a) Verwachtingen en eerste reactie
Bijna 3 weken geleden kwam ik erachter dat we een verslag voor Nederlands moesten inleveren. Maar ik had thuis geen goed boek liggen, om te lezen. De meeste boeken die ik nu nog lees mogen namelijk niet op de bovenbouw literatuurlijst staan. Daarom ging ik naar de bibliotheek, ik heb daar een stuk of 10 boeken in m’n handen gehad, maar alle boeken leken me moeilijk, en ook niet zo leuk. Ik houd nog niet echt van volwassen boeken. Na die 10 boeken kwam ik bij dit boek aan. Het boek leek me op het begin niet zo super leuk, maar ik moest toch een boek hebben om te lezen, daarom heb ik dit boek toch meegenomen. Ik verwachte dat het boek veel over het leven van Wouter zal vertellen, maar dat vond ik wel tegenvallen. Ik vond het boek ook heel moeilijk, al vanaf het begin af aan. Het boek begon wel mooi, maar ik vond het niet zo leuk om te lezen, vooral omdat ik het boek niet zo goed snapte. Zeker op het begin heb ik een paar pagina’s dubbel gelezen. Na een tijdje kwam ik in het verhaal. Er bleek toch wel een mooi verhaal in het boek te zitten. Ik ben toch niet 100 procent blij dat ik het boek heb gelezen. De volgende keer kies ik een boek dat mij meer ligt, qua woordgebruik, maar ook qua onderwerp. Dit soort boeken is helemaal nog niets voor mij.
b) Beknopte samenvatting en analyse
Samenvatting
In zeewijk woont in de jaren vijftig een gezin: Wouter Sandhof, zijn oudere broer Stijn en zijn vader en moeder. Op een avond ziet Wouter dat zijn ouders een beetje aangeschoten in de richting van de duinen lopen. De volgende dag blijkt dat zijn ouders die avond niet meer zijn thuisgekomen. Het lijk van de vader van Wouter en Stijn spoelt aan. Maar van hun moeder wordt alleen een bundeltje kleren gevonden.
Tante Dien is het enige familielid dat werkelijk treurt om het verlies van vader en moeder. Wouter en tenslotte ook Stijn zoeken troost bij tante Dien.
Na een paar weken neemt toch Stijn de touwtjes in handen. Hij maakt plannen om de kunsthandel te verkopen, en om een platenzaak te beginnen. Als hij 21 wordt kan hij de voogdij over Wouter krijgen. Hij zal dan ook hun moeder laten “doodverklaren” en de toegang krijgen tot het familiekapitaal. Dit vindt Wouter helemaal niets, voor hem leeft zijn moeder nog. Hij probeert zijn moeder te laten herleven door te ruiken aan haar kleren.
Wouter denkt dat zijn moeder nog in leven is. Hij denkt haar diverse keren te zien. Maar niets is waar. Werkelijkheid en waan gaan door elkaar lopen. Dit komt waarschijnlijk doordat hij zijn moeder heel erg mist, en dat hij gelooft in de gelukbrengende werking van zijn talisman (een kiezelsteen die hij op het strand heeft gevonden). Doordat Wouter leesblind is, spreekt tante Dien delen uit de bijbel in, op een bandrecorder. Wouter gaat het geloof van tante Dien overnemen. Hij gaat ook geloven in wonderen.
Ondertussen wordt de kunsthandel verbouwd, hierbij vind Wouter twee schilderijen, met een brief erbij van meneer Bender, die vraagt of de schilderijen naar zijn onderduikadres gebracht kunnen worden. Blijkbaar heeft Wouters vader zich eraan gehouden.
Meneer Bender is een Joodse meneer, waarvan de vader van Wouter chauffeur was. Wouters moeder en haar zus, tante Dien, werkten voor de oorlog ook bij hem.
Wouters moeder trok toen heel veel naar zijn vader toe, ze werden verliefd op elkaar.
Na de oorlog kwam meneer Bender niet terug, hij is overleden volgens een neef van hem.
