Het jaar van de heks door Greet Beukenkamp

H Mening Ik vond het een heel spannend en indrukwekkend verhaal. Bij sommige stukken van het verhaal kon ik gewoon niet stoppen met lezen omdat ik perse wou weten wat er ging gebeuren. Ik vond het ook wel grappig dat er stukjes Frans tussen zaten en hoe de Nederlandse kinderen daarop reageerden. Ik had niet verwacht dat Agnes op de brandstapel zou worden gezet, dat verraste me totaal. Ik vind het een vlot verteld boek waardoor je je goed in het verhaal kunt verplaatsen. Er zitten ook hele leuke enge stukjes in, bijvoorbeeld als Jessica en Stefan over het kerkhof lopen om niet gezien te worden door een grote groep mannen die zich in de kerk zijn. Ook vond ik het spannend toen de brandstapel werd aangestoken waarop Agnes vastgebonden zat. En hoe ze toen in de auto een klein smal lang weggetje over moesten waarvan rechts van hen een afgrond liep en links van hun allerlei rotspunten uitstaken. Ik vond het wel een beetje raar dat \'s avonds de deuren dicht gingen van het omringde stadje door muren. Wat heeft dat nou weer voor nut? Ik ben benieuwd hoe het nu verder is gegaan nu Paul, Agnes, Stefan en Jessica thuis zijn gearriveerd. Of Agnes en Jessica hun ‘ruzie’ hebben bijgelegd, hoe het met Stefan’s liefde zit, of Agnes en Paul al een kind hebben gekregen, of Jessica nog contact heeft opgenomen met haar moeder, enz., enz. Als je niet zo van spannende boeken houdt, raad ik je aan om een ander boek te pakken, of juist om dit boek gewoon eens een keer te proberen. Want ik lees normaal gesproken ook geen spannende griezel boeken. Ik ben het wel helemaal een met de Nederlandse Kinderjury, want ik vind dit boek ook een topper. Ik heb verder nog geen boeken van Greet Beukenkamp gelezen maar dat ga ik in de toekomst zeker doen!

Als ik dit boek een cijfer moest geven, dan is dat een; 9

G Fragment uit het boek Ze keken samen naar de lichten van de auto die voor hen uit over het hobbelige pas dansten. De motorkap rammelde en klepperde, maar bleef op zijn plaats. Het zou niet lang meer duren of ze zouden het parkeerterrein bereiken. Opeens hield Jessica haar adem in. Zou Stefan gelijk hebben en zouden ze daar werkelijk worden opgewacht? De plek was er ideaal voor. De breeduit groeiende bomen en de randen dicht struikgewas zorgden voor donkere schaduwen waarin een hele groep griezels in zwarte kleren zich makkelijk kon verbergen. Ze zouden voor de auto springen en hen tot stoppen dwingen! Pap zou hen pas zien als het te laat was! Ze voelde de paniek als een golf over haar heen spoelen. Ze boog zich als naar voren om haar vader te waarschuwen toen hij haar voor was. ‘Wees erop voorbereid dat ze zullen proberen ons tegen te houden,’ zei hij, ‘maar wees niet bang. Wat er ook gebeurt, ik stop niet.’ In zijn stem hoorde Jessica een grimmige vastberadenheid die haar een beetje geruststelde. Haar vader zou zich door niets laten tegenhouden, wist ze nu. Hij zou doorrijden. Doorrijden totdat ze in veiligheid waren. ‘Controleer nog even of de ramen dicht zijn en de deuren op slot,‘ zei hij even later. Zwijgend deden ze wat hij vroeg. Opeens lag het parkeerterrein voor hen. De auto hobbelde nog één keer heftig op en neer, toen waren ze op het asfalt. Het enerverende gerammel van de motorkap stopte meteen. De auto versnelde, voelde Jessica. ‘Hoe komen we bij de weg?’ vroeg haar vader. ‘Die kant op,’ wees Stefan. ‘Langs die boom naar links en meteen daarna naar rechts. Volg de pijlen maar.’ ‘Is er nog een ander uitgang?’ ‘Voor zover ik heb gezien niet.’ Jessica keek gespannen voor zich uit. De lichten van de auto veegden over het lege parkeerterrein. Er was niemand. Ze zag hoe haar vader even vluchtig over zijn schouder keek. ‘Zitten jullie daarachter in de gordel?’ vroeg hij. Ze knikte en keek hij naar Agnes. Die controleerde nog even de sluiting en duwde de band over haar buik nog wat verder naar beneden. De gedachte die een ogenblik bij haar opkwam, werd meteen door een ander verdrongen. Ze hield haar adem in. Ze begreep opeens waarom haar vader dat over die gordels had gezegd. Als die zwartjassen hen tegen wilden houden, dan zouden ze dat niet hier doen op het parkeerterrein, maar ergens op de weg naar benden! En dat zouden ze met een auto doen! Ze hadden er maar één nodig. De weg was smal, en als ze die auto dwars over de weg plaatsten, was dat voldoende om alles en iedereen de doorgang te beletten. Plotseling kreeg Jessica het gevoel of een ijskoude hand haar keel dichtkneep. Pap was van plan om die auto te rammen! Maar dat was toch levensgevaarlijk!? Aan de ene kant van de weg was de rotswand en aan de andere kant de afgrond. Dat kon nooit goed aflopen. Ze probeerde kalm te blijven, maar haar tanden begonnen te klapperen. Ze rilde.

