De titel van het boek is Ijzige poppen. Het verhaal gaat over twee vriendinnen die samen de stad in gingen, toen ze de V&D in gingen wilden ze de niewste CD van Clouseau pikken. Toen ze naar buiten liepen ( met de CD in hun zakken ), liep Gea tegen een mevrouw op die een kind aan haar hand had. Een scheldende vrouw en een verbaasde verkoopster bleven achter. De volgende dag zien ze op de TV de vrouw met het kind uit de winkel, het TV - bericht zegt dat het kind vermist is. Ze besluiten het te onderzoeken. Na een paar dagen verdwijnt er weer een kind. Na vele dagen onderzoek komen ze tot de conclusie dat de vrouw baas is van een speelgoed winkelketen en ze een band heeft met beide ontvoerde kinderen. Zullen ze het geheim ontsluieren? Het verhaal werd geschreven door Theo Hoogstraaten. Het is een detective verhaal. Ik vind het een mooi en spannend boek omdat ze veel op onderzoek uitgaan waarbij ze soms in onverwachte omstandigheden terecht komen. Een echte aanrader voor de detective fan.
Het verhaal gaat over 2 meisjes die op onderzoek uitgaan. Het is verteld in de ik - vorm. Het verhaal heeft een gesloten einde aangezien we op het einde weten waar de kleine kinderen zijn. Het eindigt niet in een happy end. De moordenaar is gevonden maar de 2 kinderen zijn vermoord. De thema’s liefde, eenzaamheid, spanning, avontuur, detective komen vooral aan bod. Er zijn 3 hoofdpersonen : Anne, Gea en Louis. Anne en Louis zijn broer en zus en Gea is een vriendin van beide. De neven – personages zijn Mevrouw Van Dijk uit de speelgoedwinkel, de zwerver en nog een aantal figuranten.
De personages zijn krachtig opgebouwd. Aan dialogen besteedt hij ook veel aandacht. Naast het hoofdverhaal, waarin het thema wordt uitgewerkt, bevatten de boeken van Theo Hoogstraten vaak nog een tweede verhaal waarin de vriendschap tussen een jongen en een meisje een grote rol speelt.
Volgens mij probeert Theo Hoogstraaten een bepaalde spanning bij ons te scheppen. Een actie spanning met tegelijkertijd een avontuurlijke maar ook soms grappige spanning.
Het verhaal is niet echt ontroerend. Er gebeuren niet echt ontroerende dingen en we worden er niet echt bij betrokken dus dan is het al minder ontroerend.
Het verhaal is redelijk geloofwaardig omdat kindermoorden en pedofilie in deze tijd niet meer ongewoon zijn ( kijk maar naar Dutroux ). Het verhaal is mooi omdat het zo’n speciale schrijfstijl heeft die eigen is aan Theo Hoogstraaten.
Het verhaal is redelijk origineel. Ik ken weinig boeken die zo zijn opgebouwd en die zo een verhaal lijn heeft.
De auteur blijft binnen de grenzen. Het verhaal is helemaal niet schokkend omdat we helemaal niet worden betrokken bij hoe de moord werd gepleegd. We worden alleen maar betrokken bij het onderzoek ernaar.
Dit verhaal is geschikt voor iedereen. Je kan het boek in een adem uitlezen omdat je zo graag de oplossing van het mysterie wil weten. Dus het verhaal is ook geschikt voor mensen die niet zo graag lezen. Beslist lezen. Het is een echte aanrader.
REACTIES
1 seconde geleden