Stijn krijgt veel telefoontjes voor verschillende schilderijen te verkopen. Er wordt ook door twee mensen gebeld over het schilderij van meneer Bender. Het probleem is dat beide mensen aanspraak maken op het schilderij. Namelijk de neef van meneer Bender, die bij de moeder van Wouter in de kunsthandel is geweest, en een museumdirecteur aan wie Wouters vader het schilderij voor veel geld heeft aangeboden.
Wouter denkt dat hij nu de sleutel heeft tot het begrijpen van het drama dat zich die zomernacht heeft afgespeeld. Op zijn vaders lijk zijn sporen van worsteling gevonden. Wouter denkt dat dat komt door het schilderij van meneer Bender dat hij wilde verkopen, en dat moeder daar achter was gekomen, en daarom Wouters vader heeft mishandeld.
Na een paar maanden kent Wouter een deel van de bijbel uit z’n hoofd, omdat hij elke dag naar de bandrecorder luistert, die tante Dien heeft opgelezen. Toch besluit Wouter zijn eigen verhaal juist op die band in te spreken. Dagen is hij er mee bezig, steeds meer herinneringen komen naar boven. Maar uiteindelijk staat alles op de recorder. Hij besluit toch alles te wissen. Tijdens het wissen van de band, volgt Wouter (in zijn waan) zijn moeder de zee in. Opeens herinnert hij zich de bandrecorder die in zijn afwezigheid heel het verhaal heeft gewist. Het boek eindigt met de zin: Als ik opkijk is ze verdwenen. Waarschijnlijk heeft Wouter zijn moeder in zijn waan achtervolgd, en is hij “wakker” geworden doordat de band af
liep. Daardoor is z’n moeder verdwenen.
Analyse
× Motieven
Dood: De ouders van Stijn en Wouter gaan dood. Van hun vader is het zeker, dat hij dood is. Maar van hun moeder weten ze het nog niet zeker.
Angst: Wouter is heel vaak bang, omdat hij zijn vader en vooral zijn moeder heel erg mist. Hij is dan bang dat als zijn broer de voogdij over hem krijgt, dat dan alles zal veranderen.
Duinen: Wouter vlucht heel vaak de duinen in, omdat hij bang is voor de werkelijkheid, in de duinen denkt hij ook zijn moeder te zien.
× Personages
Hoofdpersoon:
Wouter Sandhof. Wouter is ongeveer 15 jaar. Hij is een kwetsbare, gevoelige jongen. Hij heeft geregeld ernstige aanvallen van migraine en kan ten gevolge van leesblindheid nauwelijks lezen en schrijven. Hij is daarom 3 keer blijven zitten in de derde klas. Hij blijft hopen dat zijn moeder op een dag thuiskomt, en leeft soms in zijn eigen wereldje van waan.
Bijpersonen:
Stijn Sandhof. Stijn is bijna 21 jaar. Hij is de broer van Wouter en heeft verkering met Lisa. Stijn wil zijn moeder doodverklaren, omdat hij dan het familiekapitaal kan opeisen. Stijn is een nuchtere jongen, die niet snel z’n emoties laat zien. Maar in zijn omgang met Wouter kom je zijn gevoelige kant tegen. Stijn lijkt alles op een rijtje te hebben.
Tante Dien. Zij is de zus van de moeder van Stijn en Wouter. Vroeger werkte ze samen met haar zus voor dezelfde meneer. Tante Dien is het enige familielid dat met Stijn en Wouter meeleeft. Ze komt vaak voor hun koken. Omdat Wouter niet kan lezen en schrijven heeft ze stukken uit de bijbel voorgelezen en op een bandje gezet.
Lisa. Lisa is de vriendin van Wouter. Wouter heeft haar leren kennen in een café. Ze is een mooie meid, en wordt door Tante Dien “straatmeid” genoemd. Lisa werkt in een kapperszaak en woonde vroeger niet in Zeewijk. Ze vindt dat de mensen in Zeewijk heel erg achter lopen op de mode. Lisa gaat in de helft van het boek bij Stijn en Wouter wonen. Wouter is hier niet blij mee.
Wouter is het enige karakter, omdat je het hele boek, door zijn “ogen” kijkt.
