Eenzaam avontuur door Anna Blaman

Ondertitel: ‘Eenzaam ben ik geboren en eenzaam zal ik gaan’

Zakelijke gegevens

Naam schrijver: Anna Blaman; pseudoniem voor Johanna Petronella Vrugt

Titel van het boek: Eenzaam avontuur

Uitgever: Uitgeverij Meulenhoff (Grootletterversie: Stichting Uitgeverij XL)

Plaats van uitgave: Amsterdam

Datum van uitgave: 1996 Grootletterversie gebaseerd op de 38e druk uit 1995)

Eerste druk: 1948

Aantal bladzijden: 437 beschreven bladzijden

Samenvatting

Alide en Bart Kosta zijn getrouwd en hebben voor de buitenwereld een goed huwelijk. Voor de zomer hebben ze voor een paar maanden het zomerhuisje met de naam ‘Mon Repos’ gehuurd. Kosta is schrijver en werkt aan zijn detective ‘King en Juliette. Alide ligt altijd in de zon terwijl Kosta schrijft en wanneer Kosta een stuk af heeft leest, hij het meestal voor aan Alide. In het huisje ‘Mon Plaisir’, dat naast het huisje van hen ligt, verblijven vier meisjes; Yolande, Berthe, Annie en Hilda. Twee van hen worden verliefd op Bart en Alide. Yolande is verliefd op Bart en Berthe voelt zich aangetrokken tot Alide. Alide heeft in het verleden zelf ook een relatie met een vrouw gehad.
Op een dag moet Kosta even terug naar huis. Thuis stort hij zich volledig op
het schrijven en leeft hij zich helemaal in de hoofdpersoon van zijn boek in: King is een rechercheur die een relatie heeft opgebouwd met Juliette, hij moet bewijzen dat ze een moordlustige gifmengster is. Dan gaat de bel en er staat een man voor de deur. Hij stelt zich voor als Willem Peps. Hij beweert dat hij al een jaar lang een relatie met Alide heeft. Alide zou zo veel van hem houden dat Peps aan Kosta vraagt of hij haar los wil laten. Kosta gelooft dit in eerste instantie niet en smijt Peps het huis uit. Als hij weer bij het zomerhuisje komt, confronteert hij Alide met het bezoek van Peps. Alide bevestigt dat ze een relatie hebben, maar besluit toch bij Kosta te blijven. De gevoelens die Alide heeft voor Peps vormen uiteindelijk toch een probleem in hun relatie. Alide wil niets loslaten aan Kosta over haar gevoelens voor Peps. Na een flinke ruzie, waarbij Alide hem slaat, loopt ze boos de deur uit. Daarna maken ze het wel weer goed. Op een dag kan Kosta zich niet meer inhouden en controleert Alide. Hij gaat naar de kapperszaak van Peps en treft haar daar aan in een klein kamertje achterin de zaak. Ze ligt samen met Peps naakt op de divan. Voor Kosta betekent dit de definitieve breuk tussen hen; Alide gaat bij Peps wonen, die eigenlijk een oninteressante man is in vergelijking met Kosta. In een volgende vakantie gaan Peps en Alide naar een hotel in een vallei. Alide begint zich steeds meer te ergeren aan Peps en op een gegeven moment schaamt ze zich zelfs voor hem. Alide gaat allerlei listen verzinnen om van hem af te komen. Ze maakt hem zo wantrouwend, dat hij zijn vervanger in de kapperszaak niet meer vertrouwt. Peps gaat terug naar zijn zaak om het te controleren en hij is woedend. Door Alide zou hij nu zijn vervanger kwijt zijn.
Ze is niet gelukkig, maar ze weet dat ze bij Kosta ook niet gelukkig zal zijn.
Ondertussen schrijft Kosta verder aan zijn boek. De personages King, de slimme, doortrapte detective en Juliette, de verdachte van een gifmoord, gaan steeds meer op Alide en hemzelf lijken. Tijdens het schrijven van zijn boek kan hij zijn gevoelens kwijt. Dat is dan ook de enige manier om alles een beetje te kunnen verwerken. Hij is erg ongelukkig, drinkt heel veel en komt tot niets, behalve het schrijven aan zijn roman. Dit blijft zo, zelfs als Alide hem weer regelmatig komt bezoeken.
Kosta geeft Alide een laatste kans. Hij zoekt haar op en neemt haar mee uit
eten. Hij vraagt haar nog één keer met hem mee te gaan. Zij reageert niet erg positief, want ze zegt dat ze het nog niet kan. Kosta zet nu dan eindelijk toch een punt achter de relatie.

