maire gegevens

Auteur: Karlijn Stoffels
Titel: 1-0 voor de autisten
Uitgeverij: Querido
Plaats van uitgave: Amsterdam
Jaar van uitgave: 2003

Motivering van keuze boek

In de Fancy staan vaak boeken die getipt worden door de redactie. Dit boek stond er ook een keer bij en leek me heel leuk en toen ik een keer in de bibliotheek was voor school en toen stond dit boek er. En ik dacht aan de Fancy en besloot toen om dit boek te lezen.

Flaptekst:

Op de dag dat ze vijftien wordt zit Loes in een psychiatrisch centrum. Veel te vieren is er niet, want je zit in de psychiatrie 'omdat er iets in je kop scheef zit en niet omdat je een slechte adem hebt'.
In de inrichting voelt Loes zich niet erg thuis. Ze heeft geen zin in allerlei gesprekken en therapeuten. En dan de andere jongeren die er opgenomen zijn! Bartje kent het spoorboekje uit zijn hoofd, Rayela blijft dagenlang als een standbeeld stilstaan en Carmen heeft altijd handschoenen aan omdat ze bang is vies te worden. Loes houdt iedereen op afstand.
In het jaar dat volgt raakt ze toch gewend aan al die rare types en aan de therapieën. Maar elke keer als het beter met Loes lijkt te gaan gebeurt er iets waardoor ze in paniek raakt. Ze wordt er gek van. Zal ze ooit op eigen benen kunnen staan?

Deel II

Gebeurtenissen

A. Kwamen de beschreven gebeurtenissen ‘echt’ op je over, of maakte alles een nogal onwaarschijnlijke indruk – en vind je dat goed of juist niet.

• Ik vond het hele boek heel echt op me overkomen het was
niet erg overdreven. Als je het las kon je best bedenken dat een dag er inderdaad zo uit zag in een inrichting en je begon na een tijdje ook echt een vast ritme in de dag te komen.

B. Heb je zelf wel eens iets dergelijks meegemaakt en leek die ervaring op de romanwerkelijkheid of juist helemaal niet?
• Ik heb zelf nog nooit meegemaakt dat ik in een inrichting kwam of dat ik in therapie moest, ik heb wel eens meegemaakt dat het slecht met me ging en dat je dan weet dat het fijn is om met andere mensen daar over te praten.

D. Ken je andere boeken of films waarin dergelijke gebeurtenissen aan de orde komen en lijkt dat op wat je net gelezen hebt, of juist niet?
• Nee, ik kan niet zo snel een boek of een film bedenken waar het zelfde onderwerp in voor komt. Maar het algemene onderwerp van alleen voelen en jongeren die in de war zijn komt vaker voor in boeken in films.

G. Is dit een boek dat je aan het denken heeft gezet over een bepaald probleem?
• Het zet je wel aan het denken dat als je je erg heel vervelend voelt en je denkt dat je er nooit meer uit zou komen dat je ziet als je er met de juiste mensen over kan praten of als je geholpen kan worden door de juiste mensen dat ja dan zo weer beter kan gaan voelen en dat je zelfs weer met plezier naar de toekomst kan gaan kijken.

Personen

A.Waren het personen van ‘vlees en bloed’ of waren het (te veel) typetjes?
• Je had wel echt typetjes in het boek zoals de gekke mensen die geloven. Zo heb je het bange wezeltje Jezebel, die heel erge katholieke ouders heeft en een bijna onmenselijke angst heeft voor god. En Hassan die nog steeds gelooft dat hij in de baarmoeder van zijn moeder zit. Maar daar in tegen heeft de hoofdpersoon Loes veel diepgang. Ze vertelt wat ze ziet maar soms twijfelt ze er zelf aan wat ze ziet. `Vandaag heeft Ben dienst. [...] Ben heeft een huidziekte. Hij draagt altijd van die rode plastic handschoenen als hij afwast. Hij heeft ook rode vlekken in zijn gezicht, geloof ik. Maar dat kan ook aan mijn ogen liggen. En misschien bestaat Ben ook helemaal niet en staat er een klein groen mannetje in de keuken.' (Bron: http://www.karlijnstoffels.com/jeugd/1nul/1nulfr.htm)

B. Welke personen vond je sympathiek, welke vond je onsympathiek? Wat heeft je verwonderd/geïrriteerd in het gedrag van bepaalde personen en waarom?
• Arno een man die slecht met woede om kon gaan vond ik niet zo sympathiek want elke keer als een van de andere patiënten eindelijk iets van zich zelf liet zien dan maakte hij weer een botte of denigrerende opmerking waardoor niemand iets meer wou zeggen.

C. Kon je je goed inleven in de hoofdpersoon, of raakten je lotgevallen je totaal niet?
• Karlijn Stoffels is geweldig in je laten inleven in de persoon terwijl je heel weinig van Loes weet over haar ouders of wanneer het slecht ging. Je kunt je wel gelijk goed inleven met haar. Ze laat Loes ook heel mooi vertellen wat er gebeurd en je merkt aan alles dat Loes zich helemaal verloren voelt in het leven en niet weet wat ze moet en waarom eigenlijk. Maar als je het verhaal leest heb je niet zo last van dat soort gewetensvragen.

D. Herken je bepaalde gedachten/angsten/vreugden/emoties van de hoofdpersoon?
• Iedereen heeft wel problemen thuis als ze in de puberteit zitten. Loes zegt dan dat ze gebruikt werd door de vriend van haar moeder, je kan niet zeker weten of dat waar is want ze heeft wel meer dingen waar ze aan twijfelt of dat waar is want ze zit heel erg aan de medicijnen waardoor ze niet meer helder kan denken.

Opbouw

A. Was het verhaal lastig te lezen of niet? Zo ja, wat waren de lastige delen? Kwam dat door het gebruik van allerlei flashbacks of de toepassingen van een niet chronologische vertelwijze?
• Het verhaal was zeker niet lastig te lezen want er komen zeker geen moeilijke woorden of zinnen in voor. En Loes kijkt af en toe wel eens terug maar dan met zoveel uitleg dat je het wel snapt. Dit is echt een boek waar je je echt met het verhaal mee kan laten gaan en je niet te veel dingen moet onthouden.
B. Vond je het verhaal spannend of niet? Zat dat in de aard ban de gebeurtenissen (zie punt 1) of in de opbouw van het verhaal? Motiveer je antwoord.
• Ik vond het verhaal niet super spannend en dat komt omdat de hoofdpersoon wel een probleem heeft, maar niet een die bijvoorbeeld aan een tijdslimiet vast zit of dat ze een wild avontuur meemaakt. De spanning komt meer uit de feiten dat je niet weet wat alles wat Loes zegt waar is en de verhoudingen die veranderen als Loes verliefd wordt op een andere patiënt.

C. Waren er stukken in die je zomaar hebt overgeslagen omdat ze zo saai waren? Motiveer je antwoord.
• Nee, want ik ben eigenlijk tegen stuken overslaan. Als je het boek zo erg vind dat je stukken moet gaan overslaan dan kan je beter een ander boek nemen. Want stel sla je wat over dan mis je wat en dan snap je het verder in het boek ook nog steeds niet.

D. Houd je meer van verhalen met een ik verteller of een onzichtbare verteller? Motiveer je antwoord.
• Ik vind het fijner om in een ik-verteller te lezen dan kan je zo lekker inleven met wat iemand denkt. En dan krijg je dat je een persoon heel goed kennen. Eigenlijk verschilt het per verhaal wat het fijnste leest. Bij een detective is een alwetende verteller dan weer mooier.