A Praktische gegevens

Bibliografische gegevens

Titel: Een tafel vol vlinders
Auteur: Tim Krabbé
Foto auteur: Koos Breukel
Uitgever: Uitgeverij Prometheus, Amsterdam
Jaar van uitgave: 2009
Gelezen druk: 1e druk, 2009
Omslagontwerp: Tessa van der Waals
Zetwerk: Perfect Service, Schoonhoven
Druk- en bindwerk: Koninklijke Wöhrmann, Zutphen
Aantal bladzijden: 90 bladzijden
Genre: novelle
Aantal hoofdstukken: 2 hoofdstukken
Motto en/of opdracht: ter gelegenheid van de Boekenweek 2009
ISBN: 978 90 5965 0848

Titelverklaring
Een tafel vol vlinders staat voor het leven van Bram en zijn geluk. Elke keer als hij ongelukkig is vliegt er een vlinder weg. Als de tafel op begint te raken, begint Bram aan het einde van zijn leven te komen. Zonder de vlinders op de tafel kan hij niet leven, hij is niet gelukkig meer, voelt zich depressief waardoor hij een eind aan zijn leven wil maken.

Achterkant boek:
“En Bram was zijn zoon. Juist omdat hij het niet was –van je eigen zoon zou je verplicht zijn te houden, waardoor je altijd moest twijfelen of je het wel echt deed; van Bram hield hij omdat het Bram was.”

Tijd in de geschiedenis
Tim Krabbé geeft in zijn verhaal niet een duidelijke tijd in de geschiedenis aan, geen duidelijk jaartallen en/of data, maar het verhaal speelt zich waarschijnlijk af in het heden, want er wordt gesproken over Dvd’s. Dvd’s bestaan ongeveer 5-7 jaar, dus het speelt zich niet eerder af.

Tijdsduur
Het verhaal duurt ongeveer zestien à zeventien jaar, omdat Fred Bram leerde kennen toen hij drie jaar oud was. Het verhaal stopt met de zelfmoord van Bram als hij negentien jaar oud is  citaat: “Ze heette Emma, was ook negentien jaar, maar een maand ouder.” Dit gaat dus over de vriendin van Bram die hij dan net heeft leren kennen en geeft dus aan dat Bram op dat moment ook negentien jaar is. Het verhaal gaat daarna nog ongeveer een maand verder en dan pleegt Bram zelfmoord.

In het tweede gedeelte is er wel een soort van indeling gemaakt: vanaf het moment dat Bram de Steen van Autaki op Nieuw-Zeeland heeft aangeraakt, begint zijn nieuwe leven met dag nul. Daarna wordt er tot dag zevenenveertig doorgeteld  zondagavond, de dag voordat hij zelfmoord pleegt. De dag erna maandagochtend staat de “dagenteller” weer op nul, hier eindigt Brams leven. Dit gedeelte duurt dus ongeveer achtenveertig dagen.

Ruimte
De belangrijkste stukken van het verhaal spelen zich af op de Gloebinyi vulkaan, op het strand en bij de grootouders van Bram. Deze ruimtes zijn belangenruimtes, maar de omgeving of het uiterlijk van deze ruimtes worden niet uitvoerig beschreven. Je moet zelf bedenken hoe het eruit ziet.

Bij de Gloebinyi vulkaan komt Fred erachter dat Bram zelfmoord heeft gepleegd. De Gloebinyi vulkaan krijgt dan een andere betekenis. Het wordt een plek waar het slechte nieuws aankomt, niet het leuke uitstapje van Fred. Je kunt deze ruimte niet omruilen voor een andere ruimte, het is een belangenruimte, omdat er dus verdrietig nieuws aankomt. Citaat: “Elanden, beren en watervallen kom dus juist maar wel. Laat jullie fotograferen, urenlang, want zo lang zal Bram nog niet dood zijn.

