Charlotte reisde alleen naar Viareggio. Dat deed ze met maar één groot doel. En dat was om haar goede vriend Maarten op te zoeken. Ze wil en zal hem ontmoeten. Ze vertelde niemand waar ze naar toe was gegaan. Haar ouders wisten het niet en zelfs haar vriend Maarten wist van niks. Maar Charlotte is niet zomaar een normaal meisje, ze heeft op hele jonge leeftijd kanker gehad. Charlotte ging op weg door te liften langs de snelweg. Daar kwam ze allerlei vreemde mensen tegen: de vreemde Amerikaanse Alison, Graeme met zijn moeder en zijn broertje en een auto vol met nonnen. In Parijs kwam ze Alison tegen. Alison zag dat Charlotte alleen was en samen trokken ze verder. Onderweg kwamen ze twee vreemde mannen tegen die beiden vreemd gekleed waren en er niet al te vertrouwelijk uit zagen. Maar op een gegeven moment moest één van de beide mannen weg om te tanken. Alison ging mee en Charlotte bleef achter met de laatste man. Toen kwamen Graeme, Euan en zijn moeder. Zij vonden het onacceptabel dat Charlotte daar alleen stond met een vreemde man en zij namen haar mee. Charlotte en Graeme waren van ongeveer dezelfde leeftijd en Euan was een stuk jonger. De drie namen haar mee naar zuid Frankrijk. Zij gingen daar namelijk op vakantie. Nadat ze was achtergebleven in zuid Frankrijk is ze weer gaan liften. Toen heeft een auto vol met nonnen haar meegenomen naar het klooster. Daar heeft ze toen geslapen maar werd ondertussen weer heel erg misselijk. Ze dacht dat dit iets te maken had met de kanker van vroeger.  De nonnen vertelden haar om naar de dokter te gaan maar dat wilde ze niet. Ze liet iedereen alleen maar met rekeningen achter als ze doodging. Toen na een paar dagen ging ze weer verder op haar tocht en uiteindelijk bereikte ze dan toch het mooie strand van Viareggio. Ze heeft heel lang naar Maarten gezocht maar tevergeefs. Ze heeft er nog een nacht over geslapen en de volgende dag heeft ze hem dan toch gevonden. Charlotte was blij om hem te zien maar Maarten was een beetje overvallen. Maarten had ook al zijn liefde gevonden. Geen meisje, maar een jongen. En eigenlijk had Charlotte nog een hele grote droom: een kind. Omdat Charlotte kanker heeft gehad dacht ze dat ze eerder dood zou gaan dan de anderen. Ze had er altijd al van gedroomd en ze wilde het nu echt waar maken. Maar Maarten vond het helemaal geen goed idee en al helemaal niet omdat hij ook nog een vriend had. Maar omdat Charlotte het echt wilde, dacht Maarten dat zijn oudere broer haar misschien kon helpen. Daarom nodigde hij haar uit om te komen eten. Maar ondertussen waren haar ouders al geïnformeerd door Maarten’s ouders dat ze zou komen eten. Toen ze aankwam bij het huis van Maarten, zag ze haar ouders zitten en praten. Ze rende heel hard weg naar het strand en wilde de zee in rennen. Ze wilde dat Maarten bij haar was. Toen hij eraan kwam hebben ze gepraat en zijn ze toch terug gegaan naar het huis van Maarten.