IJzige poppen door Theo Hoogstraaten

Boekverslag C-boek

Zakelijke gegevens.

Titel: IJzige poppen
Auteur: Theo Hoogstraten
Uitgeverij: Sjaloom en Wildeboer (1994)

Waarom ik voor dit boek koos.

Ik heb het boek gekozen omdat ik wel ook al het boek blind date van Theo Hoogstraten heb gelezen. Dit boek vond ik heel leuk, daarom heb ik nog een keer voor een boek van Theo Hoogstraten gekozen. Verder lees ik ook vaak boeken van deze Pandora-crime, want dezen zijn meestal spannend en niet voorspelbaar. En ijzige poppen hoort ook bij deze reeks.

Mijn persoonlijke reactie.

Ik vond het een heel leuk boek. Het was een realistisch verhaal, omdat er in het echt ook kinderen ontvoerd worden. Ook was het erg verrassend, de meeste gebeurtenissen had ik namelijk echt niet verwacht. Maar het einde was wel dramatisch, want de ontvoerde kinderen waren dood. Het was dus een leuk verhaal met spannende, onverwachtse stukken. Ook zaten er erg leuke en grappige stukken in.

Samenvatting.

Anne, Gea en Louis botsen in een winkel tegen een vrouw met een kind op. Later zien ze op het journaal dat er weer een kind is ontvoerd. Louis herkent dat meisje en ze gaan op onderzoek uit. Ze komen de vrouw tegen en volgen haar. De vrouw gaat naar ‘speelgoedhuis kinderland’. Ze gaan hier naar binnen en praten met Birgit. Zij is een oude vriendin van Gea. Ze vertelt dat de vrouw van Dijk heet en haar bazin is. Ze is weduwe en heeft geen kinderen. Dit is nogal vreemd omdat ze met dat meisje liep in de winkel. De kinderen vertrouwen het niet en gaan naar de politie. Die onderzoekt de zaak maar geloven mevrouw van Dijk, die vertelt dat het haar nichtje is waar ze mee liep. Alleen van Merkens wantrouwt haar alleen. Birgit gaat hen helpen, nadat ze heeft gehoord van Gea waar ze de vrouw van verdenken.

De volgende dag bezoeken ze het huis van de vrouw. En de dochter van haar zus lijkt niet op het meisje die ze in de winkel met de vrouw zagen. Ze vertellen weer hun vermoedens aan de politie, die ondertussen ook mevrouw van Dijk verdenkt.
De vrouw heeft wel door dat ze haar verdenken en vermoord een zwerver, die ze samen met een kinderfietsje in de sloot gooit. Zo denkt ze de politie op een ander spoor te brengen, deze doet dat niet.

Ze gaan haar schaduwen en de volgende dag blijkt mevrouw van Dijk ineens op vakantie te zijn. Gea en Birgit gaan s’ochtends vroeg naar het huis toe van haar. Ze zien water lekken uit de deur met een ontzettend vieze lucht. Ze gaan kijken en ontdekken een geheime ruimte. Ze schrikken zich rot, er blijken vermoorde kindertjes in het diepvriesruim te zitten die aangekleed zijn als poppen. Merkens lichten ze in en die komt direct. Mevrouw van Dijk hebben ze aangehouden en ze bleek een ‘ernstige geestesziekte’ te hebben. Gea, Anne, Louis en Birgit houden een persconferentie en vertellen hoe ze bij de dader kwamen. Ondertussen heeft Gea een relatie met de oudere broer van Anne (Louis) gekregen.
Verhaalaspecten.
Het boek is spannend. Doordat Gea, Anne, Louis en Birgit het vermoeden hebben dat mevrouw van Dijk de ontvoerder is verwacht jij dat ook. Maar het spannende is dat je niet weet hoe en waarom het gedaan is. De open plekken spelen een belangrijke rol

Gea is zelfverzekerd, heeft doorzettingsvermogen en is nieuwsgierig; ze gaat tot het uiterste voor die zaak. Ze zet zich er volledig voorin.
Anne is niet zo zeker van zichzelf; toen het gevaarlijker werd wou ze stoppen met het onderzoeken en ze twijfelt heel veel.
Louis is zelfverzekerd net als zijn zusje; hij wist zeker dat hij het meisje dat hij gezien had het ontvoerde meisje was.
Mevrouw van Dijk is een doorzetter, gemeen en komt voor zichzelf op; ze kan heel goed mensen (zoals de politie) op het foute spoor brengen. Vooral in het begin verzon ze een goed verhaal tegen de politie.

Het thema is ontvoering.

