Lullabies for Little Criminal door Heather O'Neill

Zachary is 12 jaar en woont ook in het detentiecentrum.

Uiterlijk: Heeft een bleke huid en is klein voor zijn leeftijd. Heeft een grote ronde schoonheidsvlek op zijn wang. Zijn haar is lang en krullend.

Innerlijk: Toen hij in het tehuis kwam pakte hij elke dag zijn tas in omdat hij dacht dat zijn moeder hem kwam halen.

Zachary moest vaak huilen. Hij moest zelfs huilen na het programma Happy Days.  Als hij in de draaimolen was geweest moest hij altijd overgeven. Hij kon geen klokkijken. Als je hem daarmee pest dan raakte hij helemaal van streek. Nadat hij in bad was geweest zat er altijd nog wat shampoo in zijn haar.

Zachary was heel stil.

Bij Felix kon Baby logeren toen haar vader naar een kliniek moest.

Uiterlijk: Blond haar, groene ogen en lippen die altijd getuit waren. Hij heeft wenkbrauwen die bijna in het midden bij elkaar komen op zijn grote voorhoofd.

Innerlijk: Felix deed graag rare dingen zoals; een mitella om doen zonder reden of een pakje zakdoekjes in de lucht gooien en dan snel omdraaien en proberen te vangen.

Elke avond wilde hij gecontroleerd worden op luizen.

Felix vond het leuk om een gezichtje op eieren te tekenen en dan kijken of er een kuikentje uitkomt.

Theo is een vriend van Baby die elkaar ontmoet hadden in het zwembad.

Uiterlijk: Het is een schriele gozer met een mager gezicht, enorme ogen en rood haar. Hij loopt alsof hij op een eenwieler rijdt. Op zijn rug heeft hij kleine littekens die daar gekomen zijn doordat zijn moeder hem had geslagen met een telefoonsnoer en in de wondjes had ze zout gedaan.

Innerlijk: Hij denkt dat hij heel stoer is, maar de meeste kinderen vinden hem heel stom. Dat komt omdat hij een keer een jongen met een hockeystick heeft geslagen zonder reden.

Xavier ontmoet Baby op de nieuwe school. Baby moet naast hem zitten, omdat er verder geen andere kinderen waren die alleen zaten.

Uiterlijk: Hij heeft slordig zwart haar en kijkt voortdurend verbaasd.

Innerlijk: Baby vond hem onvolwassen en hij maakte een naïeve indruk op haar. Hij is erg leergierig, net zo als Baby.

Alphones is een loverboy.

Uiterlijk: Het is een grote man met donkerrood haar en grote blauwe ogen. Hij heeft een rommelig baardje en zijn haar zit in kleine dreadlocks die omhoog staan. Alphones heeft een tattoo van een roos in zijn nek. Draagt dure kleren en witte angora honkbalpet. Als hij lacht, lacht hij met een kant van zijn mond.

Innerlijk: Hij doet in het begin heel lief tegen Baby, maar zij moet later voor hem gaan tippelen. Hij heeft er ook voor gezorgd dat ze in het detentiecentrum kwam.

Janine. Zij is de nicht van Jules. Over haar worden verder geen uiterlijke of innerlijke dingen verteld.

Ruimte

Het verhaal speelt zich af in vieze, arme straten in Montréal. Het is erg belangrijk voor het verhaal dat het zich daar afspeelt, want als het in luxe huizen en straten zou afspelen was het veel minder geloofwaardig. Nu leven ze al in hele slechte omstandigheden en hebben ze bijna geen geld. Dan snap je ook dat ze daar wonen. Hierdoor wordt de sfeer ook veel anders. Jules is drugsverslaafde en in armere wijken kom je ook makkelijker aan drugs. De zwervers die daar rondlopen, wat in armere straten erg logisch is (lijkt mij), zijn voor Baby geen probleem. Ze vind het wel grappig als er een zwerver tegen haar gaat praten over zijn/haar leven. Er lopen daar altijd wel zwervers rond.

Het weer heeft niet zo'n belangrijke bijdrage aan het verhaal. Het kan heel zonnig zijn, maar dan hebben ze niet ineens veel beter. De sfeer thuis wordt niet bepaald door het weer.

