! door Veronica Hazelhoff

Titel: Ster!

Auteur: Veronica Hazelhoff, geboren in 1947 in Groenekan, overleden in 2009 in Utrecht. Aantal bladzijden: 142, waarvan 137 bladzijden het verhaal. Dit boek is niet vertaald, het is oorspronkelijk van een Nederlandse schrijver in het Nederlands geschreven. Jaar van uitgave (eerste druk): 2000.

Het verhaal speelt zich af in Amsterdam (het Bronsproducties-kantoor), een dorpje in Friesland (in een boerderij waar Janna woont), in het huis van de ouders van Leen (locatie onbekend), het huis van de ouders van Remco (in de buurt van het huis van de ouders van Leen), in een bioscoop (locatie onbekend), en in een galazaal (locatie onbekend). Bij de meeste locaties waren ze af te leiden uit de tekst, in de kennismaking van de hoofdpersonen in de eerste 2-3 bladzijden.

Het verhaal speelt zich af rond 1980, omdat in sommige delen van het verhaal Stella een walkman gebruikt, die rond 1980 populair werden, en ervoor en erna nog niet bestonden / niet meer gebruikt worden. Dat het zich in 1980 afspeelde,  is  wél belangrijk, omdat in sommige delen van het verhaal Leen met haar ouders gaat communiceren, met de telefoon, die eerder nog niet / niet overal beschikbaar was. Het verhaal speelde zich meestal af in een vakantieperiode of schoolvrije periode, zoals vermeld werd in het verhaal. De totaal verstreken tijd is iets meer dan 1 jaar, omdat Stella aan het begin van het verhaal nét 17 jaar oud is, en aan het eind 18 jaar oud is.

De hoofdpersonen zijn Stella en Leen (soms Lena genoemd, zijn zussen van elkaar). Leen is één jaar jongen dan Stella. Stella is zwakker, dunner en makkelijker kwetsbaar dan Leen. Ze is ook heel zelfstandig, omdat ze zelf kiest wat ze doet en laat anderen haar daar niet bij helpen.  Leen is nieuwsgierig over wat Stella overkomt, terwijl Stella niet zo enthousiast is in de meeste delen van het verhaal.

De meeste mensen zouden liever op geen van beide willen lijken, omdat ze de hele tijd verstoord worden door bellende mensen, mensen die aan de deur komen, etc., omdat Stella zo beroemd was geworden. Behalve mensen die houden van veel geklets, dan is dat heel leuk voor ze, maar volgens mij lijkt al dat gezeur wel heel irritant.

Ik  zou nog heel graag een vraag aan Remco willen stellen, namelijk: “Hoe oud ben je?”

Dit was namelijk niet af te leiden uit de tekst, en ik wou het graag weten, omdat ik dan beter een beeld over hem zou krijgen, omdat ik niet in kon schatten wat zijn leeftijd is.

Het belangrijkste probleem in dit boek is dat haar familie (ouders en Leen) vindt dat Stella de verkeerde keuze heeft gemaakt. Ze wordt namelijk gevraagd om in een film te spelen. Ze heeft het contract al ondertekend, wanneer ze opeens wordt geïnformeerd dat ze óók in vrijscènes moest spelen. Het maakt haar niks uit, maar haar ouders en haar zusje Leen wel. Dit levert veel schamende momenten op in het verhaal.

