Het vegetarisme van mr. J.P. de Vries door Ferdinand Bordewijk

A. VERWACHTING VOOR HET LEZEN

In de bibliotheek zocht ik eigenlijk naar het boek ‘Karakter’ van F. Bordewijk maar deze kon ik niet vinden. Dit boekje stond er wel en toen heb ik de flaptekst maar gelezen. Het leek me een heel erg leuk boekje, doordat er volgens de flaptekst een goede spanning zou zijn en het boek zou een verhaal zijn over een man die mensen eet. Dat leek me wel spannend. Over de schrijver wist ik eigenlijk niets.

EERSTE REACTIE NA HET LEZEN

Ik vond het een leuk boek, want het verhaal was erg goed. De schrijver zette je op het laatst op het verkeerde been door te suggereren dat Herkuleins echt mensenvlees had gegeten bij de gekke Linterbeek. Dit bleek achteraf gewoon mals kalfsvlees te zijn, hierdoor kreeg het verhaal een onverwachte wending op het laatst.
In het begin vond ik het boek erg moeilijk te lezen, doordat F. Bordewijk dit boek al lang geleden heeft geschreven en een voor mij dus heel ouderwets taalgebruik hanteerde.
Ik geef het boek een 6,5 omdat het voor mij vrij moeilijk te lezen was maar wel leuk was.

SAMENVATTING

De ik-persoon, Herkuleins, heeft een feestje met nog zo’n zestig andere advocaten. Er is volop te eten en te drinken en het is er eigenlijk best wel gezellig zonder de vrouwen. Een andere advocaat, mr. J.P. de Vries, eet heel erg aarzelend zijn vleesgerechten en dat valt Herkuleins op. Als een andere advocaat stomdronken is, mr. Ristorneman, willen de Vries en Herkuleins hem naar huis brengen. Dit stopt in het park op een bankje. Ze zetten daar Ristorneman neer en praten met elkaar. Op een moment komt ter sprake dat de Vries erg aarzelend zijn vleesgerechten nuttigde. Hij vertelt aan Herkuleins hoe dit komt: op een dag was hij bij een vroegere vriend van hem uitgenodigd voor een diner, namelijk bij Linterbeek. Deze man was helemaal geflipt. De ober serveerde een heerlijk vleesgerecht en de Vries at zich er helemaal mee vol. Later kwam ter sprake dat dit een heerlijk sappig vroegere dienstmeid van hem was geweest. Hij had dus mensenvlees gegeten! Toen werd Linterbeek helemaal gek en wilde de Vries ook opeten maar tijdens het vechten gaf hij Linterbeek een schop is zijn buik en toen kon hij vluchten. Hij deed aangifte bij de politie. Die ging de zaak onderzoeken. Later bleek dat ze helemaal geen mensenvlees hadden gegeten en dat het dienstmeisje helemaal niet dood was maar na acht jaar was ze weer veilig thuis bij haar ouders. Hierdoor kwam het dat de Vries zijn vleesgerechten zo aarzelend nuttigde. Door de opmerkingen die hij na het verhaal maakte, zoals ‘ooit zal ik echt mensenvlees eten’ werd Herkuleins erg bang. Hij wist niet wat hij moest doen…

B. ANALYSE

1.Thema:

Volgens mij is het thema van dit boek ‘kannibalisme’, ook wel het eten van mensen genoemd. Dit thema komt sterk naar voren in het verhaal dat Mr. JP de Vries op een bankje verteld aan Herkuleins, dat hij mens zou hebben gegeten. Ondanks dat het niet waar is, is hij er heilig van overtuigd dat mensen elkaar in de toekomst zullen opeten.

2.Titel:

De titel van het boek is eigenlijk heel erg eenvoudig te verklaren. Op het eind van het boek zegt Mr. JP de Vries dat hij nooit meer vlees zal eten. Hij zal vegetarisch worden. Daar komt de titel volgens mij vandaan, want deze is ‘Het vegetarisme van mr. J.P. de Vries’.