Intussen is Kosta bijna aan het eind van zijn boek. King, de detective, is er inmiddels achter wie de ware Juliette is. Ze heeft hem echt proberen te vergiftigen en hij heeft haar daarna proberen te wurgen. King gaat naar zijn opdrachtgever en bevestigt wat die vermoedde, Juliette was de gifmengster. King krijgt zijn geld. Het is Juliette niet gelukt om King te vermoorden en King Juliette niet. Hij neemt haar mee naar een hotel voor een diner. Na het eten verlaat hij het hotel en verlaat hij Juliette voorgoed. Net zoals in het echte leven van Bart Kosta.

Thema

Het thema van dit boek is eenzaamheid. De boodschap van dit verhaal is dat eigenlijk iedereen, ondanks gezelschap en liefde, alleen op de wereld is. Daardoor beleef je afzonderlijk je eigen ‘avonturen’. Je leert elkaar nooit echt door en door kennen. Je bent op jezelf aangewezen. Het thema ‘eenzaamheid’ was voor mij al heel snel duidelijk. De titel is ‘eenzaam avontuur’ en daar zie je het ook al. In het boek zelf wordt er ook heel vaak over eenzaamheid gesproken. Niet alleen door de hoofdpersoon, maar ook de bijpersonen vertellen dat ze zich alleen voelen op de wereld. Eenzaamheid is natuurlijk een breed onderwerp. Je kunt je eenzaam voelen omdat je je buitengesloten voelt, maar ook omdat je denkt dat niemand je begrijpt. Hier zijn een paar voorbeelden van verschillende personages uit het boek die hun eenzaamheid beschrijven:

voorbeelden

Alide Kosta (pagina 57): “…Terug in de kamer bleef ze daar dralend, als getroffen en verloren, staan. De stilte viel haar op, de schemering, een rouwstemming. Ze voelde zich alleen, vervreemd, beklemd….”

Berthe (pagina 74): ”…Maar ik had altijd kunnen weten, dat ik gedoemd was tot een eenzaamheid die nooit zou ophouden, en steeds maar erger worden zou? Waar moet dat heen? Vaak ben ik bang dat ik dat niet zal willen dragen, een heel leven lang….”

Yolande (pagina 47): ”…En Yolande zag dat daar een glimlach kwam tussen die twee, een glimlach die haar buitensloot. Zelfs als ze beiden die gezichten vol verstandhouding naar haar hadden gekeerd, dan hadden ze haar toch niet opgenomen….”