De tekst is logisch-chronologisch verteld. Er zijn haast geen terugblikken. Dit zorgt voor een duidelijk verhaal

Het boek speelt gewoon in het heden af, je kan dat onder andere afleiden aan de dingen die ze leuk vinden. Zoals dat Anne de cd van Clouseau wou kopen in de winkel. Aangezien dat uit deze tijd speelt is het deze tijd

Het is een alwetende vertelsituatie. Een persoon vertelt alles, hij/zij weet alles over alle personen.

De gebeurtenissen spelen zich af in Zaandam en het Wormermeer. Voornamelijk natuurlijk in de winkel van mevrouw van Dijk.

Beschrijving van mijn leeservaring.

Het onderwerp vond ik wel leuk, natuurlijk heb je er al wel eens over gehoord zoals op het journaal. Echt meer duidelijkheid gaf dit boek niet over het onderwerp. Het was er een beetje “vaag” in verwerkt. Veel over dit onderwerp kan je dus niet vertellen. Het heeft niet echt een doel om je anders ergens over te laten denken. En een echte mening zit er ook niet in verwerkt.

De gebeurtenissen blijven je echt boeien. Vooral het einde, ik had totaal niet verwacht dat er zoiets zou zijn. Het is heel logisch uit elkaar en daardoor, spannend, boeiend en geloofwaardig (zie persoonlijke reactie). Het boek zette me niet aan het denken over het onderwerp maar wel over wie de dader was. Vooral het stukje waarin mevrouw van Dijk de politie op een ander spoor wou zetten door een zwerver te vermoorden vond ik erg leuk bedacht.

Ik vind Gea een moedige meid, ze heeft heel veel doorzettingsvermogen. Dat zou ik ook best wel willen hebben. Ik vind ze allemaal op “echte mensen” lijken. Zoiets zou ook in het echt kunnen gebeuren. De personen zijn wel vrij voorspelbaar want ze veranderen niet echt in de loop van het verhaal. Je weet ook genoeg van de personen. Alleen wordt er weinig over mevrouw van Dijk verteld. Maar dat is logisch anders zou het niet meer spannend zijn. Je kan niet echt tegen/voor een personage zijn want mevrouw van Dijk is gewoon slecht.

Ik vind het goed dat er niet veel word terug gekeken. Het verhaal is nu logisch, boeiend en spannend. Ik denk dat met veel terugblikken het onduidelijk wordt en moeilijk te begrijpen. Alleen het eind snap je niet helemaal als je niet aandachtig het leest. Daar wordt namelijk het hele verhaal duidelijk gemaakt. Dat stuk is dus erg belangrijk. Maar het is wel duidelijk genoeg.

Het boek is heel makkelijk te lezen, je snapt er alles van. Misschien komt dat omdat ik tegenwoordig bijna alleen volwassen boeken lees. Er wordt wel weinig verteld over de gevoelens en gedachtes. Het blijft dus vrij oppervlakkig hoe men over elkaar denkt. Verder merkte ik niets aparts aan het taalgebruik.

Over Theo Hoogstraten.

Theo Hoogstraten is geboren in Mijdrecht op 9 juli 1948. Na de middelbare school ging hij naar de pedagogische Academie. Hij heeft een poosje les gegeven aan een basisschool. Daarna studeerde hij M.O. Nederlands en geschiedenis. Momenteel geeft hij les aan een scholengemeenschap te alkmaar. Hij geeft Nederlands, geschiedenis en maatschappijleer.

Als leraar vond hij dat er niet zoveel spannende en vlotte jeugdboeken verschenen. Daarom is hij zelf maar gaan proberen te schrijven. Hij schrijft in de zomervakanties, omdat het werk van een leraar veel energie vraagt. Maar Theo Hoogstraten schrijft niet alleen jeugdboeken, maar ook historisch werk en studieboeken voor de middelbare school.

Theo Hoogstraten vindt het belangrijk dat een verhaal spannend en vlot geschreven is. Ook is het belangrijk dat het over onderwerpen gaat waarin jongeren van twaalf tot vijftien jaar zichzelf kunnen herkennen. Verhalen met een boodschap vindt hij achterhaald, wel hoopt hij dat de jongeren gaan nadenken over de onderwerpen die hij aansnijdt. Voor dat hij gaat schrijven verzamelt hij eerst een hoop informatie.
Zijn zinnen zijn niet te lang, er zitten weinig beschrijven in het verhaal en er gebeurt veel. Daarom is bijna iedereen erg goed te spreken over deze schrijver.

Aan dialogen besteedt hij ook veel aandacht. Naast het hoofdverhaal, waarin het thema wordt uitgewerkt, bevatten de boeken van Theo Hoogstraten vaak nog een tweede verhaal waarin de vriendschap tussen een jongen en een meisje een grote rol speelt. De verhalen beïnvloeden elkaar en worden in de loop van het boek met elkaar vervlochten, waardoor er samenhang ontstaat. Andere boeken die hij heeft geschreven zijn Blind date, de liftster, de spiegelvrouw en in het verzet.