De titel van het boek is Gimmick! en het is geschreven door Joost
Zwagerman. De uitgeverij is Singel Pockets, het is in 1997 uit- gegeven in Amsterdam en dit is de 15e druk. De eerste druk was
in 1989 en ook in Amsterdam.

De titel van het boek is Gimmick en dat slaat op de discotheek Gimmick! uit het boek. De Gimmick is een ontmoetingsplaats van jonge kunstenaars. Volgens het woordenboek betekent Gimmick \'een bewust aangewend middel om de aandacht te trekken\' en dat is precies wat de kunstenaars doen om hun werk te verkopen en de aandacht van de media te trekken.

Het motto is: There were moments when... well, there were
moments when. The Shangri-Las, \'Past, Present and Future\'. Dat betekent volgens mij, Er waren momenten toen... maar
er waren momenten toen (of zoiets dergelijks). Dit heeft dus
iets te maken met vroeger en in het verhaal komen ook vaak
herinneringen van vroeger naar boven.

Personages De hoofdpersoon is Walter van Raamsdonk kortweg \'Raam\'genoemd en hij is 25 jaar oud. Van beroep is hij schilder en hij
behoort samen met Eckhardt en Groen tot de top drie van jonge belangrijke schilders in Nederland. In tegenstelling tot Groen
en Eckhardt is hij niet extreem gericht op geld verdienen met kunst en hij werkt daarom ook niet hard aan zijn schilderijen (in het hele boek niet één keer!). Hij is erg op seks belust en
doet het in het boek met Jan en alleman, als hij een meisje
tegenkomt die hij wel leuk vind duikt hij er dezelfde avond
nog mee het bed in \'Dus als we haar slaapkamer inlopen - waar net als in de woonkamer allemaal ingepakte verhuisdozen staan, en we ons ieder aan een kant van het bed
uitkleden en ik haar borsten zie en wacht tot ze ja of nee
haar slipje van haar kont laat glijden\' (pag. 275 r. 8 t/m 12). Hij gebruikt ook vaak drugs dat hij op straat van de dealers
koopt \'Stoop snuift. Ik snuif. Stoop heeft Pep bij zich. Stoop
slikt. Ik slik. We Snuiven. We slikken.\' (pag. 258 r. 21 en 22). Raam is nog steeds verliefd op zijn ex-vriendin Sammie ( d\'r echte naam is Suzan Fortuyn). Het hele boek vertelt hij
aan veel mensen over haar maar het lukt hem maar niet om haar terug te krijgen \'Je bent gek,\' zeg ik, \'je bent gek en ik ben nog steeds verliefd op je. Nog steeds?\' (pag. 238 r. 9 en 10). Een goede vriend van hem is Groen maar hij heeft ook vaak ruzie met hem dus eigenlijk is het niet zo\'n hele goede vriend van hem \'Dank je voor je advies, Groen. Jij en ik, wij
zijn tenminste goeie kameraden.\' (pag. 265 r. 31 en 32) maar
zo goed gaat het dus lang niet altijd \'Jij bent geen kunstenaar, Raam, jij bent een shopkeeper, een kuttig kruideniertje!\' (pag. 166 r. 30 t/m 32). Echt vaak is hij niet bij zijn ouders maar hij
kan het wel goed met hen vinden \'Mijn moeder heeft een hand
in mijn nek gelegd en glimlacht alsof ze wordt gefotografeerd.\' (pag. 195 r. 3 en 4).

Volgens mij maakt de hoofdpersoon geen ontwikkeling door,hij blijft gewoon zichzelf en hij komt er ook niet aan het eind van het boek achter dat hij verkeerd bezig is of zo. Alleen aan
het eind van het boek wil hij abstract gaan schilderen \'En ik
heb een nieuwe richting ontdekt,\' zei ik. \'Ik ga abstract. Ik ga abstract schilderen.\' (pag. 265 r. 11 en 12). Hij blijft ook verzot op seks en drugs en eigenlijk veranderd er dus niet
zo veel aan hem. Ik kan dit moeilijk bewijzen omdat hiervoor eigenlijk het hele boek moet lezen.

Er komen verder niet zo heel veel personen voor in het boek, alleen Groen en Sammie komt ook nog af en toe voor. Groen is net zoals Raam ook kunstenaar en hij is 29 jaar oud. Hij is een vriend van Raam maar hij heeft vaak ruzie met hem en hij is erg lomp en grof en hij scheldt iedereen uit \'Wie verwacht je dan,eikel? \'Isabelle Adjani.\' \'Jaja,\' zegt Groen
gehaast\'. (pag. 104 r. 104) \'Stelletje trutten.\' antwoordt Groen mokkend\' (pag. 248 r. 31). Verder is hij veel drukker met zijn
kunst bezig dan Raam want hij wil zo snel mogelijk veel geld
verdienen. Voor vrouwen heeft hij weinig respect en hij wil er
alleen maar mee neuken en laat ze vervolgens als een blok weer
vallen \'Wie neukt wie? Neem jij de zwarte kanjer of heb je liever
Rosita? Of eh... wat te denken van een quattrootje. Lijkt je dat
geen goed idee?\' (pag. 180 r. 27 t/m 29).

Dan hebben we ook nog Sammie (haar echte naam is Suzan Fortuyn). Sammie is de ex-vriendin van Raam maar raam is
nog steeds verliefd op haar. Vroeger had Raam een geweldig seksleven met haar \'Ik likte het restje nog niet opgeloste dope uit dat sierlijke kutje van d\'r, en als ze dan klaarkwam, greep
ze met beide handen mijn hoofd vast en duwde haar dijen tegen mijn oren.\' (pag. 163 r. 2 t/m 5). Maar na dat Sammie het had uitgemaakt was het afgelopen. Raam blijft contact met haar
zoeken maar ze houd hem op afstand en wil niks meer met hem beginnen \'Doe toch niet zo raar. Tuurlijk heb ik van je gehouden, maar nu niet meer.\' (pag. 244 r. 9 en 10).

