bladzijden ) Genre - Roman

Eerste reactie

Keuze- Ik heb dit boek gekozen omdat het me wel aansprak. Ik vind het leuk als een boek in het ik- perspectief is geschreven want dan kan ik me ook inleven. Ook vond ik het leuk dat het om een meisje ging en dat het om een moord ging. Dus ik heb dit boek gekozen omdat het me spannend leek en omdat de vertelsituatie van het meisje me aan sprak. Inhoud- Ik vond het echt een heel erg leuk boek. Ik kon me heel erg goed inleven doordat het een meisje is en ze in het ik- perspectief vertelt. Ik vond het soms ook wel heel erg verwarrend omdat je steeds los dingetjes te weten komt en je die dus zelf met elkaar in verband moet brengen en dat was soms een beetje moeilijk. Het boek was ook heel erg spannend omdat je zelf niet zoveel wist en omdat Mariecke soms dingen verzon en niet alles helemaal duidelijk vertelde. Je kreeg steeds beetje bij beetje te weten wat er nou allemaal werkelijk was gebeurd. In het begin begreep ik nog niet zoveel van het boek omdat je 2 verhaallijnen hebt. Een van wat er nu gebeurd als Mariecke ondervraagd word, en een van wat er werkelijk is gebeurd.

Verdieping

Samenvatting- www.scholieren.com

Mariecke is zeventien jaar en wordt verdacht van moord op een leraar. Mariecke zit in een soort jeugdgevangenis of inrichting. Ze moet bijna elke dag naar een reclasseringsambtenaar. Lipstick zoals Mariecke haar noemde. Lipstick probeerde achter de waarheid te komen door middel van vragen te stellen. Mariecke moet het verhaal vertellen van een periode van drie weken, vanaf haar laatste schooldag tot de dood van de leraar, Freek van Brunschot. Mariecke vindt het moeilijk om te praten over de waarheid. Als ze praat, praat ze over koetjes en kalfjes. Letterlijk en figuurlijk! Omdat ze in het wilde weg praat, weet Lipstick niet wanneer Mariecke nou de waarheid spreekt en wanneer niet. Toch begint Mariecke te praten en vertelt hoe ze een soort van vriendin van haar, Daniëlle, heeft ontmoet. Het was op een vakantie in Valtirano een van de saaiste vakantieoorden die de vader van Mariecke had uitgekozen. Daniëlle werkte daar als barvrouw en als kamermeisje. Ze leerde elkaar beter kennen toen ze elkaar bij een beekje tegenkwamen. Daniëlle was een veel ouder meisje. Toentertijd was Daniëlle 22 jaar en Mariecke 15 jaar oud. Daniëlle leerde Mariecke veel dingen die eigenlijk niet door de beugel konden, zoals autorijden en seks hebben voor geld . Twee jaar later wanneer Mariecke op een avond niets te doen had belde ze Daniëlle weer op. Ze hadden wat gepraat en spraken af in een klein stadje Villeneuve bij een benzinestation met een blauw dak. Mariecke heeft daar drie dagen gewacht op Daniëlle, maar ze kwam niet opdagen. Mariecke besloot niet, zoals ze had beloofd aan haar ouders, naar Genève te gaan waar haar ouders wonen. Mariecke heeft namelijk een gastgezin waar ze woont. Mariecke besloot om naar Amsterdam te gaan om Sammy een kennis van haar te gaan bezoeken. Toen ze eenmaal Sammy had gevonden gingen ze uit in de HITIT. Plotseling zag ze daar Daniëlle en werd ze ontzettend boos op haar. Het kon Daniëlle eigenlijk allemaal niets schelen en dat kalmeerde Mariecke. Mariecke ging toen met Daniëlle mee naar een of ander huis om daar een tijdje te gaan slapen.