Opbouw en tijd

Het boek is verdeeld in 3 hoofdstukken en ze hebben geen van allen titels. De indeling van het boek wordt aangegeven met: ‘proloog’, ‘een’, ‘twee’, ‘drie’ en ‘epiloog’.
De proloog is gericht aan Alide, met een aantal korte stukjes. Hierin komen herinneringen aan bod, een verhaal over een Chinese prins, maar ook scènes op verschillende locaties over een blauw paleis met een terras. In de hoofdstukken een, twee en drie wordt het verhaal vertelt. Het eerste hoofdstuk gaat het vooral over Alide en Kosta, het tweede gaat het ook over Peps en het derde gaat het over de Mon Plaisir-meisjes.
In de epiloog wordt het einde van het boek van Kosta beschreven, nadat het verhaal van Kosta en Alide is geëindigd.
Pas bij ‘Een’ begint het echte verhaal. Het wordt verteld in logisch-chronologische volgorde. Het verhaal begint met een kleine inleiding. Daarna wordt er ,in normale volgorde, verder verteld. Je weet van te voren niet wie, wie is, maar dit is eigenlijk niet echt van belang. De belangrijke gebeurtenissen spelen zich pas later af. Het boek heeft een ab ovo begin. Het verhaal begint met een soort inleiding en het probleem komt pas later aan de orde
Het verhaal speelt zich af in ongeveer vier tot vijf maanden. Deze maanden worden beschreven in 437 bladzijden. Er zitten vrij veel versnellingen in het verhaal, dit zijn meestal tijdsprongen. Het komt vaak voor dat er een heel stuk naar voren wordt gesprongen en er dan weer op teruggeblikt wordt op wat er is gebeurd in die tijdssprong. Er wordt dus soms begonnen met het einde van een gebeurtenis en dan wordt er teruggekeken op wat er is gebeurd.
De gebeurtenissen spelen zich af in de twee vakantiehuisjes (Mon Repos en Mon Plaisir) en het hotel. Die locaties zijn van belang, omdat er een verband bestaat tussen de gebeurtenissen in de vakantiehuisjes onderling en het hotel.

Er zijn geen aanwijzingen voor wanneer het verhaal zich precies afspeelt. De tijd is ook niet zo van belang voor het verhaal. Het boek is uitgegeven vlak na de Tweede Wereldoorlog, maar die periode speelt verder geen rol in het verhaal zelf. Wat echter wel een belangrijke rol speelt is hoe de mensen dachten in die tijd. Het boek gaat toch veel over homoseksuele relaties en dat werd in die tijd niet geaccepteerd.

Vertelsituatie

Het verhaal wordt afwisselend vanuit de ik-vorm en vanuit personaal perspectief verteld. Je moet goed opletten vanuit welk perspectief verteld wordt. Als er van personaal naar de ik-vorm wordt overgeschakeld moet je eerst een stukje lezen voordat je weet wie aan het woord is. Het perspectief wisselt namelijk vaak tussen de verschillende personen, dit maakt het verhaal extra ingewikkeld. Het perspectief in de personale stukken wisselt vaak, van Alide naar Peps, naar Yolande, naar Berthe en nog anderen. Deze vorm van vertellen heeft in zijn geheel een verwarrend effect en het maakt het heel erg moeilijk om het verhaal te volgen en te begrijpen.

Personages

Bart Kosta: Bart Kosta is een schrijver en is tijdens het verhaal bezig met het schrijven van zijn detective ‘King en Juliette’. Hij stopt hier al zijn gevoel in en het boek wordt dan ook langzaamaan autobiografisch. Hij is een zeer gevoelige man. Hij houdt zielsveel van Alide en hij beweert dat hij zal sterven van verdriet als zij hem verlaat. Hij doet er dan ook alles aan om te voorkomen dat ze weggaat. Hij is geen mysterieuze of interessante man en dat zijn juist eigenschappen die Alide wil. Ook wil hij altijd weten waar hij aan toe is. Hij probeert dan ook Alide te doorgronden, maar als hem dat niet lukt, irriteert dat en slaat hij door.

Alide Kosta: Zij is een in zichzelf teruggetrokken persoon en anderen weten niet wat er in haar omgaat. Zij heeft eerder een lesbische relatie gehad en je zou haar dus biseksueel kunnen noemen. Zij roept veel emoties op bij anderen; ze is een mooie vrouw die graag aanbeden wordt. Volgens mij is dat het grote probleem in haar leven; ze heeft alleen zichzelf nodig en die aanbidding. Het feit dat Kosta echt van haar houdt, benauwd haar. Ze kan hier niet goed mee omgaan. Bij Peps vindt ze weer die aanbidding en dat geeft haar een veiliger en rustiger gevoel, hoewel ze zelf weet dat ze meer van Kosta houdt. Maar uiteindelijk houdt ze toch het meest van zichzelf.

