Een mond vol dons door Lydia Rood

Samenvatting

Het boek `Een mond vol dons` is een heel speciaal boek, dat komt omdat het verhaal wordt bekeken door een meisje, die terug blikt. Ook zit er een heel psychologische gedachte achter, die ik volgens mij ook wel snap.
Het boek gaat over een meisje, Sophie, ook wel Soof. Het hele verhaal word achteraf vertelt door Soofs' beste vriendin, Marjan. Ze vertelt het nadat Soof van huis is weggelopen.In het hele boek komen er geen data voor, het wordt verteld met gebeurtenissn die Marjan zich nog weet te herinneren.
Soof en Marjan wonen naast elkaar maar gaan niet met elkaar om. Marjan woont bij haar moeder, haar vader is op jonge leeftijd weggelopen bij ze. Soof fantaseert veel over Marjan`s vader. Over dat die in verre landen woont enzo. Dat hij Goldfinger heet en als een cowboy in Amerika woont en een held is. Marjan is enig kind. Soof heeft nog een oudere zus en woont gewoon bij allebei haar ouders, Kasper en Lilian. Kasper zit in een rolstoel en werkt thuis, hij maakt schilderijen. Lilian werkt een paar dagen per week in de bibliotheek. Bij Soof thuis drinken ze elke dag na school gezamenlijk thee, en dan bespreken ze wat ze allemaal de hele dag hebben gedaan, ze hebben geen geheimen voor elkaar.
Soof was een eigenzinnig meisje, ze hield van klimmen, van donderjagen. Marjan ook, daarom zijn ze zulke goede vriendinnen geworden. Ook hebben ze op jonge leefdtijd al besloten om samen op wereldreis te gaan en dan Marjan`s vader te vinden. Soof`s zus Famke, was een braaf en lief meisje. Ze deed alles wat haar ouders van haar verlangden. Het was Famke is goed en Soof is fout. Zo kregen Soof en Marjan al snel een hekel aan Famke.
Soof en Marjan haalde het grootste kattekwaad uit. Toen ze bijvoorbeeld samen een muur van de school gingen beschilderen. Ze tekende een meisje met vieze wolken erboven, boven het plaatje stond `Famke stinkt, en Sofie ook`. Ze hadden Sophie verkeerd geschreven omdat ze dan dachten dat ze geen argwaan zouden wekken. Toen Famke de volgende ochtend op school kwam moest ze heel hard huilen. Er werd door de meester een oplossing gevonden, de hele muur werd onder gekliederd. Famke heeft tegen haar ouders gezegd dat het bruin van hun schuur en het groen van hun kozijnen was. De ouders van Soof hebben nooit op Soof vertrouwt en nu dus helemaal niet meer. Soof kreeg huisarrest en mocht niet meer met Marjan om gaan voor lange tijd. Na die `straftijd`, gingen Marjan en Soof weer met elkaar om als daarvoor. Maar de vriendschap was niet meer hetzelfde. Er was iets verandert. Soof was verandert. Ze was niet meer de Soof die alles durfde, ze deed niets meer. Ze deed wat ze moest doen, meer niet. Marjan vond de vriendschap niet veel meer aan.
Een tijdje later gingen ze samen op vakantie, Kasper, Lilian, Soof, Famke, Marjan, de moeder van Marjan, Merel, en de nieuwe vriend van Merel, Harko. Ze gingen naar een huis van een vriend van Harko. Het was een oude boerderij, die ze in plaats van huur te betalen moesten opknappen. Er stond bij die boerderij een kersenboom. Na een dag of twee gingen Soof en Marjan kersen plukken en opeten. Ze hadden al snel zoveel pitten, dat ze wat met die pitten wilden doen. Soof had stiekem in haar eentje cement gemaakt en daarin gingen ze een soort mozaiek van kersenpitten maken. Op een middag was iedereen boodschappen doen, behalve Soof en Marjan. Ze hadden besloten om naar de zolder van de boerderij te gaan, ze wisten dat daar vleermuizen zaten. Ze hadden namelijk er al eens een door het kappote zolderraampje naar binnen zien vliegen. Ze waren gaan kijken en vonden het geweldig. Ze gingen nog veel vaker kijken. Ze gingen elke dag verder met het mozaiek, en omdat het cement steeds hard werd deden ze steeds een nieuw laagje cement erop.
Zo kregen ze een soort van trappetje. Soof had er zelf ook een tekeningetje in gemaakt, het was het kappotte zolder raampje, met een vleermuis. Maar op het tekeningetje vloog de vleermuis niet naar binnen maar naar buiten. Soof wou net als die vleermuis zijn.
