Geen gewoon Indisch meisje door Marion Bloem

Bespreking van de inhoud
a. Personages
Sonja: Sonja komt uit Indonesië. Ze ziet zichzelf in twee personen: Sonja en Zon. Haar vader noemde haar altijd Zon. Sonja is verstandiger en pessimistischer dan Zon. Ze vernederlandst en vergeet haar Indische achtergrond een beetje. Zon doet dat niet en trekt nog veel naar Indische mensen in Nederland toe. Zij is flirterig en impulsief. Ze noemt alle Indische jongens Boy en alle Nederlandse jongens Eddie. Zon was verliefd op Boy. Sonja heeft een relatie met Eddie.
Vader: de vader van Sonja is nog erg Indisch. Hij houdt vast aan Indische gebruiken en had niet zo erg de drang om naar Nederland te gaan zoals Sonja’s moeder.
Moeder Louise: de moeder van Sonja was blij dat ze uit Indonesië was. Ze vindt Nederland te koud. Het kan haar niet schelen hoe ze eruitziet want ze zegt dat ze niet mooi hoeft te zijn om te overleven.

b. Tijd
Het boek speelt zich in de deze periode af. Het is moeilijk te zeggen hoeveel tijd er verstrijkt van het begin tot het einde van het boek omdat het verhaal niet chronologisch is. Er wordt telkens versprongen naar de eerste keer Indonesië, het heden en de tweede keer Indonesië. Het deel van het verhaal in Nederland spreekt me het meest aan.

c. Ruimte
Het verhaal speelt zich in Nederland en Indonesië af. Natuurlijk is het weer is warm in Indonesië en het weer in Nederland wordt niet echt besproken, wel kouder maar dat is logisch. De ruimte past wel bij het verhaal maar dat spreekt voor zich omdat het over de ruimte gaat eigenlijk.

d. Perspectief
Het verhaal wordt door een personale verteller verteld. Deze zijn Zon en Sonja. Eigenlijk is het één persoon maar het wordt door haar twee persoonlijkheden verteld.

e. Thema
twee verschillende nationaliteiten. Omdat ze van oorsprong Indisch is maar nu in Nederland woont. Ze weet eigenlijk niet zo goed wat ze nu is, Nederlands of Indisch. Misschien dat ze daarom zichzelf in twee personen ziet, haar Indische en Nederlandse zelf.

3. Mening
Mijn eerste reactie nadat ik het boek gelezen had was dat ik het niet echt een leuk boek vond. Vooral aan het begin begreep ik niet echt waar het nou over ging. Ik wist bijvoorbeeld niet of Zon en Sonja zusjes waren of slechts een persoon. Er zat geen duidelijke lijn in het verhaal want het boek bestond vooral uit beschrijvingen van gebeurtenissen uit haar leven en fantasieën. Ik vond dat sommige dingen wel mooi werden uitgelegd zoals: ‘om erbij te horen heeft Sonja Eddie’s cultuur, zonder eerst te kauwen, ingeslikt. Maar Zon voelt de onverteerbare brokstukken opborrelen. Zuur. De stukken uit haar verleden, haar jeugd, die ze verloor zonder erbij stil te staan.’.