2. Motieven: - Anne is bang voor de bombardementen, denkt bij iedere knal of schot aan de mensen die het slachtoffer zijn geworden. Wie zal het zijn en zijn het bekenden of misschien zelfs vrienden? - Ze vraagt zich af of de gevoelens die zich ontwikkelen voor Peter verliefdheid is, vriendschap of medelijden? - Waarom maakt iedereen ruzie om van die onbenullige dingen en waarom bemoeid iedereen zich met haar? - Hoe zal de oorlog aflopen? En hoe zal hun leven er dan uitzien? 3. Het verband tussen de titel en het thema is dat al deze onwetendheden zich uiten in het Achterhuis.

d. 1. 1947
2. Annelies Marie Frank wordt op 12 juni 1929 geboren in Franfurt am Main, te Duitsland. In 1933 komt Hitler in Duitsland aan de macht en vlucht ze samen met haar joodse familie naar Amsterdam. Haar vader Otto Frank, zet verschillende bedrijven op, maar wanneer Hitler ook in Nederland met de ‘entjudung’ van het bedrijfsleven begint, laat hij in 1941 Frank Kleiman de zaak overnemen. In 1942 besluit het gezin onder te duiken in het kantoorpand waar Otto werkte. Ze leven daar samen met een ander gezin en een tandarts in het Achterhuis. Tijdens deze onderduikperiode schrijft Anne in haar dagboek. In 1944 worden ze ontdekt door de Duitsers en weggevoerd naar concentratiekampen. Anne overleeft dit niet. Ze overlijdt twee maanden voor de bevrijding van Nederland. Van alle onderduikers overleeft alleen Otto Frank de kampen. Hij keert terug naar het Achterhuis en vind daar het dagboek van Anne. Hij past wat dingen aan en door het boek aan enkele mensen te laten lezen word het via via tot een boek gedrukt. Een boek dat zeer goed word ontvangen en nu al meer dan 60 drukken verder is. Ook is het in meer dan 60 talen vertaald. In 1957 word de Anne Frank stichting opgericht die een documentatiecentrum opstart aan de Prinsengracht in Amsterdam: het Achterhuis. 3. Het is een verhaal dat in de oorlog is geschreven. 4. Natuurlijk heeft Anne maar één boek geschreven. Omdat het een dagboek is moet het wel typerend voor haar zijn geweest. Immers, al haar gevoelens staan er in beschreven. 5. Dit verhaal sluit goed aan bij andere boeken over en oorlog. Al deze mensen beleven ongeveer dezelfde angsten.

Beoordeling 1. Steeds weer opnieuw vond ik het bij sommige passages aangrijpend te weten dat hun verwachtingen van het einde van de oorlog fout waren. Zij kregen bijvoorbeeld op een dag in 1943 door een bepaalde gebeurtenis of roddel, weer het geloof in een goede afloop op korte termijn en waren zelfs al bezig met planningen voor dingen wanneer ze weer gewoon in hun eigen huis zouden wonen. Wanneer ik dit las wist ik echter dat de oorlog nog 2 jaar zou duren en dat ze zelf het einde van de oorlog niet meer mee zouden maken. Dit was hard om te lezen.

2. Erg bijzonder vond ik het dat Anne haar ‘weg’ naar de volwassenheid zo goed onder woorden kon brengen. Ze vertelde precies wat ze voelde op het moment dat ze het schreef. Soms waren dit harde dingen die ze later, in een betere bui, weer corrigeerde, maar het was allemaal zo oprecht dat je haar zelfs die harde dingen, over bijvoorbeeld haar moeder, niet kwalijk kon nemen.

3. Aan het einde van het boek (natuurlijk kan je het niet echt een einde noemen want er werd geen eind aan gepraat, Anne wist natuurlijk niet dat er al zo snel een einde aan zou komen) werden de verhalen steeds saaier. Steeds weer vertelde ze over het verrotte eten wat ze moesten eten en over haar gevoelens voor Peter. Dit werd saai omdat het al zo vaak was verteld. Even voor de laatste bladzijden was het even heel spannend. Er was een inbraak gepleegd in het kantoor voor het Achterhuis en de politie was gealarmeerd. Vele benauwde momenten volgden en ik merkte dat ik het met hardkloppingen zat te lezen. Erg bijzonder bij een boek, vind ik zelf.

