Eliza heeft al een keer echt gezoend met Twan en beiden verlangen naar meer, hoewel overspel niet direct de handelwijze van Tweinstra is. Vlak voordat hij op vakantie naar Portugal gaat, gaat hij nog een borrel drinken met Eliza en bijna komt het er toch van. Maar wijs als ze zijn, besluiten ze niet verder te gaan. Wanneer Eliza naar huis rijdt, wordt ze opgeroepen: er is een kind aangereden en wanneer ze in het ziekenhuis op de SEH komt, ziet ze dat het de dochter van Twan is. Ze doet er natuurlijk alles aan om het leven van het kind te redden. Ze heeft een inwendige bloeding door een gescheurde milt en die moet worden verwijderd.  Dat lukt. Twan wordt opgeroepen door zijn vrouw: hij is om tot bezinning te komen gaan wandelen in een park en ook hij komt naar het ziekenhuis. Eigenlijk draagt hij schuld aan het ongeluk, want hij heeft zijn dochter toestemming gegeven zonder begeleiding te fietsen. Zijn vrouw had dat niet gewild.  Eliza redt het leven van het kind en na een weekje kunnen ze toch nog even op vakantie. Tijdens de vakantie in Portugal komt Twan in gevaar wanneer hij te ver in zee gaat, maar hij wordt gered door de kustwacht. Wanneer hij weer terugkomt in het ziekenhuis, begrijpen ze dat ze niet verder moeten gaan met hun relatie.  Wie wel verder is gegaan met zijn onderzoek is Jim. Hij heeft de organisatiefouten in het ziekenhuis boven water gekregen en hij publiceert onder de naam van de redacteur een artikel  over de doofpotaffaire. Daarvan wordt Levi Bastiaans direct de dupe: hij wordt door Juanita voorgedragen om meteen op straat te worden gezet. Twan heeft eigenlijk ook besloten om zelf weg te gaan, maar hij wil wel in de gezondheidszorg blijven werken. Hij wenst zich tot een headhunter die hem daarvoor ook al heeft geholpen. Het ziet er bovendien naar uit dat zijn vrouw ook een baantje gaat nemen en dat vindt hij een gunstige ontwikkeling. Op de SEH gaat ook het een en ander veranderen: er mogen twee EHBO-artsen worden opgeleid en in dienst genomen. Dat zal de veiligheid op SEG sterk vergroten. Dat is een succesje voor Eliza dat ze met hulp van Juanita heeft weten binnen te halen.
Ook op privégebied is er nog iets aardigs voor Eliza te melden. Ze heeft de beschikking gekregen over de correspondentie tussen haar ouders. Dan blijkt dat die twee na twee jaar weer van beide kanten naar elkaar toe waren gegroeid nadat haar vader was vreemd gegaan. Daarvoor had ze altijd gedacht dat haar moeder haar vader voor de lieve vrede had teruggenomen. 

Titelverklaring
In de tekst ben ik de term “gebroken wit” niet letterlijk tegen gekomen. Daarom heb ik gezocht naar een symbolische verklaring. In een ziekenhuis hoort alles smetteloos wit te zijn en met de kleur gebroken wit kan worden aangegeven dat er in het Middellandziekenhuis enkele dingen niet helemaal volgens de regels zijn verlopen.  Vooral op de afdeling verloskunde en de Spoed Eisende Hulp kan nog wel het een en ander verbeterd worden. En dat is ook op Bestuurlijk niveau. Daarover gaat deze ziekenhuisroman.

Lijst met belangrijkste personages/karakters
Nathalie Leenderts
Elize van Dam
Twan Tweinstra
Jim Schrijvers

Analyse van de personages/karakters
Nathalie Leenderts is verpleegkundige op de afdeling verloskundige. Ze is 36 jaar, heeft een aardige man en twee kinderen. Ze ziet dat er een fout wordt gemaakt op de afdeling bij ene bevalling waardoor het onnodig is dat een baby sterft. Ze is klokkenluidster, maar er wordt geen aandacht aan haar klacht besteed. Daardoor raakt ze overspannen en depressief  en ze blijft een tijdje thuis. Later mag ze weer gaan werken en gaat dan naar de afdeling Spoed Eisende hulp, waar ze o.a. Eliza van Dam ontmoet.

Elize van Dam is traumachirurg op de SEH. Ze is ook bestuurster van het ziekenhuis. Ze wil de wantoestanden in het ziekenhuis wel aanpakken, maar de klacht van Nathalie wijst ze in het begin toch af. Ze ligt nogal eens met haar medebestuurders overhoop. Bij een nieuwe sollicitatie heeft ze liever een vrouw, maar er wordt toch gekozen voor een man, Twan. Die heeft een heel mooie vrouw, maar ze heeft toch wel een fantasie over een relatie met hem. Het komt tot een innige kus, maar niet tot seks. Ze heeft verder geen relatie, mar wil er eigenlijk wel één. Ze is immers bijna 40 en ze heeft de laatste tijd alleen maar onenightstands.

