Granida door P.C. Hooft

P.C. Hooft - Granida (1605) N.V. W.J. Thieme & Cie – Zutphen (1958)

Titelverklaring

De titel verwijst aar een van de hoofdpersonen, namelijk Granida. Die naam slaat op Ida Quekels, Hoofts vriendinnetje toen hij begon met het toneelstuk.

(bron: www.scholieren.com)

Motivering van mijn boekkeuze

ik heb het boek eigenlijk gekozen, omdat andere verhaal van P.C. Hooft (Warenar) die ik in de klas heb gezien ook best leuk was. Het boek was ook niet zo groot in de zin van dat er niet veel pagina’s waren.

Korte inhoud

1. Hoofdpersoon. De hoofdpersoon in het verhaal is Daifilo, en jonge herder. Hij heeft als Tegenspelers de prinses Granida (die je ook als hoofdpersoon zou kunnen zien), Tisiphernes, Dorilea, de koning, Ostrobas, de voedster en Artabanus. Daifilo is een herder. Hij verlaat de minne omwille van de liefde. Granida is de erfprinses van Perzië. Ze wil het schijngeluk aan het hof ontvluchten en ze verpersoonlijkt de \"liefde\" (platonisch-idealistische liefde.

Tisiphernes is een Perzische legeraanvoerder van lagere adel. Hij is zachtmoedig. Hij dingt naar Granida\'s hand en is de volmaakte deugd/held. Dorilea is een herderin en zij verpersoonlijkt de \"min(ne)\" (zinnelijke liefde). Ostrobas is een Parthische prins. Hij is een bruut en het type van de slechte vorst. Hij is een mededinger van Tisiphernes en wordt in het duel gedood. Zijn vriend is Artabanus. De herders en herderinnen zijn dus niet echt maar vermomde prinsen en prinsessen.

2. Wat gebeurt er? Daifilo komt op een mooie dag Dorilea tegen en probeert haar te verleiden, zij weet wel beter en gaat niet meet in deze poging tot het minnespel. Dan komt Granida en Daifilo geeft haar wat water omdat zij zo dorstig is. Spoedig vertrekt zij weer na een kort gesprek en Dorilea wordt achtergelaten bij het struikgewas. Daifilo is namelijk tot over zijn oren verliefd op prinses Granida en zij ook op hem. Hij loopt haar (en haar gevolg) stilletjes achterna. Dorilea pikt dat niet en gaat hem weer achterna.

Daifilo heeft zijn losbandige leven afgezworen en wil alleen nog voor Granida leven. Door het standsverschil kunnen ze echter niet trouwen. Daifilo gaat daarom bij Tisiphernes in dienst, omdat die spoedig zal gaan strijden om haar hand. Tisiphernes’ tegenstander is de overmoedige en pocherige Parth Ostrobas. Daifilo besluit tegen deze man te gaan vechten, in plaats van Tisiphernes en zo wordt Ostrobas gedood in het duel. Omdat niemand, op Daifilo en zijn meester na, weet dat Daifilo de Parth heeft gedood, huldigd de koning Tisiphernes en mag hij met Granida trouwen. Die avond verklaart Daifilo zijn liefde aan Granida, staande onder aan haar balkon, en zij beantwoordt zijn liefde vanaf die hoge plaats. Granida stelt voor weg te lopen en samen te ontsnappen naar een happily ever after in het heidelandschap. Ze bedenken een list om toch nog bij elkaar te zijn en zo gezegd, zo gedaan. De volgende ochtend meldt de voedster van Granida (ook in het complot) Dat Granida is opgehaald door de godin Minerva om te trouwen met een god. Ze is inderdaad zoek en men moet zich dus neerleggen bij deze goddelijke tussenkomst. Tisiphernes wil zelfmoord plegen, maar Daifilo voorkomt dat. De edelman besluit als dolend ridder te vertrekken. Daifilo krijgt zijn bezit aangeboden, maar slaat dit af omdat hij geen reden ziet om nog aan het hof te blijven. Hij vertrekt en ontmoet zijn geliefde op het land. Het laatste deel verteld van Ostrobas’ geestverschijning aan Artabanus. Deze gaat erop uit om het stel op te pakken en dat gebeurt spoedig. Er volgt een gevecht, dat wordt gestopt door de komst van Tisiphernes, zodat het stel de list moet onthullen. Tisiphernes en de koning zijn zo “ontroerd” door het verhaal dat alle schuld wordt kwijtgescholden en het stel mag trouwen.