Na een paar nachten daar geslapen te hebben, ging Daniëlle werken bij een café in de buurt. Mariecke was nu alleen in het huis. Er kwam een op een gegeven moment een hysterische jongen binnen en vroeg om drugs, Mariecke zocht naar het pakje en uiteindelijk gaf ze hem een pakje. Terwijl ze weer aan het opruimen was vond ze een gedicht van Daniëlle, en Mariecke vond hem heel erg mooi maar deed er verder niets meer mee. Toen Daniëlle laat in de avond thuis kwam, vertelde Mariecke het verhaal. Daniëlle was woedend ! Ten eerste had die jongen helemaal niet betaald en ten tweede had Mariecke teveel drugs meegegeven. Daniëlle bedacht een plan om snel geld te verdienen. Ze zouden mensen gaan overvallen.

Na een mislukte poging sloegen ze op de vlucht en kwamen ze terecht bij het huis van Mariecke’s leraar, Freek van Brunschot. Ze belde bij hem aan en na een ‘gezellige’ avond kletsen en met een tas vol met gejatte spullen gingen ze met z’n drieën naar het strand. Toen Daniëlle spullen aan het jatten was liet Mariecke het gedicht van Daniëlle lezen aan haar leraar. Hij vond het een heel mooi gedicht. Ze hadden al een beetje gedronken en ze besloten om naar het strand te gaan. Freek van Brunschot trok zijn kleren uit en ging de zee in. Daniëlle en Mariecke volgden. Freek van Brunschot begon Daniëlle te betasten. Toen opeens begon hij heel erg raar te doen en dingen te schreeuwen die in het gedicht hadden gestaan. Daniëlle verstijfde en kon geen woord meer uitbrengen. Mariecke vond dat ze in moest grijpen en keek haar leraar recht in zijn en duwde hem toen onder water tot er geen bellen meer waren.

Onderzoek van de verhaaltechniek-

Schrijfstijl: het boek is zo geschreven dat je, je heel erg goed kan inleven. Het is een beetje een jonge manier van schrijven, echt zoals Mariecke dat zelf ook zou zeggen,heel erg onverschillig en ze zoekt achter alles iets. Je kan heel erg goed zien wat Mariecke denkt en hoe zij dus zelf een beetje is. Ik vind dit heel erg knap gedaan, de schrijfster moet zich dus ook echt heel erg goed inleven in wat en hoe Mariecke denkt en zich voelt. Het taalgebruik is niet moeilijk en je kan alles makkelijk begrijpen. * Blz.6+7 -“ Ik geloof dat ze doorhad dat het niet de juiste toon was, want ze hing ineens over de tafel, heel actief zei ze: ‘Eigenlijk heb ik maar één vraag voor je: Waarom ?’ Daarna liet ze zich tevreden onderuitzakken alsof ze de countdownknop had ingedrukt en de raket kon afgaan.”

De ruimte: het verhaal speelt zich nu af, in deze tijd. Het verhaal speelt zich op verschillende plaatsen af. In de helft van het boek zit Mariecke in een soort inrichting, jeugdgevangenis. En in het andere deel speelt het zich een beetje overal en nergens af omdat Mariecke een beetje rond trekt. Ze komt o.a. in Frankrijk en Amsterdam, op de straat en in het uitgaansleven. Het verhaal van voor de moord tot aan de moord duurt ongeveer 3 weken en het verhaal in de inrichting duurt ongeveer 4/5 weken. *Blz.78 – “Ik stond midden op het pleintje van Villeneuve en deed niets.” *Blz.106 – “Het was laat toen we buiten stonden. De stad zoemde als een slaperig insect.”

