Inleiding
Dit is mijn boekverslag over het boek Slangen Aaien. Het is een leuk boek om te lezen. Het gaat over een meisje dat in een inrichting terecht kwam, nadat ze volgens haar zeggen haar leraar per ongeluk had vermoord.

Zakelijke gegevens
- Titel: Slangen Aaien
- Auteur: Mirjam Boelsums
- Eerste druk: 1998
- Aantal bladzijden: 157
- Soort werk: Roman
- Literaire stroming: moderne literatuur

Informatie
- De schrijver van het boek staat buiten het verhaal
- Het verhaal is geschreven in de ik-vorm en daarom weet de hoofdpersoon (Mariecke) wel veel over de andere personen in haar omgeving.
- De tijd verloopt absoluut niet chronologisch, het is af en toe een chaos van tijdsprongen en flashbacks enzo, soms is het even lastig de draad weer op te pakken en soms verwacht je niet eens dat er weer een sprong gemaakt wordt.
- Hoeveel tijd verloopt er tussen de eerste en laatste bladzijde? Dit is niet precies te zeggen: je hebt hier namelijk te maken met 2 door elkaar lopende tijdlijnen. Mariecke zit ongeveer 5 weken in een inrichting, waar ze met Lipstick moet praten, en haar gedachten waarover ze Lipstick vertelt (dus de reden waarom ze in de inrichting zit) is ongeveer 3 weken lang. Samen dus ongeveer 2 maanden.
- Het verhaal is verdeeld in hoofdstukken (17 hoofdstukken)

Ruimte:
Het verhaal kan zich deze tijd afspelen, daar wordt eigenlijk geen informatie over gegeven, maar het is wel duidelijk dat het verhaal zich in Nederland afspeelt: in de inrichting waar Mariecke zit en de rest in haar gedachten (het verhaal voor de dood van Van Brunschot).

Thematiek:
Niet alles heeft een reden of een oplossing.

Motieven:
puberteit (daar gaat het hele verhaal over, de opstandigheid van Danielle is daar het beste voorbeeld van), eenzaamheid (allebei zijn Danielle en Mariecke lange tijd alleen, zonder ouders) en reden (Lipstick blijft naar het waarom vragen over de moord die Mariecke heeft gepleegd)

Verklaring van de titel:
Slangen aaien heeft betrekking op een passage in het boek: blz 57: Ze hield hem vlak onder de kop vast en kneep met haar vuist het bekje open. “Kijk,” zei ze, “dat zijn z’n tanden.” Ze streek over de schubben. “Aai hem maar.”

Motto:
eigenlijk is er geen motto, maar op de flaptekst staat wel een kort fragment uit het boek dat je zou kunnen opvatten als een soort motto: “Het enige wat ik niet mee heb ik mijn leeftijd; ik ben namelijk nog pas zeventien. Maar op zicht hoeft dat geen bezwaar te zijn. Dingen lopen niet uit de hand omdat je zeventien bent.” Hiermee worden eigenlijk alle problemen van Mariecke bedoeld: van de problemen tussen haar en Danielle tot de moord op Van Brunschot.

De auteur:
Mirjam Boelsums is geboren in Bovenkerk (1955) en leeft nog steeds. Ze is naast auteur ook nog sociologe en ze maakt documentaires. Haar film Bovenbad werd in 1999 genomineerd voor een Gouden Kalf. Haar romandebuut Slangen aaien werd genomineerd voor de Gouden strop 1998 en bekroond met de Debutantenprijs in 1999.

Samenvatting:
De hoofdpersoon in dit boek is Mariecke, die momenteel in een inrichting zit. Ze heeft (zo blijkt in de loop van het verhaal) haar leraar Nederlands vermoord, meneer Van Brunschot. De reclasseringsambtenaar van de inrichting wil van haar weten waarom ze het heeft gedaan, maar Mariecke blijft volhouden dat er geen reden was, dat het een ongeluk was. Ze mag na 5 weken de inrichting weer verlaten.
Verder is het boek gevuld met flashbacks uit haar gedachte waarin duidelijk wordt hoe ze haar leraar heeft vermoord en wat eraan voorafging.

Wat waren mijn verwachtingen?
Ik had aan de titel niet verwacht dat het zou gaan over een moordzaak, maar door het lezen van de flaptekst kwam ik dat al snel te weten.

Verwerking:
Geef aan welke passages indruk op je hebben gemaakt en waarom juist die?
Ik was wel onder de indruk van Mariecke: De manier waarop het verhaal verteld werd vooral. Daarin zei ze over zichzelf bijvoorbeeld dat ze een grote mond had. Al die dingen kwam je wel tegen in het verhaal. Ze wist alles wel goed op te lossen, voor zover mogelijk, en liet zich niet zomaar aan de kant zetten.
Verder vond ik Danielle wel een behoorlijke puber: Ze had naar mijn mening een verkeerde instelling en ze deed eigenlijk alles wat niet getolereerd wordt door de wet, van stelen tot drugs dealen.