Willem Peps: Zijn beroep is kapper. Hij is een echte heer met een scherpe vouw in zijn broek en vet in zijn haar. Zijn tanden zijn slecht, misschien wel van het roken, en hij heeft een clownsneus en een onvolgroeide kin. Zijn hondenbruine ogen zijn daarentegen helder en stralen intelligentie uit. Ook hij houdt zielsveel van Alide en laat dat merken ook. Hij wil dat Alide aandacht aan hem besteedt en kan er niet tegen als ze ruzie hebben.

Hilda: Zij is een heel gewoon meisje met een slecht gebit. Ze spaart voor haar huwelijk. Ze wil heel graag voor anderen zorgen.

Annie: Een oninteressant persoontje, die niet vrolijk is van aard. Ze doet alsof het allemaal geweldig is in het vakantiehuisje, maar eigenlijk is ze doodongelukkig. Je kunt wel goed tegen haar praten, want ze luistert altijd. Ze gaat overal in mee. Zelf zegt ze nooit wat en niemand leert haar dan ook echt kennen. De een vindt haar er goed uit zien met haar mooie blauwe ogen, maar in de ogen van anderen is ze een stumperig en bleek kind.

Yolande: De flirt, die denkt dat ze iemand kan liefhebben. Ze is geen echt vriendinnenmeisje en trekt zich dan ook in zichzelf terug tijdens deze vakantie. Ze wordt verliefd op Kosta, maar hij ziet haar niet staan.
Ze heeft een gezicht met een breekbare blik en een natuurlijk gebit, dat wordt omlijst met welverzorgd blond haar.

Berthe: Ze heeft wat meer intellect dan de andere meiden, maar huishoudelijk is ze niet aangelegd. Hoewel ze zich vaak gelukkig voelt, weet ze niet echt hoe dit komt. Alide benijdt haar. Berthe is heel gesloten en praat dan ook niet veel met anderen.

Spanning

Het boek bevat veel open plekken. Het verhaal wordt heel vaak zomaar onderbroken in een spannend stuk en dan wordt er verder gegaan naar een volgend persoon. Pas later kom je te weten wat er op dat punt stond te gebeuren. Dit zorgt ervoor dat het boek veel spanning bevat. Ik had aan de ene kant wel steeds het gevoel dat ik verder wilde lezen, maar er werd heel vaak ingegaan op het psychologische aspect van de gebeurtenis. Het verhaal wordt hierdoor meteen vertraagd en dat vermindert de spanning . De personages worden wel heel goed uitgewerkt, waardoor je je een goed beeld van hen kunt vormen. Ik geef hier wat voorbeelden van open plekken.

Voorbeeld 1 blz. 64

… Aan de affaire Sascha was een geheim verbonden, een geheim dat ze diep in haar hart besloten hield. Zelfs Bart had ze nog nooit verteld hoe Sascha uit haar leven was getreden, die slungelachtige leptosome katholieke Sascha met haar platvoeten, haar ponyhaar, haar grote bril, haar gouden kruisje als een amulet om haar gebogen hals. Misschien was die affaire wel een specimen van slecht, mislukt, verloren spel. Maar toch, zelfs als dat inderdaad zo was, zelfs dan had Bart kunnen begrijpen. Want speelde hij niet zelf…

De open plek in dit stukje is, dat je wilt weten wat er dan met Sascha gebeurd is. Ik kan niet de hele bladzijde opschrijven, maar na dit stukje gaat het verder over Bart en komt Sascha niet meer aan de orde. Wat ik wel jammer vind, is dat het verder ook nooit meer in het verhaal vermeld wordt. Er begint daar dus een spanningsboog, maar die stopt nergens.

Het volgende voorbeeld gaat over de detective die Bart Kosta aan het schrijven is.
De open plek in dit stuk is, dat je je af gaat vragen of Juliette hem vergiftigd heeft. Je komt dit pas veel later te weten, want na dit stukje gaat het ineens weer over Alide.

