Auteur *Het boek is geschreven door Joost Zwagerman. De titel is: Gimmick! Uitgeverij: Wolters-Noordhoff, Gronongen in 2003
Genre
Het genre is: een psychologisch roman.

Hoofdpersoon: De hoofdpersoon is Walter van Raamsdonk afgekort Raam en hij is 25 jaar oud. Hij is schilder en hij behoort samen met Eckhardt en Groen tot de top drie van Nederland. Eckhardt, Groen, Sammie, Rosita, Alex en Petje. Dit zijn de belangrijkste bijpersonen. Eckhardt en Groen zijn Walters beste vrienden en ook kunstenaars. Sammie en Petje zijn twee ex-vriendinnetjes van Walter. Rosita was een vriendin van Groen, maar Raam heeft daar ook maar eens kennis mee gemaakt. Er is nog een persoon, hij heet Alex, dat is een oude vriend van Raam. Alex was zo erg beïnvloed door drugs dat hij in een verpleeghuis kwam te zitten. Maar daar is hij uitgekomen.

Het karakter van Eckhardt: Eckhardt is een man die erg uit is op geld, hij maakt kunst omdat hij er geld mee kan verdienen en niet omdat hij het erg leuk vindt.

Het karakter van Groen: Groen is eigenlijk een beetje dezelfde persoon als Eckhardt, maar Groen is een betere vriend van Raam. Groen is 29 jaar ook schilder en gaat maar voor twee dingen, geld verdienen en neukdoosjes zoeken!!! (Het uiterlijk van alle personen komt niet echt naar voren in het boek!)

De personen maken niet echt een ontwikkeling door. Alleen Raam gaat wel twee keer op reis naar New York en Tenerife en Florence. Maar daar is hij al eerder geweest!

Plaats De plaats waar het verhaal zich afspeelt is op veel verschillende plaatsen, een aantal daarvan is: Tenerife, New York en Amsterdam. In New York is Raam voor meer inspiratie dat geldt ook voor Tenerife. Amsterdam is de woonplaats van Raam en die komt er ook veel in voor.

Tijd Tijd: het speelt zich af in ongeveer 2000 omdat er nog over guldens word gepraat! De verteltijd is 253 bladzijden. De vertelde tijd is begonnen in oktober en geëindigd in april. Er zijn verschillende tijdsprongen gemaakt. De schrijver heeft dat in drie verschillende delen beschreven, te weten: oktober, januari, april. Het boek is chronologisch geschreven, maar met enkele flashbacks. Raam kijkt soms terug op het verleden.

Begin Het boek begint met een proloog.

Het belangrijkste probleem is dat Raam erg veel liefdesverdriet heeft en daarom aan de drugs gaat. Hij komt er echt niet overheen!

Einde Het einde van het boek loopt eigenlijk wel goed af omdat het beter gaat met zijn drugsprobleem. Maar Raam komt niet terug bij Sammie dus het is niet zo gelopen als dat hij zou willen. Het boek heeft niet een gesloten einde, omdat niet alle problemen zijn opgelost, het boek zou nog wel verder kunnen gaan dus daarom kies ik niet voor een gesloten einde maar voor een open einde. Het verhaal is zeker realistisch omdat het iedereen kan overkomen.

Perspectief Het perspectief is een ik-perspectief en blijft het hele verhaal hetzelfde.

Titel De titel van het boek slaat op een bekende discotheek in Amsterdam waar iedereen die een beetje in wil zijn, naar toe gaat. Verder is een Gimmick een middel om aandacht te trekken en daarmee zijn de personen die in dit boek staan ook constant mee bezig!

Thema Het thema van het boek is liefdesverdriet. Raam is zo geobsedeerd door zijn vroegere ex Sammie. Omdat hij zoveel van haar houdt kan hij eigenlijk niet meer normaal leven en werken. Er zijn verder ook nog een paar thema’s zoals de sfeer in de kunstwereld: alleen maar geld verdienen en succes proberen te hebben. Nog een ander thema is seks. Seks komt constant in het boek terug.

