Noorderzon door Renate Dorrestein

Noorderzon, Fantasie of toch Realiteit?

Topaas denkt iedere keer als een persoon of dier in haar nabijheid om het leven komt dat het door haar boze oog komt, en soms denkt ze stemmen te horen van mensen die er niet zijn, zou je nu kunnen beslissen of het verhaal nou Fantasie is of gewoon een doodsaaie Roman met een hoofdpersoon die gewoon een psychose heeft?

Toen Topaas dronken op een fiets fietste kwam de, nog nuchtere, Lin Anemoon Savitra om het leven omdat ze moest uitwijken voor Topaas. Bevangen door schuld gaat Topaas op zoek naar een eiland waar ze denkt zichzelf te kunnen verlossen van haar kwade oog dat ze volgens haar heeft en al het ongeluk in haar buurt veroorzaakt. Nadat ze op dit eiland aankomt en de abt heeft bezocht gaat het toch niet zoals ze zelf had gedacht. In plaats van verlossing vind ze op het eiland verwarring. Hoe langer ze op het eiland verblijft, hoe duidelijker voor haar de geschiedenis van het eiland wordt maar ook werkt ze zichzelf steeds dieper in de nesten. Ze komt erachter hoe de abt van de abdij op het eiland van zijn positie werd gestoten, hoe de eigenaren van de herberg waar ze verblijft eigenlijk niet van het eiland zelf komen maar zelf ook vreemdelingen zijn en zelf een machtspositie hebben verkregen op het eiland en ze ontdekt hoe een medium van het eiland door de vreemdelinge van de herberg langzaam haar macht wegneemt en die overzet op de abt die steeds machtiger wordt en al gauw het leven van de eilandbewoners bepaald.

Haar minnaar, Julius, die samen met haar huisgenoot Justine naar cassettes van haar hebben geluisterd wat het enige contact was wat ze met Topaas hadden, besluit op het laatste punt om naar het eiland te gaan waar Topaas verbleef. Eenmaal daar aangekomen, samen met Justine, vinden ze alleen een vredig eiland dat volledig van de wereld is afgesloten, en alleen verbonden is met de beschaafde wereld door een veerpont, en een man die hen vertelt dat Topaas er al niet meer was.

In het boek maakt Renate Dorrestein prachtig gebruik van tijdspeling. In het begin krijg je een stukje waarin een van de hoofdpersonen een cassette beluistert van een andere hoofdpersoon die al een tijd vermist is, en dan later in het verhaal zie je opeens een reis door de ogen van Topaas, en hoe ze een reis maakt en dan opeens de eerder genoemde cassette opneemt en opstuurt.

Hiermee schept de schrijver een tamelijk verward beeld over hoe het verhaal nou precies loopt en wat er nou eerst gebeurde en wat later pas voorkwam, maar op het allerlaatst laat Dorrestein het verhaallijn bij mekaar komen waardoor het verhaal er veel mooier uit komt te zien.

Soms dan gebeuren er in het verhaal dingen waarvan je zou denken dat ze niet mogelijk zijn of totaal onduidelijk zijn, maar dan laat Dorrestein even het verhaal vanuit een ander oogpunt zien waardoor het algeheel, ondanks de tweedelingen van de gebeurtenis, er veel completer uitziet. Zo hoort bijvoorbeeld Topaas via een schelp het levens verhaal van een van de eiland bewoners en denkt ze stemmen te horen wanneer een jongen door een windvlaag van een hoge rots valt en zo om het leven komt.

Je ziet ook in het verhaal een prachtige mengeling van emoties en realiteit. Zoals Dr. Nel van der Heijden – Rogier beschreef: ‘Nergens is dit boek, waarin toch de gruwelijkste dingen gebeuren, somber stemmend; waarschijnlijk omdat de schrijfster met humor de onafwendbaarheid van de loop der gebeurtenissen benadert.’
In het boek is dit ook te weerzien, want soms worden de meest naargeestige en afschuwelijke gebeurtenissen zo nuchter beschreven dat de klap toch werkelijk overkomt maar dat je toch niet meteen flauwvalt van de schrik.

Dus als je het even helemaal zat bent met die over creatieve Fantasy verhalen, maar toch ook steeds na een regel in slaap valt bij die al te saaie Romans is dit boek echt een aanrader om je even helemaal uit je gewone sleur te halen en je mee te slepen in de avonturen en realiteit van dit topverhaal.

Analyse Recensie

NBD|Biblion:
Dit derde boek van de bekende columniste van De Tijd is een spannende roman, waarin realiteit, fantasie en avonturen tot een voor de lezer zonder bedenking aanvaardbaar geheel gesmeed zijn. Justine, de huisgenote, en Julius, de minnaar, beluisteren op een avond het bandje dat hoorspelschrijfster Topaas vanaf haar vakantieadres gestuurd heeft. Verontrust door het gehoorde besluiten ze haar na te reizen. Dit is het kader waarbinnen Topaas' haast mythologische avonturen, op een van de buitenwereld nagenoeg afgesloten eiland, verteld worden. Zij is met de Noorderzon vertrokken om met zichzelf in het reine te komen, nadat zij, dronken op de fiets, een ongeluk veroorzaakt heeft, dat Lin Anemoon Savitra het leven gekost heeft.Nergens is dit boek, waarin toch de gruwelijkste dingen gebeuren, somber stemmend; waarschijnlijk omdat de schrijfster met humor de onafwendbaarheid van de loop der gebeurtenissen benadert.(Biblion recensie, Dr. Nel van der Heijden-Rogier.)

De recensent gebruikt een emotioneel argument, want hij beschrijft dat het boek veel gruwelijke en afgrijselijke gebeurtenissen bevat maar toch niet somber stemmend is, hiermee geeft de recensent aan dat het verhaal toch verschillende emoties losmaakt.

De recensent weergeeft ook een realistisch argument, want hij beschrijft het boek als een mengeling van realiteit, fantasie en avonturen.