Voorbeeld 2 blz. 198

…Hij greep het glas waarin die lieve Juliette water had gedaan en bracht het aan zijn mond. Het water smaakte bitter. Er waren geen tien, geen twintig, maar wel dertig druppels in. Had hij dat zelf gedaan terwijl hij dronken was? Of zij? Hij wist het niet. Als een enorm zwart speeksel gulpte het wantrouwen in hem omhoog, magisch bezworen eerst, maar vrij nu weer, zwart, sterk en vrij. Het kwam naar buiten in een lach, een harde wilde lach. En lachend stootte hij het glas van tafel af; dat viel in duizend scherven
Alide ging die middag de stad in…

Mijn leeservaring

Ik heb nu meerdere boeken gelezen waarvan het onderwerp, in de tijd waarin het boek is uitgegeven, voor de nodige ophef heeft gezorgd. De onderwerpen ‘drugsverslaving’ in ‘de moeder van David S’, ‘incest’ in ‘mijn tante Coleta’ en nu ‘homoseksualiteit’ in ‘eenzaam avontuur’ zijn taboes, die in de huidige tijd niet veel opschudding meer veroorzaken.
In het begin van het boek dacht ik, waar ben ik aan begonnen. De epiloog was voor mij erg lastig om te lezen. Het taalgebruik is niet gemakkelijk en daarnaast begreep ik de bedoeling niet van de stukjes. Op advies ben ik toen eerst verder gegaan met het eerste hoofdstuk. Aan het eind heb ik de epiloog nog een keer doorgenomen.
Het onderwerp van het verhaal is eenzaamheid. Dit spreekt mij niet zo erg aan, want ik vind het geen positief gevoel en wil dan ook geen negatief boek lezen. Ik heb natuurlijk wel eens over eenzaamheid nagedacht. Het is geen leuk deel van het leven. In dit boek wordt er door alle personages wel iets over eenzaamheid gezegd. De mening die het meest naar voren kwam was die van Bart Kosta. Hij zegt dat iedereen eigenlijk eenzaam is, of je nou gezelschap om je heen hebt of niet. Niemand weet precies hoe jij denkt en wat je voelt. Ik ben het hier voor een deel mee eens. Je bent inderdaad eenzaam, maar hier kun je zelf wat aan veranderen. Je moet je open durven te stellen voor anderen. De personages in dit boek zijn heel gesloten en voelen zich dan ook eenzaam en onbegrepen. Eenzaamheid is een gevoel; hier kan ieder mens een andere mening over hebben en er anders tegenover staan.
Ik vond het onderwerp wel erg psychologisch beschreven. Toen ik een samenvatting op internet had gelezen, dacht ik dat het gewoon een verhaal zou zijn, maar dit boek was juist heel psychologisch en bedoeld om je aan het denken te zetten. Dit is wel gelukt, maar het werd me iets té, waardoor ik door soms in verwarring raakte. Er gebeurde ook helemaal niet veel in het boek. Het boek dat ik heb gelezen (de grootletterversie) bestaat uit meer dan 400 bladzijden. Zonder al die psychologische beschrijven had het een boek van 100 bladzijden kunnen worden. De psychologie in het boek haalt ook heel erg het tempo uit het verhaal, niettemin past het wel heel goed bij het onderwerp. Zoals je al kunt merken, ligt het boek mij niet erg en ik zal het ook niemand aanraden.
Alle gebeurtenissen in het boek hangen goed samen en hebben ook steeds met elkaar te maken. Er komen veel verschillende personen aan het woord en je leest ook hun gedachten. Ze hebben allemaal wel iets met elkaar te maken en zitten met hetzelfde probleem: eenzaamheid. Er zit natuurlijk wel verschil in eenzaamheid. De ene voelt zich eenzaam omdat hij/zij een onbeantwoorde liefde heeft en de ander omdat niemand hem/haar begrijpt.

