Prachtige ogen door Herman Brusselmans

Herman Brusselmans Prachtige ogen

Samenvatting.

De hoofdpersoon in dit boek heet Jullius Cramp, jullius Cramp is een student ergens in België Aan de Blandijn, ik heb echt geen flauw idee wat dat is maar het schijnt een of ander studenten huis te zijn, in ieder geval. Het verhaal begint dat ie elke dag in de trein zit en dan naar school gaat en dat zijn moeder eten voor hem klaarmaakt en als hij dan naar die klote trein wilt gaan ( zo zegt hij dat elke keer ) doet zijn moeder de deur achter hem dicht met die vertrouwde klik die ze de deur dan laat maken, hij zegt ook als ie die klik niet hoort dat hij dan een rotdag heeft en dat dan alles wat ie doet fout gaat maar als ie dan toch een goede dag heeft ondanks hij die klik niet hoorde bevestigde dat weer zijn theorie, want uitzonderingen bevestigen de regel. Hij moest altijd met de bus naar het station, en in die bus zaten er altijd 2 militairen, een van de marine dacht hij omdat die een blauw pak aanhad en een van de landmacht met zijn revolver in zijn zak, die revolver stak er altijd zo erg uit dat hij het (jullius) het raar vond dat dat ding nog nooit gestolen was. Op een dag besloot hij, hij wist ook niet waarom om een keer niet naar huis te gaan, hij ging al 3 jaar ging hij met die klote trein naar school en ging ie om 5 uur weer naar huis met die klote trein, dus op een dag besloot hij dat niet te doen, hij ging die dag naar school op de tweede de zevende of de twaalfde december 1977, hij had die revolver maar een keer gestolen omdat hij vond dat dat maar is moest, hij wist ook niet waarom hij dat deed maar dat deed ie gewoon en ging weer met klote trein naar school hij vond dat ie maar is in de poort (dat was zijn stam kroeg) moest gaan zitten in plaats van lessen volgen wat ie trouwens ook bijna nooit deed, hij zat daar met zijn vriend Toreman en bestelde 2 pils. Een tijdje later werd het opeens heel druk op straat, er werd betoogd ofzo, hij wist ook niet waarom. Het werd steeds later en opeens was de M.E. ook gearriveerd, het was een onwettige betoging en dus mochten ze daar niet staan (de studenten) het werd een zootje vechten daarbuiten en opeens stroomde de poort vol met betogende studenten die waarschijnlijk de klappen van de M.E. probeerde te ontlopen. Later hoorde hij dat de betoging ging omdat de muren van de Blandijn de verkeerde kleur hadden ofzo, en later hoorde hij dat de de betoging ging omdat de regering vond dat de studenten te veel vloekte ofzo en dat de studenten het daar niet mee eens waren, in ieder geval die betoging sloeg dus echt helemaal nergens op. Toen het na al vijven was waren de meeste die in de poort zaten al zwaar bezopen (jullius dus ook) en hij bedacht opeens dat dit zijn speciale dag was en dat hij dus zijn trein al gemist had, wat niet uitmaakte want hij had toch al afgesproken met zijn vriend Toreman dat hij bij hem sliep dus hij hoefde in ieder geval al niet naar huis. Toen zag hij daar opeens Rix zitten (een professor waar hij een zware hekel aan had en die alleen maar over mijnwerkers en avondscholen kon praten). Hij was al in een rare bui, hij had die revolver al gestolen en was al zwaar bezopen, dus het klinkt ook niet raar dat hij opeens de behoefte kreeg om die gozer te vermoorden, hij wist zelf ook niet waarom maar dat moest gewoon, hij voelde aan zijn revolver in zijn onopvallende jas, die was lekker warm, hij besloot hem maar te achtervolgen, toen Rix weg ging ging hij dus ook achter hem aan in een donker steegje, het was december dus het sneeuwde pittig en het was dus ook koud, maar ondanks dat voelde de revolver nog steeds warm aan. Maargoed eenmaal in dat donkere steegje pakte hij zijn revolver en riep: CRAMP!, JULLIUS CRAMP!!, en boem het maakte een enorme knal, hij gooide de revolver rustig weg en liep weg, naar dat meisje met de prachtige ogen.

Persoonlijke reactie.

