Kortsluiting door Lieneke Dijkzeul

Genre Het genre valt volgens mij onder psychologische ontwikkeling. Ik heb daar voor de volgende redenen. Psychologische ontwikkeling houdt in dat de persoon zich ontwikkeld door verschillende gebeurtenissen. Daniël ontwikkelde zich wel degelijk. - Hij had al velen pleeggezinnen gehad en ontwikkelde zich daarom ook in het wennen van verschillende situaties. - Op het begin had hij het moeilijk met het verwerken van het verdriet dat zijn moeder hem had aangedaan. Maar hij loste het op door brieven te schrijven. - Hij ontwikkelde zicht bijvoorbeeld ook in het lezen van boeken. Op het begin interesseerde hem dat helemaal niet. Maar later toen hij een boek uit de kast haalde vond hij het verschrikkelijk leuk. Hij was in een hele andere wereld en zonderde zichzelf helemaal af van de buitenwereld. - Eerst had hij helemaal geen vertrouwen in het pleeggezin. Maar die vertrouwen is wel degelijk gegroeid. Omdat hij zicht helemaal thuis voelde. Hij werd geholpen met school en had een plek om zich terug te trekken. Oftewel hij kreeg geheel de ruimte om zijn leven helemaal opnieuw op te bouwen. Het voelde gewoon als zijn thuis. Tot dat Marieke in zijn brieven begon te lezen, wat voor hem diende als dagboek. Toen vielen alle vertrouwen uiteen. Hoofdpersoon Het Uiterlijk. De hoofdpersoon heet Daniël Bax. Hij is veertien jaar en niet erg groot voor zijn leeftijd. Zijn gezicht is redelijk smal. Hij had een kinderlijk korte bovenlip. Hij had ook uitstekende jukbeenderen. Ook zelf is hij erg mager. Hij zit op school op het Erasmus college in de brugklas 1C. (zie bladzijde 13; Wat een miezertje t/m hem nu ontweek.) Toen hij aankwam bij familie van de Hulst: Had hij een versleten spijkerbroek waar je zijn knieën door heen zag. Hij had een oude zwarte sweater aan. Hij had halflang donker haar. Dat haar was niet echt gelijk geknipt. Hij had lange, krullende en donkere wimpers. ( zie bladzijde 13; Wat een miezertje t/m hem nu ontweek.) Toen hij al een tijdje bij van familie van de Hulst woonde: Na al zijn inkopen had hij twee spijkerbroeken, uiteraard zonder gaten. Twee leuke T-shirts en leuke overhemden. Als het koud was had hij nog een dunne wollen trui om erover heen te dragen. (zie bladzijde 21; Twee spijkerbroeken t/m zonder poespas.)
Het Karakter Daniël is erg terughoudend. Hij kijkt meestal eerst de kat uit de boom. Waardoor hij erg achterdochtig overkomt. Hij is vaak in zichzelf gekeerd en heeft niet zoveel behoefde om bij andere mensen te zijn. Waardoor hij zich veel terug trekt in zijn kamer. Hij kan uren in een andere wereld zijn doormiddel van lezen. Hij geniet onder andere van lezen, maar ook van de natuur om zich heen. Zoals een boom die voor zijn raam staat en de vogeltjes die s’morgens fluiten. Daar geniet hij van. Ondanks dat hij zo rustig is, heeft hij soms wel woeden aanvallen. Hij kan plots heel boos worden om iets waar de meeste mensen geen moeite mee hebben. Hij vindt dat mensen hem niet zo erg met hem moeten bemoeien. Hij wil de meeste dingen ook allemaal zelf oplossen. Zoals dat hij Jesse niet nodig heeft met het gesprek van de rector, waarbij de rector uitlegt wat de bedoeling is. Hij is erg gesloten en laat de mensen niet weten hoe hij zich voelt. Om de gevoelens toch kwijt te kunnen schrijft hij de brieven die hij naar zijn moeder, maar die eigenlijk dienen als dagboek vanwege dat hij niet weet waar zijn moeder is. Dus ze ook niet kan opsturen. ( zie bladzijde 16; De achtertuin was t/m ze aldoor sterker.) ( zie bladzijde 21; Aan het eind van de middag trok hij zich terug in zijn kamer.) ( zie bladzijde 23; Hij vouwde het vel t/m wat niet waar was.) ( zie bladzijde 83 en 84; Op het plein t/m greep hij naar zijn gezicht.) ( zie bladzijde 77; Daniël merkte het niet. Hij las. t/m glimlachte in zichzelf.) Jesse
De pleegvader van Daniël heet Jesse van de Hulst. Hij is een zorgzame vader en gaat met Daniël tot het uiterste om hem ook maar een beetje thuis te laten voelen. Hij is een geweldig zakenman en doet dan ook veel voor zijn werk. Marja
Marja van de Hulst is de pleegmoeder van Daniël. Zij doet ook haar uiterste best om hem een leuk en gezellig thuis te geven. Ze heeft het beste met hem voor. Ze probeert hem ook gewoon als een zoon te zien en behandelt hem ook gewoon als de andere. Marieke