Tante Dien, Lisa en Stijn zijn types. Van hen leer je bijna niets van het innerlijk kennen.
× Perspectief en verteller
Het verhaal is verteld in een ik-perspectief. Je kijkt het hele verhaal door de ogen van Wouter. Je maakt ook zijn fantasieën mee, dat is wel irritant, omdat je niet weet of hij de werkelijkheid verteld, of het een fantasie van hem is.
× Ruimte
Het verhaal speelt zich af in vissersdorpje Zeewijk. In het huis van Wouter en Stijn, vooral in Wouters eigen kamer en op zolder, in de winkel van de ouders van Wouter en Stijn, maar ook in de duinen en bij de zee.
× Stijl
De auteur beschrijft de gevoelens en de gedachten van de personages heel uitgebreid.
De schrijfstijl van het boek vind ik wel moeilijk, vooral omdat er tussen de tekst door, stukken zaten uit de bijbel. Dit las Tante Dien dan voor, of hoorde Wouter op de bandrecorder
× Thema
Het thema van het boek vind ik Kinderleed. Wouter moet heel veel lijden omdat hij zijn beide ouders is verloren. Hij zoekt steun bij zijn tante. Hij leeft in zijn waan, omdat hij zoveel mist. Hij wil heel graag zijn ouders terug hebben. Wouter heeft geen echt leven meer vanaf dat hij zijn ouders verloren is.
× Tijd
Het boek begint met een zwoele zomernacht, hierin verdwijnen Wouters ouders. Ongeveer een half jaar later is het boek uit, want er wordt in het eind van het boek verteld dat het nat weer is, en dat er paddestoelen groeien. Dit is de Herfst.
Het verhaal is verteld in een chronologische volgorde, maar er komen vaak flashbacks terug. Dan denkt hij aan zijn moeder, en wat er die avond precies is gebeurt.
× Titelverklaring
De titel van het boek is Steenkind. Dit slaat waarschijnlijk op Wouter, want een jaar voordat Wouter werd geboren had zijn moeder een misgeboorte gehad. Tegen Wouter zei ze dat ze geloofd dat de misgeboorte ook al Wouter was, maar dat god niet tevreden was en haar daarom een misgeboorte en een nieuwe zwangerschap gaf. De misgeboorte noemt de dokter in het verhaal: steenkind, omdat het kind helemaal uitgedroogd en zo hard als steen was, toen het kind werd geboren.
d) Eindoordeel en Evaluatie
Eindoordeel
Het boek vond ik veel te moeilijk, het was heel rottig lezen, doordat je niet wist of je over Wouters waan, of zijn werkelijkheid las. Het boek sprong soms ook ineens van de hak op de tak over, ik wist dan niet echt waar het boek nu weer was. Meestal, als ik geboeid ben door een boek, lees ik graag verder. Bij dit boek was dat anders, ik moest met moeite gaan lezen, en ik had geen zin om een ander boek te zoeken, omdat ik in dit boek al redelijk ver was. De eerste bladzijdes vond ik nog mooi, maar het boek werd steeds moeilijker, en rottiger om te lezen. Kortom ik vind dit boek nog niets voor mij, waarschijnlijk omdat het thema me nog helemaal niet aanspreekt. Ik houd nog meer van echte tienerboeken, zoals boeken van Francine Oomen, Carry Slee en Kate Cann.
Ik ga de volgende keer gewoon zorgen dat ik een leuker boek heb om te lezen voor mijn leesverslag.
Evaluatie
Het werken aan het leesverslag ging op zich wel goed, maar omdat ik heb boek niet zo leuk vond, vond ik het moeilijk om een samenvatting te maken. De
analyseopdrachten vond ik ook heel moeilijk, vooral die van motieven en thema omdat er voor mij niet echt een thema in het boek zat. Ik vind het wel rottiger om een leesverslag te maken van een stom boek, dan van een leuk boek. Na het leesverslag ben ik het boek wel iets meer gaan waarderen, omdat het boek toch wel mooi geschreven is.
REACTIES
1 seconde geleden