Titel: Het Leven is Vurukkulluk, Remco Campert

Eerste druk: 1961, De Bezige Bij, Amsterdam

Gelezen druk: 2001, Wolthers-Noordhoff, Groningen

Titelverklaring: De titel is de eerste zin van het boek/ verhaal. En zal nog een aantal keer terug keren in de tekst. De titel beweert dat het leven Vurukkulluk is maar daar zijn de hoofdpersonen het lang niet altijd mee eens. Het leven van de hoofdpersonen bestaat voornamelijk uit one-night-stands en iedereen is doodsbang om zich te binden en voor verveling. Alle hoofdpersonen doen alsof hun leven vurrukkulluk is.

Motto: ‘Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, Geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten daartussen.’ M.Nijhoff: HET TUINFEEST.

Motto verklaring: Dit boek beschrijft een sfeer en de omgeving van een warme, lange zondag. Alle hoofdpersonen hebben seksuele ervaringen met elkaar, rommelt wat aan kijken terug op hun leven. Maar uiteindelijk draait alles om seks.

Indeling: Verdeeld in 17 hoofdstukken die een zomerse zondag beschrijven in Amsterdam. De eerste vijf hoofdstukken gaan over Panda, Boelie en Mees. Daarna splits het zich op in aparte verhaaltjes waarvan lijkt dat ze weinig met elkaar te maken hebben. Alles komt samen in het laatste hoofdstuk waarin Panda, Boelie en Mees een feest geven.

Schrijver: Remco Campert(1929) zoon van de dichter en prozaschrijver Jan Campert en de actrice Joeckie Broedelet. Hij was redacteur en medeoprichter van enkele literaire tijdschriften. Campert debuteerde als dichter in 1951 met de bundel Vogels vliegen toch. Zijn eerste roman, Het leven is vurrukkulluk, verscheen in 1961. Latere romans zijn Liefdes schijnbewegingen (1963), Het gangstermeisje (1966 verfilmd door Frans Weisz) en Tjeempie! (1968). Tussendoor publiceerde Campert verhalen, gedichten en kinderboeken. Zijn cursiefjes en columns zijn onder andere verzameld in de bundels Tot ziens(1986) en Het bijzettafeltje (1993). In 1985 schreef hij het boekenweekgeschenk Somberman\'s actie. In 1990 verschenen zowel de verhalenbundel Graag gedaan, als de vertelling Gouden dagen.

Stroming en Genre Het verhaal is een experimentele roman; een soort strip in woorden, figuratief, realistisch, zich afspelend in een stadse atmosfeer en volkomen ontraditioneel. Als dichter hoort Campert bij de Vijftigers, en gaat dan ook in de jaren zestig zijn eigen gang. Sarcastische humor en het beeldend element nemen een belangrijke plaats in. Ook in zijn romans komen deze kenmerken naar voren.

Kenmerkend taalgebruik Er zaten grappige elementen in het boek, de hoofdpersonen praten een beetje vreemd enkele voorbeelden zijn: Tjeerd praat heel stijf en serieus, wat hij uit boeken heeft gehaald. Alle woorden zijn geschreven zoals je ze uitspreekt, bij het lezen leidt dat wel eens tot verwarring maar heeft ook een bepaalde humor. Enkele voorbeelden: vurrukkulluk (=verrukkelijk), tsjoe-win-kum (=engels voor kauwgum), \'kep zin nijslolly (=ik heb zin in een ijslolly), Slip-Slup. Slep-slap. Sliep-Sloep. (=ijslolly eten), Marry-you-Anna (=marihuana), giegullun(=giechelen), Marie-Johanna(=marihuana), seksjuweel(=seksueel), viesziek(=fysiek), dzjojrijden(=joy-ride), ennie wee(=anyway), konkluwedeerde(=concludeerde). De vlotte gemeenschappelijke taal wordt afgewisseld met een formele opgezwollen gekakel. Dat is te merken als de 15-jarige Panda van haar normale jeugdige, vlotte Nederlands op een taaltje dat in romans voorkomt, op dat moment weet je als lezer dat ze allemaal onwaarheden verteld en haar fantasie de vrije loop laat. Campert laat de hoofdpersonen zichzelf verraden door de taal die ze gebruiken.

