Meryem door Karin Hilterman

Titel: Meryem
Auteur: Karin Hilterman
Uitgeverij: Van Holkema & Warendorf
Jaar van uitgave: 2002
Plaats van uitgave: Houten
Aantal bladzijden: 176 bladzijden

Korte samenvatting:

Meryem groeit op in een traditioneel Turks gezin in Nederland. Ze is vastbesloten het anders te doen dan haar zussen, die jong trouwden en kinderen kregen. Meryem doet een beroepsopleiding en wil carrière maken, succes hebben, het net zo goed doen als Nederlandse meisje en het liefst beter.
In de zomer voor haar eindexamenjaar gaat ze met haar familie op vakantie naar Turkije. Op het laatste moment gaat Orhan, een vriend van haar broer, mee op de lange rei. Door hem raakt Meryem geïnteresseerd in haar eigen mooie land. Daar moet nog zoveel gedaan worden…
Met Orhan en zijn tweelingbroer Özcan neemt ze de beslissing om een halfjaar in een luxe hotel aan de Turkse Rivièra te gaan werken. Ze vinden het alledrie belangrijk om iets vor hun vaderland te doen en het land beter te leren kennen. In Turkije krijgen Meryem en de jongens met veel tegenwerking en jaloezie te maken. Maar door hun grote idealisme weten ze vol te houden.

Eigen toevoeging:

Voordat Meryem met de broers in het hotel ging werken, is ze eerst met Orhan getrouwd.

Karakterbeschrijving:

Meryem:
Meryem is door haar ouders heel streng gelovig en conservatief opgevoed, maar ze is eigenlijk heel geëmancipeerd. Ze vindt de situatie thuis oneerlijk, hoe haar moeder alles doet om vader te behagen en haar beide ouders zich enorm veel van de mening van hun buren en familie aantrekken. Meryem voelt zich meer een Nederlander dan wie ook in haar familie. Ze is ambitieus en leergierig, in tegenstelling tot haar zussen. Zij is ook veel moderner dan zij. Dat blijkt uit bladzijde 10:
‘“Heb je je werkstuk af?”
“Nee, moeder, nog niet. Het gaat niet goed op die rottypemachine. Ik ben nu zó gewend aan de computer, dat gaat stukken makkelijker, heus!”
Haar zusters keken haar aan met gezichten vol onbegrip. Zij hadden geen van beiden ooit op een computer gewerkt. Moeder ook niet, die kon niet eens lezen, laat staan typen.’
Meryem is een introvert meisje in de buurt van haar familie, maar ze is blij dat ze op school gewoon kan zeggen wat ze denkt. Het hele boek lang worstelt ze ook met de vraag of ze nu eigenlijk een Turkse of Nederlandse is, daar peinst ze lang en veel over.

Orhan:

Hij is een aardige jongen, net zoals Meryem denkt hij geëmancipeerd over de islam. In het boek wordt weinig verteld over zijn uiterlijk, maar wel dat hij donkere ogen, zwart haar en een glimmende borstkas heeft.
Op reis met de familie is hij erg behulpzaam met de auto. Hij is dol op techniek en werkt daarom in het hotel met de lift. In het begin zijn z’n collega’s erg onvriendelijk tegen hem, en negeren hem zelfs. Hij gaat daar niet goed mee om en wordt heel gesloten, terwijl normaal juist spontaan is.
Orhan denkt net als Meryem veel na over Turkije en over zijn afkomst, en is heel serieus over veel dingen.
Omdat hij heel veel van Meryem houdt, is hij weleens jaloers, wat blijkt uit bladzijde 95:
‘Mustafa zei: “Ik vertel het jullie omdat wij nu in hetzelfde huis wonen, maar ook dat hoeven de dames niet te weten. Hoe minder zij weten hoe betr het is. Zul je dat in je mooie oortjes knopen, Meryemlief?”
Orhan keek dreigend naar de vreemde man die nu al zo familiairtegen zijn vrouw deed. Maar Mustafa keek na de knik van Meryem opgewekt in het rond en hief een fles Raki (anijsdrank) boven zijn hoofd: “Wie doet er mee? Hij is nog vol.”
Er viel een stilte. Orhan keek afkeurend naar de man met de fles.’

Özcan:

De tweelingbroer van Orhan, lijkt qua uiterlijk als twee druppels water op Orhan. In Meryems familie is zij, samen met haar kleine broertje Mehmet, de enige die de twee uit elkaar kan houden.
Hij is enorm gehecht aan zijn broer, ook al zijn ze soms elkaars tegenpool. Özcan is een goedlachse jongen, is geliefd door zijn vrolijkheid, en is niet zo’n binnenvetter als zijn broer.
Bladzijde 64: ‘Het was in het begin verwarrend geweest voor Meryem om Orhans tweelingbroer te ontmoeten. Ze waren echt een eeneiige tweeling. Maar innerlijk waren ze zeer verschillend. Orhan was heel serieus en nadenkend, Özcan leek een vrolijke kerel die overal grapjes over maakte. Hij leek op het eerste gezicht niet zo veel na te denken als zijn broer. Toch bleek uit wat hij zei vaak het tegendeel. Met zijn broer praattte hij veel.’
Özcan is erg betrokken met de problemen van Turkije, en kan het niet aanzien hoe sommige mensen er moeten leven. Hij is erg behulpzaam met een ex-politiek gevangene, die op straat is gezet zonder geld en onderdak. Als Meryem, Orhan en Özcan besluiten langer te blijven in Turkije, doet Özcan dat vooral omdat hij Turkije wil helpen.

Eigen mening:

Ik vond het een interessant boek, omdat ik me kon verplaatsen in een Turks meisje in Nederland. Het is jammer dat het boek soms niet echt heel diep in ging op de gevoelens van Meryem, maar meestal gebeurde dat wel en dat vond ik mooi. Ik kwam best wel veel clichés tegen, en dan dacht ik: ‘Ja, maar dat heb ik nou al zo vaak gelezen of gehoord.’ In de tekst stonden Turkse woorden, die met een voetnoot vertaald werden, dat vond ik ook wel leuk.