Bij de grootouders van Bram, verteld Bram zijn hele verhaal; naarmate hij het verhaal langer verteld, komt hij steeds meer in een soort van roes terecht.
Hij weet niet meer wat hij allemaal heeft verteld, vangt soms flarden op van wat hij verteld; over Emma, over zijn reis.
Het enige dat hij nog zag waren zijn grootouders,glinsteringen van de gezellige huiskamer, de brillenpootjes van Johanna Bontje, een zilverkleurig koekschaaltje en de weerspiegeling van een lamp op het glas van een schilderijtje.
Hij ziet steeds scherper de oude gezichten van zijn grootouders, met een uitdrukking op hun gezicht van: “Is dit nou de zoon van onze zoon Menno, die dood is?”
Aan het einde van het gesprek krijgt hij raad van zijn oma: “Breek met alles wat je dacht te zijn”
Deze zin is wat Bram deed beseffen wat hij ging doen, wat hij eigelijk altijd al had geweten; zelfmoord plegen.
Door het gesprek met zijn grootouders in de huiskamer is dit een belangenruimte geworden. Door dit huis met zijn bewoners heeft hij een keuze gemaakt die een groot gevolg heeft op zijn leven.
Ook deze ruimte wordt niet uitvoerig beschreven, maar door het gesprek die de rest van zijn leven bepaald en door zijn grootouders die in het huis leven is het een belangenruimte geworden.

Op het strand maakt Bram het uit met zijn vriendin Emma. Het is erg emotioneel voor Emma en Bram. Bram had gedacht: Kom we lopen nog een stukje verder, rustig praten en dan uit elkaar. Emma daarentegen had zoiets van; wat?! Waarom? En loopt boos weg. Het ging dus net even anders dan dat Bram had gehoopt.
Eerst had het strand mooie herinneringen: strandwandelingen, maar nu komt er ook nog een onplezierige herinnering bij; uitmaken met Emma op het strand.
Deze ruimte kent dus plezierige en onplezierige momenten/herinneringen, hierdoor wordt het een belangenruimte, het strand krijgt een speciale betekenis.

Hoofdpersonen
Fred Berkow: stiefvader van Bram, ex van Nicolien waarmee hij nu een goeie band heeft, voert bezweringen uit over het leven van Bram de telefoon mocht bijvoorbeeld de eerstvolgende halve minuut niet overgaan, 19 jaar ouder dan Bram, houdt van schrijven  schrijft romans, vertaald romans, schrijft recensies en interviews, houdt van reizen, is gestopt met zijn studie, vindt Bram een betere schrijver dan zichzelf, is negentien jaar ouder dan Bram, er word niet verteld hoe hij eruit ziet. Roundcharacter
Bram Bontje: zoon van Nicolien, geadopteerde zoon van Fred, heeft een relatie met Emma wilde in zijn kindertijd ontdekkingsreiziger,wegenwacht of schrijver worden, blond, open lach, lijkt op zijn vader Menno, eerst plezier in zijn bestaan daarna ongelukkig, gaat op reis naar Nieuw-Zeeland om zijn “ware” ik terug te vinden, heeft een hekel aan het gelukkige gezinnetje van Nicolien en pleegt zelfmoord nadat hij bij zijn grootouders is geweest door met de auto van Fred tegen een boom aan te rijden. Roundcharacter.

Belangrijke bijpersonen:
Carla: vrouw van Fred en volgends Fred de vrouw van zijn leven. Flatcharacter
Nicolien: moeder van Bram, ex van Fred waarmee ze nu een goeie band heeft, is getrouwd John, heeft samen met hem twee kinderen: Walt en Sylvie
Menno: vader van Bram, is een week na de geboorte van Bram weggegaan, heeft een paar weken later zelfmoord gepleegd door van een dak af te springen, jong, blond, open lach. Flatcharacter
Emma: vriendin van Bram, wou bijna met haar huidige vriend Arnold trouwen toen ze Bram ontmoette en meteen stapelverliefd op Bram werd, als het uitgaat met een vriend gaat ze altijd weer terug naar Arnold. Flatcharacter
Geert Bontje: de opa van Bram, de vader van Menno, man van Johanna, Bram gaat op een van de laatste dagen van zijn leven naar hem en Johanna.
Johanna Bontje: de oma van Bram, de moeder van Menno, vrouw van Geert, ze zorgt ervoor dat Bram zelfmoord pleegt door tegen hem te zeggen:”Breek met alles wat je dacht te zijn.”