De plaats, ruimte & tijd: Plaats Het boek speelt zich af in één stad, op verschillende locaties. Deze handeling voltrekt zich op een beperkt aantal dicht bij elkaar liggende plaatsen: het park, het huis van Mees en Boelie, het huis van Etta en Ernst-Jan en de drankwinkel van Jens. Net als de concentratie van tijd, versterken deze verschillende plaatsen de indruk van een momentopname.

De tijd Het verhaal is chronologisch verteld en speelt zich af in de jaren 50. Af en toe komt er een flashback in voor. Het boek beschrijft één dag: een Zondag van \'s morgens tot \'s nachts. De hoofdstukken 7, 8 en 11 zijn flashbacks die het verleden van Mees (hoofdstuk 7 & 8) en van Etta Zoon (hoofdstuk 11) behandelen.

Ruimte Het boek speelt zich af in één stad, op verschillende locaties, namelijk: het park, het openbaar toilet, het huis van Mees en Boelie, het huis van Etta en Ernst-Jan, het huis van de buren van Etta en Ernst-Jan en de drankwinkel van Jens.

Personages: (Campert wordt vaak geïnspireerd ook in dit boek laat hij dat weer merken. Hij kiest zijn hoofdpersonen uit de artiestengroepen. En laat het verhaal afspelen in Amsterdam, waar feesten, drank en seks een belangrijke rol spelen. Het maalt Campert schijnbaar weinig uit of we de hoofdpersonen helemaal leren kennen want hij beschrijft delen van personen uitvoerig en andere delen helemaal niet. Daardoor heeft een indeling in \'round\' en \'flat\' characters in principe geen zin. Het beeld dat hij van ze geeft, is opgebouwd uit hun reacties op de ervaringen van het ogenblik. Alleen van Mees en in mindere mate Etta Zoon, leren we als hoofdpersoon beter kennen. Bij al deze jonge mensen, personages in dit boek, wisselen levenslust en levensonlust elkaar met snelle wisselingen af.)

Personages: Mees: is 25 en woont in Amsterdam samen met Boelie in een dure kamer die ze huren. Mees is een Jazz pianist en zal wel vroeger een opleiding hebben gevolgd. Hij treedt op in Billy’s Bar en verdient daar waarschijnlijk zijn geld. Hij heeft een verhouding gehad met de vrouw van een vriend van hem (Etta Zoon). Maar Mees had nooit veel succes bij vrouwen. De meeste vrouwen gingen weg of hadden er gewoon genoeg van. Mees mist de vrouwen in zijn leven en heeft veel wilde fantasieën, die hij later met Panda deelt in dit boek. Mees is gek op piano spelen, seks en zijn vrijheid. Waar hij absoluut niet tegen kan is dat hem verteld wordt hoe iets gedaan moet worden. Mees vindt dat hij niet echt een interessant leven heeft. Aan het einde van het boek heeft hij eindelijk eens iets meegemaakt, wat hem een blijk van geluk geeft. Hij heeft een geweldige dag gehad, die hem laat zien dat het leven hem ook werkelijk nog eens wat te bieden heeft.

Etta Zoon: de dochter van een rijke bankier. Haar vader was er op tegen dat Etta met de journalist Ernst-Jan zou trouwen, maar ze trouwden toch. Later heeft ze er spijt van. Etta vergezelde haar vader naar de feestjes die ministers en dat soort mensen gaven. Haar moeder is een alcoholist. Toen Etta een keer met haar vader bij een feest van de buren was, een minister, stond haar moeder op het balkon en gooide een whisky glas naar beneden. Dit en nog enige andere dingen maakt Etta erg ongelukkig.

Ernst-Jan Zoon: is een journalist. Hij is gek op voetbal wedstrijden en heeft geen bezwaar tegen alcohol, hoe meer hoe beter maar een echte alcoholist is hij niet. Hij is getrouwd met Etta maar echt veel aandacht besteed hij niet aan haar en vermoed ook dat ze vreemd gaat.

Boelie: een vriend van Mees, die ook bij Mees in huis woont. Hij is een dichter. Boelie is vaak onzeker over hoe hij dingen zal aanpakken, zodat hij vaak in onvrede is met zichzelf. Hij neemt Ernst-Jan een journalist een beetje in de zeik tijdens een interview, hij heeft wel humor en kan dat goed beheersen.

