Samenvatting:

Sofia, Quin en Dylan melden zich samen aan voor een fright night. Aangezien de groepjes uit vijf personen moeten bestaan, komen er nog 2 personen bij: Neele en Martijn. Reza en Sandy zijn 2 medewerkers van de fright night. Zij hebben de taak om de deelnemers bang te maken. Beide wonen ze in een wooncomplex. Dylan zijn moeder heeft het Syndroom van Münchhausen by proxy. Hierdoor woont hij bij zijn beste vriend Quin.

In het begin van de fright night gaat alles nog goed. Ze worden flink bang gemaakt door de acteurs en ze moeten ook hun eigen angsten meemaken (ze moeten bijvoorbeeld insecten eten.) Later in het boek verteld Dylan het echte verhaal van wat er vroeger is gebeurd en komt hij een heel onverwacht persoon tegen.

Een van de mensen op het terrein blijkt een moordenaar te zijn…

Doelgroep en boodschap schrijfster:

Dit is een boek voor tieners omdat het boek veel over vriendschap gaat. Ook is met een speciale reden geschreven. Maren Stoffels probeert elk boek realistisch te maken. Maren heeft een vriendin die 14 jaar lang ziek is gemaakt omdat haar moeder MBP heeft, net als Dylan. Op de laatste bladzijde van het boek staat ook een telefoonnummer die je kan bellen als jij, of iemand die je kent, hiermee te maken heeft. Hierdoor denk ik ook dat dit boek voor tieners is. Ik denk dat de boodschap van de schrijfster ook was dat ze informatie wilde geven over het syndroom.

Argumenten over de gebeurtenissen:

Ik denk dat de gebeurtenissen best echt en geloofwaardig zijn. De schrijfster heeft zelf ook een fright night meegemaakt en de ziekte die de moeder van Dylan dus heeft (zie bij doelgroep), is ook een echt bestaande ziekte. Ik heb nooit zelf zoiets meegemaakt want ik ken niemand met het Syndroom van Münchhausen by Proxy en ik ben nooit aanwezig geweest bij een moord, laat staan bij iemand die ik ken. Wel heb ik een keer meegedaan aan een soort fright night, maar dan voor kinderen van 9-12 jaar oud, dus dat is veel minder eng!

Argumenten over de spanning:

Ik heb het boek in één keer uitgelezen. Er is namelijk een grote spanningsopbouw waardoor het lastig is om je boek weg te leggen. Het is wel een speciaal boek, want het is geschreven vanuit drie perspectieven (personen). Hierdoor lees je elke keer weer andere soort gevoelens en gedachtes. Ook lees je in het boek het verhaal van wat er vroeger is gebeurd met Dylan. Dit wordt in kleine stukjes verteld, zodat je erg benieuwd bent naar het einde. Het hele boek gaat bijna alleen maar over één avond (behalve het begin). Het begin is niet zo spannend maar in de loop van de dag wordt het steeds spannender. Er gebeurt ook heel veel. Ik was niet zo tevreden met het eind van het verhaal. Ik weet wel wie de moordenaar is maar ik had nog een soort stukje erna verwacht waar bijvoorbeeld Sofia en Dylan bij elkaar komen of dat er een stukje komt over een week erna waarbij alles nog een soort van besproken wordt. Toch maakt dit ‘open’ einde het boek ook wel weer speciaal.

Argumenten over de originaliteit:

Ik vind dit boek wel een beetje lijken op haar andere boek: ‘escape room’. Dit boek gaat ook over vrienden waarvan één vermoord wordt, alleen niet door een van hen maar een onbekend persoon. Ik denk dat ik escape room toch wat leuker vind, maar dit boek is origineler. Ik heb namelijk nog nooit zoiets gelezen (behalve haar andere boek dan). Het is origineel door de verschillende perspectieven en het onderwerp. Ik vond het erg verassend dat je er op het eind achter komt dat hij Dylan zijn moeder was die hem van de trap duwde en dat Reza Dylan zijn broer is. Ik heb ook iets nieuw geleerd, namelijk dat syndroom. Hiervoor had ik er wel van gehoord maar ik wist niet wat het inhield.

Argumenten over de taal:

Ik vind het heel knap dat ze de taal heeft aangepast aan de leeftijd van de personages. Je leest namelijk ook wel eens boeken die dit niet zo goed hebben, dus dat de tieners hele volwassen dingen zeggen. De zinnen zijn niet lang, maar ook niet te kort. Ze zijn dus goed leesbaar waardoor het niet snel saai wordt. Ze gebruikt bijna geen beeldspraak of dialogen. Ik vind hierdoor de tekst minder ingewikkeld.