Gloriant door Onbekend

A. Samenvatting.
Gloriant is hertog van Bruuswijc en nog steeds vrijgezel. Zijn raadsman en zijn oom vinden dat daar verandering in moet komen. Maar Gloriant wil niet trouwen. Hij leert Florentijn, prinses van Abelant (die aanvankelijk ook nooit wilde trouwen), kennen en zij stuurt hem een portret van zichzelf. Gloriant is meteen verliefd op de mooie prinses en gaat naar Abelant. Maar Florentijn mag van haar vader, de Rode Lioen en niet trouwen met een christen. Abelant is namelijk een heidens land. Gloriant en Florentijn komen toch meteen met elkaar in contact en als de Rode Lioen hen betrapt wil hij Gloriant en zijn dochter ter dood brengen. Maar de twee geliefden weten te ontsnappen en ze vertrekken samen naar Bruuswijc.

B. Verhaalanalyse.

1. Titel.
De titel is de naam van de held van het verhaal, hertog Gloriant van Bruuswijc.

2. Motto.
Er is geen motto.

3. Genre.
Toneelstuk uit de middeleeuwen. Het is een liefdesverhaal.

4. Personages.
De hoofdpersoon is hertog Gloriant. Hij is op huwbare leeftijd, maar wil daar niks van weten. Gloriant is hertog van het hertogdom Bruuswijc.
De tweede belangrijke persoon is Florentijn. Ook zij wil aanvankelijk niet trouwen. Ze is knap en opstandig tegenover haar vader. Ze wil haar eigen gang gaan en trekt zich er niets van aan dat zijn heidens is en Gloriant, haar geliefde, christelijk.

5. Tijd.
-Het verhaal speelt in de middeleeuwen.
-Het is chronologisch verteld.

6. Vertelsituatie.
Er is een alwetende verteller, voorzover er in een toneelstuk sprake kan zijn van een verteller, eigenlijk vertellen de personages het verhaal zelf.

7. Ruimte.
Het verhaal speelt in Bruuswijc, wat misschien in Duitsland ligt en in het heidense Abelant, in het oosten.

8. Opbouw.
Het verhaal begint ab ovo, als er me Gloriant gepraat wordt over het feit dat hij nog steeds niet getrouwd is.
De climax ligt op het moment dat de twee aanstaande echtgenoten in Abelant te horen krijgen dat ze ter dood worden veroordeeld.

9. Thema en motieven.
Het thema is het vinden van een echtgenote.
Enkele motieven: niet willen trouwen. …

10. Bedoeling.
Misschien wilde de schrijver van dit stuk duidelijk maken dat het beter is om te trouwen.

11. Taal.
De middeleeuws taal is bijna niet te begrijpen, maar de vertaling staat erbij. Aan het taalgebruik valt niet veel op, het is direct.

C. Mening.
Ik vind middeleeuwse stukken op zich wel grappig om te lezen, maar als je er al één hebt gelezen, kun je van allemaal voorspellen hoe het gaat. Het stuk bestaat alleen uit het verhaal en verder wordt er ook helemaal niks omheen vertelt over personen, omgeving of iets anders, waardoor het een beetje een “leeg” verhaal wordt.
Wat mij opvalt aan middeleeuwse stukken en andere oude verhalen/boeken is dat ik ontzettend snel details van het verhaal vergeet. Ik onthoud de hoofdlijn wel, maar de rest vergeet ik snel. Ik vermoed dat dit komt omdat het verhaal erg simpel en ook een beetje saai is, waardoor het geen indruk maakt. Er gebeuren helemaal geen verrassende dingen.
Het toneelstuk is erg kort, je begint erin en je hebt het ook zomaar uit. Van mij mag er wel wat opvulling in een verhaal zitten. Het script voor een toneelstuk leest veel moeilijker dan een gewone prozatekst, daardoor is een stuk als dit misschien ook minder leuk om te lezen.

D. Informatie over de schrijver.
Het is niet bekend wie de schrijver van dit stuk is, maar misschien, omdat de stijl wat overeenkomsten vertoont, is de schrijver dezelfde als degene die Esmoreit schreef.

E. Bronvermelding.
-Voorwoord uit de tekst met vertaling.

F. Datum.
20 juli 1999.