Marieke van de Hulst is de pleegzus van Daniël. Ze is bang dat haar ouders meer van hem gaan houden dan van haar. Waardoor ze het Daniël eigenlijk een beetje moeilijk wilt maken.Ze is erg nieuwsgierig naar de brieven die Daniël schrijft. Die ze ook leest waardoor Daniël is weg gelopen. Ze schaamt zich erg voor hem. Ze wil eigenlijk niet zoveel met hem te maken hebben, en is tegen hem ook heel kortaf. Waardoor dat vaak tot een fikse ruzie lijd. Pim
Pim van de Hulst is het pleegbroertje van Daniël. Hij is heel pienter en is zeer geïnteresseerd in de wetenschap. Hij kan daarom ook heel goed leren en helpt Daniël dan ook met z’n huiswerk. Ondanks dat hij veel jonger is, is hij Daniël ver op voor bij school. Hij kan het heel goed met Daniël vinden. Hij vindt het wel stoer zo’n grotere broer. Titel De titel van het boek van het boekverslag is Kortsluiting. We hebben verschillende redenen waarom dit boek zo heet: - Op het moment dat Daniël heel boos is, kan hij helemaal doorslaan. Hij kan zich dan op dat moment niet meer bedwingen. Als hij boos wordt slaan de stoppen door.( Bij wijzen van spreken.) - Daniël heeft ook geen contact meer met zijn moeder die aan de drank is. Ze is later in het buitenland gaan wonen, waardoor haar adres helemaal niet meer te achterhalen is. Daar is ook een kortsluiting plaats gevonden. - Als Daniël weggelopen is, komt hij bij velen mensen terecht. Zelfs een man die aan hem gaat zitten, waar hij zich niet prettig bij voelt. Op dat moment is hij even radeloos, hij weet niet wat hij moet doen maar uiteindelijk weet hij toch te vluchten. Op dat moment hij ook last van een soort kortsluiting. Ik vind de titel goed gevonden. Alleen op het moment dat ik het boek uit de kast haalde, wilde ik niet gelijk het boek lezen. Omdat de titel me niet aan sprak. Maar toen ik de achterkant las leek het me toch wel een leuk boek. Alleen de titel is dus niet echt spetterend. Na dat je het boek gelezen hebt snap je de titel wel. Maar toch zal ik de titel wel anders formuleren. Zo iets als; - Pleegkind: hij is natuurlijk een pleegkind. Ik vind pleegkinderen of adopties altijd heel interessant, omdat je nooit weet hoe ze opgenomen worden en zelf heb ik geen adopties of pleegkinderen in mijn naasten omgeving. - Waar moet ik heen?: Hij heeft natuurlijk eerst een moeder gehad die aan de drank was, waardoor hij in een opvangcentrum terecht kwam. Daarna kreeg hij pleegouders waar hij het naar zijn zin had, totdat Marieke in zijn spullen begon te neuzen. Waardoor hij onderdak moest zoeken. Nooit heeft hij dus een echt thuis gehad. Dus iedere keer heeft hij zicht weer moeten afvragen: Waarmoet ik heen?
De samenvatting Als Daniël in een pleeggezin is opgenomen is het eerst allemaal een beetje vreemd, maar later groeit zijn vertrouwen in het gezin en hij voelt zich al helemaal thuis. Hij schrijft ook brieven aan zijn moeder, die hij diep verbergt in een kast. Alles gaat eigenlijk helemaal goed, hij zit in het schoolvoetbal team en begint het steeds beter met Marieke te vinden, tot dat Marieke tijdens het zoeken naar iets de brieven van zijn moeder leest. Daniël heeft het gezien en loopt weg. Hij moet zien te overnachten en komt terecht in een huis van twee oude dames. Daar verblijft hij een aantal dagen zonder dat de twee vrouwen het merken. Naar zijn verblijf besluit hij langs de ex van zijn moeder te aan, om zo te weten te komen waar zijn moeder is. Hij kreeg te horen dat zijn moeder in het buitenland was. Het werd voor hem te veel en toen belde hij zijn pleegouders weer om te vragen of ze hem wilde komen ophalen. En natuurlijk mocht hij weer thuis komen. Mening Ik vind dit boek onder de beoordelingswoorden; spannend en ontroerend past. Spannend omdat: - Je niet weet wat Daniël precies van plan is, waardoor je in de raarste gebeurtenissen terecht komt. - Ook als hij op een zolder slaapt van twee dames die geen idee hebben dat hij zich daar bevindt. En hij eten nodig heeft en de angst gesnapt te worden is heel mooi beschreven. Met speciaal ook een vertraging waardoor mijn hart stokte in mijn keel. Ik vind het verhaal ook erg ontroerend omdat; - Je ook de gevoelens van de persoon te lezen krijgt die niet altijd even fijn zijn. - Het hele verhaal vind ik zo wie zo al heel ontroerend. Hij maakt zo veel mee, op zo’n jonge leeftijd. Eerst laat zijn moeder hem achter en daarna moet hij op het begin zelf maar op straat zien te leven. En tenslotte na vele pleeg gezinnen waar hij zich nooit thuis kon voelen. Dat ontroerd mij heel erg. Dat je gewoon nooit een thuis hebt, kan ik mij totaal niet voorstellen.