Verhaalfiguren: Mariecke: Het hele boek draait om dit meisje. Ze is 17 jaar. Ze doet eigenlijk alleen maar wat ze zelf wil. Ze wil niets te maken hebben met regeltjes en ze denkt anders over dingen na. Ze gelooft heel erg sterk in het toeval. Ze doet eigenlijk alleen maar dingen die toevallig in haar opkomen. Ze kan ook heel irritant zijn. Als ze de waarheid moet vertellen aan Lipstick draait ze er steeds omheen en gaat over ander soort dingen praten. Ze leert uiteindelijk om haar angst onder ogen te zijn wat ze eerst niet durft als ze een slang moet aaien. *Blz.57 –“Ze streek over de schubben. ‘Aai hem maar.’ Ik wendde mijn hoofd af. Ik houd niet van slangen, ook niet als ze niet giftig zijn.” *Blz.156 –“Opeens wist ik het. Je moet een slang in de ogen kijken. Ik wist wat ze had bedoeld. Ik zwom naar voren om hem aan te kijken.”

Danielle: Daniëlle is een heel stoer iemand. Ze weet wat ze wil een heeft geen problemen als het gaat om drugs te dealen of seks te geven in ruil voor geld. ze weet precies hoe ze mensen moet beïnvloeden en hoe ze bijna alles van hun gedaan krijgt. Ze doet eigenlijk alles waar ze zin in heeft. Het maakt haar allemaal niet zoveel uit. Zij heeft Mariecke geleerd om je angst onder ogen te zien. Zoals een slang diep in de ogen te kijken zodat je hem kan aaien. *Blz.116- “Maar het probleem bij Daniëlle is dat ze dat gewoon doet en dan heeft zo’n opmerking het verkeerde effect, weet ik uit ervaring. Bovendien is ze zo ongeveer de ongevoeligste persoon die ik ken. Zij vindt het leuk als mensen een hekel aan haar hebben.”

Lipstick: Lipstick is de vrouw van de reclassering. Zij moet ervoor zorgen dat Mariecke precies verteld hoe het allemaal is gegaan. Ze probeert met allemaal trucjes Mariecke te laten praten. Maar zij trekt zich er niet zoveel van aan en reageert juist heel erg anders. Ze raakt snel geïrriteerd als Mariecke weer eens over iets anders begint dan dat wat er van haar gevraagd wordt. Het is een hele nette vrouw die weet wat ze wil maar nog niet zo goed weet hoe ze met vervelende mensen, zoals Mariecke, moet omgaan. Aan het eind van het verhaal stopt ze met werken omdat ze een miskraam heeft gehad. *Blz.18 –“Het is een raar mens, die vrouw van de reclassering. Vanochtend had ze weer een mantelpakje aan met ruiten. Ze moet er wel zo’n honderd in de kast hebben hangen want ik zie haar nooit met iets anders aan.” *Blz.19 –“Toen werd ze echt pissig. Ze sloeg met haar hand op de tafel. ‘Je verteld me iets of je verteld me niets.’ Daarna werd het stil.”

Verder zijn er nog minder belangrijke personen in het verhaal zoals;

De vader van Mariecke (de specialist); Een dokter die weinig tijd heeft voor Mariecke en altijd maar naar prijsuitreikingen en congressen moet. Haar vader heeft alleen maar oog voor zich zelf en mag Mariecke eigenlijk ook niet omdat zijn hem altijd De Specialist noemt. Hij denkt ook alleen maar aan zichzelf en vindt zijn baan zeer belangrijk. *Blz.53 –“Valtirano was een van die leuke vakantieoorden die De Specialist voor ons had uitgekozen. Als het even kan combineert hij vakantie met een of ander seminar of congres, het ‘Wekedelentumorencongres’ of Musculoskeletale symposium’ of zoiets.

Van Brunschot; Hij is de Nederlands leraar van Mariecke. En hij is een naïeve, vriendelijke man, een beetje dom en heel saai. Hij wordt uiteindelijk door Mariecke vermoord.

