Iris door Caja Cazemier

Titel: Iris
Auteur: Caja Cazemier
Genre: Drama

Hoofdpersoon, -personen:

Iris, meisje van ongeveer 16 jaar. Die het thuis niet meer leuk vind. Haar moeder heeft sinds de geboorte van de tweeling alleen nog maar tijd voor hen. Iris voelt zich in de steek gelaten door haar moeder, omdat Iris niet dezelfde vader heeft als de tweeling. De tweeling hebben een lieve vader. De moeder van Iris heeft tegen Iris gezegd dat haar vader niet deugde.
Iris’ moeder Leonie. Is hertrouwd met Gijs en hebben samen twee kinderen, de tweeling, Marjorie en Frank. Ze is ook de moeder van Iris.
Saskia. Saskia is de beste vriendin van Iris. Bij haar heeft ze een tijdje gewoond. De tijd dat ze van huis was weggelopen tot aan de tijd dat ze naar Herbert en Erica ging.
Bart. Bart is de vriend van Iris. Bart is een hele lieve jongen die altijd iedereen wel wil helpen. Maar dat wil Iris niet altijd. Hij had ook wel gewild dat hij Iris kon of mocht helpen. Maar Iris wou dat niet hebben. Ze vindt Bart te bemoeizuchtig.
Herbert en Erica. Dat zijn de mensen waar Iris een tijdje naar toe gaat als ze thuis niet meer is. Dit is het ‘station’ voordat je naar het leefgroephuis gaat, maar je kunt daar nooit blijven wonen. De meeste blijven maar een paar maand.
Ilona, Ilona is een meisje dat Iris leert kennen is het leefgroephuis. Ze is ongeveer 17 jaar en zit al een paar jaar in het huis. Haar ouders zijn verongelukt en haar tante, waar ze een paar jaar heeft gewoond, kan nu niet meer voor haar zorgen. Ilona wordt de vriendin van Iris in het huis. Iris moet in het begin nog niet zo veel van haar weten, ze vindt haar zo bezorgd. Iris is meer op haarzelf.
De leiding en de rest van Iris’ huisgenoten in het leefgroep huis. Donald, Wubbe en Jeanette zijn de begeleiders. Iris kan niet zo goed opschieten met Wubbe, altijd als ze wat heeft gedaan moet ze bij Wubbe komen en die geeft haar dan weer straf. Met Donald en Jeanette kan ze beter opschieten. Van hen krijgt ze nooit straf en daar hoeft ze ook niet zoveel te doen, want die zijn er bijna nooit.
Jan, Ilona (eerder genoemd), Tosca, Stephanie en Ferry zijn de huisgenoten van Iris. Met Tosca en Stephanie kan ze niet zo goed opschieten. Die zijn precies het omgekeerde van Iris. Jan is een beetje een rare jongen, daar gaat ze ook niet zo veel mee om en Ferry, dat is wel een lekkerding, alleen kan hij soms van die kindse opmerkingen hebben. Dan komt er later ook nog een jongen, Thijs, die komt als Ilona weggaat. Met Thijs krijgt ze wat, terwijl ze ook nog wat met Bart heeft.

Plaats:

Het verhaal speelt zich af in ‘normale’ omstandigheden. Maar het meeste in het leefgroephuis. Eigenlijk is het een beetje wat ieder kind van die leeftijd doet. Hangen in het dorp met vrienden, uitgaan, lolmaken. Dat soort dingen.

Tijd:

Het verhaal vertelt over elk tijdstip van de dag. Vieren-twintig uur per dag, zeven dagen in de week. En echt een tijd ervoor is er niet. Het kan tien jaar geleden gebeurt zijn, maar ook twee weken geleden. Dat kun je niet echt nu het verhaal opmaken.

Het belangrijkste probleem en de oplossing:

Het probleem is dat Iris zich in de steek gelaten voelt door haar moeder, sinds de geboorte van de tweeling. En daarom besluit ze om weg te lopen. En uit eindelijk komt ze dan in het Leefgroephuis terecht.

De betekenis van de Titel:

Iris. Ik vind dat deze titel niet echt een bepaalde betekenis heeft. Het gaat over het leven van Iris, maar je kunt uit de titel niet echt opmaken of een beetje bedenken waar het boek over zal gaan. Ja, alleen dat het met Iris te maken heeft.