I Auteur

Greet Beukenkamp is op 7 augustus 1939 geboren en schrijft boeken voor kinderen van 9 tot 12 jaar en van 12 jaar en ouder. Ze schrijft historische verhalen, thematische verhalen en gewoon lekker-lezen verhalen. Greet Beukenkamp schrijft verhalen die echt gebeurd zouden kunnen zijn (realistisch). De meeste verhalen berusten grotendeels op fantasie, maar zo nu en dan gebruikt ze eigen belevenissen of ervaringen van anderen. Ook de personen en hun karakters zijn gefantaseerd. Een enkele keer gebruikt ze bestaande personen als voorbeeld. Ze bezoekt meestal de plaatsen waar de boeken zich afspelen.

Greet Beukenkamp zegt dat haar boeken het resultaat zijn van een enigszins uit de hand gelopen hobby. Op basisscholen registreerde en schreef ze de toneelstukken en musicals die de kinderen van groep 8 speelden bij hun afscheid van de basisschool. Op aanraden van een ouder heeft ze een van deze toneelstukken naar een uitgever opgestuurd, dit werd meteen geaccepteerd. Hiermee is ze toen doorgegaan en ze pakte het schrijven meteen serieus aan. Greet Beukenkamp heeft altijd een enorm plezier in het schrijven: het eindeloos kunnen fantaseren, het in de huid kruipen van de personen in het boek, het zelf kunnen sturen van de loop van een verhaal. “Schrijven in véél leuker dan lezen,” vindt ze.

Greet Beukenkamp zegt dat haar boeken het resultaat zijn van een enigszins uit de hand gelopen hobby. Op basisscholen registreerde en schreef ze de toneelstukken en musicals die de kinderen van groep 8 speelden bij hun afscheid van de basisschool. Op aanraden van een ouder heeft ze een van deze toneelstukken naar een uitgever opgestuurd, dit werd meteen geaccepteerd. Hiermee is ze toen doorgegaan en ze pakte het schrijven meteen serieus aan. Greet Beukenkamp heeft altijd een enorm plezier in het schrijven: het eindeloos kunnen fantaseren, het in de huid kruipen van de personen in het boek, het zelf kunnen sturen van de loop van een verhaal. “Schrijven in véél leuker dan lezen,” vindt ze.

K Vragen

1. Hoe is u op het idee gekomen om kinderboekenschrijfster te worden

2. Hoelang doet u gemiddeld over het schrijven van één boek?

3. Hoe begint u met een verhaal te schrijven (kiest u eerst een onderwerp)?

4. Hoe maak je een boek niet langdradig maar wel behoorlijk lang in totaal?

5. Als u met één boek klaar bent begint u daarna meteen met een ander boek? (Zo nee, hoelang wacht u dan met het beginnen van een volgend boek?)

Wil je plaatjes of nog meer over Greet Beukenkamp te weten komen kijk dan op: http://www.greetbeukenkamp.nl
http://www.goudenmuis.nl (bij schrijfster van de maand! http://sjaloom.nl