B Vertelwijze

Perspectief
In het verhaal is sprake van een meervoudig personaal-perspectief, want je krijgt inzicht in de gedachten en gevoelens van de hoofdpersonen Fred en Bram.

In het eerste deel krijg je inzicht in de gedachten en gevoelens van Fred. Dit wordt verteld vanuit een personaal hij/zij perspectief, want je staat niet in de voetsporen van Fred zelf en met alles wat hij meemaakt, je loopt eerder met hem mee. Je ziet wat er gebeurd en wat Fred denkt vanuit een ander oogpunt. Dit stukje gaat over Fred die terugdenkt op Bram’s kindertijd.

Citaat: “Maar Fred kon niets doen als Bram weer eens binnenkwam met een prachtige flonkerende woedetraan in zijn oog- hij kon alleen optreden als hij dat vriendje op heterdaad betrapte. En dan ging Bram maar weer terug met dit nieuwe, mooie woord ‘heterdaad’,en speelde hij verder met zijn onverdiende nadeel. Fred had liever gezien dat dat vriendje een huilend was binnengekomen, omdat Bram het monopolybord op zijn hoofd had stukgeslagen. Wat had je eraan een goed mens te zijn? Goedheid was voor talentlozen; Bram zou meer hebben aan woede en onbescheidenheid –desnoods oneerlijkheid-

Hier wordt het verhaal niet vanuit Fred maar door iemand die erbij staat. Je krijgt wel inzicht in de gevoelens en gedachten van Fred, maar niet dat hij het verteld vanuit een ik-perspectief. Tim Krabbé heeft bewust gekozen voor het hij/zij-perspectief omdat, Fred in het eerste deel vooral terugdenkt op wat er eerder allemaal is gebeurd.

Ik vind dat dit een goed gekozen perspectief is, omdat het eerste deel vooral te maken heeft met hoe Fred Bram heeft leren kennen. Je krijgt hier een deel van het leven van Fred mee, waarbij je niet alle gedachten en gevoelens hoeft te weten, alleen de hoofdlijnen.

In het tweede deel krijg je inzicht in de gedachten en gevoelens van Bram. Dit wordt verteld vanuit een personaal ik-perspectief, want Bram verteld alles wat hij meemaakt in een dagboek. Doordat Bram een dagboek bijhoudt krijg je mee wat hij precies denkt en doet. Dit stukje gaat over de laatste dag van Bram’s leven.

Citaat: “Er zijn niet zoveel vlinders meer. Ik heb het geweten sinds Fred me over Menno vertelde. Ik wist alleen nog niet waarom. Nu weet ik dat wel. Ik was de Steen niet waard. Emma zei het zelf: De Steen doet voor iedereen iets anders. Ik ben geen reiziger, geen schrijver, niet Emma’s man; ik ben het ongeluk dat mensen treft. Misschien hielden Menno en Nicolien wel gewoon van elkaar en hadden ze het leuk. Tot ik kwam. Nu ben ik het ongeluk dat Emma treft. Dat Fred treft. Carla. Nicolien. Geert en Johanna Bontje. John, Walt en Sylvie.
Ik ben geen Tepuki; ik ben de zoon van Menno Bontje van wie ik niets weet, behalve dat hij de kracht had om te doen wat ik ga doen.

Hier kun je lezen dat Bram in een depressie zit: “Er zijn niet zoveel vlinders meer (..) Ik ben het ongeluk dat mensen treft (..) Ik ben geen Tepuki; ik ben de zoon van Menno Bontje van wie ik niets weet, behalve dat hij de kracht had om te doen wat ik ga doen. Er wordt heel duidelijk vanuit het oogpunt van Bram verteld door ‘ik’ te gebruiken. Tim Krabbé heeft hier voor een ik-perspectief gekozen, omdat dit een heel belangrijk deel van het verhaal is. Je moet je in kunnen leven in de gevoelens en gedachten van Bram, hoe hij alles beleefd.