Beoordeling:

Ik vind het een heel goed boek. Het is spannend, soms heel emotioneel, maar toch ook interessant. Ik bedoel, dit maakt niet iedereen mee. En als je dan zo’n verhaal hebt gelezen, dan kun je je makkelijker in zo’n iemand verplaatsen. En dan is het niet zo dat als iemand je zoiets vertelt, dat ie is weggelopen, dat je denkt van: ‘Ach, stel je niet aan, krijg je niet genoeg aandacht ofzo.’ Ik vind het ook en heel bijzonder boek. Het is net echt. Het is een boek waar je iets van leert, het is niet moeilijk te lezen, dus snel en makkelijk te begrijpen. Het is een soort van informatie boek voor mensen die dit zelf hebben meegemaakt en voor mensen die dit zelf, gelukkig, nooit hebben meegemaakt. Je leert hoe een ander zich voelt of kan voelen en hoe je zo’n iemand daar misschien mee kunt helpen.
Er is niet echt een stukje uit het boek dat ik heel erg goed vond. Dat is meer het hele boek.
Het stukje dat ik heel spannend vond is dat ze bij de Hema make-up probeert te jatten. Het gaat zo:
In haar herinnering hoorde Iris Stephanie zeggen: ‘Wedden dat Iris zo braaf is dat ze alles keurig afrekent?’ Toen ze het ijsje op had, wandelde Iris naar binnen. Zou het echt zo gemakkelijk gaan? Ze stond stil voor de doosjes met oogschaduw. Haar ogen gleden langs de verschillende kleuren en merken. Ze deed een paar passen opzij, pakte zomaar wat flesjes nagellak op. Ze zette ze weer terug en keek naar de verkoopster, die iets afrekende en wisselgeld teruggaf. Naast Iris reikte een oudere vrouw naar de nagellak. Iris maakte plaats voor haar en liep om een aantal vrouwen heen. Flesjes reinigingsmelk en zakken met watjes, daar had ze niks aan. Ze aarzelde even, liep toen door, verder de Hema in. Eerst naar een ander afdeling. Ze nam de roltrap en dwaalde boven wat rond. Ze nam een blauwe balpen en ging in de rij staan bij de kassa. Haar rugzak liet zo open en ze schoof de schouderband over haar arm. Met de tas in de kromming van haar linkerarm liep ze de trap af naar beneden. Het was nog steeds druk met klanten rondom de vitrines van de afdeling make-up. Iris ging achter een paar meisjes staan en wachtte, de rugzak over haar arm in de aanslag, tot de verkoopster weer een greep deed in de kassa. Ze pakte een paar doosjes oogschaduw, liet die in haar rugzak glijden liep naar buiten. Haar rugzak zwaaide ze over een schouder. Nu snel ervan door. Op dat moment hoorde ze een stem achter zich zeggen: ‘Ben jij niet wat vergeten af te rekenen?………..
Het stukje wat ik wel heel emotioneel/zielig vond is dat ze voor het eerst weer naar Leonie toe gaat, maar ze had het zich heel anders voorgesteld. Het loopt niet zo zoals ze had gehoopt.
‘Verdomme Iris,’ viel Leonie onmiddellijk uit. ‘Jij bent ook niet erg veranderd. Kun je nou niet voor een keer aardig zijn tegen je broertje en zusje!’ Halfbroertje en halfzusje zul je bedoelen, verbeterde Iris haar. ‘Denk maar niet dat wij je hier missen,’ zei Leonie geprikkeld. ‘Het is hier een stuk rustiger geworden sinds jij weg bent.’ Zie je wel…zie je wel..!! Leonie hoefde haar niet. Ze had maar gezegd dat ze blij was dat ze haar weer zag, dat kon ze nooit menen, anders deed ze niet zo. Iris slikte een paar lelijke woorden in en stond op. Ze wou uit haar kamer een fotoboek halen, maar die hadden Gijs en Leonie allemaal weggestopt. Dus….. nou hoefde ze hem ook niet eens meer mee. Het kon haar allemaal gestolen worden. Wegwezen hier! Terug in de kamer zag de Leonie. Ze keek ongemakkelijk naar Iris, alsof ze niet goed raad wist met de situatie. ‘Ik ga,’ zei Iris. ‘Nu al? Maar Iris….wacht we hebbne nog helemaal niet…’ Iris wachtte de rest niet af. Ze pakte haar jas en met een harde knal gooide ze de deur achter zich dicht. Iris was helemaal overstuur. Dat haar moeder zo tegen haar deed, dat kon ze maar niet begrijpen. Toen ze thuis was rende ze naar boven en liet ze zich huilend op het bed vallen……
Er waren niet echt stukjes uit de tekst die ik interres-sant, bijzonder of net echt vond. Ik vond het hele boek helemaal interessant, bijzonder en net echt.

