Schrijver; Jan de leeuw

Titel; Midzomernachtzee

Uitgeverij; Davidsfonds

Plaats; Leuven

Jaar; 2006

Bladzijdes; 135

Genre; Ziekten en Reizen

Motiverende keuze;

Ik heb voor dit boek gekozen omdat, ik op een profielsite had gelezen dat het een heel leuk boek moest zijn, wat niet al te veel bladzijdes had en je 1 één keer uit zou lezen. Verder stonden er heel veel positieve reacties over het boeken op de site en het verhaal sprak me wel erg aan. Ik vind boeken die gaan over liefde, ziektes en reizen meestal leuk, omdat ik zelf erg geïnteresseerd ben ik die dingen. En in dit boek stonden deze drie onderwerpen samen gecombineerde. Vrijwel direct erna ben ik naar de bibliotheek gegaan voor te kijken of ze dit boek daar hadden. Nadat ik de korte samenvatting op de achterkant van het boek had gelezen kon ik niet meer wachten om te beginnen aan het boek.

Inhoud;

Het boek gaat over Charlotte, een meisje van 15 jaar oud. Vroeger had ze kanker gehad en toen ze een knobbeltje op haar borst ontdekte dacht ze dat de kanker was teruggekeerd. Ze had nog maar één doel, ze wou haar vriend Maarten verrassen die in Italië zat. Ze wou met hem een kind maken, niet alleen omdat ze verliefd is op Maarten maar ook omdat ze geen chemotherapie meer wilt! Charlotte is daarom van huis weggelopen om liftend naar Italië te gaan. Onderweg ontmoet ze verschillende mensen die haar reis niet zo vlot laten verlopen dan ze van te voren bedacht had. In het begin ging het liften nog goed, maar na een enge ervaring met twee rare kerels, is ze de moed een beetje kwijt. Toch gaat ze verder. Zo ontmoet ze Alison een dapper en nogal apart meisje dat ook is weg gelopen, en die een deel van de reis met haar mee lift. Charlotte logeert in klooster en bij bezorgde mensen. wanneer ze bijna in Italië is aangekomen, wijzigt ze bijna haar plannen, door met een rondtrekkend Iers gezin meet te gaan, en ze verliefd wordt op de oudste zoon. Toch doet ze dit niet omdat ze zichzelf herkend in het jongste zoontje dat leukemie heeft. En als ze uiteindelijk in Italië op het strand belandt en Maarten ziet, schrikt ze terug. Maarten weet immers niet hoe verliefd ze op hem is en dat hij deel uitmaakt van haar toekomstplannen. Maar helaas is Maarten niet in haar geïnteresseerd, want hij is homoseksueel. En hij vindt dat Charlotte maar eens met zijn oudere broer Nicolaas moet praten. Wanneer hij haar uitnodigt voor een etentje bij hem thuis, belt Maarten haar ouders. Deze zijn natuurlijk heel erg bezorgd, en komen meteen naar Italië toe, om haar op te halen. Dit wil Charlotte natuurlijk niet.

Personages;

Charlotte à is de ik-persoon in het verhaal. Ze is 15 jaar oud en komt uit België. Charlotte heeft kanker gehad, ze heeft daardoor jaren in het ziekenhuis doorgebracht. Ze is een heel braaf meisje, hier komt ze ook achter tijdens het liften. In het boek wordt niet duidelijk beschreven hoe Charlotte eruit ziet. Door de voorkant van het boek zie ik haar voor me als een heel normaal meisje, slank postuur met bruin haar.

Alison à is een meisje van ± 20 jaar oud. Alison is een heel zelfverzekerd meisje met groen haar en piercings. Zij is weggelopen uit Amerika, Wisconsin, omdat ze wat van de wereld wou zien. Zij reist een heel eind met Charlotte mee, maar als het er op aankomt laat Charlotte haar toch achter.

Maartenà is een jongen van ± 16 jaar oud. Maarten is de jongen naar wie Charlotte opzoek gaat. Ze wil hem verrassen. Maar helaas is hij homoseksueel. Dat raakt haar, maar toch wil ze verder met hem.

Thema;

De thema’s zijn reizen, vertrouwen/vriendschap, ziektes.

Reizen à het hele verhaal gaat eigenlijk over reizen, de hoofdpersoon heeft veel goede ervaring opgedaan met reizen.

Vertrouwen en vriendschap à onderweg is Charlotte veel mensen tegengekomen waar ze bevriend mee is geraakt, maar je moet wel weten wie je kunt vertrouwen en wie niet.

Ziektes à dit was de rede waarom ze ging reizen, de ziekte van Charlotte komt vaak ten orde in het boek, het speelt dan ook een belangrijke rol.