Beoordeling Mijn mening over het boek is dat het een best lastig boek is om te begrijpen. Dit komt doordat er veel personen in het boek voorkomen en al die personen hebben allemaal een bijnaam gekregen, dus af en toe weet je sommige personen moeilijk te onderscheiden. Verder vond ik het boek echt een beetje oversekst!! Maar niet een vreselijk boek. - Toen ik het boek aan het lezen was had ik niet van: oh het is zo spannend ik moet echt de rest van het boek lezen! Nee dat zeker niet, maar ik verveelde me ook weer niet tijdens het lezen. - Ik vind dat dit verhaal zeker gebeurd kan zijn, daarom vond ik het wel leuk om te lezen, maar of het betrouwbaar is durf ik niet te zeggen want de schrijver kan het natuurlijk ook heel erg overdreven hebben… - Ik vond de opbouw erg goed gedaan, want er werd duidelijk aangegeven dat je in een andere periode van het jaar kwam. - Ik vond de originaliteit van het boek verrassend, want dat Raam zo maar opeens naar Florence ging was wel erg verrassend! Dat had ik niet verwacht. - De stijl van het boek is redelijk makkelijk, maar dat vind ik omdat het in een ik-perspectief is geschreven.

Het juryrapport · De afloop is een open einde en ik vind dat dat heel goed past bij de rest van het boek omdat er een probleem is dat eigenlijk niet opgelost kan worden. · Ik vind het onderwerp heel origineel, want het gaat over kunstenaars en over hoe zij leven, ik heb nog niet eerder zo’n soort boek gelezen. Dit was een heel nieuw soort boek voor mij! · De stijl van schrijven komt niet zo veel voor, omdat er meestal dan ook een schrijver bij vertelt. Dit was echt alleen het ik-perspectief. · Ik vind dat de personages zeker echt over komen, vooral door dat ik-perspectief. · Het boek is wel literatuur. Er worden veel lastige woorden gebruikt, en de personages zijn ook achter in de twintig. · Er zit geen spanning in het verhaal wat best jammer is. · De personages lijken me aardig maar wel heel erg zelfingenomen.

Samenvatting In deel 1 wordt duidelijk dat Raam lijdt aan liefdesverdriet om zijn ex Sammie. (Sammie is haar bijnaam, ze heet in het echt: Suzan Fortyun.) Hij is daardoor ontzettend lui. Hij kijkt videofilms (meestal porno), MTV en draait muziek. Raam gaat elke dag wel naar de Gimmick, niet omdat hij daar zin in heeft maar om de gewoonte. Hij heeft toch niets beters te doen! Walter belt een keer bij Sammie aan. Hij mist haar zo! Ze praten kort, maar het is duidelijk dat Sammie echt niets met Raam te maken wil hebben.

In deel 2 gaat Walter op reis. Al z’n vrienden zeggen dat hij er eens even tussenuit moet. Hij besluit dat dan ook maar te doen. Eerst bezoekt hij Florence, waar zijn tienerliefde woont. Zij heet Marriëtte maar Raam noemt haar Petje. Hij vindt Petje een tutje geworden, en hij gaat weer aan Sammie denken, aan hoe leuk het altijd met haar was. Daarna gaat hij samen met zijn vrienden Eckhardt en Groen naar Tenerife. Daar wonen veel kunstenaars. De kunstenaars hebben het niet over kunst, maar over seks, drugs en over geld. Raam ontmoet daar een meisje waar hij de naam niet van weet en noemt haar maar Rosita. Ze vinden elkaar wel interessant en duiken het bed in, maar in Raam’s hoofd spoken gedachtes over Sammie rond. Op eens denkt Raam dat Groen met Sammie naar bed is geweest. Nadat Raam op Tenerife was, gingen Groen en Raam naar New York. Groen zegt dat hij niet met Sammie geslapen heeft, maar dat zij dat wel wilde.

In deel 3 ontmoet Raam Dulcie in New York, een gescheiden oude vrouw, en trekt bij haar in voor een korte tijd. De Raad van de Kunst wil hem een subsidie van 40.000 gulden geven, maar ze komen eerst langs om werk van hem te zien. Maar omdat hij geen nieuw werk heeft laat hij drie schilderijen van een Alex zien. Hij krijgt 40.000 gulden. Raam gaat naar een opening van een tentoonstelling in het Stedelijk Museum, waar werk van hem en zijn vrienden hangt. Raam vindt de opening maar een grote poppenkast, iedereen zit onder de drugs en loert naar mooie vrouwen. Raam neemt teveel drugs en hij raakt bewusteloos. De Gimmick is niet meer trendy en is overgenomen door ander volk. Als Raam daar komt en coke gaat snuiven in de toiletten wordt hij eruit gegooid. Raam gaat met een meisje mee naar huis en gaat met haar naar bed, maar hij voelt zich vreemd. Het meisje vraagt wat hij wil en hij besluit toch maar naar huis te gaan.