De situaties: Er komen veel verschillende situatie in het boek voor. Dit komt omdat het verhaal ten eerste in tweeën is verdeeld. Het verleden en het heden. En omdat Mariecke steeds ergens anders heen gaat maakt ze veel mee en komt ze in rare situaties terecht. Bijvoorbeeld dat er een verslaafde bij Daniëlle thuis komt en ze niet weet wat ze moet doen. en natuurlijk het einde dat ze uiteindelijk verteld dat zij haar leraar onder water bleef houden tot hij verdronk. *Blz.126 –“Het was gewoon dat die jongen binnenstapte en zei: ‘You have the stuff for me?’ Hij zei het behoorlijk agressief en begon onmiddellijk door de kamer te struinen. Hij gooide met dingen en riep dat het voor hem klaar zou liggen en dat hij al had betaald, dat hij de hele kutzooi in elkaar zou slaan als hij het niet onmiddellijk kreeg.” *Blz.156 –“Er was niets aan ik deed het gewoon”… “Hij ging lachend onder en die lach werden bubbels als van een leeg bierflesje dat je onderhoudt. Plop, plop naar het ondervlak, en toen hield het op.” De vertelwijze: het verhaal is in het ik- perspectief geschreven. Je ziet alles vanuit Mariecke wat zij denkt en vind over dingen en wat zij allemaal heeft meegemaakt vertelt ze op haar manier. *Blz.111 –“We stonden net op het punt om naar binnen te gaan toen Sam een vriend tegenkwam. Sammy heeft rare vrienden, vind ik.” *Blz.121 –“Hardop begon ik de kamer te bewonderen. Ik zei dat hij leek op een kamer uit een film en dat er waarschijnlijk maar weinig mensen zo’n kamer hadden, niemand waarschijnlijk.”

Opzoek naar de Thematiek

De motieven:

Puberteit: Het hele boek gaat eigenlijk een beetje over de puberteit. Mariecke zit in de puberteit en ze weet eigenlijk niet zo goed wat ze moet doen. Ze wil zich niet aan de regels houden ze wil gewoon doen waar ze zelf zin in heeft zonder gezeur aan haar hoofd van haar ouders. Daarom gaat ze ook niet terug naar Genève, want dan moet ze mee met haar vader naar een prijsuitreiking van iets dat haar vader heeft gewonnen. En ze gunt hem dat absoluut niet. *Blz.43 –“Dat vind ik dus echt een klote-opmerking. Ik zit me voor haar uit te sloven omdat zij zo graag wilde weten waarom ik afgelopen zomer niet naar Genève ben gegaan en dan komt zij met zoiets, net op het moment dat ik er een beetje in begin te komen.”

Eenzaamheid: Mariecke is eigenlijk heel erg alleen. Ze krijgt niet echt liefde van haar ouders, daar woont ze ook niet bij. En als ze besluit om ook niet meer naar haar ouders toe te gaan is ze toch eigenlijk wel een beetje eenzaam. Ze heeft ook afgesproken met Daniëlle in Villeneuve maar ze komt niet opdagen. Vanaf dat moment is Mariecke eigenlijk steeds alleen. Ze is uiteindelijk toch wel samen met Daniëlle maar omdat die doet alsof ze niet van haar wil weten is Mariecke toch nog steeds een beetje alleen. Ze vertelt ook dat sinds ze in het ‘gesticht’ zit niemand haar is komen opzoeken of heeft gebeld. *Blz.9 – “Sinds ik hier zit belt niemand me meer. Het lijkt wel of ik ineens een Turk ben geworden of zoiets. Iemand tegen wie ze vriendelijk en voorzichtig doen, om vooral niet te laten merken dat je anders bent.”