Waarom vind ik dat:

Ik vond dat stukje spannend omdat je niet wist wat er ging gebeuren. Dat was eigenlijk ook wel zo met emotionele stukje. Ik vond dat zo zielig, dat haar moeder zo tegen haar deed. Eigenlijk is het hele boek heel zielig/emotioneel en spannend. Maar deze stukjes vond ik wel extra spannend en emotioneel. Ik weet ook niet goed hoe dat komt. Daarom zijn de ‘stukjes’ ook zo lang geworden, omdat ik ze anders niet volledig vond. Ik vind dit boek interessant omdat je er dingen van kunt leren. Nu weet je hoe het kan zijn als er na zoveel jaar opeens meer mensen in een gezin zitten. En ik vind het boek heel bijzonder omdat er maar weinig boeken zijn die je zoveel kunnen vertellen en die je dit doen aangrijpen. Net echt.

Samenvatting:

Het boek gaat over Iris. Een meisje van ongeveer 16 jaar. Sinds de moeder na 14 jaar is hertrouwd met Gijs en dat hun een tweeling hebben voelt Iris zich niet meer thuis in het gezin. Ze voelt zich in de steek gelaten door haar moeder. Alle aandacht gaat nu in eens uit naar de tweeling. Iris besluit dat ze het zo niet meer wil en daar-om loopt ze weg. Ze gaat eerst naar Saskia, haar beste vriendin. Maar naar een tijdje krijgt ze hulp van Jeanet Wiggers, de maatschappelijk werkster en die plaats haar in een ‘tussen gezin’ bij Herbert en Erica. In het begin vindt ze het daar nog niet zo, maar later vindt ze het ook wel leuk, ze is heel erg vrij bij hen. Maar naar een tijdje moet ze een week in een leefgroephuis logeren. Als alle bewoners het goed vinden en er is plek dan gaat ze er ook wonen en dat gebeurt. In het begin wil ze nog van niemand wat weten, maar later voelt ze zich toch wel aangetrokken tot Ilona, de rest liggen haar niet zo. Met Ilona krijgt ze een hele goede band. Maar op een gegeven moment is Ilona geslaagd voor haar Havo diploma en mag ze gaan studeren en dat doet ze, maar dat gaat ze ook verhuizen. Daar heeft Iris het wel even moeilijk mee. Weer iemand raakt ze kwijt. Maar voor Ilona in de plaats komt Thijs. Een beetje vage jongen en Iris moet helemaal niks van hem hebben. Maar ze ontwijkt hem niet ofzo. Hij komt elke dag even op haar kamer om een shagie te roken en om wat bij te kletsen, maar verder ook niet. Totdat ze op een dag voor de spiegel staat en Thijs komt in een keer binnen. Hij grijpt haar en hij zoent haar. Iris laat het gebeuren. Later moet ze alles aan Bart gaan vertellen. Haar vriend. Bart voelt zich heel erg gebruikt. Hij snapt niet dat ze hem dat aan kan doen. Iris weet niet meer wat ze moet doen. Ze besluiten elkaar even niet te zien. In de tijd dat ze niet met Bart is gaat ze op bezoek bij Ilona en Leonie. Ze had zich voorgesteld dat Leonie haar zou vragen of ze weer terug zou willen komen, maar het tegenover-gestelde gebeurt. Ze zegt dat ze haar niet missen. Iris wil nu echt niet meer terug. Ze voelt ze nu echt niks meer. Bart is ze zo goed als kwijt, haar moeder hoeft haar niet meer, Ilona is weg en aan Thijs heeft ze ook niets, want die voelt eigenlijk niet veel voor haar. Ze gaat nog een keer met Bart praten. Maar die wil het niet meer samen. Maar ze besluiten goede vrienden te blijven….

Waarom dit boek?:

Ik heb dit boek gekozen, omdat ik dit nog steeds een heel erg mooi boek vind. En je er zoveel van kunt leren. En ja, ik weet het eigenlijk niet. ik vind dit gewoon een super goed boek.