Baby verteld een keer over waar naar ze naar toe verhuisd zei: 'Het rook er precies als in ons vorige appartement: naar natte kleren en hasj.'  Nu weet je dat het heel erg stinkt in het appartement en het er niet fijn is om te wonen. Als Xavier Baby aanraakt vindt hij dat heel fijn. Alleen in die richting speelt voelen een grotere rol. Geluiden spelen in het boek helemaal geen grote rol.

Als het verhaal zich 's avonds afspeelt, komt er geen extra spanning. Je merkt dan soms niet eens dat het al nacht is. Het tijdstip van gebeurtenissen is niet erg belangrijk. Het kan op elk moment gebeuren van de dag.

Het verhaal is met contrast geschreven. Zoals ik hierboven al heb genoemd spelen de gevoelens geen rol met het weer. Wanneer iets gebeurt heeft dat niets te maken met het tijdstip.

Tijd

Het verhaal heeft zich niet zo'n lange tijd geleden afgespeeld. Dat merk je aan de gebeurtenissen. De problemen die zich in het boek afspelen gebeuren nu ook. Daar heeft de schrijfster over verteld.

Je merkt het ook aan het soort kleren wat ze aan heeft. De mensen van nu dragen ook het zelfde soort kleren als wat zij droeg.

Tijd: In dit boek word het verhaal chronologisch verteld.

Flashback: In het boek wordt soms gebruik gemaakt van flashback. Op bladzijde 365 wordt  verteld hoe de nicht van Jules vroeger was. Soms herinnerd Baby iemand uit het kindertehuis en wordt dat verteld.
Flashforward: Ook op bladzijde 365 wordt gebruik gemaakt van een flashforward. Dit wordt er namelijk verteld; 'Ze vroeg of jij misschien een tijdje bij haar wilde logeren. Die nicht van me'. Dit verteld Jules tegen Baby.
Tijdverdichting: Als Baby naar het detentiecentrum gaat verteld ze niet wat er elke dag gebeurde in het centrum. Dan worden alleen de belangrijkste of de raarste dingen verteld.
Tijdvertraging: Tijdvertraging wordt toegepast wanneer ze het erg leuk heeft met Xavier.
Tijdsprong: Wanner Baby weer naar school gaat, komt er ineens een tijdsprong. Op bladzijde 240 wordt dit verteld: 'Na een paar weken op die school leek het alsof ik er altijd al had gezeten.' Daarvoor is niets verteld over de weken dat ze op school heeft gezeten.
Vertelde tijd: Ik denk dat de vertelde tijd ongeveer 2 à 3 jaar geduurd heeft.
Verteltijd: In 382 bladzijdes kon de schrijfster vertellen wat ze wilde vertellen.

Flashback: In het boek wordt soms gebruik gemaakt van flashback. Op bladzijde 365 wordt  verteld hoe de nicht van Jules vroeger was. Soms herinnerd Baby iemand uit het kindertehuis en wordt dat verteld.
Flashforward: Ook op bladzijde 365 wordt gebruik gemaakt van een flashforward. Dit wordt er namelijk verteld; 'Ze vroeg of jij misschien een tijdje bij haar wilde logeren. Die nicht van me'. Dit verteld Jules tegen Baby.
Tijdverdichting: Als Baby naar het detentiecentrum gaat verteld ze niet wat er elke dag gebeurde in het centrum. Dan worden alleen de belangrijkste of de raarste dingen verteld.
Tijdvertraging: Tijdvertraging wordt toegepast wanneer ze het erg leuk heeft met Xavier.
Tijdsprong: Wanner Baby weer naar school gaat, komt er ineens een tijdsprong. Op bladzijde 240 wordt dit verteld: 'Na een paar weken op die school leek het alsof ik er altijd al had gezeten.' Daarvoor is niets verteld over de weken dat ze op school heeft gezeten.
Vertelde tijd: Ik denk dat de vertelde tijd ongeveer 2 à 3 jaar geduurd heeft.
Verteltijd: In 382 bladzijdes kon de schrijfster vertellen wat ze wilde vertellen.

Verteller

Het verhaal wordt verteld door Baby. Dus heb je een ik-verteller. De keuze voor deze manier heeft als gevolg dat je alleen maar weet hoe Baby erover denkt. Je weet dan niet hoe Jules, Felix, Theo of iemand anders uit het verhaal erover denkt. Je weet dan niet hoe die ander gaat reageren op de situatie. Dat kan dan heel anders zijn dan je verwacht had wat diegene zal doen.