Panda: een 15-jarig meisje, dat Mees en Boelie tijdens een wandeling in het stadspark ontmoet. Het schoolmeisje een keiharde, egoïste ondanks haar jeugdige leeftijd met wilde, romantische fantasieën, mist de diepte die zowel Mees als Etta kenmerken. Panda heeft een geheel eigen kijk op het leven. Ze vindt onder andere dat je je ouders niet teveel moet helpen, omdat ze anders op je gaan rekenen. Ze is hondsbrutaal en heeft een zeg maar schijt aan alles en doet vooral wat ze zelf wil. In relaties is ze onstuimiger dan Mees, zo snel als ze ze begint eindigt ze ze ook.

Tjeerd Overbeek: het neefje van Mevrouw Rosa Overbeek. Wil graag mensen helpen, maar is bang´ voor leeftijdsgenoten. Hij loopt namelijk weg als hij tegen iemand aanloopt of als er een groep jongeren aankomt lopen. De padvinderachtige Tjeerd Overbeek die zich bij zijn eigen generatie niet thuis voelt, maar mist ook zijn leven richting.

Rosa Overbeek: de tante van Tjeerd Overbeek, houdt toezicht op een openbare toilet in/ bij het park. Panda krijgt ruzie met haar als ze tijdens haar toilet bezoek een gesprek aangaat met haar omdat het niet eens is met de inrichting van het vertrek. Rosa is een oud schoolvriendinnetje van Kees, de grijsaard. Ze dan ook erg gelukkig, wanneer Tjeerd met de oude man aan komt lopen en dat Kees blijkt te zijn.

Kees (de grijsaard): is een oude man die ‘s morgens met Mees, Boelie en Panda mee liep. De drie jongelui waren daar niet van gediend, sloegen hem neer en beroofden hem van 200 gulden. Tjeerd Overbeek, die dit zag wil de man wel helpen. Eerst wil Kees niet, maar later geeft hij aan zijn wantrouwen toe en gaat alsnog in op het aanbod. Als Tjeerd met hem naar zijn tante Rosa gaat, blijken de twee oude schoolvrienden te zijn en vergeten ze alles en iedereen om hen heen.

Perspectief & verteller: In het verhaal is een alwetende verteller aanwezig, die zich soms direct tot de lezer wendt (\"Laten we intussen de prenten en kaarten die de wanden bekleedden eens bekijken\"). Het verhaal is bijna helemaal in hij-perspectief geschreven, alleen bij de flashbacks van Mees wordt er even een ik-perspectief gebruikt.

Motieven: Liefde, overspel, milieuverschillen en kunstmatige genotsmiddelen.

Thema: Het leven van tieners/jonge mensen de jaren ‘50. Campert geeft het meest de sfeer weer die rond die tijd speelde en hoe men met elkaar omging (gaat?). Dat vormt samen een lang verhaal. Hij wil laten zien dat het leven heerlijk lijkt maar dat eigenlijk helemaal niet is, iedereen maakt soms verrukkelijk maar dat is dan meestal voor korte duur. Dat dit zijn bedoeling is, blijkt ook uit het motto vóór in het boek, dat bestaat uit drie regels uit het gedicht Het Tuinfeest van M. Nijhoff.