Twan Tweinstra is veertig jaar, hij wil na zijn  baan in het bedrijfsleven graag werken in een ziekenhuis, want de genen van zijn familie liggen in het ziekenhuis. Hij is een oprecht bestuurder en hij heeft interesse voor zijn medewerkers in het ziekenhuis. Hij bezoekt ook Nathalie en hij loopt een operatie mee met Eliza, hoewel hij bijna flauwvalt. Zijn vrouw is mooi, maar hij is er een beetje op uitgekeken en hij wil eigenlijk wel wat beginnen met Eliza. Hij verlangt naar haar onverschilligheid. Het komt tot een kus, maar iets definitiefs wordt het niet en dan komt alles weer goed wanneer Eliza zijn dochtertje Ruby redt die bij een verkeersongeluk behoorlijk gewond is geraakt. Zijn zoontje heet Robin.

Jim Schrijvers  is journalist en vader van de baby die bij d bevalling ook in de problemen komt. Dezelfde coassistent Niels maakt een fout, waarbij Froukje de vrouw van Jim door een nabloeding die over het hoofd wordt gezien om het leven komt. Hij blijft met een mooi dochtertje achter, maar hij gaat achter de fouten van de medici  aan en hij ontdekt dat er het een en ander mis is in het ziekenhuis. Hij ondervraagt daarvoor diverse medewerkers o.a. Nathalie  en publiceert tenslotte onder de naam van zijn redacteur een artikel waardoor er een einde komt aan de voorzitter van het Bestuur, die immers een aantal zaken in de doofpot heeft willen stoppen.

Genre
Psychologische roman
Ziekenhuisroman.

Uitgewerkte thematiek en motieven
In het boek draait het natuurlijk allemaal om medische missers.  Dat is een beladen onderwerp en in veel gevallen rust er ook nog een taboe op missers, omdat artsen hun fouten niet graag toegeven, bijvoorbeeld omdat in zo’n geval een schadeclaim kan worden ingediend. In het gesloten wereldje van de artsen worden missers met veel enthousiasme in de doofpot gestopt, worden klokkenluiders zoals Nathal eenderts met de nek aangekeken en heerst er een strakke hiërarchie tussen artsen, co-assistenten en verpleegkundigen. De laatste groep heeft nauwelijks iets te vertellen . In dit boek trekt Nathalie echter wel de stoute schoenen aan, maar ze moet dit bekopen met een afwijzing van de kant van de bestuurders en een depressie in haar eigen situatie. Daar helpen in zo’n geval geen man en kinderen aan. De bestuurders van het Middellandziekenhuis hebben er alle belang bij om aan “window-dressing” te doen. Zodra het eerste geval van de missers op de verloskunde naar buiten komt, zit Levi Bastiaans bij een dagelijkse talkshow. Bovendien wedijvert hij om het ziekenhuis een keurmerk te bezorgen, een fraai voorbeeld van window-dressing, maar waar het verplegend personeel het zijne over denkt. Er moeten om zo’n keurmerk te verkrijgen vele papierstapels worden doorgewerkt en dat gaat ten koste van het verschijnsel “vele handen aan het bed.” Omdat er ook vaak fouten op de stressvolle Spoed Eisende Hulp worden gemaakt, pleit traumachirurg Eliza van Dam el enige tijd voor het reorganiseren van de afdeling en het aanstellen van EHBO-artsen. Pas na de publicatie in een landelijk dagblad over de missers in het ziekenhuis  en het ontslag van de verantwoordelijke man  worden de wensen van Eliza ingewilligd.
Andere motieven die in dat ziekenhuisspel een rol spelen zijn:
-        Leugen en bedrog
-        Haat en nijd
-        De altijd onder handbereik aanwezige doofpot
-        Macht, belangen
-        Excommunicatie van klokkenluiders
-        Het schuldgevoel dat aan bepaalde medewerkers knaagt

Maar Carla de Jong behandelt nog een heel ander maar vaak gebruikt motief in dit soort ziekenhuisromans: namelijk  dat  van de onderlinge (human) relations. Mensen die nauw met elkaar moeten samenwerken, kunnen vaak gestimuleerd door de stress en de adrenaline die dat met zich meebrengt in een bepaalde relatie tot elkaar komen te staan. Liefdesaffaires zijn dan ook redelijk vaak het geval in een ziekenhuis maar überhaupt op elke werkvloer waar mannen en vrouwen soms nauw moeten samenwerken. In dit boek heeft Eliza van Dam een 15 jaar durende overspelrelatie gehad met de veel oudere arts Martin. Ze is aanwezig bij zijn afscheid, maar spreekt hem niet meer. Ze begint bijna een relatie met de nieuwe bestuurder Twan Tweinstra die door haar afstandelijkheid maar ook deskundigheid wordt aangetrokken. Zij  eigen vrouw is mooi, maar toch een beetje leeg en hij fantaseert veel over zijn relatie tot Eliza. Het komt alleen slechts tot een zoen en het verstand zegeviert boven het gevoel. Ze besluiten er niet mee door te gaan en dan komt natuurlijk ook nog een keer een kind van Twan op de SEH terecht. Eliza moet haar leven redden door de gescheurde milt uit haar lichaam te verwijderen. Daarna gaat Twan op vakantie en zou bijna het leven gelaten hebben bij een onachtzame zwempoging. Maar op dat moment zou hij het niet erg hebben gevonden wanneer hij verdronken zou zijn. Eliza komt wat meer tot rust wanneer ze de laatste briefwisseling tussen haar ouders leest: het lijkt erop dat die twee toch wat meer van elkaar hadden gehouden dan ze altijd had gedacht. Op de laatste bladzijde laat ze Twan schieten, hoewel hij juist een man was op wie ze verliefd had kunnen worden. Ze zal het dus met onenightstands moeten doen in haar leven: haar rammelende eierstokken kunnen waarschijnlijk niet voor nageslacht zorgen.