Stella en Leen zijn zussen. Stella is één jaar ouder dan Leen. Op een gegeven moment wordt Stella 17. Janna, Stella’s vriendin uit Friesland, schrijft hier een brief over. Later leest Stella deze brief, wanneer plotseling Steven, een filmmaker, Stella belt en vraagt of ze auditie wil doen voor een film. Stella’s ouders vinden het geen goed idee, terwijl Stella toch gaat. Tijdens de audities moet ze een tekst voorlezen wat opgenomen wordt. Edith, de regisseuse,  komt samen met Steven bij haar op bezoek om Stella te informeren. Vervolgens leggen ze uit wat er in de film gebeurt: een minderjarig meisje dat van de boerderij naar de stad gaat verhuizen. Deze film wordt opgenomen in de zomervakantie. Pas nádat Stella heeft ondertekend, zegt Steven aan Stella dat ze in de film door een paar mannen misbruikt gaat worden. Stella’s vriendje Remco vindt dit helemaal geen goed plan, maar ja, Stella zet door en heeft het tóch al ondertekent. Daarna meldt Edith dat Stella haar haar moet laten groeien voor de opnames. Tijdens de zomervakantie gaan Leen’s ouders op vakantie naar Zuid-Frankrijk, Stella gaat naar Amsterdam voor de opnames, en logeert ondertussen bij Edith, en Leen let op het huis. Om contact te houden, gebruiken ze de telefoon. Wanneer Stella terugkomt, heeft ze een rode haarkleur. Stella meldde dat de film klaar zal zijn rond kerst.  Plotseling meldt iemand Stella dat een artikel over haar en de film in de krant staat. Onmiddellijk rent Stella naar de kiosk om een krant op te halen. In de krant staat dat de film “Nachtschade” zal heten. Sommige soundtracks van de films worden met een video uitgezonden op TV.  Vervolgens komen er ook advertenties in de kranten over de film.  Familie, vrienden en de crew van de film krijgt de film alvast te zien. Remco is nog steeds boos en wilt niet naar deze gebeurtenis. Hierna volgt de première (voor de overige mensen). Leen haalt Remco over om hier naartoe te gaan. Remco vindt dit niks en stormt naar de foyer. Leen volgt hem. In de foyer komen ze Edith tegen, die vervolgens moet overgeven op de wc. Remco gaat naar huis. Plotseling horen ze een droog applaus van een verdieping hoger en Leen en Edith besluiten erheen te gaan. De film blijkt afgelopen te zijn, en er worden interviews gehouden aan Leen en Edith. Één dag later vindt Stella een interview in de krant, waarin staat dat ze een “nieuw talent” is. En dan begint de ellende. Iedereen bij haar op school heeft het over de film, en er bellen dagelijks veel mensen, en er komt bergen post binnen, veel mensen vragen om een handtekening, etc. . Omdat iedereen het erover heeft op school, spijbelt Stella veel, en maakt ze helemaal geen huiswerk. Er volgt een mentorgesprek met Stella en haar ouders, maar omdat Stella haar niks boeit, luistert ze niet.  Stella is jarig. Er komen haast geen mensen, omdat ze liever uit wilt rusten.  Een paar dagen later komt er een Lieke aan de deur, ze wil haar namelijk nog feliciteren. Leen doet open en wijst haar af. Hier neemt Lieke wraak op en vertelt een roddelblad niet-kloppende verhalen over Stella en de film. Ondertussen gaat het weer goed tussen Remco en Stella, totdat Stella opeens ziet dat Remco iets met Leen heeft. Hierdoor wordt Stella boos op Leen en gaat ze dichtbij Steven’s studio wonen. Een paar dagen later komt er een prijsuitreiking waar ze opeens begint te huilen, omdat ze het oude mist.  Ze wordt opgehaald en gaat naar huis, waar ze daarna naar Janna wordt gebracht. Later gaat Leen hier ook heen. Janna brengt Leen naar Stella, waar ze weer vrienden worden en met elkaar spelletjes gaan spelen die ze vroeger deden.