Soof en Marjan vertelde elkaar altijd hun dromen. Zo had Soof een keer een speciale droom gehad, die volgens Marjan, net als het mozaiek tekeningetje, met haar latere verdwijning te maken had. Ze had gedroomd over dat ze in een kamertje was, waar alles van riet was, het zag er heel aangenaam uit. Ze hoorde allemaal rustig pratende stemmen van boven komen. Plots kwamen er allemaal zachte veertjes naar beneden dwarrellen. Haar hele mond kwam vol dons en ze stikte.
Op een gegeven moment, werd Soof stiekem. Ze nam steeds vaker drop mee en Marjan vroeg zich af hoe ze aan al dat geld kwam, Soof en Famke kregen namelijk geen zakgeld. Uiteindelijk bleek dat Soof het geld stal van haar ouders. Ook loog ze over alles tegen haar ouders. Ze zeiden dat ze gingen leren terwijl ze eigenlijk bij de jongens op de hoek gingen staan.
Op een gegeven moment gingen Soof en Marjan naar de middelbare school.
Na een tijdje (hier wordt ook niet gezegd welke klas) blijft Soof zitten. Dan groeien ze helemaal uit elkaar. Soof laat `aan zich klooien` in het fietsenhok, weet alles over drugs en gaat naar `grote` feesten, terwijl Marjan `gewoon` haar schoolwerk maakt en op tijd thuis komt. Soof vindt Marjan al snel braaf worden
Dan op een dag (er staat in het boek niets over) loopt Soof weg. Haar ouders worden nog strenger naar Famke, en weten nu op elk moment van de dag waar en met wie ze is. De ouders van Soof slapen `s nachts niet meer en ze eten bijna elke dag diepvriesmaaltijden.
Marjan voelt zich half, ze denkt de hele tijd aan Soof. Ook zit ze met het idee dat ze een bord voor haar kop had. Dat gedoe met die vleermuizen was gedoelt op haarzelf. Haar ouders waren zo open en aardig dat Soof er helemaal gek van werd. Ze wou zelf net als die vleermuizen, haar vleugels uitklappen en wegvliegen.
Dan gaat Marjan kijken op haar moeders kamertje. Ze snuffelt er rond en vond brieven van haar vader en van Harko. Ook vindt ze een kaart uit Amsterdam, met daar voorop een vleermuis. Marjan weet zeker dat Soof de vleermuis heeft getekend. De poststempel is van Amsterdam. Marjan wil Soof gaan zoeken, ze gaat samen met Teun, haar vriend. Ze kunnen er een nacht blijven slapen bij de broer van Teun, Lars. De eerste dag vinden ze niets. De tweede dag zien ze een sticker waar dezelfde vleermuis op staat als op de kaart.
Er staat een adres op maar die had Marjan er net zitten afkrabben. Ze kijken de hele middag nog uit naar dezelfde stickers. Ze vinden er ook nog een. Daar staat wel een adres op. Ze gaan erheen en soof doet open. Het blijkt dat Marjan`s vader daar woont. Hij heeft een tattoo-shop, Soof gaat dat vak ook leren. Ze heeft al een vleermuis op haar op borst getattoërd. Een vleermuis met uitgespreide vleugels. Ze is als die vleermuis. Soof is helemaal niet zo blij dat Marjan en Teun er zijn. Soof zegt dat Marjan niet mag vertellen waar Soof is.
Als Marjan die dag erna naar Soof haar ouders gaat, om te vertellen dat ze Soof gevonden heeft. Zetten Soof`s ouders Marjan helemaal onder druk om te zeggen waar ze nu is. Maar Marjan weet dat Soof niet weggelopen is voor haar, maar voor haar ouders. Daarom zegt ze; “jullie hebben haar al verloren, als ik dit vertel aan jullie, raak ik haar ook nog kwijt. En dat wil ik voorkomen.” Dan gaat ze weg.
Een dag later blijft Marjan ziek thuis van school, en gaat naar Amsterdam. Daar gaat ze naar haar vader en Soof. Soof vraagt bang Marjan of ze verteld heeft waar ze woont. Marjan zegt nee. Dan vraagt Marjan om een tattoo. Ze wil er een gaan uitzoeken, maar Soof zegt dat dat niet hoeft ze weet wel wat. Marjan vraagt wat, maar Soof zegt dat ze zeker weet dat Marjan het er mee eens is.
Als Marjan thuis komt haalt ze, tegen de voorschriften in, het verband eraf. Het is op haar linker schouderblad, tegenover Soof`s tattoo op haar linkerborst. Het is een vleermuis, maar dan niet uitgespreid, maar op zijn kop, slapend, met de vleugels ingeklapt. Soof had gelijk, Marjan is het er mee eens.