(bron: www.scholieren.com)

Eerste persoonlijke reactie

Boeiend, spannend, moeilijk, werkelijk, geloofwaardig, mooi, voorspelbaar.

Het is wel boeiend, want het verhaal is best leuk. Ik hou wel van een liefdes verhaal. Het is spannend, want Daifilo vecht tegen Ostrobas om de hand van de prinses Granida. Dat is ook gelijk het mooie van het varhaal dat ze de liefde uiteindelijk toch kunnen vinden. dat was ook wel een beetje voorspelbaar. Het was werkelijk en geloofwaardig, want had vroeger kunnen gebeuren naar al mijn kennis van dat gebied.

Het boek was wel heel moeilijk om te lezen, want tussen door kwamen er veel woorden uit het oud Hollands. Ik hou al niet van lezen op zich en als je bij het lezen van de tekst ook nog moet nadenken vind ik het iets te veel van het goede.

Secundaire literatuur

PC Hooft\'s Biography : Main dates

1581 Hooft born in Amsterdam into a prominent family of merchants and regents

1598-1601 Grand Tour to France and Italy

1605 writes the pastoral play Granida

1606-07 studies law at Leiden University

1609 appointed drost (i.e. sheriff) of Muiden, and goes to live in Muiden Castle

1610 marries Christina van Erp

1613 his political tragedy Geeraerdt van Velsen published

1617 writes another political play, Baeto (not printed till 1626); publishes the successful comedy Warenar

1624 his wife Christina dies

1627 marries Leonora Hellemans

1630 starts work on his Nederlandsche historien

1636 his Gedichten published

1642 Books 1-20 of his Nederlandsche historien published

1647 Hooft dies 21 May in The Hague

(bron: http://www.ucl.ac.uk/dutch/hooft/authbio.html)

(zie bijlagen… ik heb nog een andere samenvatting van het boek om alle ontbrekende elementen eruit te halen en ik heb nog een uitgebreidere lezersbiografie. Wat er ook nog bij staat is met welke invloeden het boek is geschreven.)

Uitgebreide persoonlijke reactie

Onderwerp Het onderwerp gaat over geestelijke liefde boven lichamelijke liefde. De onvoorwaardelijke liefde van Diafilo voor Granida. Dit onderwerp vind ik wel interessant, want het is altijd wel leuk om te zien hoe twee mensen door liefde elkaar weten te vinden ondanks al de obstakels. Ik had eigenlijk wel verwacht dat het verhaal zo zou lopen , want dat hebben alle liefdes verhalen uit de oudheid. Tenminste naar mijn kennis. Geestelijke liefde ligt in mijn belevingwereld, maar dan zonder al de heisa ertussen (vechten om bij je geliefde te komen en gelijke je leven te geven voor iemand die je nog niet hebt ontmoet). In die zin heeft de schrijver het dus goed uitgewerkt. Het verhaal draait om onvoorwaardelijke liefde. Dat is ook gelijk de visie die de schrijver over liefde heeft. Ik vind het verhaal niet echt origineel in opbouw, want in vele verhalen wordt een man op een vrouw verliefd en moet zich dan lichamelijk bewijzen om bij haar te komen.

Gebeurtenissen De belangrijkste gebeurtenis is een van de eerste. De gebeurtenis waarbij Diafilo voor het eerst met Granida spreekt Dat is dus heel goed beschreven, want Diafilo vergeet zijn eigen “vrijer” (zoals het boek het noemt) Dorilea. Deze is zo belangrijk, want dat is het begin van het hele verhalen. Belangrijker zijn wel de gevoelens, want daar stromen de gebeurtenissen uit voort. Het zijn geen losse gebeurtenissen, maar alles loopt over in elkaar. Er zit een spannende gebeurtenis tussen. Door heel het verhaal heen is er spanning of Diafilo en Granida nog bij elkaar kunnen komen, maar het is spannend als Diafilo met Ostrobas moet vechten om de hand van Granida. Als Granida en Diafilo eindelijk te weten komen dat ze mogen trouwen is de gebeurtenis die het meeste indruk op me gemaakt. Dat is de ontknoping van het verhaal en omdat het een happy end heeft wordt ik er ook nog blij van. Dit is anders dan in het begin, want toen was ik wel een beetje gefrustreerd en kon niet verder komen. De gebeurtenissen worden uitvoerig verteld en alles is in verband gelegd door de schrijver, daarom is het verhaal vrij duidelijk. Ik ken geen specifieke verhalen of boeken die ongeveer het zelfde verhaal hebben, maar ik ben het wel vaak tegen gekomen.