Ik vind dat dit een goed gekozen perspectief is, want je moet in dit deel van het verhaal je echt in kunnen leven in Bram. Je moet Bram’s gevoelens en gedachten begrijpen. Met een ik-perspectief kun je een goed inlevingseffect creëren.

Taalgebruik
Tim Krabbé is een makkelijk te lezen schrijver. Zijn taalgebruik is begrijpbaar en modern/ van deze tijd, je weet meestal meteen wat hij bedoeld en hij formuleert zijn zinnen goed.
Het boek zou veel moeilijker te lezen zijn als er allemaal moeilijke woorden worden gebruikt of als het in Middeleeuwse taal is geschreven met “gij”, “ene” enzovoort.
Doordat Tim Krabbé dus een schrijver van deze tijd is, het verhaal zich in het heden afspeelt en doordat zelfmoord een redelijk modern onderwerp is, is dit boek makkelijk te lezen.

Beschrijving van personen en ruimte
Tim Krabbé geeft niet veel uitleg over het uiterlijk van de personages. Ik heb geen idee hoe Fred eruit ziet, van Bram heb ik een soort beeld: open lach, blond, jong  dit is er alleen uit te halen, omdat er in het verhaal wordt gezegd dat Bram op Menno lijkt. Ook het uiterlijk van de bijpersonen wordt niet uitvoerig beschreven, alleen de gedachten en gevoelens van de hoofdpersonen zijn voornamelijk van belang.
De belangrijkst ruimtes waar het verhaal zich afspeelt worden niet heel erg nauwkeurig beschreven bijvoorbeeld: de Gloebinyi vulkaan waar Fred zich bevindt als Bram zelfmoord heeft gepleegd. Dit is wel een belangrijke ruimte, want hij zit aan de andere kant van de wereld terwijl Bram zelfmoord heeft gepleegd. Ook wanneer Bram het uitmaakt met Emma wordt de ruimte –het strand- niet beschreven. Alleen Bram’s gedachten worden ook hier uitgebreid verteld.

Ik denk dat Tim Krabbé vooral de gevoelens en gedachten van de hoofdpersonen belangrijk vindt, daarom heeft hij waarschijnlijk de ruimtes in het verhaal niet uitgebreid verteld.

C Thematische aspecten

Motieven

Zelfmoord: de vader van Bram pleegt op jonge leeftijd al zelfmoord, net nadat Bram geboren is. Doordat Fred aan Bram verteld dat zijn echte vader zelfmoord heeft gepleegd, wordt Bram verbonden met het lot van Menno, alleen wist hij op dat moment nog niet wat dat betekende. Naarmate hij ouder wordt, gaat hij er meer en meer over nadenken. Hij gaat naar zijn grootouders en krijgt te horen dat hij “met alles moet breken wat hij dacht te zijn” en besluit om zelfmoord te plegen  hij voelt zich een mislukkeling, denkt dat hij het ongeluk is dat iedereen treft, heeft het uitgemaakt met Emma en is aan het eind van zijn leven ongelukkig.

Citaat: “Zijn moeder heeft het me zelf gezegd:’Breek met alles wat je dacht te zijn.’
De tafel raakt leeg. Mijn sleutels liggen voor me. Sorry van je auto Fred. Ik stap in en rijd naar de verlepte kropjes sla. Daar kijk ik op mijn horloge en zal zien dat de tijd op nul staat.
En nu krijg ik te zien wat geen schrijver kan beschrijven: het opdrogen van de laatste punt.
Emma.
Hierna pleegt Bram zelfmoord.

Liefde: Fred krijgt in zijn jonge jaren een relatie met Nicolien, die een zoon heeft; Bram. De liefde van Fred voor Bram is als een vader voor een zoon. Als Bramouder wordt reist hij naar Nieuw- Zeeland om de Steen van Autaki aan te raken. Hij had in een boek gelezen dat als je die steen aanraakte je op je terugweg meisjes aan je voeten had en je leefde in weelde en rijkdom. Bram had op dat moment nog nooit een vriendin gehad en ging naar Nieuw- Zeeland om een meisje te vinden. Terug in Nederland ontmoet hij het meisje van zijn dromen waarmee hij een relatie krijgt.

