Zakelijke gegevens
Auteur: Karlijn Stoffels
Pagina’s: 115
Datum uitgave: 2003
Genre: Psychiatrie
Onderwerp: autisme

Verwachtingen
Ik heb voor dit boek gekozen omdat: ik erg van psychische boeken houd. Dit boek vertelt heel duidelijk over psychische aandoeningen en hoe het er aan toe gaat in een inrichting.

Mijn verwachtingen van het boek waren best hoog omdat: Ik dacht dat het wel een boek op niveau was. En dit was dus zo. Het was werkelijk een schitterend maar ook een zielig boek.

Vragen 

• Ik heb dit boek zelf uitgekozen op de site: www.lijsters.nl
• Nee, ik had van ten voren geen recensie gelezen omdat ik het spannend wou houden wat er ging gebeuren in het boek.
• Nee, dit boek stond niet hoog in de top 10. Maar desondanks was het toch een schitterend en heerlijk boek om te lezen.
• Nee, ik heb op de radio of tv nog nooit iets gehoord over dit boek.
• Nee, de achterflap was gewoon heel beknopt en heel simpel uitgelecht waar het boek over ging. Het was niet zo spectaculair dat je het boek meteen wou lezen.
• Nee, ik heb nog niet eerder gehoord van de schrijfster.
• Nee, er is hier geen film van gemaakt.

Samenvatting
Het boek gaat over Loes, een 15 jarig meisje. Ze is door vroeg opgelopen trauma's ernstig in de war en komt daardoor in de psychiatrische jeugdinrichting "Strandlust". Met een buik vol alcohol en slaappillen, is ze uit zee gevist door een hond van een voorbijganger.

Groepsgesprekken, een contract tekenen, met daarin een 'werkpunt' waar de patiënt zich op moet richten, dagopeningen, het lijkt allemaal zweverig gedoe van goedbedoelde psychiaters waar 'gestrande' jongeren amper iets aan hebben. 

Daarna gaat ze naar de groep waar ze in geplaatst is. De meisjes en de jongen uit groep 1 van Strandlust dragen knuffelige kleren in pasteltinten. Daar komt Loes "gezellig" tussen zitten, als een heks in het zwart. Haar moeder zegt altijd dat ze eruit ziet 'als iets wat de kat heeft opgegraven. Ze probeert kennis te maken met mensen, en dat lukt haar!

Ze raakt bevriend met Jezebel. Zebbie, zoals Loes haar altijd noemt, krijgt Loes' zwarte jurken en haar paarse make-up. Loes kan geen zwart meer zien, en snakt naar kleuren. Het blijkt dat die knuffelige pasteltint kleding toch het lekkerst zit, en naarmate Loes de smaak te pakken heeft koopt ze ook een zebraprint jogging pak, waar ze hele dagen in loopt. Jezebel is zover dat ze naar een afdeling van begeleid wonen kan verhuizen. Zebbie's ouders schrikken als ze Jezebel zien. Ze heeft een van Loes' spokerige gothic jurken aan, en is zwaar opgemaakt me Loes' make-up. Loes is niet verdrietig, ze zal Zebbie vast nog wel een keer zien. Bovendien heeft ze vrienden gemaakt met Daniel, een nieuwe bewoner, Loes is de enige waar hij tegen praat. Loes mag ook naar begeleid wonen verhuizen, en ze neemt afscheid van de groep. Ze is bang, en ze moet nog een heel eind.

Alleen… Ze kijkt nog een keer achter om en verdwijnt dan, in haar knuffelige zebraprint joggingpak.

Analyse 

• Het verhaal speelt zich af rond deze tijd. Dat kun je weten omdat ze woorden gebruiken als cd-speler, auto, euro en televisie. De vertellende tijd is precies één jaar. Het verhaal word verteld in een chronologische volgorde. Het verhaal bevat geen flashbacks.

• Het thema van het boek is geestelijke stoornissen.

• Het verhaal speelt zich af in Nederland. In het psychiatrische centrum Strandlust.

• Het verhaal wordt verteld vanuit de alwetende verteller want je komt over alle gevoelens van Loes te weten. En je komt ook te weten hoe ze dingen ziet. 

• De hoofdpersoon in het boek is Loes.

Loes is een bleek meisje, met in het begin zwart geverfd haar dat ze later uit laat groeien. Ook had ze in het begin allemaal zwarte (gothic) kleren aan maar later alleen nog trainingspakken, net als iedereen in de kliniek. Loes heeft een psychische stoornis, ze zit in een kliniek. Ze is verder wel heel behulpzaam, maar door haar stoornis is ze ook wel eens heel koppig en heeft ze geen zin om aardig te doen.

Loes is een karakter. In het boek leert ze met haar stoornis om te gaan dus er zit een ontwikkeling in. Ze heeft ook wel verschillende karakters.

De bij personen in dit boek zijn: Cor, Daniel, Zebbie, Steven, Hans, Carmen, Bartje, Lange Jaap, Loes’ moeder, Ben, Jason,

Arno, Quirien, Agnes, Hassan, Jetske, Rayela, Joop, en Koos.

Daniel heeft een bril met dikke glazen, zwart haar en donkere ogen. De moeder van Loes is chagrijnig. Ze heeft een hekel aan Loes. Ze heeft ook een zware depressie gehad. Ze kan zich ook ziet inleven in de stoornis van Loes. Ze vindt haar ‘gewoon raar’. De moeder van Loes is een type. In het boek is ze alleen maar boos en chagrijnig. Er zit ook geen ontwikkeling in. Later in het verhaal wordt Loes verliefd op Daniel.

De titel van het boek is een – nul voor de autisten.

In de kliniek waar Loes terechtkomt zijn drie groepen. 1 Daarvan is de groep met autisten. Soms doen ze een wedstrijdje tussen de verschillende groepen (zoals 1 keer bijvoorbeeld een voetbal wedstrijd) en dan roepen ze vaak “Eén – nul voor de autisten!” Ook als er iemand van de autisten groep gelijk heeft wordt dat vaak geroepen. 

• Het verhaal is vrij simpel geschreven zodat je het ook nog eens goed snapt. De verhouding tussen de gesprekken en weergave van gedachten of gevoelens is goed want je snapt goed als het om 1 van die 2 gaat. Het verhaal zit goed in elkaar zodat je het taalgebruik bij het onderwerp en de personages past.

Evaluatie

• Het boek heeft me heel veel kanten laten zien. Als je in een psychiatrie zit ben je nog niet altijd gek. Maar die mensen die daar zitten zijn zeg maar ook gewoon mensen. Ik denk dat als je een beetje gek bent en geen waandingen ziet je wel gek zou worden want er zijn veel mensen die dingen zien die er niet zijn en dan lijkt het me moeilijk. Maar toch ook wel een beetje eng om bij die mensen zeg maar te zitten. Het boek sleurt je ook mee naar het verleden van de hoofdpersoon hoe ze vroeger is behandeld.

• Ik vond de verwerkingsopdracht niet heel moeilijk. Ik vond het eigenlijk best simpel omdat je het boek al goed kent en dan alleen maar vragen hoeft te geven op de antwoorden.
• Ik ben na het maken van het leesverslag het boek juist meer gaan waarderen. Omdat ik meer met het verhaal bezig ben geweest omdat ik alles in een verslag moest zetten.