Rossy, dat krantenkind door An Rutgers van der Loeff

Rossy, dat krantenkind
An rutgers van der loeff-basenau
Uitgever : Ploegsma
Jaar : 1952

Rossy was een couveusekindje. De nieuwste couveuse werd tentoongesteld. Daar lag Rossy in. Haar ouders kregen 100,- per maand en als ze zou sterven kregen ze 1000,- van de arts. Haar ouders heetten Marie en Ricky Charlotto. Een pas getrouwd stel. Ze dachten aan hun kind die trouwens voluit Eleonora Roswita Alberta heette. Ze verwachten een goede toekomst. Rossy zou nooit het huishouden hoeven doen, omdat het slecht zou zijn voor haar rug en handen. Het liep alleen heel anders omdat haar vader zijn baan verloor en ze maar van het geld dat haar moeder verdiende konden leven.

Rossy deed voor de zoveelste keer de was. Haar handen waren kapot van het schrobben. Het liefst zou ze willen rusten, maar alles moest klaar zijn voor moeder thuiskwam. Toen ze met de was klaar was, moest ze de warme spaghetti in het ledikant van haar broertje zetten Zo bleef de spaghetti warm en ook het ledikant. Haar broertje die Johnny heette, zette ze in de kinderwagen. Ze moest haar twee broertjes Benito en Seppo en haar drie zusjes Maria, Angiolona en Sylvia ophalen van school. Daarna gingen ze eten. Haar moeder was doodmoe en haar vader had tevergeefs naar werk gezocht.
Later op de avond liep Rossy haar krantenwijk. Elke keer liep ze langs het platgebrande huisje waar vroeger negers hadden gewoond. Ze waren al aan het sparen om de plek te kopen. Rossy ging er altijd even zitten om uit te rusten. Ze noemde het 'haar' plek.
Al na een week werd haar droom werkelijkheid. Ze hadden de plek gekocht en bouwden er zelf een droomhuis. Iedereen uit het gezin hielp mee. Toe het klaar was kochten haar ouders nog wat spullen zoals eten en dekens. Het was inmiddels winter geworden. De kachel stond hoog en Rossy ging de meisjes wassen, want de jongens waren de vorige dag al geweest.
En toen gebeurde het ineens. De kachel was ontplofte. Er ontstond meteen brand. Rossy hielp snel de meisjes uit het huisje. De jongens waren gelukkig al buiten om te spelen, maar plots besefte Rossy dat haar broertje Johnny nog in het huis was.
Ze pakte een theedoek en ging de vlammenzee weer binnen. Ondertussen werd de rest opgevangen door de buren, die ook meteen een ambulance belden. Toen kwam Rossy uit het huisje met haar broertje in de theedoek. Met de kleine was niets aan de hand, maar met Rossy wel. Ze had erge brandwonden. Haar linkerhand moest verwijderd worden. De hele wereld hoorde van haar heldendaad. Ze kreeg geld voor een nieuw huisje en een plastic hand. Na een lange tijd in het ziekenhuis mocht ze er weer uit. Heel de wereld juichte haar toe. Er waren mensen van de pers, cameralui, heel veel mensen en de burgemeester. Hij gaf haar een liefdadigheidsprijs en toen mocht ze haar nieuwe huisje binnen. Haar ouders omhelsden haar en haar broertje wist een tweede woord en dat was: Rossy.

De personages:

Dat is moeilijk te vertellen, want het zijn er veel.
Rossy: Vind ik moedig om ondanks de waarschuwingen toch het vuur in te springen, haar ouders hadden toen ze nog jong waren veel over voor hun baby
Johnny: kleine broertje van Rossy, werd uit de vlammen gered door Rossy.
Ouders: de ouder zorgden zeer goed voor hun kinderen, en waren best gewone ouders voor die tijd.

Tijdsverloop:
In het begin zijn Rossy's ouders nog jong en praten over hun pasgeboren baby. Daarna is het één grote open plek en zijn we ineens een flink aantal jaren verder. Dat maakt je wel nieuwsgierig, want je weet niet wat er in de tussentijd is gebeurd.

Manier van schrijven:
- de schrijver toont haar eigen gevoelens, dat is zeer goed te merken.
- Het is een realistisch verhaal, had toen zo kunnen gebeuren.
- Het is iets meer voor meisjes bedoeld al voor jongens, vind ik.
- Het is niet saai, doordat er na een stuk wat niet echt boeiend is toch weer een leuk/spannend moment komt.