Een mond vol dons door Lydia Rood

De hoofdpersonen:

Marjan: Marjan woont alleen moet haar moeder. Haar moeder heeft een winkeltje aan huis. Marjan is de beste vriendin en het buurmeisje van Sophie. Zij vertelt over haar leven voor Sophie weg liep. Marjan heeft kort donker piek haar dat alle kanten op staat. Ze draagt altijd broeken en is een beetje mollig. Marjan is braaf en verstandig. Ze liep altijd achter Sophie aan omdat Sophie heel stoer is en alles durft. Marjan houdt (net als Sophie) erg van klimmen, en klimt vaak over de dakgoot naar Sophie’s kamer of andersom. Aan het eind van het verhaal is Marjan ongeveer 15 jaar oud.

Sophie (haar vriendin Marjan noemt haar Soof),(Haar ouders noemen haar Sophietje): Sophie heeft een vader Kasper, een moeder Lilian en een zus Famke. Sophie is erg stoer en durft veel, daarom heeft Marjan veel bewondering voor haar. Sophie kan soms ook erg bazig zijn tegen Marjan. Gelukkig is ze ook heel vaak lief. Sophie had veel goede plannen die ze dan samen met Marjan uitvoerde. Ze is erg spontaan.
Sophie heeft mooi lang en krullend blond haar. Vroeger droeg ze altijd mooie jurkjes maar toen ze ouder werd kreeg ze er een hekel aan. Aan het eind van het verhaal is Sophie ongeveer 16 jaar oud.

De inhoud van het verhaal:

Sophie, Marjan’s beste vriendin is weggelopen. Marjan vraagt zich af waarom. Ze haalt gebeurtenissen op uit het verleden. Pas dan begint ze Sophie te snappen, ze vindt dat ze dit eerder had moeten ontdekken. Ze komt op haar moeders kamer en vindt een kaart met een vleermuis erop. Ze herkent de vleermuis meteen: een vleermuis die Sophie altijd tekent. De postzegel komt uit Amsterdam. Marjan gaat samen met Teun (haar vriendje) op zoek naar Sophie. Ze slapen 1 nacht bij Teun’s broer: Lars. Daar zit Marjan aan een sticker te peuteren. Dan pas ziet ze dat de sticker door Sophie getekend moet zijn: het is dezelfde vleermuis als op de kaart. Ze vraagt of er ook een adres bij stond. Wat blijkt? Ze had net het adres er af zitten peuteren! Ze gaan opzoek naar nog een sticker. Uiteindelijk vinden ze er een en komen ze bij een tatoo shop terecht. Daar is Sophie het vak aan het leren, van Marjan’s vader! Marjan gaat weer naar huis en heeft belooft om niets tegen Sophie’s ouders te zeggen. Thuis willen de ouders van Sophie natuurlijk alles weten en dwingen haar bijna om het te zeggen. Maar Marjan verraad niets. De volgende dag gaat Marjan nog 1 keer terug, ze praat lang met Sophie en daar laat ze het maar bij. Ze weet dat ze nooit meer zulke goede vriendinnen zullen worden als vroeger.

Eigen mening:

Ik vind het een heel mooi verhaal. Omdat het geschreven is vanuit Marjan’s ogen op het moment dat Sophie weg gelopen was. Ook omdat ze verteld over hoe haar jeugd (tot dat ze 15 is) samen met Sophie was. Ook haalt zij allerlei speciale gebeurtenissen op uit het verleden. Ze bedenkt ‘nu’ pas wat die gebeurtenissen betekenden. Bijv. Marjan gaf een slaapfeestje (wanneer werd niet genoemd), maar Sophie kon niet komen omdat haar oma was overleden. Op Marjan’s kamer hadden zij en haar klasgenoten (ze had de hele klas uit genodigd) veel pret. Toen bonsde Sophie op de muur: ‘mijn oma dood, jullie lol, gemeen’. Marjan is door de dakgoot naar Sophie’s kamer geklommen, en heeft haar overgehaald om toch te komen. Sophie ging mee. Ze werd weer helemaal de oude en scheurde alle kussens open, daardoor begon het dons te ‘sneeuwen’. Die nacht had Sophie gedroomd: Ze hoorde stemmen, plotseling begon het te sneeuwen, de sneeuw werd dons en viel in haar mond. Ze kon haar mond niet dicht doen en stikte in het dons. De volgende dag had zij dit aan Marjan verteld. ‘Nu’ Marjan achteraf terug denkt begrijpt ze het: haar ouders spelen de baas over haar, en overstemmen haar met woorden, Sophie vind die woorden verstikkend en kan zichzelf niet zijn. Daarom is ze weggelopen.