Structuur en perspectief
De roman heeft  41 hoofdstukken die alle de titel van de vier vertellers dragen. De vertellers wisselen elkaar regelmatig af.

Er zijn 7 hoofdstukken met Nathalie en Jim, 14 hoofdstukken van Eliza en 13 van Twan.

De vertellers wisselen elkaar steeds af. De volgorde van de gebeurtenissen is wel chronologisch. Soms worden enkele gebeurtenissen dubbel verteld, maar dan vanuit een ander perspectief.

Het perspectief is meervoudig. Er zijn vier personale vertellers: Nathalie, Eliza, Twan en Jim. Alle vier vertellen ze in de o.v.t.

De tijd en het decor van de handeling
Tijd en plaats worden in deze roman niet met name genoemd. Maar we kunnen wel zien dat er sprake is van een actuele roman door het gebruik van mobiele telefoons, internet, IPhone etc.

De vertelde tijd is een klein jaar. Het eerste ongeluk op verloskunde spelt zich af in het najaar, waarna Twan in dienst treedt als bestuurder. Via april, juni, juli (vakantie) wordt het ongeveer september wanneer de laatste veranderingen in het ziekenhuis worden doorgevoerd. Het verhaal eindigt met de bespiegeling van Eliza over haar ouders. (oktober) Het verhaal wordt vrijwel zonder onderbrekingen in de tijd verteld: dus chronologisch.
Het decor is vrijwel geheel  het  Middellandziekenhuis. Een plaatsnaam wordt er niet genoemd, waardoor je de schrijfster ervan kunt “beschuldigen”dat ze geen specifiek ziekenhuis heeft bedoeld, maar een aantal zorgwekkende dingen in ziekenhuis aan de kaak wil stellen.  Daarvoor heeft ze natuurlijk researchwerk gedaan, zoals uit het dankwoord blijkt. Natuurlijk zal het ziekenhuis wel ergens in het midden van het land liggen.

De stijl
De Jong schrijft in een pittige stijl met heldere dialogen. Ze weet bovendien duidelijk verschillen aan te brengen in de vertelstijl van haar vier vertellers. De beeldspraak is functioneel maar komt niet overvloedig in het verhaal voor.
Slotzin
“Nee, heiligheid kwam er niet aan te pas. Schijterigheid wel, veel zelfs.
Ten slotte gaf ze toe: een heel klein beetje heiligheid misschien.” (blz. 333)
Eliza van Dam denkt na waarom ze het huwelijk van haar medebestuurder Twan niet kapot zal maken.

De stijl
De Jong schrijft in een pittige stijl met heldere dialogen. Ze weet bovendien duidelijk verschillen aan te brengen in de vertelstijl van haar vier vertellers. De beeldspraak is functioneel maar komt niet overvloedig in het verhaal voor.
Slotzin
“Nee, heiligheid kwam er niet aan te pas. Schijterigheid wel, veel zelfs.
Ten slotte gaf ze toe: een heel klein beetje heiligheid misschien.” (blz. 333)
Eliza van Dam denkt na waarom ze het huwelijk van haar medebestuurder Twan niet kapot zal maken.

Beoordeling Scholieren.com
“Gebroken wit”is een vlotte  en spannend vertelde ziekenhuisroman over medische fouten en liefdesrelaties. Daarom zal het boek vooral door meisjes waarschijnlijk hoog gewaardeerd worden bij het lezen van dit nummer voor hun lijst. De laatste tijd zijn er nogal wat literaire boeken over ziekenhuizen en de problemen daar verschenen en misschien is dat wel een aardig idee (een overkoepelend thema)  voor de samenstelling van je lijst.

Denk daarbij aan de volgende boeken:
-        Anne Enquist             De verdovers (2011)|
-        Kristien Hemmerechts  Haar bloed (2012)
-        Anne Hermans           De co-assistent (2007)
-        Elle van Rijn               De hartbewaakster (2008)

Toevallig (?) zijn alle boeken geschreven door vrouwen.

De amusementswaarde van de roman voor meisjes is goed.
De literaire waardering: twee punten.

Recensies
Er zijn nog geen recensies bekend in grote dagbladen. Op Internet is te lezen
http://boeken-en-zo.blogspot.nl/2012/06/recensie-gebroken-wit-carla-de-jong.html  

Bronnen   
http://www.carladejong.nl/web/Biografie.htm?page_id=2