Reizen: Fred houdt heel erg van reizen, hij leeft van zijn artikelen over de reizen die hij heeft gemaakt. Fred nam Bram soms mee op reis en liet hem dan een stukje schrijven. Hierdoor wordt Bram al snel vaker gevraagd om stukjes te schrijven. Bram wou ook al in zijn kindertijd schrijver en/of ontdekkingsreiziger worden, nu kon hij beide doen  stukjes schrijven en op reis gaan.
Bram heeft op het laatst geen zin meer om te schrijven en stopt hiermee. Nadat Bram het boek over de Steen heeft gelezen wil hij hier zo graag naartoe; hij maakt zijn eindexamen af, gaat werken om geld te verdienen voor de reis naar Nieuw- Zeeland en gaat op reis naar Nieuw- Zeeland om de Steen aan te raken.

Confectie: Fred heeft een hekel aan normale mensen, iedereen moet volgends hem speciaal zijn, ergens goed in zijn, zolang je maar niet normaal en gewoon bent.
Fred is dan ook bang dat Bram confectie wordt en probeert ervoor te zorgen dat Bram dit niet wordt. Al snel neemt Bram dit woord over en gebuikt voor bijna alles het woord confectie.

Verdriet: Menno die zelfmoord pleegt, Bram die het uitmaakt met Emma, Bram die zelfmoord pleegt, de ongelukkig kindertijd van Bram; dit alles zorgt voor verdriet in het verhaal. Doordat Bram geen vrienden had in zijn kindertijd voelde hij zich altijd erg alleen en ongelukkig. Menno pleegde net na de geboorte van Bram zelfmoord en dit zorgt er voor een deel weer voor dat Bram ook zelfmoord pleegt. De zelfmoord van Bram zorgt er weer voor dat alle mensen die van Bram hielden verdriet hadden om zijn dood.
Citaat: “Ik ben geen Tepuki; ik ben de zoon van Menno Bontje van wie ik niets weet, behalve dat hij de kracht had om te doen wat ik ga doen.

Vader-zoon relatie: Bram is de zoon van Fred die hij nooit heeft gehad, Fred houdt onvoorwaardelijk van Bram, gunt hem een beter leven dan zichzelf en hoopt dat Bram ooit ook schrijver wordt. Zoals elke vader hoopt dat zijn zoon op hem gaat lijken of hem op gaat volgen.

Thema
Ik vind de onvoorwaardelijke liefde van een vader voor zijn kind een redelijk goed thema, ook zelfmoord is zou ook een goed thema kunnen zijn, want dit is door het hele verhaal heen geweven zonder dat het merkbaar is, oefent het wel druk en spanning uit op het verhaal.
Het boek heeft niet een heel erg duidelijk thema vind ik, maar als je de achterkant van het boek leest, is het eerste wat ik denk onvoorwaardelijke liefde van een vader voor zijn zoon.

Citaat: “En Bram was zijn zoon. Juist omdat hij het niet was –van je eigen zoon zou je verplicht zijn te houden, waardoor je altijd moest twijfelen of je het wel echt deed; van Bram hield hij omdat het Bram was.’

D Structurele Aspecten

De volgorde van de gebeurtenissen
De volgorde van de gebeurtenissen is niet chronologisch verteld, het eerste stuk van het verhaal gaat over Fred die op de Gloebinyi vulkaan is en die erachter komt dat Bram waarschijnlijk dood is.
In dat stuk, denkt Fred aan het moment dat hij Bram leerde kennen en geeft hij een soort van samenvatting over zijn leven in 16 jaar.
In het tweede deel van het boek gaat het verhaal over Bram, hoe hij alles ziet, hoe hij denkt, wat hij vindt en wat hij meemaakt. Dit gedeelte gaat door totdat hij zelfmoord pleegt, dan stopt het verhaal.

Dus: Fred ontdekt dat Bram waarschijnlijk dood is, denkt terug aan de jaren met Bram, Bram’s eigen verhaal, zelfmoord op het einde.