Beschrijving van de hoofdpersonen:
- Mariecke: 17 jaar, spreekt met een vriendin af naar Villeneuve te ie kwam niet opdagen. Toch overleeft ze in haar eentje. Ze is best wel laf op sommige momenten, bang voor bepaalde dingen, maar ze heeft best wel een grote mond. Zelf zegt ze ook wel dat ze juist veel gaat praten wanneer ze beter haar mond kan houden.
- Danielle: een behoorlijke puberale dame, al wel wat ouder dan gedraagt zich af en toe als een hoer, ze steelt en dealt drugs. Ze is vaak humeurig, vooral als ze uit haar werk komt. Ook is ze erg gemeen in bepaalde situaties, en is ook vaak uit op wraak.
- Lipstick: Dit is de naam die Mariecke geeft aan de reclasseringsambtenaar die haar ondervraagt na de moord op Van Brunschot. Met trucjes wil ze Mariecke laten praten en wanneer zij weer eens over een totaal ander onderwerp begint kan Lipstick daar nogal geïrriteerd op reageren.
- Meneer Grayson (De Specialist): De vader van Mariecke, die zichzelf heel wat vindt. Hij geeft eigenlijk weinig om z’n dochter, hij besteed vooral aandacht aan z’n werk en z’n reputatie.

Welke vraag zou je aan wie in het verhaal willen stellen en waarom?
Aan Danielle: Vind je het normaal dat je steelt, drugs dealt, en jezelf ook nog eens verkoopt als hoer, alleen om aan geld te komen? En waarom heb je zo weinig respect voor anderen?

Alternatieve titel voor het werk:
Waarom?, dat is de titel die ik het boek zou geven. Dit is het enige waar het hoofdverhaal om draait. Mariecke gelooft heel sterk in toeval, terwijl anderen altijd een reden achter iets zoeken.

Evaluatie:
Het onderwerp:
Ik vond het onderwerp wel interessant. Dat was ook de reden dat ik het boek ging lezen, omdat ik door de flaptekst wist dat het over een moord zou gaan. Het onderwerp is vandaag de dag nog altijd vaak in het nieuws. Zelf heb ik nauwelijks nagedacht over dit onderwerp, eigenlijk alleen toen een achterbuurjongen zichzelf had opgehangen, dat was wel even ingrijpend en toen had men het er ook wel een tijd over. Het onderwerp had niet echt diepgang, want het ging alleen maar om de ondervraging van Mariecke, de reden van de moord, maar die was er niet. Over de moord zelf werd weinig verteld. Het verhaal is goed zo, ik zou niet snel iets aan een verhaal veranderen. De manier waarop dit verteld was, en de keuze in wat wel en wat niet verteld werd, maakt het verhaal wel heel mooi.

De gebeurtenissen:
Eigenlijk ging het in dit verhaal niet zo zeer om de gebeurtenissen. De gevoelens en ideeën van de personen in dit verhaal waren het belangrijkst vond ik, met de gebeurtenissen als verduidelijking. Er gebeurde redelijk veel, maar dat was allemaal niet echt van belang voor het verhaal. Daarom vond ik de gebeurtenissen wel spannend soms, maar ik wist ook dat het verhaal daar niet om draaide. Verder waren niet alle gebeurtenissen even geloofwaardig: Het feit dat een 22-jarige vriendin een 17 jarige meid meeneemt om een auto te overvallen om de bestuurder te bestelen, terwijl ze een neppistool en een mes mee hadden vond ik niet geloofwaardig. Soms had ik wel bepaalde gevoelens bij gebeurtenissen. Ik leefde wel redelijk met de hoofdpersonen mee. De afloop vond ik maar duf, het eindigde in een vrijlating, terwijl er wel degelijk een moord gepleegd was.

De personen:
De hoofdpersoon had wel degelijk een persoon uit het dagelijkse leven van deze tijd kunnen zijn. Ik kon me wel inleven in de hoofdpersoon, maar zag weinig overeenkomsten met mezelf. De hoofdpersoon had zowel positieve als negatieve eigenschappen, maar die hebben mij niet beïnvloed.

De opbouw:
Ik vond het wel een goed leesbaar verhaal, zonder al te veel moeilijke woorden, maar de vele tijdsprongen maakten het verhaal soms wel behoorlijk onoverzichtelijk. Ik kon alles wel goed lezen en aan de tijdsprongen raakte je wel gewend. Ik vond alleen het eind wat flauw en abrupt.

Het taalgebruik:
Zoals ik net al zei waren er weinig moeilijk woorden, op een paar vaktermen na, waarmee Mariecke de deskundigheid van haar vader accentueerde. Alles werd goed beschreven, spannende gebeurtenissen werden met spanning verteld en zo hoort het ook. Er werd wel genoeg gepraat in het verhaal. Er waren wel mooie uitspraken of fragmenten, maar ik lees een boek eenmalig en daarvan ga ik geen fragmenten precies onthouden.