Dit stuk uit het boek heeft veel indruk op me gemaakt, omdat het heel anders is dan de rest van het verhaal en omdat het zo “opeens” is, en ik lachte er ook nog om. Het gaat over een stukje op blz. 125

Leen liep hardop praten door de kamer. ‘Zo vaasje,’ zei ze tegen een lang geleden door Stella geboetseerd vaasje. ‘Hoe zou jij het vinden om kapotgegooid te worden? Tegen de muur, lijkt je dat wat?’ Ze pakte het vaasje en liet haar vingers over de onderkant gaan. Daar had Stella toen de klei nog nat was haar naam in gekrast. S.T.E.L.A. voelde leen (Stella was héél jong toen ze het vaasje maakte). ‘Zonde hè?’ zei Leen. ‘Of zal ik je maar weer neerzetten?’ ‘Tegen wie heb je het?’ Haar moeder was stil de kamer in gekomen. Leen zette snel het vaasje weg. ‘Tegen niemand, ik ben alleen, of ziet het ernaar uit dat hier nog iemand is.’

De titel van het boek ‘Ster!’ vertelt je alvast dat een persoon iets met een ster te maken krijgt. Hier is dat Stella, die van onbekende in een paar maanden een ‘Filmster’ word. Dus, het gaat over een persoon die een Ster word.

Een goede alternatieve titel voor het boek vind ik ‘Nachtschade’, omdat het eigenlijk een heel belangrijk onderwerp is in dit boek.

Dit boek vind ik heel spannend op sommige momenten, maar het wordt nooit saai, er is altijd wel iets aan de gang. Ook kwamen er veel onverwachte momenten in voor, zoals dat stukje uit het boek dat je net hebt gelezen. Wat ik wel heel leuk vind zijn de cliffhangers die er zijn voordat de nieuwe bladzijde begint, dus als ik stop met lezen, ben ik veel meer nieuwsgierig als ik verder lees dan bij andere boeken.

De woordkeus was voor mijn persoonlijke woordenschat wel moeilijk, dus ik heb er wel heel wat van geleerd. De zinsbouw was bijna altijd in tegenwoordige tijd, wat ik makkelijker te lezen vind, vergeleken met andere tijden. Maar, de lengte van de zinnen waren soms wel te lang, dan lees ik een zin, en dan is de zin te lang om in één keer te begrijpen, dus lees ik deze zinnen dan nog een keer. Dit is een voorbeeld van een volgens mij niet goed samengestelde zin: “Remco had het bordje voor Stella versierd met plakjes ei en tomaat die keurig dakpansgewijs lagen, verder lag er nog mayonaise op bestrooid met een beetje paprikapoeder” Ik vind dit een veel te lange zin om het in een keer op te vatten naar mijn mening, te veel in een keer. Verder zijn de woordkeuze en de zinsbouw in deze zin oké.

Het verhaal komt relatief snel op gang,  op de 3^e bladzijde van het verhaal wordt er al gebeld over de film, het belangrijkste probleem van het verhaal.

Het einde van het boek is vaag, het voelt alsof er nog iets moet gebeuren of mist. Wat er hier mist is hoe het met alweer een nieuwe film gaat, waar Stella nog over zou nadenken. Ook de reactie van Janna ontbrak wanneer Stella daar aankwam. Ze waren goede vrienden en ze hadden elkaar lang niet gezien. Deze dingen voelden heel incompleet, waardoor ik een gevoel kreeg dat ik nog niet op het einde was. Ik vond het dus niet een echt einde.

Ik heb nog nooit een boek gelezen / film gelezen over hetzelfde onderwerp, voor zover ik weet, want ik doe dat soort dingen niet vaak.

Ik verwachte een boek dat zich afspeelt rond de tijd van nu, maar dat kwam sowieso al niet uit toen ik opeens een “walkman” las. Ik dacht dat het rond de tijd van nu afspeelde omdat het woord ‘Ster’ me doet denken aan Youtubers, de “internetsterren” van nu, dus ik had meer een beeld over internetsterren dan over filmsterren.

Eigenlijk spreekt het onderwerp me niet aan, omdat er wel leukere dingen zijn dan films tegenwoordig. Ik had niet veel verwacht over het boek. Ik ben het boek gaan lezen omdat ik dacht dat het een beetje actueel was, maar tot in mijn teleurstelling tóch niet zo was.