Aan het begin van het verhaal heeft Bram al zelfmoord gepleegd, maar aan het einde van het boek, wordt er pas verteld hoe dit allemaal gebeurde en dergelijke.

Tim Krabbé heeft dus gebruikt gemaakt van een flashback; het verleden van Fred.
Hij heeft dit waarschijnlijk gedaan om de spanning op te bouwen, omdat je graag wil weten wat er nu eigenlijk is gebeurd, waarom Carla belde enzovoort.
Door eerst een stuk te vertellen over het heden, daarna over het verleden en daarna van ongeveer een maand terug krijg je het effect dat je het boek uit wilt lezen.

Tim Krabbé maakt in sommige stukjes wel gebruik van tijdversnelling/tijdverdichting, hij slaat soms een paar jaar over of verteld alleen de belangrijkste gebeurtenissen uit die jaren, omdat sommige jaren gebeurd er dan bijvoorbeeld niks of zijn die jaren niet zo belangrijk en kan hij naar het einde van het verhaal toe werken. Ook zijn het de herinneringen van Fred, hij noemt de gebeurtenissen die hij belangrijk noemt of die hij heeft onthouden.

De belangrijkste gebeurtenissen
Fred gaat op reis, Fred krijgt een telefoontje, Fred krijgt een vaag vermoeden dat Bram dood is. Dit is gebeurd in het heden.

Fred denkt terug aan het leven met Bram; Fred verteld Bram dat zijn vader zelfmoord heeft gepleegd, Fred en Bram gaan samen op reis. Dit deel van het verhaal is een flashback uit het leven van Fred

Bram krijgt een boek over de Steen van Autaki, Bram raakt geobsedeerd door de verhalen uit dit boek en gaat op wereldreis, Bram ontmoet Emma en krijgt wat met haar, Bram gaat naar zijn grootouders, Bram pleegt zelfmoord. Dit is een kleine flashback (van ongeveer een maand) uit het leven van Bram en Fred.
Fred’s deel gaat tot en met de wereldreis van Bram, de rest wordt verteld vanuit Bram’s oogpunt in zijn dagboek.

Door het mysterieuze telefoontje van Carla wordt de spanning al opgebouwd, je gata vragen stellen Wat zou er gebeurd kunnen zijn? Waarom belt ze? Wilde ze alleen even Fred aan de telefoon horen?
Daarna krijg je de flashback van het leven van Fred met Bram, weet meer van de relatie af van Fred en Bram en je begint het verhaal steeds een beetje beter te begrijpen.
In het tweede deel lees ben je Bram en maak je mee wat hij voelt, denkt, ziet enzovoort. Hierdoor begrijp je Bram steeds beter en dan wil je weten wat er nou aan de hand is; de spanning wordt opgebouwd.

Als je het boek uit hebt weet je wat er is gebeurd en snap je ook het begin; de puzzelstukjes vallen op hun plaats.

Het begin
Het is een opening in de handeling: het verhaal begint meteen goed, er komt niet eerst een hele inleiding, maar je bevindt je meteen op een vulkaan, je krijgt inzicht in de gevoelens en gedachten van Fred en je weet wat er gebeurd.

Door een opening in de handeling te maken, leest het makkelijker. Ik kan mij meteen inleven in het verhaal, je staat op een vulkaan, bent op reis en plots krijg je een telefoontje. Een opening in de handeling zorgt er ook voor dat je verder leest, je wilt weten hoe het verhaal afloopt.

Het einde
Het einde is deels open en deels gesloten, want je weet nu wel wat er gebeurd is met Bram, maar je weet niet wat er na het ongeluk gebeurd.
Wat is er nog van Bram over? Wat gaat Fred doen? Zou Emma nog boos zijn of heel erg verdrietig? Gaat Emma nu wel of niet trouwen met haar ex Arnold? Hoe reageren de grootouders van Bram hierop?
Aan de ene kant zijn de vragen beantwoord, maar aan de andere kant krijg je ook weer nieuwe vragen die je wilt kunnen beantwoorden. Je kunt nu zelf invullen wat je denkt dat er gebeurt zou kunnen zijn, je weet alleen de hoofdlijnen van het verhaal.