De hoofdpersoon in dit verhaal is Bart Kosta. Ik zou absoluut niet op hem willen lijken. Hij is een zielig persoon en erg afhankelijk van zijn vrouw. Dit verdient zijn vrouw Alide helemaal niet. Eerst pleegt ze namelijk overspel. Dan gaat ze bij die man wonen, terwijl Bart ontzettend veel van haar houdt. Dit is niet heel eerlijk tegenover Bart. Naast Bart en Alide kom je ook veel te weten over Berthe, Annie, Yolande en Hilda. Het is wel heel knap van de schrijfster dat ze zoveel personen zo goed heeft kunnen omschrijven zodat de personen echt gingen leven voor mij.
Het boek was voor mij niet echt spannend. Er gebeurde te weinig en het is te ingewikkeld geschreven. De psychologische beschrijvingen leiden je af van het onderliggende verhaal. Er zitten ook vaak terugwijzingen in waardoor het verhaal soms een beetje raar wordt. Als ik alles bij elkaar neem, kom ik tot de conclusie dat ik dit geen interessant boek vind. Het was heel moeilijk om door heen te komen. Had ik nog meer tijd gehad, dan was ik zeker op zoek gegaan naar een ander boek.

Verwerkingsopdracht

Als verwerkingsopdracht bij dit boek heb ik gezocht naar een opdracht waar ik iets mee zou kunnen. Ik heb gekozen voor opdracht 15, waarbij ik met behulp van achtergrondliteratuur na moet gaan of de inhoud van het boek ‘eenzaam avontuur’ goed past bij het andere werk van de schrijfster en/of ze vaker over hetzelfde onderwerp schrijft of heeft geschreven.
Op Internet ben ik daarna op zoek gegaan naar andere, door haar geschreven boeken en ik heb een aantal boekverslagen gelezen. Hieronder heb ik van elk boek een korte inhoud weergegeven. Aan de hand van deze verslagen ben ik op zoek gegaan naar recensies en biografische informatie over Anna Blaman. Andere titels van boeken van haar zijn: Ontmoeting met Selma (1943); De kruisvaarder (1950); Ram Horna en andere verhalen (1951), In duizend vrezen (1956; toneel); Overdag en andere verhalen (1957) en na haar dood zijn nog Verhalen (1963) en Spelen of sterven (1974) uitgegeven. Van deze verhalen weet ik niet of zij ook betrekking hebben op dezelfde thema’s, omdat ik hierover op Internet geen verdere inhoudelijke informatie heb kunnen vinden.

Vrouw en vriend (1941):
George Blanka werkt bij de krant en schrijft geschiedenisverhalen. Hij heeft een relatie met Sara. Sara wordt echter verliefd op een ander en ze gaan uit elkaar. George zijn vriend, Jonas is al een tijd verliefd op een zuster in een gesticht. Ze gaan samen een paar keer uit en de liefde wordt dieper. George is erg eenzaam en zoekt Sara op. Sara heeft een paar korte relaties achter de rug en ze proberen het nog een keer met elkaar. Uiteindelijk ziet George in dat hij deze relatie alleen maar wil voortzetten, omdat hij anders zo eenzaam is.

Eenzaam avontuur (1948):
Alide en Bart Kosta zijn getrouwd. Alide verlaat Kosta, nadat bekend wordt dat Alide al een tijdje een relatie heeft met Peps, de kapper. Kosta uit zijn gevoelens in het schrijven van een detective. Aan het eind kiest hij ervoor om door te gaan met zijn eigen leven. Alide heeft ook seksuele gevoelens voor vrouwen. Ze heeft voor Kosta al eens een relatie gehad met Sascha en tijdens een vakantie heeft ze contact met Berthe. Zij is een van de vier meisjes die in het huisje naast hun verblijven.

Op leven en dood (1954):
Sinds Stefan is verlaten door Stella is hij gevoelloos geworden. Hij leeft in een doodse routine en hij vindt het leven niet meer de moeite waard. Hij is niet echt meer tot liefde in staat en laat ook niemand meer in zijn leven. Vrienden heeft hij niet, maar wel een minnares. Minnares Fransisca gebruikt hij om diepe passie te beleven en even de wereld om zich heen te vergeten. Als hij verneemt dat hij niet lang meer te leven heeft, staat hij er helemaal alleen voor om dit te verwerken.