Perspectief

Je kijkt met Baby mee en dat heeft tot gevolg dat je niet weet wat de ander gaat doen. Op bladzijde 354 is dat heel duidelijk zichtbaar.

Xavier is bij Alphones thuis. Hij en Baby waren gezellig samen en toen kwam Alphones thuis. Hij werd woedend omdat Baby een vreemde in huis had gelaten. Xavier wild zo snel mogelijk weg uit het huis. Hij bukte om zijn sneeuwlaarzen te pakken. Ineens schopt Alphones hem tegen zijn kont. Ook geeft hij Baby een keiharde duw wanneer zij naar Xavier toe wil rennen.

Je wist niet dat Alphones dit zal doen.

Thema

Wat zijn de gevolgen van het gebruik van drugs.

In het boek kun je de volgende dingen lezen:

Jules gaat dingen stelen. Dat kan hij dan op markten gaan verkopen. Hij hoopt dat hij daarmee een inkomen te krijgen. Dan hebben ze tenminste geld om de huur te kunnen betalen.
Ze hebben  weinig geld en het geld dat ze hebben gebruikt Jules voor drugs. Zo kan Baby geen normaal voedsel eten of ze heeft helemaal niks te eten. Ze kan alleen goedkoop eten eten.
Jules verzorgd Baby slecht. Baby moet slechte en afgedankte kleren dragen. Als Jules beter met het geld zou omgaan dan kan Baby mooiere kleren dragen.
Jules krijgt longontsteking.
Jules krijgt last van stress nadat hij is afgekickt.
Jules neemt Baby veel dingen kwalijk.

Beoordeling

Ik vind het boek een erg interessant boek met duidelijke gebeurtenissen. Je leest over hoe iemand leeft met een vader die drugsverslaafde is. Hoe het is om steeds te verhuizen of naar een kindertehuis te moeten. Er wordt ook verteld over hoe het is als je een leven hebt op straat. En wat je zal doen als je verslaafd bent.

Ik vond het voor Baby zielig dat haar vader soms zo doordraaide dat ze gewoon geslagen werd door haar vader. Zelfs als ze het helemaal niet had gedaan. Zo lees je dus dat het leven met een verslaafde vader helemaal niet leuk is. Dat als je een verslaafde vader hebt, dat dan het meeste geld opgaat aan de drugs. Dat je alleen maar lelijke kleren kan dragen en goedkoop eten kan kopen.

Ik vind het wel grappig om te lezen wat de kinderen in het tehuis deden of in het detentiecentrum. Wat ze soms bedachten was echt heel raar. En dat ze dat dan ook deden. Zo stond er in het boek dat ze een stoel op de weg zette en daar op gingen zitten. Als er dan een auto aankwam moest je gewoon blijven zitten. Je moet maar op het idee komen om dat te gaan doen.

Verwerkingsopdracht

Ik doe van de verwerkingsopdrachten de bespreekopdracht 3.

Bij het verhaal is er een open einde. Jules en Baby gaan naar Janine (de nicht van Jules), maar je weet niet of het goed met hun gaat komen. Je blijft met de vraag: Krijgt Baby nu een betere opvoeding, of niet? Krijgen ze het beter? Is Janine een goede verzorger voor Baby?

Ik denk, als het boek verder was geschreven, dat Baby beter verzorgd zal worden door Janine. Ze krijgt fatsoenlijke kleren en krijgt goed te eten. Baby hoeft dan minder na te denken over hoeveel geld ze hebben. Ze hebben toch wel genoeg, want Janine heeft een goede baan. Baby heeft dan geen drugsverslaafde in huis, want Jules gaat ondertussen naar een afkickkliniek en daar laten ze hem helemaal afkicken. Over geld hoeft ze dan niet meer na te denken.

Natuurlijk gaat Baby Jules weer enorm missen als Jules in de kliniek is. Als Jules dan eindelijk uit de kliniek komt dan heeft hij al een baantje gevonden. Met het geld wat hij al verdient heeft koopt hij een huis dichtbij dat van Janine. Zo kan Janine hun in de gaten houden om te voorkomen dat het weer mis gaat.

Ik vind het einde wel goed voor dit boek, want je kunt helemaal gaan fantaseren over hoe het gaat aflopen. Bij dit boek vindt ik dat niet erg.