Titel: Het Grote Misschien
Auteur: John Green
Uitgever: Lemniscaat
Jaar van uitgave: 2005

Bespreking

1.Zet me aan het denken. Het boek gaat voor het grootste deel over de dood, en toen ik het las, begon ik er zelf ook over na te denken. Miles gaat op zoek naar Het Grote Misschien en wil weten wat het is. Ik ging daardoor zelf ook bedenken wat het kan zijn. Hij denkt veel over wat belangrijk is en wat niet, wat je zelf ook gaat doen.

2. Langdradig. Miles denkt veel over de dood, het leven en Het Grote Misschien, vooral na Alaska’s dood. Zijn gedachten en gevoelens worden veel beschreven. Daardoor begrijp ik Miles goed en kom ik achter zijn karakter. Soms zijn zijn gedachten een paar bladzijdes lang en denkt hij over iets wat niet heel belangrijk is. Dat ging bij mij op een gegeven moment vervelen.

3. Mooi. Het boek is mooi omdat Miles meteen verliefd is op Alaska en zijn verliefdheid groeit naarmate hij dichter bij haar dood komt. Hij probeert haar uit zijn hoofd te zetten door met een ander meisje, Lara, verkering te nemen, wat mislukt. Ook al heeft Alaska een vriend, zoent Miles een dag voor haar dood toch met haar. Net als hij denkt dat het wat wordt tussen hun, overlijdt Alaska. Miles is na maanden na haar dood uiteindelijk weer gelukkig.

Samenvatting

Miles vindt zijn leven saai en gaat daarom op zoek naar Het Grote Misschien. Hij is zestien en gek op laatste woorden van mensen. Hij gaat naar een kostschool, Culver Creek, en maakt daar echte vrienden. Door ‘de Kolonel’ krijgt hij de bijnaam ‘Prop’ en ontmoet hij de knappe Alaska Young. Miles is meteen stapelverliefd op Alaska. Hij wordt zijn eerste avond op Culver Creek in het meer gegooid door een paar andere jongens en ontdekt dat de Kolonel en Alaska de enige zijn die hij kan vertrouwen. Miles gaat iedere dag stiekem roken en ’s avonds drinken. Hij ontdekt een beter leven dan thuis in Florida. Miles probeert zijn gevoelens voor Alaska uit zijn hoofd te zetten door met één van zijn vrienden, Lara, verkering te nemen. Alaska heeft een vriend en kijkt niet naar andere jongens, maar wel naar Miles.

Miles en zijn vrienden halen allemaal stunts uit op school en met de jongens die Miles in het meer hebben gegooid. Hij doet steeds meer dingen die hij thuis nooit zou doen. Alaska en de Kolonel leren hem om vrijer te leven, en door hen krijgt Miles meer echte vrienden die hij op zijn vorige school niet had. Als de Kolonel, Alaska en Miles op een avond bij Miles en de Kolonel op de kamer zitten, drinken en roken ze totdat ze allemaal dronken zijn. Alaska stelt voor om Dare or Truth te spelen en daagt Miles uit om haar te zoenen. Ook al heeft Miles een vriendin en Alaska een vriend, zoent hij haar toch. Als ze stoppen zegt Alaska; ‘Wordt vervolgd?’ en ze vallen allemaal in slaap. Later in de nacht worden Miles en de Kolonel wakker door Alaska, die huilend en overstuur zegt dat ze haar moeten helpen van het schoolterrein af te komen. Ze doen het meteen, zonder na te denken wat Alaska wil doen. Miles en de Kolonel leiden de rector af terwijl Alaska weggaat en vallen daarna weer in slaap. ’s Ochtends moeten alle leerlingen naar de gymzaal komen, waar de rector vertelt dat Alaska is overleden door een auto-ongeluk. Miles en de Kolonel voelen zich verantwoordelijk voor Alaska’s dood omdat zij haar geholpen hebben weg te gaan en zijn intens verdrietig. Ze willen weten hoe en waarom Alaska dood is. Ze gaan naar het politiebureau en de vriend van Alaska. Ze ontdekken dat Alaska onderweg was naar haar moeders graf en dat ze overstuur was omdat ze haar moeders sterfdag was vergeten. De Kolonel dronk zoveel totdat hij net zo dronken was als Alaska was toen ze achter het stuur zat. Ze weten dat Alaska nuchter genoeg was om uit te wijken voor de auto waar ze tegen aan botsten. Of het zelfmoord was, zullen ze nooit weten. Voor Miles zijn Alaska’s laatste woorden; wordt vervolgd?’ Alaska had ooit een grote stunt bedacht en die voeren Miles en zijn vrienden uit om haar te herdenken.