3. Perspectief en verteller

Dit boek is in de eerste persoon geschreven, dus in het ik-perpectief geschreven. In dit boek kijk je als het ware over de schouder van Herkuleins mee wat hij allemaal beleeft. Eigenlijk doet hij gewoon al schrijvend verslag van het diner van de advocaten waar hij bij hoort en ook van de gebeurtenissen in het park. De hoofdfiguur is Herkuleins in dit boek. De vertelvorm van dit boek is de ik-verteller en het perspectief ligt bij Herkuleins. Enkele voorbeelden waaruit bovenstaande blijkt: ‘Het was niet J.P. de Vries die mij(dus Herkuleins) dit vroeg’ en ‘Ik stond in den kring, béaat en bête glimlachend om de moppen die rond mij werden verteld. Ik begreep ze niet allemaal, groen als ik was’.

D. EINDOORDEEL EN EVALUATIE

EINDOORDEEL

1. Gebeurtenissen:

De gebeurtenissen in het boek kwamen een beetje als fantasie op mij over. Ik kan me niet voorstellen dat er mensen zijn die helemaal gefocust zijn op het eten van mensenvlees waardoor ze het eten van dierenvlees zien als iets wat niet lekker meer is. Het lekkerste zou hun worden onthouden… Alleen de gedachte hieraan al bezorgt mij kippenvel. Als er in een restaurant mensenvlees op de kaart zou staan dan zou Mr. J.P. de Vries uit het boek volgens mij helemaal in zijn nopjes zijn, want hij is door Linterbeek helemaal gek gemaakt over het eten van mensenvlees. Ik kan me ook niet voorstellen dat iemand net doet alsof hij stukken van mensen in de koelkast heeft staan, door van klei zulke vormen te maken en ze met een rode verf in te kleuren en naast een stuk kalfsvlees te leggen. Dit boek is dus grote fantasie.

2. Personen:

De personen die in het boek voorkwamen waren volgens mij niet echt. Linterbeek was helemaal gek en hij deed net alsof hij mensenvlees at en dit hield hij anderen ook voor. Dit verwonderde mij heel erg, want dat doe je toch niet. Ik kon me wel goed verplaatsen in Herkuleins, de hoofdpersoon, want hij vond het allemaal maar erg rare verhalen die de Vries hem vertelde en hij kreeg er een heel raar gevoel van. Ik denk dat ik hetzelfde rare gevoel zou krijgen als mij iets dergelijks zou overkomen.

3. Opbouw:

Het boek was vrij gemakkelijk te lezen, alleen het taalgebruik was erg oud en daardoor soms wat moeilijk. Het gebruik van een flashback maakte het verhaal achter het moeizaam eten van vlees door de Vries erg duidelijk, dit vond ik erg goed van de schrijver. Voor de rest verliep het verhaal chronologisch. Ik heb het hele boek gelezen, omdat het leuk was en erg dun. Ik vond het wel een keer leuk om een verhaal met een ik-perspectief te lezen, want dat ben ik nog niet vaak tegengekomen. Ik vind het open eind van dit boek wel leuk, omdat je zelf kunt bedenken hoe Herkuleins reageert op de verhalen en hoe de echtscheiding tussen Van Elk en Cocu afloopt.

4. Taalgebruik:

Ik vond het boek soms een beetje moeilijk te lezen. De zinnen waren niet te lang en de woorden niet te moeilijk, maar bevatten wel erg veel oude woorden. Dat maakte het lezen juist lastig. De zinnen waren heel erg helder voor mij en ik snapte alles goed wat er verteld werd.

EVALUATIE

Het werken aan het leesverslag was eigenlijk wel leuk. Dat komt doordat het boek dat ik gelezen had wel mooi was. Dat bevordert natuurlijk het werken aan het leesverslag. De verwerkingsopdracht was ook heel erg goed te maken. Je hoefde er geen enkele informatie voor te zoeken en dat was wel makkelijk. Ik vind dat de omslagen wel redelijk gelukt zijn.

VASTE GEGEVENS VAN HET GELEZEN BOEK

Titel: Het vegetarisme van Mr. J.P. de Vries
Auteur: F. Bordewijk
Illustraties: Hans Borrebach
Uitgeverij: Reflex, Utrecht
Eerste uitgave:1984

BRONVERMELDING

De samenvatting die in dit boekverslag is opgenomen, heb ik zelf geschreven.