Het woud der verwachting door Hella S. Haasse

Over de schrijver

Haasse (* 1918) heeft een groot en veelzijdig oeuvre op haar naam staan. Sinds de publicatie van dit boek in 1949 zijn er van over de hele wereld al ruim 100.000 van verkocht in allerlei landen. Ze ontving de Constantijn Huygens- en de P.C.-Hooftprijs.

Samenvatting

Het boek gaat over het leven van Charles d'Orléans, en begint met zijn geboorte. Er woedt tussen de familie van Charles (Orléans) en de Bourgondiërs al heel lang een vete, en als Charles' vader op een dag vermoord wordt, is de situatie bijna onhoudbaar. Als Charles gevangen genomen wordt door de Engelsen in de slag bij Azincourt en er een losprijs op zijn hoofd komt te staan, moet de familie Orléans zoveel betalen dat er geen geld meer overblijft voor luxe. Ze moeten dan ook een groot gedeelte van hun landerijen, kastelen en kostbaarheden verkopen om hem vrij te krijgen.
Charles zit dus gevangen in de Tower Of Londen en wordt telkens verhuisd naar andere gevangenissen. Hij spendeert al zijn tijd daar aan lezen en schrijven, maar mist vooral Frankrijk en zijn geliefde, Bonne. Ondertussen proberen zijn broers zoveel mogelijk geld bij elkaar te brengen om hem vrij te krijgen, maar dat lukt niet. Na 25 jaar komt hij vrij en hertrouwt dan met Maria van Kleef, omdat zijn vrouw Bonne is overleden tijdens zijn gevangenschap. Maria baart zijn zoon.
Na een leven van bemiddelen tussen de Franse en de Engelse partij sterft hij aan het eind van het boek.

Eigen mening

Ik vond de toon van dit boek een beetje treurig, omdat bijna alles wat er in gebeurt slecht is voor Charles. Eén van de treurigste dingen vind ik als zijn vader weggeroepen wordt en dan vermoord door de tegenpartij. Dat was zo zielig omdat hij eigenlijk een van de 'leukere' figuren was in het boek, die het met iedereen goed voorhad, en sterft zonder dat hij zich kan verweren en blijft liggen in de modder. Niet alles uit het boek is treurig, er zitten ook leuke stukken in, maar die vond ik een beetje te weinig naar voren komen. Ik kan me goed voorstellen dat je na 25 jaar van gevangenschap opgeeft, maar Charles van Orléans gaat 'gewoon' door met zijn leven alsof er niets aan de hand is. De manier waarop hij sterft vind ik ook bijzonder mooi beschreven.