Personages

Miles is de hoofdpersoon, er wordt gepraat vanuit zijn perspectief. Ik zou niet op hem willen lijken, het lijkt me verschrikkelijk om iemand te verliezen van wie je houdt. Hij laat snel over zich heen lopen, vooral door Alaska, en is heel onderdanig. De Kolonel en Alaska zijn de bijfiguren. De Kolonel is hard en grappig, hij zegt waar de dingen op staan en maakt vaak grappen. Aan de ene kant is vind ik het knap dat hij dingen makkelijk zegt, maar soms kwetst hij Miles ermee. Alaska is spontaan, wat haar leuk maakt, en gesloten. Ze vertelt veel niet over haar moeder en haar verleden, wat nodig is om te begrijpen waarom ze wegging.

Dit verhaal zag ik beter voor me dan andere verhalen, dit verhaal kan echt gebeuren en ik zag de personages goed voor me omdat ze heel goed beschreven werden, vooral Alaska. Toen Miles Alaska terugzoende, vond ik hem voorspelbaar. Maar ik had niet gedacht dat hij en de Kolonel gingen zoeken naar hoe Alaska is overleden. Ik dacht dat ze alleen maar heel verdrietig zouden zijn.

Miles snap ik het meest, omdat ik zijn gedachten ook weet. De Kolonel gaat veel met Miles om, daardoor snap ik zijn gedrag ook een beetje. Alaska deed heel onvoorspelbare dingen en was soms heel vrolijk en dan weer verdrietig. Ik zou niet gaan zoeken naar hoe Alaska is overleden. Dat ze is overleden aan een auto-ongeluk is genoeg om te weten. Ik vind het ook niet goed dat Alaska Miles zoende; ze gebruikte hem. De Kolonel en Miles proberen erachter te komen of Alaska zelfmoord pleegde of niet, om te weten of het hun schuld was. Dat is goed, want dan hebben ze geen schuldgevoel meer.

Gebeurtenissen

Ook al telde het boek af tot Alaska’s dood, ik vond het toch erg schokkend en verdrietig toen ze doodging. De eerste week na Alaska’s dood waren Miles en de Kolonel depressief en voelden ze zich heel schuldig. Het lijkt me echt verschrikkelijk om dat mee te maken. Het heeft me ook aan het denken gezet, want iemand die je goed kent kan zomaar doodgaan. Door een ongeluk of door zelfmoord. Miles komt er nooit achter of het zelfmoord of een ongeluk was. Het boek eindigt grappig en luchtig door de stunt die Miles en zijn vrienden uithalen. Ik zou zelf ook heel graag willen weten of het zelfmoord was of niet, wat het boek toch een open eind geeft.

Taalgebruik

Het taalgebruik in niet te moeilijk, het is vlot geschreven. Ik denk dat dat komt omdat de personages zelf ook nog jong zijn. Ik las de zinnen makkelijk, zonder ze eerst een paar keer door te lezen voor ik ze begreep. Sommige gebeurtenissen waren lang en goed uitgelegd, maar sommige duurden nog geen halve bladzijde. Dan snapte ik niet zo goed wat er precies gebeurde. Ik hou zelf meer van boeken waar wat meer spanning in zit, dit is meer een boek waarbij je veel gaat denken over alles. Het boek is vooral voor jongeren en ik vind ook meer voor meisjes, maar als mijn moeder zou vragen of ik nog een goed boek wist, zou ik deze ook aanraden.