Een sterke man door Renate Dorrestein

Titelverklaring:

Ik denk dat de titel “Een sterke man” slaat op Stephen O’Shaugenessy, de baas van Kerrimagannagh, want hij weet wat hij wil bereiken en doet dat op zijn eigen manier. Hij wordt erg bewondert, daardoor kan hij de mensen manipuleren door middel van kleine lieve opmerkingen die dan weer een groot effect hebben. Zo staat hij sterk. Hij is dus duidelijk een “sterke man”.
Dit boek is denk ik een beetje feministisch, je leest alleen maar vrouwelijke gedachten over Kerrimagannagh en over Stephen O’Shaugenessy. Dit boek gaat volgens mij in op de zwakkere kant van de vrouw, de behoefte en de bewondering voor een “sterke man”. Die sterke man is dus Stephen, want hij wordt erg bewondert door de vrouwen. Daardoor heeft hij dus veel macht over hen.

Korte inhoud:

Er zijn vier delen in dit boek. Bij het eerste deel is Barbara vrijman aan het woord, bij de tweede Helen Ryan een van een tweeling, bij het derde deel is Katie aan het woord en bij het vierde deel is Belle aan het woord, zij is de vrouw van Stephen. Het verhaal draait om kunstenaars die een goede toekomst hebben. Zij worden door Stephen O’shaugenessy uitgenodigd om bij hem thuis, Kerrimagannagh een heel groot huis, te komen werken. Het gaat erom dat ze beter worden als ze met zijn allen in dat huis zitten. Het is helaas niet voor hun eigen glorie maar voor die van Stephen O’shaugenessy. Dat weten ze niet als ze worden uitgenodigd maar daar komen ze achter als ze daar al een tijdje zijn. Het boek draait om erachter te komen wie de moordenaar is.

Ervaringsverslag:

Personages:

Barbara Vrijman: Zij is Nederlander en mij lijkt ze wel aardig. In het verhaal kan je dat vooral merken aan de manier waarop ze met de zieke Beryl omgaat. Ze speelt met hem en doet leuke dingen met hem. Ze gaat met hem om zoals elk ander kind en laat hem vaak ook wat werkjes doen ook al is hij ernstig ziek. Zelf heeft ze suikerziekte en weet ze dus hoe het is om ziek te zijn. In het begin voelt ze zich niet zo op haar gemak, maar later wordt ze wat relaxeder. Verder is ze ook een stadsmens en dat zegt ze ook in het begin van het boek. Ze geniet van het zooitje in de stad, de half gesloopte huizen en het asfalt. Ze heeft een hekel aan volmaaktheid, daarom zag ze er wel een beetje tegenop om naar Ierland te gaan, met de mooie natuur en geen echte Hollandse stad. Barbara is een bescheiden vrouw. Dat kon je zien op het moment dat ze aankwam. Ze was toen heel rustig, terwijl er gezegd wordt dat Nederlanders heel luidruchtig zijn. Barbara heeft, net zoals al die andere kunstenaars, een hele erge jeugd gehad. Daar denkt ze vaak aan terug en aan haar ex-man. Zij haat die man echt. Dat kan je heel duidelijk merken.

Helen Ryan: ze is de ene helft van de tweeling Ryan. Haar levensloop is precies hetzelfde als die van haar tweelingzus, omdat ze altijd bij elkaar zijn gebleven. Toen ze nog jong waren werden de zusters misbruikt door hun vader en ‘verkocht’ aan IRA mensen. Die doken altijd bij hun onder. Hierdoor werden de zusters doodongelukkig. Op een gegeven moment, toen hun vader om hulp riep omdat hij levensgevaarlijk gewond was, hebben ze de hem niet geholpen.
Ze is erg rustig en bemoeit zich nooit met ruzie’s of discussie’s. Haar zus heeft haar verlaten en hebben de andere mensen in het landhuis medelijden met haar, maar ze red het wel. Omdat ze al best wel oud is en zij en haar zus altijd samen waren had ze het in het begin wel moeilijk toen haar zus haar verliet.

Katie Kerrigan: Zij is een echte alcoholist. Ze drinkt om haar verleden te vergeten. Ze denkt ook dat als ze drinkt en een kater heeft dat ze dan beter kan werken. Ze vindt het moeilijk met anderen om te gaan, vooral met Tom, want hij is een Brit en ook nog protestants. Ze komt zelf uit Noord-Ierland en is Katholiek. Vroeger konden die twee niet goed met elkaar opschieten en haar vader had haar altijd verteld dat ze protestante nooit recht in de ogen mocht kijken. Dat heeft ze ook nooit gedaan, maar later wordt ze wat soepeler en kan ze best wel goed met hem opschieten. Katie lijkt mij best wel aardig, aan het einde. Aan het begin was ze niet zo aardig. Zij heeft dus ook een rotjeugd gehad, maar probeert dat dus te vergeten en achter haar te laten. Ik vind alleen dat ze dat niet met drank moet doen.