Ik vind de personages redelijk goed. Alleen ik had het niet zo ge- daan zoals Raam het doet. Hij verwaarloost zijn werk, hij gebruikt
drugs gaat veel op reis en geeft veel geld uit, kortom hij is zijn eigen
graf aan het graven en dat vind ik dom van hem. Ik zo dus meer tijd
aan mijn werk besteden, geen drugs gebruiken en wat minder op reis
gaan.

Techniek Het boek is in de ik vorm verteld \'Ik zeg dat ik ook geen type ben van tachtig volgetikte vellen.\' (pag. 41 r. 5 en 6). Ik denk dat de schrijver het verhaal in de ik vorm heeft geschreven omdat hij het verhaal vanuit Raam zijn ogen wil vertellen. Als het verhaal in de hij/zij vorm
was verteld zou er een stuk minder spanning zijn want nu weet de
lezer bijvoorbeeld niet of Raams ex-vriendin Sammie iets met Raams
vriend Groen heeft gehad. Ook zou je dan niet constant weten wat Raam van een bepaalde situatie vindt. Het perspectief ligt natuurlijk bij de hoofdpersoon Raam omdat
het verhaal in de ik vorm is verteld, er zijn dan ook geen perspectiefwisselingen. Het verhaal is grotendeels chronologisch verteld. Het verhaal
bestaat uit drie delen die vervolgens weer in hoofdstukken zijn
verdeeld. Deel 1 gaat over Oktober, deel 2 gaat over Januari en deel drie gaan over April. Alleen in de proloog en ergens anders en in hoofdstuk 16 (begin deel 3) wordt dit doorbroken. De proloog gaat over dat Raam en Groen in New York zijn en dat hoort
eigenlijk thuis ergens tussen pagina 200 en 209 want dan zijn ze
ook in New York. Dit is denk ik gedaan om je alvast een idee te
geven van het verhaal en dat je meteen in de sfeer van het boek terecht komt. Aan het begin van deel 3 (hoofdstuk 16) wordt ook even vooruit gekeken (pagina 195 t/m 200). Raam is dan bij zijn
ouders op een feestje en hij is dan net terug uit New York terwijl hij nog naar New York moet gaan. Later in dat hoofdstuk gaat hij dan ook naar New York toe en wordt het verhaal weer helemaal chronologisch. Het valt wel op dat de proloog en die vooruitblik
vlak bij elkaar horen te staan als het verhaal helemaal chronologisch
zou zijn. Waarom dit is weet ik niet. In het verhaal zitten een paar zeer korte flash-backs (Niet meer dan één kantje). Ze gaan allemaal over hetzelfde onderwerp, Raam kijkt
terug hoe zijn vroegere seksleven er met Sammie uitzag en dat vertelt hij dan meestal aan iemand bijvoorbeeld als hij met Rosita zit te praten (Rosita is een meisje dat hij op zijn vakantie in Spanje is tegen gekomen) over hoe geweldig zijn seksleven met Sammie
wel niet was \'Maar in ieder geval diste ik vrij sentimentele dingen
op over Sammie, over hoe we bij voorbeeld uit eten gingen en dan
onveranderlijk waanzinnig geil werden in restaurants.\' (pag. 161
r. 21 t/m 24). Er zit niet zo\'n hele grote functie aan deze flash-backs, Raam is dan meestal aan het opscheppen hoe geweldig zijn vroegere seksleven wel niet was.

In het boek zit niet veel spanning maar wel veel humeur en soms ook romantiek. Ik vind dat de schrijver dat goed heeft aangepakt want er komen veel komische momenten in voor bijvoorbeeld als Raam
en Groen bij de peepshows zijn of als Groen en Raam weer eens ruzie hebben. Romantiek is er ook als Raam weer eens iemand neukt of over zijn vroegere seksleven met Sammie vertelt.

Het is een realistisch verhaal want er komen geen dingen in voor die niet kunnen en beroemde kunstenaars die drugsgebruiken is tegenwoordig heel normaal. Er zijn twee bijzonderheden qua taalgebruik. De eerste is dat de
schrijver heel vaak engelse termen naar voren laat komen (ook de titels zijn vaak in het engels) zoals\'Maar ja, what would Robert
Mitchum do?\' (pag. 86 r. 2) en \'Not again, Raam. Not again\' (pag. 187 r. 16). De tweede is dat er vaak zeer lange zinnen in het boek voor komen zoals \'En ik bedoel, we zaten per slot van rekening in die Boeing met rondom ons talloze duttende en roezemoezende passagiers, dus Groen was niet in de gelegenheid om uit te freaken en gevaarlijk te worden... en dus bleef ik het hem vragen, vier, vijf
keer, totdat z\'n ogen bijna uit z\'n kassen schoten van opgefoktheid. (pag. 187 r. 23 t/m 29) en \'Ik ben de gewoonte niet vergeten maar
het kwam er niet van, ik was galant vanochtend tegen het meisje
met de zonnebril, we douchten en dronken samen koffie en daarna
moest ze weg, \'naar de studio,\' had ze weer gezegd, en ik zei toen dat ik ook haast had maar ik had geen haast.\' (pag. 89 r. 13 t/m 18).

Thema Het hoofdthema van het boek is liefdesverdriet. Raam houd nog
steeds van zijn ex-vriendin Sammie en kan eigenlijk niet zonder
haar leven. Door het hele boek raakt hij steeds meer geobsedeerd
door haar en hij kan daardoor niet meer werken. De schrijver heeft volgens mij geen mening over het thema.