Geronnen bloed door René Appel

De beschrijving van de leeservaring:

Auteur: René Appel
Titel: Geronnen bloed
Ondertitel: - Verschenen in: 1994
Aantal blz: ongeveer 200
Leestijd: 9 uur
Uitgelezen op: 24-01-2004

Verantwoording van de keuze: Ik heb dit boek gekozen omdat eigenlijk geen een boek van de lijst me heel interessant leek en de titel en de prijs (aanbieding boekenclub) van dit boek me het meeste aansprak.

Verwachting vooraf: Ik heb niet zo’n hoge verwachtingen over dit boek omdat ik niet van dit genre houd. Ik lees normaal nooit zo’n soort boeken en denk dat ik dit boek een beetje saai vind.

Eerste reactie achteraf: Spanning: 3
Meeslepend: 2
Ontroerend: 3
Grappig: 1
Realistisch: 2
Fantasierijk: 2
Interessant: 2
Origineel: 2
Goed te begrijpen: 3

Dit boek heeft me wel aan het denken gezet
Ik heb wel iets aan dit werk gehad. Je hebt er altijd wel iets aan om een boek te lezen.

Dit werk spreekt me niet aan. Ik houd niet zo van dit genre.

Korte samenvatting van de inhoud: Er komt een melding binnen over een moord in Amsterdam op Bea Linderman. Ze is gewurgd en door haar broer gevonden op een veld net langs de woonboten. Er worden 2 mensen op het onderzoek gezet, dit zijn de rechercheurs Josien Fransen en Fred Vermeer. De moord op Bea is een lange tijd een groot raadsel en weinig nuttige aanwijzingen. Er is een steeds groter wordende onduidelijkheid. Zo was Bea bevriend met Steef, daar wilde ze graag mee gaan samenwonen maar dit stelde ze steeds uit omdat ze moet zorgen voor de zwakbegaafde broer van haar, Gerard. Ook is er nog Beekman de soms handtastelijke baas van Bea, en Veld, de altijd op seks beluste buurman van Bea. Tijdens het onderzoek kan Josien haar gevoel niet helemaal uitschakelen, waardoor ze een speciale band krijgt met de nu zo hopeloos geworden broer Gerard, hij is niet meer in staat om voor zich zelf te zorgen. Hij eet niet meer gezond, hij gaat niet meer naar zijn werk en wast zich ook niet meer. Hier probeert Josien nog iets aan te veranderen door buiten haar diensttijd zo af en toe bij hem langs te gaan. Ondertussen wil het onderzoek naar de moord op Bea niet vlotten. Veld, Beekman en ook Steef willen niets kwijt. Josien wordt een beetje depressief en op een avond is het zo erg dat ze het thuis echt niet meer uithoudt, ze gaat dan naar Gerard om even te kijken hoe het daar gaat. Als Josien dan bij Gerard thuis komt, wordt ze door hem verwelkomt met Sherry en pinda’s. Josien wil op een gegeven moment weer weggaan maar dat laat Gerard niet toe. Hij wil dat Josien voor hem blijft zorgen net als Bea altijd voor hem deed. Dan komt er ineens meer duidelijkheid, Josien denkt nu dat niet Beekman, Veld of Steef de moordenaar is maar Gerard. Bea wilde namelijk wel bij Steef intrekken maar dit werd verhindert door Gerard. Josien vraagt nu alles aan Gerard, ze wil nu alles weten en vraagt hoe het met Bea is gegaan. Hj verteld dat ze ook met elkaar naar bed gingen maar sinds Steef in haar leven kwam ze niet meer wilde. Hier was hij boos over. Hij verbood Josien bij hem weg te gaan en dwingt haar nu om zich uit te kleden en met hem naar bed te gaan maar om het moment dat Josien zich bijna uit heeft gekleed komt Theo, (de echtgenoot van Josien) binnen en slaat net zolang op Gerard in tot ook hij dood is. Vanaf dat moment is de spanning om te snijden, omdat Josien nog steeds bezig is met het onderzoekenvan de moord op Bea, terwijl ze weet dat de moor dis gepleegd door Gerard. Gerard wordt dan gevonden en al snel komt iemand uit de buurt van de woonbood waar Gerard wonen naar Josien om haar ze vertellen dat hij haar gezien heeft vlak na de moord op Gerard. Josien kan de spanningen niet meer aan en neemt ook de boot van Bea en Gerard en vaart de Amstel af. Het einde van het boek is dat ze Fred boven aan de brug ziet staan en zwaait, daardoor laat ze het stuur los en verdwijnt onder de brug.