Toeval: Volgens Mariecke hangt alles af van het toeval. Ze gelooft alleen dat dingen toevallig gebeuren en niet echt speciaal met een doel. Ze denkt ook steeds als er iets gebeurd, als dat niet was gebeurd dan zou dit ook niet zijn gebeurd. Ook het einde is eigenlijk een reeks van dingen die allemaal toevallig zijn gebeurd en zo samen vallen dat er een moord plaats vind. Zo ontmoet ze Daniélle heel erg toevallig en als dat niet was gebeurd was er nooit een moord gepleegd. *Blz.113 –“En toen, ik weet dat het idioot klinkt, dacht ik dat ik Daniëlle zag.” *Blz.127 –“Normaal kijk ik nooit in iemands spullen, echt niet. Ik word persoonlijk pislink als ik iemand betrap die in mijn spullen neust.”… “Ik wil allen maar zeggen dat ik zo ongeveer met mijn ogen dicht Daniëlles kist opruimde. Het was een dik boek, gekaft in donkerblauw papier.”… “Misschien dat ik daardoor een van mijn ingevingen kreeg: dat boek lag daar voor mij, als een soort boodschap.” *Dit zou later de aanleiding voor de moord worden.

Het Thema: Het leven is niet altijd te verklaren en kan soms erg lastig zijn. (Puberteit) Ik denk dat dit wel een goed thema is. Het verhaal gaat namelijk over de puberteit en als je daar heel erg last van hebt kan dat soms echt heel erg lastig zijn en is dat heel erg vervelend.

Het motto: Dat je niet voor iedere daad een oplossing hebt. En dat je niet ieder mens onder dezelfde regels kan behandelen. Soms kom je niet tot een oplossing. Mariecke heeft haar leraar vermoord door verschillende dingen die ze heeft mee gemaakt en als een reactie die niet echt te verklaren is, soms gebeurt het gewoon.

Verklaring van de titel: Als Mariecke met haar ouders op vakantie gaat wegens een congres van haar vader leert ze Daniëlle kennen. Als ze alleen met Daniëlle is bij een beek dan pakt Daniëlle een slang, aait die en kijkt hem in z\'n ogen. Mariecke durfde dat toen niet. Later snapt Mariecke wat ze met slangen aaien heeft bedoeld. Je moet het gevaar recht in de ogen kijken. *Blz.57 –“Ze streek over de schubben. ‘Aai hem maar.’ Ik wendde mijn hoofd af. Ik houd niet van slangen, ook niet als ze niet giftig zijn.”

Is er een probleem in het verhaal en hoe wordt de oplossing dan gevonden ? Het belangrijkste probleem is dat Mariecke haar verhaal moet vertellen, maar dat ze niet weet waarom. En ze heeft eigenlijk niet echt zin om te vertellen wat er allemaal is gebeurd. Waarom is dat nodig dan ?!? Daarom lult ze maar allerlei dingen uit het verleden. Aan het einde verteld ze dan toch uiteindelijk het precieze verhaal. Juist omdat Lipstick er niet meer in geïnteresseerd is.

Plaats in de literatuurgeschiedenis

- Het boek past goed in deze tijd omdat veel jongeren steeds afstandelijker gaan doen tegenover autoriteiten en daar gaat dit boek ook over. Een jongere die zich tegen iedereen keert en doet wat ze zelf wil.

-Mirjam Boelsums (Bovenkerk, 1955) Is naast auteur sociologe en maakt documentaires. Haar film Bovenbad werd in 1999 genomineerd voor een Gouden Kalf.Haar romandebuut Slangen aaien werd genomineerd voor de Gouden strop 1998 en bekroond met de Debutantenprijs 1999

