Heden ik door Renate Dorrestein

1. Zakelijke gegevens

Auteur: Renate Dorrestein
Titel: Heden ik
Uitgever: Uitgeverij Contact, 1e druk 1993, 208 blz. Genre: autobiografisch verhaal 2. Eerste reactie

Dit boek kwam ik door toeval tegen in de schoolbibliotheek. In eerste instantie had ik niet de bedoeling om dit boek voor mijn lijst te gebruiken (ik wist ook niet dat het mocht). Mede door tijdgebrek heb ik toch besloten het om mijn lijst te zetten, want ik vond het wel een aardig boek. 3. Verdieping

Het boek gaat over Renate Dorrestein zelf. Deze heeft ME, een chronisch vermoeidheidssyndroom waarbij je overal pijn hebt en bij de geringste inspanning al erg moe wordt. In het eerste deel komt ze erachter dat ze ziek is. De doktoren weten niet wat er aan de hand is en hebben er ook geen begrip voor. Zij denken dat het psychisch is. Renate krijgt zelf langzamerhand door dat de symptomen die zij heeft erg overeenkomen met die van de ziekte ME. In het tweede deel weet ze zich geen raad meer met zichzelf. Haar omgeving begrijpt haar niet, toch blijven haar vriendinnen haar steunen. Een vriendin, Caroline, heeft ook ME. Samen proberen ze alles uit om van de ziekte af te komen. Ze komen in het alternatieve circuit terecht ook hier proberen ze bijna alles uit. Caroline hoort op een gegeven momnet dat in Londen bij een bepaalde kliniek resultaten zijn geboekt bij de bestrijding van ME. Ze vertrekken dus naar Londen. Na een aantal behandelingen verdwijnt de pijn bij Caroline. Dit zorgt natuurlijk wel voor enige twijfels bij Dorrestein, maar ze gaat gewoon verder en uiteindelijk verdwijnt de pijn ook bij haar. Deze behandeling haalt alleen niet de moeheid weg. De acceptatie van haar ziekte komt pas echt op een schrijverscongres in Amerika. Ze wordt een beetje moedeloos, en terug in Nederland laat ze zich opnemen in een antroposofisch ziekenhuis. Dit helaas zonder veel resultaat. Ze komt er achter dat doktoren er nog nauwelijks iets weten van de ziekte. Toch probeert ze het nog een keer bij een dokter. Deze neemt haar probleem wel serieus. Uit tests blijkt dat er van alles mis is met Dorrestein. Ze krijgt een streng dieet om haar lichaam te zuiveren en na een paar maanden gaat het aanzienlijk beter. 3. Onderzoek naar verhaaltechniek

Het hele boek is geschreven in de ik-vorm. Renate Dorrestein beschrijft alles wat ze heeft meegemaakt in een bepaalde periode. De hoofdpersoon (Dorrestein) is iemand die met alles en iedereen de spot drijft. Ze kan het erg moeilijk accepteren dat ze de simpelste dingen, zoals de katten voeren, niet meer kan doen. De enige persoon in het boek die ook regelmatig voorkomt is Caroline. Naar mijn idee lijken Caroline en Renate erg op elkaar, maar de eigenschappen van Caroline worden niet echt beschreven. Het verhaal speelt zich voornamelijk af bij Renate Dorrestein thuis. Kleine stukken van het verhaal spelen zich af in Londen en Amerika. Het verhaal is chronologisch geschreven.

Het thema van dit boek is ME. Alles draait om die ziekte, de belevenis ervan en de gevoelens er omheen. 4. Eigen mening

Ik vond het een interessant boek, je komt toch het een en ander te weten over de ziekte die Renate Dorrestein heeft. Toch is het geen zwaar boek. Ze drijft overal de spot mee. Met de ziekte, de dokters en vooral met zichzelf. Hierdoor blijft het verhaal wel leuk om te lezen. In het begin had ik wel even het idee dat het een vrij langdradig boek zou zijn. Gelukkig viel dit mee, mede door de humor.