De verdieping:

Tijd en ruimte: Het verhaal speelt zich af rond deze tijd. Er staat geen precieze tijd bij. Het boek speelt zich vooral af in Amsterdam en omstreken. De vertelde tijd is een paar maanden. Het verhaal is chronologisch verteld, er wordt geen gebruik gemaakt van flashbacks. Het verhaal heeft een heel open einde.

De wijze van vertellen: Het is een alwetende/auctoriale verteller. Hij weet precies hoe Josien zich voelt maar verteld het verhaal zo’n beetje voor haar.

Spanning: Ik vond het wel een heel spannend boek. Er gebeurde erg veel dingen waarvan niet meteen verteld hoe het eindigde, ik wilde dan wel weten hoe het eindigde en moest dus even doorlezen. Ik was ook heel benieuwd naar het einde maar dat viel me een beetje tegen. Ik had liever een gesloten einde gehad.

Thema en motieven: Het thema van het boek is onderzoek van een moord. Motieven: Het hele boek gaat over over Josien die een moord onderzoekt en er zelf heel persoonlijk bij betrokken wordt.

Personages: Josien: een vrouwelijke rechercheur die de moord op Bea onderzoekt. Josien is de partner van Theo. Josien trekt zich alles heel persoonlijk aan en bekommerd zich voor andere mensen. Het lijkt me een heel aardige vrouw.

Theo: De echtgenoot van Josien. Hij vermoord Gerard omdat hij Josien probeerde te verkrachten.

Fred: Fred is de mede onderzoeker naar de moord op Bea.

Gerard: Gerard is het zwakbegaafde broertje van de vermoorde Bea. Hij heeft bijbedoelingen bij zijn relatie met Josien. Dat zou je niet van hem verwachten want hoe hij in het begin beschreven wordt lijkt het een heel betrouwbaar en lief mannetje. Gerard wordt vermoord door de man van Josien.

Steef: Steef was de vriend van Bea. Hij wilde met haar gaan samenwonen maar dit werd verhindert door Gerard. Hij werd eerste verdacht voor de moord op Bea.

Titel, ondertitel, motto: Titel: Geronnen bloed
Ondertitel: - Motto: -

Persoonlijke beoordeling:

Het onderwerp: Ik vond het een redelijk leuk onderwerp al houd ik niet zo van misdaad boeken. Dit boek vond ik toch redelijk leuk.Het onderwerp was niet herkenbaar in mijn eigen belevingswereld. Ik vond het alleen jammer dat ze Gerard op het einde Josien hebben laten verkrachten. Dit zou ik een beetje verandert hebben in het boek maar verder vond ik het een goed boek. Er zijn veel films die over hetzelfde onderwerp gaan.

De gebeurtenissen: De gebeurtenissen en de gevoelens waren allebei even belangrijk in het boek. Zonder de gebeurtenissen ware de gevoelens er ook nooit geweest. Het aantal gebeurtenissen vond ik wel goed. De meeste gebeurtenissen waren spannend. Maar er waren ook hele trieste stukken bij. De afloop vond ik een beetje irritant. Ik had liever een gesloten einde gehad, nu moet je zelf raden hoe het afloopt en dat vind ik niet echt fijn.