Personage De hoofdpersonage Diafilo is wel een held in mijn ogen, want hij doet alles om bij Granida te komen. Verder is niemand een held. Er zijn meerdere hoofdpersonen in het verhaal. Dat zijn Granida en Diafilo. Hun karakters worden niet echt uitgelegd. Alleen hun gevoelens. De personages in het boek zijn voor mijn niet levensecht, want ze komen uit de oudheid. En zijn dus anders in gedrag en vooral taalgebruik. De personages uit het boek hebben mij mede hierdoor niet echt beïnvloed. Ostrobas is niet sympathiek, want hij wil alleen met Granida trouwen, omdat hij dan koning kan worden. Dat wil Tisiphernes ook, maar als hij ziet dat Diafilo en Granida verliefd op elkaar zijn zorgt hij ervoor dat zij kunnen trouwen, dus hij is wel sympathiek. Het gedrag van de hoofdpersonages zijn goed, want ze houden van elkaar en laten niets in hun weg komen. Het gedrag van Tisphernes en Ostrobas keuren ik af, want volgens mijn normen en waarde ga je niet met iemand trouwen om macht te krijgen. Tisiphernes maakt het op het eind wel goed, omdat hij ervoor zorgt dat Diafilo en Granida kunnen trouwen. Ik ben niet zo asortief, dus ik zou waarschijnlijk niet zo achter Granida aan zijn gegaan.

Opbouw Het is een klassiek drama en heeft dus een opbouw van 5 delen of bedrijven. De opbouw was dus niet zo ingewikkeld. Het past ook heel goed in het verhaal. 1 ontmoeting Diafilo en Granida
2 Diafilo tegenover twee minnaars van Granida
3 Strijd tussen de mededingers
4 Schaking van Granida
5 Ontknoping en blij end (bron: uittrekselboek) Het verhaal zelf is niet zo spannend. Er is wel een spanning. Je wil namelijk weten of het goed afloopt met Granida en Diafilo en er is een gevecht tussen Diafilo en Ostrobas. Er zitten geen flashbacks in het verhaal en de en het verhaal wordt verteld door de personages zelf, want zijn presenteren zichzelf. Het boek heeft geen open einde. Alle vragen worden beantwoord over wat er gebeurt met die alle personages. Het boek begon met te boeien toen Granida langs kwam, omdat zij op dat moment betoverend was voor Diafilo. Hij ziet zijn “vrijer” Dorilea niet eens meer staan.

Taalgebruik Het taalgebruik in het boek is best moeilijk en ik kan er dus niet zomaar overheen lezen. Dat is wel vervelend als je het boekje snel uit wil hebben. Het gehele boek is een dialoog tussen mensen, maar die fungeert tegelijk ook is beschrijving. Naar mijn mening zijn er te veel dialogen. De tekst gaf in die zin problemen dat het niet eigentijdse taal. Het taalgebruik past heel goed bij de personages, want zo praten mensen met elkaar vele jaren geleden. De daden in het verhaal wijzen hier ook op. De taal is ook bijzonder, omdat het oud Nederlands is.

Eindoordeel Het boek was moeilijk door te komen van wegen de taal en het steeds opzoeken koste ook veel tijd. Ik heb wel genoten van het verhaal. Ik vind zo’n liefdes verhaal altijd wel leuk. Over het algemeen vind ik dat het boek is geslaagd.

Bronvermelding

1. Titelverklaring Ik ben naar www.scholieren.com gesurft en heb daar het zoekwoord Hooft ingevuld. Ik heb toen niks gevonden, maar onder Granida wel. Er waren 3 verslagen. Bij de eerste zat al een titel verklaring die ik een beetje heb aan gepast door middel van wat het uittreksel boek zei.Dat is het Prisma uittrekselboek N62.

2. Biografie Ik had die 3 verslagen op www.scholieren.com gevonden en keek in de laatste voor een biografie en toen zag ik de link: http://www.ucl.ac.uk/dutch/hooft/authbio.htmlEn daar was de biografie. Deze was niet zo compleet, dus keek of er in het uittreksel boek nog iets stond en dat stond er.Dat is het Prisma uittrekselboek N62.

3. Samenvatting De samenvatting heb ik ook gevonden op www.scholieren.com. Bij de 3 zoek resultaten heb ik het 2e verslag gekozen en daar zat een samenvatting bij