Samenvatting: \'Het leven is vurrukkulluk\', zei Panda. \'Jaah\', beaamde Mees met een zucht. Mees en Boelie wandelen op zondagmorgen door een park in Amsterdam, waar Mees het vijftienjarige schoolmeisje Panda oppikt. Gedrieën slenteren ze wat rond, kijken naar de eenden en kopen een ijsje. Een nieuwsgierige grijsaard volgt hen naar een uitspanning, waar ze zitten om een biertje te drinken. Panda gaat naar een openbaar toilet, waar ze een woordenwisseling heeft met Rosa Overbeek, de oude dame die daar toezicht houdt. Intussen gaat de grijsaard, ondanks zijn smalende opmerkingen aan het adres van de moderne jeugd, bij Mees en Boelie zitten. De jongelui besluiten naar het huis van Mees te gaan dat vlak bij het park ligt. De grijsaard wil hen ook daarheen volgen, maar ze slaan hem eensgezind neer. Terwijl hij bewusteloos in het gras ligt, berooft Panda hem van de tweehonderd gulden die hij in zijn schoen verborgen hield. \'Heb je zo\'n pijn aan je voeten, opa?\' riep ze zorgzaam uit, ten behoeve van de tot tranen toe geroerde voorbijgangers, \'Verdomd\', zei Panda en haalde twee biljetten van honderd uit opa\'s linkerschoen. Met een snel gebaar stopte ze het geld tussen haar borstjes. Thuis aangekomen maakt Mees aanstalten Panda te versieren, die daar geen bezwaar tegen heeft. Om van Boelie af te komen, herinnert Mees hem aan een afspraak die hij in hotel Asiatique met een journalist heeft. Nauwelijks is Boelie vertrokken, of Mees en Panda gaan uitgebreid met elkaar naar bed. In dit hoofdstuk krijgen we een terugblik op de eenzame jeugd van Mees, zijn ervaringen als pianist in kroegen en zijn mislukte pogingen om een liefdesrelatie op te bouwen. Boelie wordt intussen geïnterviewd door de journalist Ernst-Jan Zoon, die Boelie na afloop vertelt dat hij zijn vrouw, Etta, er van verdenkt een minnaar te hebben. Hij vraagt Boelie uit te zoeken of zijn vermoeden juist is. Samen gaan ze naar het huis van Ernst-Jan en Etta, waar Ernst-Jan naar een uitzending van een voetbalwedstrijd (Nederland-België) gaat luisteren, terwijl Boelie Etta gezelschap houdt in de tuin. Voornamelijk om een eind te maken aan zijn innerlijke onzekerheid besluit Boelie om Etta te verleiden. Samen gaan ze het huis van de buren in, die een autoritje aan het maken zijn, maar ze worden verrast door hun onverwachte terugkomst, Boelie redt hun uit hun benarde situatie door een verzinsel over gaslucht. Intussen is de grijsaard in het park bijgekomen en hij merkt tot zijn schrik dat zijn geld weg is. Tjeerd Overbeek, die alles heeft gezien, biedt de oude man aan de drie jongelui op te sporen. Eerst wantrouwt de grijsaard hem, maar tenslotte neemt hij Tjeerds aanbod aan. Tjeerd neemt de grijsaard, die Kees blijkt te heten, mee naar zijn oudtante Rosa Overbeek, de juffrouw van het openbaar toilet, die mogelijk goede adviezen kan geven over wat ze kunnen doen. De grijsaard ontdekt dat Rosa een schoolvriendinnetje van hem is geweest. Tjeerd ziet dat hij overbodig is geworden, omdat de twee oude mensen helemaal in elkaar opgaan en Kees is de belangstelling voor het verloren geld heeft verloren. Mees en Panda besluiten een feest te geven van het geld waarvan ze de grijsaard beroofd hebben. Met dat doel gaan ze naar de drankwinkel van Jens. Terwijl \'s avonds het feest in het huis van Mees en Boelie in volle gang is, de muziek dendert en glaswerk sneuvelt, komt Tjeerd Overbeek aanlopen en blijft voor het hek staan, niet goed wetend wat te beginnen. Tegen zijn zin in, wordt hij door een dronken feestganger naar binnen geloodst, verdwaasd door de ongelooflijke chaos in een wereld die hem totaal vreemd is. Etta, die stomdronken is, maakt een scène met haar man en laat zich door Boelie naar een bed in de zolderkamer leiden. Panda wordt door Jens in zijn auto naar huis gebracht. Mees kijkt toe hoe een jongen, een paraplu als valscherm gebruikend, uit het zolderraam de tuin in springt en statig naar beneden zweeft. Op dat ogenblik voelt Mees een ongekend gevoel van geluk door zijn lichaam stromen.

Oordeel: Ik heb genoten van dit boek ondanks dat ik het lezen van de vervormde woorden wat irritant vond. Het boek beschrijft eigenlijk precies dat wat we normaal niet zien. Hoe onbelangrijk 3 jongen mensen in een park lijken hoe belangrijk zij in dit verhaal zijn. Ik ben anders tegen dingen aan gaan kijken toen in dit boek uit had. Alles heeft gevolgen en dat kan leiden tot plezierige en minder leuke dingen. De handelingen volgen elkaar snel op in dit verhaal zo dat je je niet snel verveelt of dat het langdradig wordt. Het taalgebruik en zins gebruik was erg simpel ondanks de vervormde woorden. Ik kon me niet echt inleven in een persoon in dit boek omdat het een beetje onwerkelijk leek en ze niet helemaal beschreven worden. Van elke persoon komt er maar een deel aanbod en als je net denkt dat je iemand door hebt springt het verhaal een andere weg in. Het is niet het mooiste boek wat ik ooit gelezen heb, maar zeker de moeite waard!