E eigen mening

Ik heb dit boek gekozen omdat het een makkelijk te lezen schrijver is, het boek zelf is ook niet heel erg dik en het speelt zich af in deze tijd met moderne onderwerpen. Ook door de achterkant van het boek te lezen (“En Bram was zijn zoon. Juist omdat hij het niet was –van je eigen zoon zou je verplicht zijn te houden, waardoor je altijd moest twijfelen of je het wel echt deed; van Bram hield hij omdat het Bram was.”) leek het mij wel een leuk boek.
Het is wel een goed boek verder, maar qua emoties heb ik geen gevoel gehad van verdriet of blijdschap bijvoorbeeld. Ik vond het boek zelf erg mooi om te lezen, erg makkelijk ook, maar emoties? Nee niet echt, dat zou misschien nog wel verbeterd kunnen worden naar mijn gevoel. Dat het boek een beetje over de onvoorwaardelijke liefde van een vader voor zijn zoon vond ik wel ontroerend, ook omdat in dit verhaal Fred niet eens de echte vader is van Bram, maar toch zoveel om hem geeft.
Ik kon me wel echt heel erg goed in het leven van Bram verplaatsen, want ik wil zelf ook niet “confectie” zijn, net zoals Fred Bram beschermde tegen de confectie.
De hoofdpersonen zelf vind ik wel geloofwaardige karakters, het is alleen jammer dat er bijna niets over het uiterlijk van de hoofdpersonen werd verteld, nu moet je maar gokken hoe ze eruit hebben gezien.
Ik vind de gebeurtenissen die in het boek behandeld worden wel goed: zelfmoord, ruzie, verliefdheid, uitmaken van een relatie. De manier waarop Bram Emma ontmoet vind ik wel heel erg grappig; gewoon per toeval, het was een beetje liefde op het eerste gezicht, dit komt niet vaak voor en ik vind het dus wel jammer dat Bram het uitmaakt omdat hij het niet meer weet.
Het komt steeds vaker voor dat mensen het snel uitmaken als het even niet meer gaat of als ze het even niet meer weten en dat ze dan heel erg boos op elkaar worden, geloof me! De zelfmoord van Bram vond ik wel een gebeurtenis die modern is, erg aangrijpend ook. Het is sowieso erg als iemand waar je van houdt zelfmoord pleegt, dat heeft me wel aan het denken gezet dit komt door het halve open en halve gesloten einde van het boek.
Ook het perspectief vind ik goed uitgekozen, bij het verhaal van Fred een hij/zij-perspectief en bij het verhaal van Bram een ik-perspectief.
Ik denk dat als je de perspectieven van het verhaal had veranderd het minder spannend zou zijn. Door een beetje met Fred mee te lopen, weet je veel over zijn gedachten en gevoelens, maar het gaat meer om hoe hij Bram heeft leren kennen. Bij Bram moet je juist alles van zijn gedachten, gevoelens en situatie weten, je moet dus in zijn leven terecht komt, in zijn schoenen staan om dit alles te kunnen ervaren.
Waarom hij het uitmaakt, waarom hij zelfmoord pleegt enzovoort is een belangrijk deel van het verhaal.
Qua ruimteomschrijving vind ik dat Tim Krabbé dit slecht heeft gedaan, bij belangrijke gebeurtenissen zoals bijvoorbeeld: wanneer Bram het uitmaakt met Emma, wordt er geen ruimte omschreven, je weet goed hoe de omgeving waar ze zich bevinden eruit ziet. Ik denk dat als de ruimtes van de belangrijke gebeurtenissen beter waren omschreven, het boek ook beter zou zijn.
De belangrijkste gebeurtenis in het verhaal is denk ik wel dat Bram zelfmoord pleegt en dat Fred een mysterieus telefoontje krijgt van zijn vriendin Carla.
Bij het zelfmoordgedeelte is het laatste woord Emma en daarna pleegt Bram zelfmoord, op dat moment krijgt Emma een vreemde betekenis, je weet dan dat Bram zelfmoord pleegt of gaat plegen. Bij het telefoontje krijgt Fred allemaal vragen in zijn hoofd en trekt hij conclusies. Daardoor ga je zelf ook bedenken wat er gebeurt zou kunnen zijn.
Het is wel zo dat vooral de gevoelens en gedachten van de hoofdpersonen erg belangrijk zijn, ik vind dat dit wel weer een goed punt. Hierdoor kun je je goed inleven, ook omdat het begin van het verhaal meteen goed begint. Je bent ergens en wilt meteen weten hoe het afloopt.
Ook het halve open en het halve gesloten einde vind ik erg goed zoals ik al zei, nu kun je zelf bepalen voor een deel hoe het verhaal zou kunnen aflopen, maar je weet de hoofdlijnen een beetje van het verhaal.
De indeling van het verhaal is goed gedaan, door eerst in het heden te vertellen en daarna verder te gaan met een flashback, creer je een spanningseffect.
Hierdoor wil je het boek verder lezen om erachter te komen wat er nou eigenlijk gebeurd is. Mede doordat het laatste gedeelte een deel uit het dagboek van Bram is, snap je ook hoe hij zich voelt en waarom hij dingen doet, je kunt je dan heel erg goed inleven in Bram. Zoals ik al zei: je staat in zijn schoenen.
Mijn mening samengevat in een paar zinnen: het is een goed, mooi en makkelijk te lezen boek, ik kan hem aanraden voor het maken van een boekverslag. De onderwerpen die erin behandeld worden zijn erg goed, alleen de gebeurtenissen, ruimtes en de personages kunnen beter omschreven worden. Al met al, erg geslaagd!