Een interview met Marjan:

1. Wanneer leerde jij Sophie kennen?
Toen ik 1½ jaar oud was en zij 2. We klommen samen op het dak van de schuur en vanaf toen waren we vriendinnen.

2. Waarom liep jij altijd achter Sophie aan?
Ik nam een voorbeeld aan haar, zij was stoer en durfde alles. Ik was iets braver en deed wat ik moest doen.

3. Waarom wou jij vroeger Kasper en Lilian (de ouders van Sophie) als ouders?
Zij luisterden wel naar mij, mijn moeder had nooit tijd voor mij omdat ze altijd in de winkel moest werken. Als Sophie en ik uit school kwamen, gingen we meestal bij haar een kopje thee drinken, en dan praatten we met elkaar. Later heb ik ontdekt dat zij alleen maar thee drinkten om je uit te horen.

4. Vanwege welke reden haatten jij en Sophie Famke (de oudere zus van Sophie)?
Famke werd bij Sophie en Famke’s ouders als een beter kind gezien. Alles wat zij deed was goed, en alles wat Sophie deed was slecht. Ook verraadde ze ons als wij weer eens kattenkwaad uit hadden gehaald. Vroeger als Famke op Sophie moest passen mocht ik nooit met Sophie spelen, dat vond ik erg gemeen.

5. Wat wordt er bedoeld met jullie kloptaal?
Ik slaap op zolder en Sophie ook. Onze kamers zijn vlak naast elkaar, met een dunne muur ertussen. Als je op die muur klopt kun je dat aan de andere kant goed horen. Ze konden wij met elkaar communiceren als we in bed lagen, of als zij voor straf naar kamer was gestuurd.

6. Wat was de engste belevenis die je met Sophie hebt beleefd?
We hebben veel spannende belevenissen gehad. Zoals de schoolmuur onder kliederen. Maar het engst vond ik toen we midden in de nacht naar een meertje waren gegaan. Het was heel donker en ik dacht dat ik zwarte zwanen op het meertje zag, maar ze waren gewoon wit. We zijn rondt het meertje gelopen, en weer naar huis gegaan. Er is niet veel gebeurd maar ik vond het toch heel eng zo midden in de nacht.

7. Hoe voelde je je, toen Sophie was weggelopen?
Ik voelde me maar half. Het was alsof er een deel van mij weg was. Alsof ik nu alleen maar braaf was, en het stoere gedeelte weg was. We hadden er vaak over gefantaseerd dat we samen weg zouden gaan. Dat we de wijde wereld in zouden trekken en mijn vader zouden vinden. Maar toen ze weg was voelde het alsof ze mij in de steek had gelaten. Ik had nergens meer zin in.

8. Wat vind/vond je ervan dat Sophie je vader had gevonden?
We hadden er heel vaak over gefantaseerd: Dat hij in Amerika woonde en cowboy was. Ook dat we als we groot waren hem gingen zoeken. Maar ik dacht altijd dat wij dat samen zouden doen. Toen zij hem in haar eentje had gevonden, voelde dat alsof zij hem van mij had afgepakt. We zouden samen gaan, maar zij was eerder, alsof hij nu van haar was. Dat vond ik wel gemeen omdat het toch mijn vader is. Maar ergens ben ik wel blij dat ik nu weet waar hij is.

9. Hoe wist je zo zeker dat het Sophie’s vleermuis op de kaart en sticker was?
Vroeger tekende Sophie veel. Ze kon ook erg goed tekenen. Ze tekende vaak vleermuizen, op een speciale manier. Ik weet niet precies hoe ik het uit moet leggen maar ik kon gewoon zien dat Sophie het had getekend.

10. Waarom tekende Sophie zo veel vleermuizen?
Wij zijn een keer samen met haar ouders, Famke, mijn moeder, Harko (dat was de vriend van mijn moeder) een keer op vakantie geweest. We zijn toen naar een oud huis van Harko’s vriend geweest, daar mochten we logeren in ruil dat we het een beetje opknapten. (het was niet helemaal af). Sophie en ik zijn toen een paar keer naar de zolder geweest. We wisten dat er vleermuizen zaten omdat we die wel eens naar binnen hadden zien vliegen (er was een raampje stuk). We zagen veel vleermuizen, en ook jonkies. Dat was echt heel gaaf. We aten toen ook veel kersen. Met het pitten maakten we mozaïek in cement. Het werd een vleermuis, allen vloog deze niet naar binnen maar naar de buiten, de horizon tegemoet. Ik denk dat Sophie net als die vleermuis had willen zijn, vrij.