C. Verhaalanalyse

-De titel
De titel is Een mond vol dons. De titel slaat op Soof en haar droom. Dat ze stikte in e zachtheid, het dons, van haar ouders. Ze kreeg een mond vol dons en stikte.

-Soort boek
Het boek Een mond vol dons, behoort tot de genre jeugdboek.

-Personages
De hoofdpersonages zijn:
Soof, een eigenzinnig typje, met levenshonger, een dondersteen. Er wordt in het boek niets gezegd over haar uiterlijk. Behalve dat ze, toen ze klein was altijd lieve jurkjes droeg. Heeft een sterke eigenmening, en veel mensenkennis. Ze wordt door haar ouders wel een beetje stiekem. Haar leftijd verschilt de hele tijd, maar in het boek gaat het van haar 3e tot haar 16e ogeveer.
-Marjan, een heel gewoon aardig meisje, ook een dondersteen, maar heel verstandig.
Zij droeg altijd broeken, en haar moeder en zij lieten elkaar heel vrij. Zo was ze heel sterk. Ze had soms wel een beetje bewondering voor Soof. Over haar kleren word ook niet veel gezegd.
De bijfiguren zijn:
-De ouders van soof,
-De moeder van Marjan,
-Harko,
-Famke,
-Marjan haar vader.

-Tijd
Het verhaal zou zich nu wel kunnen afspelen.
Dat weet ik doordat er televisie’s, fietsen, auto’s enzovoort. Zit ongeveer 15 jaar tussen het begin en het eind. Maar er worden niet echt leeftijden enzo in genoemd.

-Vertelsituatie
Je leest het verhaal achteraf, door de ogen van Marjan.

-Ruimte
Het verhaal speelt zich gewoon af in Nederland. In een stad, er wordt niet gezegd welke. Ook speelt zich een stukje af op vakantie, en een stukje in Amsterdam.

-Opbouw
De belanrijkste gebeurtenis is dat Soof wegloopt, de droom van Soof en de mozaiek. Voor de rest zijn zo`n beetje alle gebeurtenissen wel belangrijk. Het eindigt met de tattoo van Marjan en dat ze Soof eindelijk heeft gevonden.

-Bedoeling
Het doel is mensen te laten weten, dat iedereen verschillend is. Famke kon wel tegen de druk, Soof niet. Ook is de bedoeling dat de lezers weten dat je best streng kan zijn, maar voor kinderen zoals Soof niet. En je moet je kinderen nemen zoals ze zijn, en niet zo idealistisch zijn.

-Taal
Nee, ik vond het taalgebruik van de schrijfster niet moeilijk. Gewoon, niet echt moeilijk, niet echt makkelijk. Het onderwerp is wel moeilijk, maar ik begreep het doel wel, doormiddel van het taalgebruik.

D. Je mening

Ik vond het boek zeer interessant en boeiend. Ik vind het onderwerp goed gekozen, en vooral ook dat met de tattoo vond ik erg origineel. Ik vond de personages erg goed gekozen. Ook vind ik het leuk dat het verhaal achteraf bekeken word, en door iemand die zelf vindt dat ze het had kunnen voorkomen. Ik vind het een erg interessant en origineel boek. Daarom heb ik hem ook al drie keer gelezen.