G De Auteur
Naam: Hans Maarten Timotheus Krabbé
Geboortedatum: 13 april 1943
Geboorteplaats: Amsterdam
School: Spinoza Lyceum Amsterdam, hier haalde hij zijn HSB-B
Studie: studeerde kort psychologie

-Hij is getrouwd met Liz Snoijink en heeft met haar een zoontje; Esra
-Hij was eerst een journalist, daarna gastredacteur en daarna is hij schrijver geworden.

Zijn boeken zijn in 16 talen vertaald en 4 boeken zijn verfilmd.
Gewonnen prijzen:
1963 – P.C. Onthooft-prijs voor ‘De debiele professor’
1970 – Eervolle vermelding van de jury van de Reina Prinsen Geerlings-prijs voor ‘Flanagan, of het einde van het beest’
1988 – Gouden Kalf voor de verfilming van ‘Het Gouden Ei’
1993 – Diepzee-prijs voor ‘Het Gouden EI’
2001 – Gouden Kalf voor Martin Koolhoven voor de regie van ‘De Grot’
2007 – Max Pam Award voor ‘Marte Jacobs’

Werk van Tim Krabbé
-‘De werkelijke moord op Kitty Duisenberg (1967, roman)
-‘Flanagan, of het einde van het beest’ (1970, roman)
-‘Fischer’ (1972, schaakbiografie)
-‘15 goede gedichten’ (1973, gedichten)
-‘Schaakkurosia’ (1974)
-‘Red Desert Penitentary’ (1975, roman)
-‘Nieuwe schaakkuroisia’ (1977)
-‘De stad in het midden’ (1978, verhalen)
-‘De renner’ (1978, roman)
-‘43 wielerverhalen’ (1984, roman)
-‘Het gouden ei’ (1984, roman)
-‘Chess coriosities’ (1985, Engels)
-‘De man die Babson Task wilde maken’ (1987, schaakessay)
-‘De scherprechter van Korfoe’ (1990, novelle)
-‘De matador’ (1991, verhalen)
-‘Vertraging’ (1994, roman)
-‘De paardentekenaar’ (1995, verhalen)
-‘De grot’ (1997, roman)
-‘Kathy’s dochter’ (2002, roman)
-‘Drie slechte schaatsers’ (2004, novelle)
-‘Een goed dag voor de ezel’ (2005, roman)
-‘Marte Jacobs’ (2007, roman)
-‘Een tafel vol vlinders’ (2009, novelle)