Ik vond dit een heel raar boek wat eigenlijk nergens op sloeg, het ging eigenlijk nergens over, ik denk ook niet dat ik ooit nog is een boek van Herman Brusselmans ga lezen, ook omdat het boek Belgisch is en er soms worden in zaten waarvan ik echt niet wist dat ze bestonden. Wat ik ook heel raar vind is de titel van het boek en het einde van het boek, dat meisje met de prachtige ogen is er niet eens in voorgekomen maarja.

Leeservaring.

Onderwerp:

Ik weet eigenlijk niet eens zeker of er wel een onderwerp in zat, want als het er al in zat ben ik het niet tegen gekomen, ik vond het echt heel onduidelijk.

Gebeurtenissen:

Volgens mij is de belangrijkste gebeurtenis dat die Rix werd neer geschoten maar waar dat op sloeg weet ik ook niet.

Personages:

De hoofdpersoon spreekt me echt niet aan, volgens mij is de schrijver gewoon een gestoorde sadist of iets in die richting en ik kon me ook niet echt in zijn gedachten inleven.

Bouw:

De bouw van dit verhaal sloeg echt helemaal nergens op, de schrijver dwaalt elke keer weer af, zodat je niet echt kunt achterhalen waar ie het nou echt over had, en de zinnen waren echt heel raar, vandaar dat mijn samenvatting ook een beetje raar is omdat ik het boek net uit heb gelezen.

Taalgebruik:

Ik vond het verhaal best wel lastig om te lezen omdat de zinnen soms echt nergens op sloegen, de schrijver gebruikte heel veel flashbacks en schreef ook heel veel wat ie dacht, dat is opzich niet erg, maar omdat hij vanuit de ik persoon schreef was het best soms best wel irritant.

Karakter beschrijving.

Jullius Cramp:

Een heel vaag persoon, volgens mij was het gewoon een depressieve mafketel die allemaal rare theorien bedacht waardoor zijn leven heel ingewikkelijk lijkt, en ook heel bevooroordeelt was wat me ook niet erg aansprak.

Toreman:

Een vriend en mede student van Jullius heeft hele droge humor en was ook heel gewelddadig.

Andere personen:

Johnny, de barman in de poort hield alleen maar van zichzelf en wedde heel veel op paarden rennen.

Rosine, de baas van de poort en telde vaak het geld, tenminste dat is wat ik uit het verhaal begrepen heb.

Rix, de leraar waar Jullius een zware hekel had, hij kon het echt alleen maar over avondscholen hebben en over mijnwerkers, het liefst was hij ook een mijn werker geworden, maar dat mocht hij niet van ze pappie.

Boutsen, ook een vaag figuur, hij dacht dat hij de vriend van Jullius was maar daar dacht Jullius anders over, hij was nogal dik en hij kwam altijd zijn buik volvreten in de poort.

Schrijver:

Herman Brusselmans is op 9 oktober 1957 geboren. Eerst lijkt hij voetballer te gaan worden, maar hij vond zelf dat hij te veel nadacht en dat, dat geen goede eigenschap voor een voetballer was. Toen besloot hij in Gent Germaans filologie te gaan studeren, met Engels als hoofdvak en Nederlandse literatuur als bijvak. Van dat studeren kwam echter niet veel terecht, want Brusselmans zat meer in het café dan dat hij met zijn studie bezig was. Hij besluit daarom maar een baantje te nemen als bibliothecaris in de ontspanningsbibliotheek van de Rijksdienst voor Arbeidsvoorziening. Toen hij daar tussen de boeken zat begon hij zelf ook met schrijven. Zijn debuut kwam in 1982 met de verhalenbundel “Het zinneloze zeilen” Na zijn debuut zag men Herman Brusselmans als een jonge (hij was pas 25) veel belovende schrijver. Het tweede boek, “prachtige ogen” werd gezien als een zeer goed boek. De daarop volgenden in snel tempo (tot wel 3 per jaar) vele andere boeken waaronder “zijn er kanalen in Aalst?” deze boeken werden door velen gezien als niet zo goede boeken, hij trok zich daar echter niets van aan en bleef rustig doorschrijven. Herman Brusselmans staat er om bekend dat hij slecht Nederlands/Belgisch praat en ook dat wordt door velen niet gewaardeerd. Het tot nu toe laatste verschenen boek van hem is uit 1998 en heet “nog drie keer slapen en ik word wakker” dit is een roman.