Moeders liegen niet (Of wel?) door Sofie van Gelder

Moeders liegen niet (of wel?)
Titel: Moeders liegen niet (of wel?)
Informatie auteur:
Naam: Sofie van Gelder.
Woonplaats: Hoegaarden (België)

Ze is leerkracht Frans,Godsdienst en geschiedenis op een middelbare school in België. Ze geeft les aan leerlingen tussen de 12 en 14 jaar ze schrijft realistische jeugdromans en recencies voor jeugdboeken. Ze houd van wandelen, fietsen en zwemmen. Ze gaat graag naar theatervoorstellingen en musea. Daarnaast volgt ze ook schilderkunst aan de kunstacademie.

Bron: http://www.boekencentrum.nl/index.php?alias=Gelder_Sofie-van


Moeders liegen niet (of wel?)
De hoofdpersoon is Estelle.
Ze woont in een kleine flat in de stad, samen met haar moeder Fiona en hamster.
Haar moeder is gescheiden. Daar heeft ze veel moeite mee, maar er komt nog iets bij.
Haar moeder is manisch-depressief. Maar dat verteld ze tegen niemand, ze schaamt zicht ervoor.
Ze durft niet met anderen mee te gaan, of lang ergens weg te blijven, omdat ze bang is dat haar moeder vreemde of verkeerde dingen gaat doen.

Op een dag gaan ze met de klas weg. Opeens wijst haar vriendin Cindy iemand aan. Estelle is dat jou moeder niet? Daar staat een groezelige vrouw in een vuilnisemmer te graaien. Estelle beweert dat het haar moeder niet is, maar toch weet ze wel dat haar moeder ook van die groene pantoffels heeft...

Thuis gekomen duikt ze gelijk haar moeders kast overhoop om de pantoffels te zoeken.

Tevergeefs ze vind ze niet, maar ze zoekt verder. En uiteindelijk vind ze ze in de afvalemmer.

In de kelder van de flat. Dan kan ze het even niet meer aan, en gaat op de grond liggen huilen.

Vaak maakt ze ruzie met haar moeder. Want omdat haar moeder manisch-depressief is, doet ze vaak dingen die Estelle niet aanstaan. Om de twee weken gaat ze met haar vader mee naar zijn flat. Daar vind ze het heel fijn, maar toch als ze daar is, denkt ze veel aan haar moeder. Dat haar moeder... nee ze moet er niet aan denken.

Op een dag heeft haar moeder iets erg gedaan, ze heeft een overdosis medicijnen ingenomen. Daardoor is ze met een ambulance weggevoerd, later komt ze terecht in een psychiatrische inrichting.

Ondertussen heeft Estelle al iemand leren kennen, Laura, die ook problemen thuis heeft.

Die zoekt haar vaak op om met haar te praten. Maar Estelle weert dat elke keer af. Toch op een keer laat ze zich overhalen, en ze praat met Laura. Samen met Laura gaat ze naar een soort huis waar kinderen zijn die thuis problemen hebben. Daar kunnen ze er dan met elkaar over praten.

Met haar moeder gaat het steeds beter, en ondertussen verblijft ze in de flat bij haar vader.

Het boek eindigt ermee dat Estelle God dankt voor de goede afloop. Al zal ze nog moeilijke dingen tegemoet gaan.