Korte inhoud

Louis Seynaeve is een jongen van elf jaar. Hij groeit op in het nonneninternaat te Haarbeke, genaamd ‘Het Gesticht’. Samen met Dondeyne, Byttebier, Vlieghe en Goossens vormt hij ‘De Vijf Apostelen’. De club beheert een aantal 'verboden boeken'. In de paasvakantie mag Louis naar zijn familie in Walle. Louis wordt ontvangen met een beeldje van een Duitse jongen met een hakenkruis.
Terug in het Gesticht komen Opa en Tante Nora langs om te vertellen dat Louis' broertje dood geboren is. Daarop nemen ze hem mee naar de familie van zijn moeder in Bastegem.
Louis maakt kennis met Raf de Bock, die zijn vakantievriend wordt. Samen besluipen ze het kasteel van madame Laura, een hoer.
Terug in het Gesticht gedraagt Louis zich erg opstandig. Hij voelt zich door zijn moeder verlaten en vertelt Vlieghe dat hij meer om hem geeft, dan om zijn moeder. Vlieghe vindt het maar onzin. Louis weet de anderen te overtuigen dat Vlieghe een spion is.
Later besluit Louis zich aan te melden bij de NSJV (Nationaal Socialistische Jeugd Vlaanderen), de jeugdafdeling van het fascistische Vlaamsch Nationaal Verbond. Hij leest veel en schrijft bestaande teksten over. Als hij op een dag op wacht staat voor de Flandria, ziet hij zijn moeder lopen met haar baas. Ze doet net alsof ze haar zoon niet ziet. Later wordt hun geheime verhouding steeds duidelijker. Later vertelt Louis alles aan zijn vader.
Louis’ vader is kwaad om Louis' lidmaatschap van de NSJV. Tijdens een uitstapje van de NSJV ontmoet Louis de dochter van de apotheker, Simone Paelinck.
Het Gesticht is ondertussen vernield door een bombardement. Veel zusters en kinderen komen om het leven.
Louis wordt met de Kinderlandverschickung een maand naar Duitsland gestuurd. Hij verblijft daar in een gastgezin en houdt iedere dag in zijn dagboek bij. Bij terugkomst wordt hij door zijn moeder afgehaald. Lausengier blijkt overgeplaatst te zijn naar het Oostfront en moeder is ontroostbaar.
Het gaat steeds slechter met Louis. Hij haalt slechte cijfers op school en moet het schooljaar over doen. In de liefde zit het ook niet mee. Simone Paelinck, de apothekersdochter blijkt verliefd te zijn op een ander.
Louis keert terug naar zijn familie in Walle. Hij bezoekt een Franse film in de bioscoop.
Louis verslindt het ene boek na het andere. Na het lezen van expressionistische en joodse boeken, stelt Louis langzaam maar zeker zijn mening over de Duitsers bij.
Louis duikt onder in het Gesticht in Waffelgem. Na een bezoek van de Witte Brigade (=het verzet) vlucht hij naar zijn opa en tante Mona. Later vertrekt hij met zijn moeder naar oma Meerke in Bastegem. De villa staat echter bekend als Duitsgezind en om de Poolse invasie te voorkomen, barricadeert Nonkel Armand het huis. In die tijd trekt Louis veel op met de Amerikanen en schrijft hij een verhaal voor Het Laatste Nieuws, genaamd Het Verdriet.
Louis verneemt van Vlieghes vader, dat Vlieghe zelfmoord heeft gepleegd. Hij had bij een hoer een geslachtsziekte opgelopen en geprobeerd zichzelf te opereren. Louis krijgt een afscheidsbrief van Vlieghe, waarin deze schrijft dat hij altijd van Louis heeft gehouden.
De novelle "Het Verdriet" wordt door Het Laatste Nieuws afgewezen, maar wordt doorgespeeld aan het tijdschrift Mercurius. Zij nemen het werk wel op.

Persoonlijke mening
Ik vond dit boek één van de slechtste, saaiste boeken die ik ooit gelezen had. Het is een pretentieus, moraliserend, besloten en ronduit afgestompt verhaal, verteld door iemand die duidelijk niets van de situatie in die periode afweet. Ik vraag me ten zeerste af hoe iemand dit boek een goede recensie kan geven. Ik vind ook dat er gewoon geen sfeer aanwezig was in het boek. Er gebeurde niet echt iets dat iets te maken had met de essentie van het uiteindelijke verhaal (‘jongen wordt fascistisch opgevoed maar komt tot inkeer’), ik had dan ook moeite met het maken van een korte inhoud omdat er eigenlijk niets het vermelden waard is, waardoor je ofwel alles ofwel niets kan schrijven. Als het boek dunner was geweest, had het misschien allemaal niet zo saai overgekomen. Zoals ik al zei, gebeurt er niet echt veel belangrijks in het verhaal, en dus begrijp ik niet waarom het boek zo dik moest zijn, het meeste is gewoon bladvulling. Ik heb toch wel al vrij veel ‘klassiekers’ uit de wereldliteratuur gelezen, en ik vind het volledig fout om dit boek daarbij te rekenen.