De verliezers (1960 uitgegeven na haar dood):
Iedereen in dit verhaal verliest wat in hun leven. De patiënten van Driekje gaan dood, krijgen een gebrek of verliezen hun zelfstandigheid. Kostiaan verliest de liefde van zijn Lucia. Ze houdt niet meer van hem en laat hem ook niet toe in haar echte leven. Later wordt Kostiaan ook afgewezen door Driekje, want ze mag hem niet. Ze vinden hem geen leuk persoon en van ellende pleegt hij zelfmoord. De vriendin van Driekje, Bertha, biecht op dat ze lesbisch is en dit verandert haar vriendschappelijke relatie.

De thema’s die centraal staan in de boeken van Anna Blaman zijn gecompliceerde (liefdes)verhoudingen tussen mensen die verlangen naar contact, maar hiertoe niet in staat zijn en daarnaast ook de eenzaamheid van mensen. Tijdens het zoeken naar informatie over Anna Blaman en haar boeken kwam ik het volgende gedicht tegen, dat volgens mij precies past bij de bovenstaande vier boeken voor wat betreft het thema eenzaamheid:

EENZAAM

Mijn liefde is vervlogen
Heel zachtjes uitgeblust
Geen hand meer op de mijne
Geen mond meer die mij kust

Geen lachjes uit de verte
Geen hand meer door mijn haar
Niet meer samen zitten
En kijken naar elkaar

Er vallen nu geen woorden
Er is geen ergernis
Maar nu weet ik uit ervaring
Hoe eenzaam, eenzaam is.

Het leven is vluchtig en dit wordt nog eens extra benadrukt doordat de verhalen zich voor een belangrijk deel afspelen in pensions, cafés en andere plaatsen waar vaak vluchtig contacten worden gelegd. Freelance journalist Yvonne Philippa schreef in haar recensie dat Anna Blaman als schrijfster helemaal niet in is. Hoewel er tegenwoordig veel meer schrijfsters zijn dan schrijvers, komen op de boekenlijsten meer schrijvers voor. Uit korte biografische beschrijvingen op Internet blijkt dat Anna tijdens haar schooltijd zich bewust wordt van haar eigen homoseksualiteit. Het is dus ook niet verwonderlijk dat dit thema in haar boeken aan de orde komt. In de homowereld blijkt Anna Blaman trouwens goed bekend te zijn, want in 2004 is er een musical over haar leven gemaakt. Op de website van nps/ Rozerijk (nieuws- en opiniesite voor homo, bi en lesbo Nederland) staan twee recensies. Hieruit heb ik de volgende stukjes gekopieerd:

07.10.2004
Eenzaam avontuur
Een van haar bekendste, want meest omstreden, boeken was 'Eenzaam avontuur'. Het boek vormde in zekere zin haar coming-out: het was een sterk autobiografisch verhaal waarin heel duidelijk homoseksualiteit tussen vrouwen werd beschreven. In die tijd een enorm schokkend iets.

19.10.2004
Schrijnend
Dat het geen twijfel leidt dat er een nauw verband bestaat tussen Blamans zwakke gezondheid en haar eenzame positie als lesbienne, vindt ook Kleinloog (regisseur). Oog in oog met Anna’s chronisch ziektebed, laat ze het liefje er nog verstandig aan toe voegen: "De grote romantische liefde bestaat niet. Als je je verlies neemt is het geen verlies meer. Dan begin je gewoon weer opnieuw." Maar voor Anna Blaman bestond zoiets niet.

Het is schrijnend te zien hoe Blamans homoseksualiteit over de kop slaat in wanhopig verlangen. Hoe zij in haar menselijk streven naar liefde, nooit een voet aan de grond gekregen heeft. Maar het onderspit dolf in een cultuur (1905-1960) die dit verlangen isoleerde, afwees en ontkende. Waarin haar liefde eenvoudig onvoldoende kon wortel schieten.

Uit al deze informatie blijkt duidelijk dat veel van Anna Blamans werk autobiografisch is en haar persoonlijke leven wordt beheerst door haar eigen gevoelsleven. De thema’s die daarom steeds terugkeren in haar boeken zijn homoseksualiteit, eenzaamheid en verlangen naar liefde.