De personen: De hoofdpersoon kwam heel levensecht over. Ze werd op een gegeven moment ook overspannen en dat kan ik me heel goed voorstellen als je in zo’n situatie zit. Ik waardeerde de eigenschappen van Gerard negatief. Ik had echt niet verwacht dat hij Josien wilde verkrachten. Het leek mij echt een hele aardige en lieve man. Ik kon me wel goed inleven in de hoofdpersoon.

De opbouw: Ik kon het verhaal wel vlot lezen. Het was niet moeilijk opgebouwd. Ik vond er heel veel spannende stukken tussen zitten. Vaak moest ik gewoon wel verder lezen. De spannende momenten kwamen ook precies op de goede plaats.Ik vond de afloop onbevredigend. Ik had liever een gesloten einde gehhad.

Het taalgebruik: Ik vond het taalgebruik niet moeilijk, het was allemaal wel goed te begrijpen. Er kwamen niet zo heel veel dialogen in voor. De gebeurtenissen waren meestal op een duidelijke manier beschreven. Ik snapte het wel goed.

Verwerkingsopdracht 21:

Originele fragment: Je broekje uit, zei Gerard. Hij deed een pas in haar richting, zijn ene hand naar voren gestoken. Het bloed druppelde van zijn gezicht op zijn overhemd, Hij leek het zelf niet te merken. Je moet je broekje uitdoen. Als….als jij het niet doet dan doe ik het. Achter Gerard zag ze een silhouet. Ze had bijna geschreeuwd, maar sloeg net op tijd een hamd voor haar mond. Ze herkende het hoofd. “Je broekje uit”zei Gerard opnieuw, en hij deed weer een stap naar voren. Toen sloeg Theo toe. Ze za niet waarmee, maar hoorde iets door de lucht zwiepen dat Gerard keihard op zijn hoofd moest hebben geraakt. Half vallend, schreeuwend van de pijn, draaide Gerard zich om. Hij probeerde Theo aan te vallen maar die sloeg wild van zich af. Nu zag ze dat hij de zware pook als wapen gebruikte. Ze was zelf versteend. Uit alle macht wilde ze roepen dat hij op moest houden, maar haar keel was dichtgeslibt van angst. De kreten van pijn van Gerard werden minder, en gingen over in kokhalzende, rochelende geluiden. Theo sloeg nog twee keer, zo te zien met alle kracht die in hem was. Waarom, vroeg ze zich toen al af, waarom?

Spannender: Je moet je broekje uit doen Josien! Hij liep naar haar toe en pakte haar vast. Hij bloedde heel erg, zijn hele overhemd zat onder het bloed. Gerard ging met zijn handen naar beneden en deed haar broekje uit. Ze schreewde maar niemand kon haar horen. Hij voelde wat en Josien was helemaal verstijfd van angst. Ze sloot haar ogen tot ze ineens iets hoorde. Ze keek snel op en zag daar Theo staan. Theo sloeg met een zware pook op Gerard in. Josien kon niets meer, ze kon niets meer zeggen, stond daar helemaal verstijfd en naakt. Gerard pakte een vaas en probeerde Theo terug te slaan, maar dit lukte niet, Theo bleef maar door slaan, met alle kracht en woede die in hij in zich had. Gerard viel op de grond en na wat gorgelende en kokhalzende geluiden was het stil. Doodstil. Theo en Josien keken elkaar aan. Josien was aan het denken, waarom? Waarom?

Minder spannend: Kleed je maar uit Josien, anders die ik het hoor. Josien kleed zich rustig uit, ze deed net of ze er niets om gaf. Ze wilde niet maar kon er toch niets meer aan doen. Ze kleedde zich uit en lag op het bed. Gerard keek haar aan en bleef haar met een strakke blik aankijken. Hij pakte haar vast en op dat moment zag Josien een silhouet, het was Theo. Hij had een pook in zijn hand en sloeg daarmee op Gerard in. Gerard probeerde nog terug te slaan maar dit was tevergeefs. Na een paar rake klappen viel hij op de grond en was dood. Theo en Josien keken elkaar aan. Hoe had dit kunnen gebeuren? Waarom?