Belle O’Shaugenessy: Zij is de vrouw van Stephen, maar zij houdt allang niet meer van hem. Ze weet al bijna zeker dat hij vreemd gaat met Julia, de secretaresse van Stephen.
Ze is ongelukkig, maar ze houdt echt heel veel van Beryl. En hij maakt haar weer gelukkig. Ze is dan ook heel erg jaloers als Beryl duidelijk helemaal weg is van Barbara en telkens over haar praat. Ze vindt dat Barbara hem met rust moet laten, maar ze heeft het er gewoon moeilijk mee dat Barbara beter met Beryl kan opschieten dan zijzelf. Ze is ook niet blij met de manier waarop Stephen met Beryl omgaat. Hij schaamt zich voor Beryl, omdat Stephen zich helemaal de beste voelt en zijn zoon aan kanker lijdt en dus helemaal kaal is en niet lang te leven heeft. Ze maakt vaak ruzie met Stephen over van alles en nog wat. Belle lijkt mij ook wel aardig. Alleen zou ik anders met mijn problemen omgaan. Ik zou echt totaal tegen sommige dingen ingaan waar zij echt helmaal niks tegen doet.

Beryl O’Shaugenessy: Hij is een erg vrolijk ventje. Het doet hem veel verdriet dat zijn vader er nooit is en nooit met hem speelt of praat. Hij slooft zich verschrikkelijk uit voor zijn vader om maar geen straf te krijgen. Beryl is verliefd op Barbara en hij doet ongeveer alles wel voor haar. Je ziet daardoor dat hij erg spontaan is. Als Barbara jarig is wil hij ook alles regelen. Ook spant hij een touwtje boven aan de trap, waar iedereen goed voor moet uitkijken. Dit doet hij om Barbara te beschermen tegen mensen die haar niet zo aardig vinden. Daardoor is er een persoon levensgevaarlijk gewond geraakt en zijn vader is daardoor dood. Beryl lijkt mij echt zo’n schatje. Heel aardig een spontaan. Ik zou hem wel als mijn broertje willen hebben alleen wel zonder de kanker.

Stephen O’Shaugenessy: hij heeft volgens mij geen gevoel. Hij vindt dat Kerrimagannagh boven zijn gezin gaat. Hij probeert om indruk te maken op de gasten, hij weet dat hij aanbeden wordt en dat veel vrouwen hem erg leuk vinden. Daardoor heeft een grote ego opgebouwd. Hij heeft ook heel veel verschillende manieren ontwikkeld om op iemand indruk te maken, hij weet dus precies hoe hij alles moet aanpakken. Als iemand commentaar op hem geeft, wat niet vaak gebeurt want ze zijn bang voor hem, trekt hij zich er niks van aan, want hij denkt toch dat hij goed is. Stephen is dus getrouwd met Belle maar sinds hij Kerrimagannagh heeft, toont hij helemaal geen liefde of interesse voor haar of Beryl. Hij gaat ook nog eens vreemd met zijn secretaresse. Door Beryl’s ziekte wordt hij eraan herinnerd dat hij zelf ook sterfelijk is. Hij probeert zich onsterfelijk te maken door middel van beroemd worden. Dat is hem al aardig gelukt. Aan het eind van het boek wordt hij iets gevoeliger, want hij vraagt om een tweede kans bij Beryl, alleen gaat Stephen dood dus daar heeft hij niet veel aan. Stephen lijkt mij helemaal geen aardige man. Veel te grote ego.

Tijd en ruimte:

Het verhaal speelt zich nu ongeveer af. Dat zie je omdat er over auto´s, telefoons en vibrators enz. wordt gepraat. Het verhaal speelt zich vooral in Kerrimagannagh. Daar is iedereen en gebeurt bijna alles, je hebt wel een paar flashbacks, dat speelt zich dan weer ergens anders af. Het is daar winter. De beschrijving van de omgeving was best wel belangrijk voor het verhaal. De mensen zoeken in de tuin van het landhuis rust en dan lees je echt wat ze voelen en denken. Ik kan me wel ongeveer voorstellen hoe het er daar uitziet. Een heel groot landhuis in het midden van een heel groot stuk land. Veel bomen en groen en een hele lange oprit.

Wijze van vertellen:

Het verhaal wordt in 4 delen verteld en door 4 verschillende personen. Bij het eerste deel zie het door de ogen van Barbara Vrijman en je leest haar gedachten en gevoelens, bij het tweede deel wordt het verteld door Helen Ryan en je leest hier dan ook haar gedachten en gevoelens. Het derde deel zie je door de ogen van Katie en het vierde door die ven Belle. Doordat je leest bij elke persoon wat die voelt denkt en meemaakt gaat die persoon echt voor je leven.

Thema en motieven:

Ik weet eigenlijk niet meer waarom ik dit boek ben gaan lezen, maar hij was heel moeilijk om te lezen. 4 verschillende personen vertellen het verhaal en je leest tegenwoordige tijd flashbacks en flashforwards door elkaar. Dat is niet echt prettig om te lezen. Het thema van het boek is moeilijk te vinden. Volgens mij zijn het er twee, manipulatie en eenzaamheid. De mensen in dat landhuis worden gemanipuleerd door die Stephen. Ook al zitten ze daar met een hele grote groep mensen, sommige voelen zich eenzaam. Ze kunnen niet met die mensen opschieten of ze kunnen niet goed contact leggen. Dat is dan best wel moeilijk voor ze.