Verder is er echt heel erg weinig over haar te vinden

Beoordeling

Welk tekstgedeelte spreekt jou het meeste aan ? Natuurlijk vond ik het einde heel erg spannend omdat je eindelijk te horen kreeg wat er was gebeurd en waarom en hoe het allemaal gegaan was. Maar toch vond ik het gedeelte waarin Daniëlle een slang vangt en zegt dat Mariecke hem recht in de ogen moet aankijken en aaien en heel erg goed stukje. Ik vind slangen namelijk zelf ook echt heel erg eng en ik zou het ook nooit durven om een slang recht in zijn ogen aan te kijken en te aaien. Ook begreep ik het stukje niet helemaal ik begreep niet echt wat ze ermee bedoelde, net als Mariecke. Daarom vond ik het grappig dat ik later ook dacht van o,ja dat bedoelde ze ermee. Ik vind dat erg leuk aan het boek dat je zelf ook weer dingen ontdekt en dat je de hele tijd ook in spanning zit wat er nou is gebeurd. *Blz.57 –“Kijk,’zei ze,’dat zijn z’n tanden.’Ze streek over de schubben. ‘Aai hem maar.’ Ik wendde mijn hoofd af. Ik houd niet van slangen, ook niet als ze niet giftig zijn. ‘Je moet hem in de ogen kijken,’zei ze, ‘dan kan hij niets doen.’ Ik wilde wel maar ik kon het niet.”

Wat is je oordeel over het thema van dit boek ? Ik vind het een heel erg leuk thema omdat ik er natuurlijk zelf ook mee te maken heb. Ik kon me dus ook echt heel erg goed inleven in het verhaal omdat je dingen herkent waar jezelf ook last van heb. Dat het je allemaal even niet mee zit. Het boek is ook in het ik- perspectief geschreven dus dan kan je, je nog meer inleven. Ik vind het heel erg knap dat Mariecke haar leraar heeft kunnen vermoorden en zeker om zoiets. Ik vind dat niet echt normaal eigenlijk maar ik vind het ook niet ongeloofwaardig. Ik vind het thema dus eigenlijk gewoon goed want het leven is soms ook gewoon lastig en sommige dingen doe je gewoon en daar heb je geen verklaring voor.

Wat vind je van het taalgebruik ? Ik vind het eigenlijk een vrij simpel taalgebruik. Mirjam Boelsums heeft zich echt ingeleefd in haar hoofdpersoon en is ook zo gaan schrijven. Het is gewoon echt een beetje jongere taal en gedachte. Soms gaat het je wel een beetje irriteren omdat die Mariecke soms heel erg raar kan doen en bijvoorbeeld steeds over iets anders begint als Lipstick bijvoorbeeld vragen gaat stellen en dan ga je , je wel een beetje ergeren aan hoe ze doet en ik denk dat, dat misschien wat minder kon. Ik vind het verder niet echt heel erg speciaal taalgebruik want er zijn wel meerdere boeken geschreven over de puberteit en in het ik-perspectief. Misschien had ze soms het verhaal vanaf een andere kant moeten laten zien bijvoorbeeld vanuit Lipstick. Dat je ook kon zien wat andere van Mariecke dachten. Blz.144 –“Wat wil je van mij?’ ‘Ik wil weten waarom u niets meer wilt weten.’ ‘Waarom, waarom?’ Haar stem sloeg over. ‘Jij wilt weten waarom ik het niet wil weten?’ Ze legde nadruk op ieder woord. Ik knikte, maar ze zag het niet. ‘Omdat jij gelijk hebt, er bestaat geen waarom. Dingen gebeuren of ze gebeuren niet, precies zoals jij steeds beweert. Dáárom bestaat, verder niets.’ ”

Eindoordeel:

Ik vond het een goed boek. Het was heel erg spannend omdat je maar weinig informatie kreeg en dat je beetje bij beetje iets ontdekte. Je wist wie de dader was en dat er een moord was gepleegd maar je wist niet hoe en waarom. Het was ook leuk dat je steeds terug keek naar hoe het was gegaan en dan soms weer een stukje wat er op dat moment echt gebeurt. Ik vond het alleen wel jammer dat het allemaal vanuit Mariecke werd verteld zo was het soms een beetje saai en werd je een beetje gek van hoe Mariecke over dingen dacht. Ook vond ik het niet echt een super origineel boek. Niet dat ik ook zo’n verhaal had gelezen maar toch vond ik het allemaal een beetje kort en niet echt super. Maar het was een spannend boek die je in een avond wil uitlezen omdat je wil weten wat er is gebeurd.