Verhaal ruimte;

Het verhaal speelt zich vooral af op weg naar Italië. Een heel groot deel van het boek gaat over Frankrijk. Want daar komt ze niet snel verder. Ze zit vaak op de Franse snelwegen. Ze komt in verschillende dorpjes en steden, zoals Lille, Parijs, Fontainebleau, Chaumont, Chalons-sur-Saône. Uiteindelijk komt ze toch in Italië, in het stadje Viareggio. Daar logeert Maarten, en daar speelt het laatste stuk van het boek zich af. De tijd waarin het verhaal zich afspeelt zal rond 2006/2007 zijn. Want alles is heel modern. Dit merk je aan het geld in euro’s en aan bekende automerken.

Gevoelens:

Bij het lezen van het boek voelde ik me gelukkig. Ik kon me goed voorstellen hoe het zou zijn als ik Charlotte was geweest. Je voelde je echt vrij, alsof je op vakantie was en helemaal geen verplichtingen hebt. Je had ook stukken in het boek dat je meeleefde met Charlotte, zoals bij de twee rare mannen in de auto, ik zat toen echt in spanning en dacht er gaat iets ergs gebeuren. Toen Charlotte had besloten voor niet mee te gaan met Graeme, vond ik het zielig dat ze zomaar opeens wegging. Op het einde was ik weer helemaal blij, Charlotte had haar doel bereikt, voor een deel dan.

Eindoordeel;

Ik vond het een erg leuk en interessant boek. Dit komt vooral omdat ik erg van boeken hou met het onderwerp liefde en reizen. Het verhaal was ook erg origineel en avontuurlijk. Het boek sprak met ook erg aan omdat ik me goed kon inleven in de hoofdpersoon, zij is ongeveer even oud als mij en houd ook van reizen. Ik vind het heel leuk dat Charlotte gewoon haar hart volgt en dat niemand haar tegenhoud. Ik vond het einde van het boek wat minder, dit komt omdat het een open einde is. Ik had aan het einde van het verhaal wel willen weten hoe het nu was afgelopen met de rest, je blijft echt met zoveel vragen zitten aan het einde. Ook vond ik het iets minder dat de schrijver op sommige dingen niet dieper in ging, soms snapte je dan het verhaal minder goed. Maar voor de rest was het echt een super boek, het was zeker de moeite waard geweest voor dit gelezen te hebben.

Verdiepingsopdracht:

Interview met de hoofdpersoon à Charlotte

Hoe ben je bij het besluit gekomen, om liftend naar Maarten te gaan?

Ik was al maanden stapel verliefd op Maarten. Meteen toen ik een knobbeltje op mijn borst voelde wist ik meteen wat het was. Ik hoefde me geen seconde te bedenken, want je weet maar nooit wanneer het te laat is. Mijn hart zei; dat ik naar Maarten toe moest, en dat heb ik ook gedaan, door de liefde die ik voor Maarten voel heb ik alles overwonnen. En ben ik er gewoon voor gegaan.

Vond je het niet eng om alleen te reizen?

Aan het begin wel want ik wist niet wat me te wachten stond. Dit was de aller eerste keer dat ik er helemaal alleen voorstond. Maar onderweg leerde ik heel veel leuke mensen kennen, waarmee ik een tijdje heb

verder gereisd, zo was ik eigenlijk bijna nooit alleen.

Wanneer was je het bangst?

Ik was het aller bangst aan het begin van mijn reis. Ik was bang voor mijn ouders dat ze boos op me zouden zijn, want zij wisten natuurlijk niet waar ik was en wat ik van plan was. Ook was ik heel bang voor de twee rare mannen in de auto die geen woord zeiden, ik dacht echt ze gaan me iets aandoen, ik durfde niet te blijven zitten en ook niet uit te stappen. Ik heb maar gewoon afgewacht.

Wanneer was je het gelukkigst?

Er waren twee momenten waarop ik echt gelukkig was. Een daar van was toen ik Graeme beter had leren kennen en verliefd op hem was geworden, en toen ook nog met hem had gezoend. Ik was echt verliefd op Graeme, maar ik Maarten toch niet zomaar vergeten. Mijn ander moment waarop ik echt gelukkig was, was wanneer ik in Viareggio was en Maarten eindelijk had gevonden. Ik had echt zoiets van “mijn reis is niet voor niks geweest”.

Wat ging er door je heen toen je erachter kwam dat Maarten homo was?

Ik had eerst zoiets van het kan niet waar zijn, maar toen ik echt besefte dat het zo was boeide het met niet zoveel. Ik dacht ik ga waarschijnlijk toch dood en ik wil een kind, en dat wil ik persé van Maarten. Wel was ik een beetje teleurgesteld dat mijn toekomst plannen helemaal in de war zijn gegooid.

Wat vond je het aller mooiste aan je reis?

Het allermooiste van mijn reis vond ik, dat ik vrij kon zijn. Niemand vertelde me wat ik wel of niet moest doen, ik kon doen en laten wat ik wilde. Ook vond ik het heel mooi, dat ik zoveel mensen heb leren kennen, en dat de meeste mensen heel gastvrij waren tegen mij. Ook vond ik het heel mooi om op een goedkopen manier zoveel van Europa te kunnen zien, de natuur en de uitzichten waren echt prachtig. Dit was echt mijn beste tijd uit mijn leven.