4. Ik denk dat dit boek met meerdere films samen te vergelijken is. In de eerste plaats met een love-story, er kwamen, voor Anne, romantische dingen in voor. Haar eerste echte kus, weliswaar gewoon op haar wang, was een verademing voor haar en ze was zo blij dat ze het gevoel had de hele wereld aan te kunnen, en toch ook weer niet. Want hoe moest ze nu met hem omgaan en kon dit wel, Peter was immers ouder dan zij. In de tweede plaats kan er een thriller in gezien worden, er waren spannende momenten keer op keer. Bombardementen, huiszoekingen, de vele angsten van iedereen. Wanneer ik bij overeenkomende boeken kijk kan ik niet echt een overeenkomstig boek noemen. Ik heb wel het dagboek gelezen dat het onkruid en de bloem is genoemd. Over Alice, een drugsverslaafd meisje. Ik herken de angsten, allen gaan deze over andere dingen. Verder is dit boek, behalve de stijl (dagboekvorm) niet vergelijkbaar.

5. Natuurlijk is het verhaal niet herkenbaar, maar het geeft wel een heel ander, persoonlijk beeld van de oorlog dan de documentatie die je in andere boeken leest of op de televisie ziet.

6. Het taalgebruik vind ik een beetje onwerkelijk als je bedenkt dat het door een meisje van dertien geschreven is. Dure woorden en ingewikkelde zinnen. Maar wel lekker lezen, als je eenmaal begint wil je niet meer stoppen.

7. Een heel mooi aangrijpend boek waar veel gevoel in is gelegd. Het is geschreven door een meisje in de puberteit, met puberale problemen, in een ongewone situatie. Ze kan haar problemen niet kwijt en reageert zich helemaal af op en in haar dagboek. Daar kan ze alles zeggen zonder iemand te kwetsen. Zonder haar dagboek denk ik dat ze gek geworden was.

8. Ik zou dit boek zeker aanraden aan anderen om te lezen. Wel zou ik het eerder aan iemand aanraden die geïnteresseerd is in de Tweede wereldoorlog omdat dit een stukje documentatie is dat je niet mag overslaan.

Argumenten: 1. Emotieve argumenten: het verhaal roept medelijden, medeleven en bewondering bij mij op. Bewondering voor de manier waarop ze leven. 2. Esthetische argumenten: mooi, omdat het zo oprecht is. 3. Morele argumenten: Anne neemt haast nooit een echt standpunt in. Een enkele keer gebeurt dit wanneer ze boos is en alles stom vindt. 4. Realistische argumenten: natuurlijk is het verhaal zeer realistisch omdat het echt gebeurd is en een echt dagboek is. 5. Structurele argumenten: het verhaal is chronologisch verteld over de periode 12 juni 1942 tot 1 augustus 1944. 6. Intentionele argumenten; Anne’s bedoeling van het dagboek schrijven was in eerste instantie gewoon om haar gevoelens te kunnen uiten. Toen er een oproep werd gedaan op de radio om dagboeken na de oorlog te gaan publiceren ging ze er steeds meer over na denken om dat te gaan doen.

Argumenten: 1. Emotieve argumenten: het verhaal roept medelijden, medeleven en bewondering bij mij op. Bewondering voor de manier waarop ze leven. 2. Esthetische argumenten: mooi, omdat het zo oprecht is. 3. Morele argumenten: Anne neemt haast nooit een echt standpunt in. Een enkele keer gebeurt dit wanneer ze boos is en alles stom vindt. 4. Realistische argumenten: natuurlijk is het verhaal zeer realistisch omdat het echt gebeurd is en een echt dagboek is. 5. Structurele argumenten: het verhaal is chronologisch verteld over de periode 12 juni 1942 tot 1 augustus 1944. 6. Intentionele argumenten; Anne’s bedoeling van het dagboek schrijven was in eerste instantie gewoon om haar gevoelens te kunnen uiten. Toen er een oproep werd gedaan op de radio om dagboeken na de oorlog te gaan publiceren ging ze er steeds meer over na denken om dat te gaan doen.