Een lege brug door Dirk Bracke

1. Naamkaartje:

-Titel: Een lege brug
-Schrijver: Dirk Bracke
-Uitgeverij: Davidsfonds/Infodok, Leuven
-Jaar van uitgave: 1997
-oorspronkelijk Nederlands boek

2. Beoordelingsstaaat:

zie blad

3. Algemene indruk:

Het verhaal is origineel. Het gaat over een autistisch meisje, ze leeft in haar eigen wereld. Dingen die voor ons heel normaal zijn, zijn voor haar zeer ingewikkeld. Een jongen wordt verliefd op haar, maar voor haar is verliefd zijn helemaal anders. Ze heeft helemaal geen gevoelens. Daarom vind ik het boek ook zo boeiend en aangrijpend. Het thema is waardevol voor mezelf en voor anderen, omdat je zo beseft dat niet iedereen zo normaal is. Het boek heeft me ook zeker iets geleerd. Het zijn geen zwart/wit-figuren, de goeden in het boek kennen ook zwakke momenten, aarzelen ook al eens en weten het niet altijd. Siem is verliefd op Paulien, maar voor hem is dat heel moeilijk omdat zij een vaste regelmaat nodig heeft. Als er iets onverwacht gebeurd, dan gaat Paulien door het lint. Ze moet op alles voor bereid zijn. Siem denkt soms dat hij beter kan stoppen met hun relatie omdat Paulien heel anders is dan hem. In het boek worden zeer treffende woorden en uitdrukkingen gebruikt. De figuur die mij het sterkst aanspreekt is Paulien omdat ze een autistisch meisje is. Haar gedachten en gevoelens zijn heel anders dan die van ons.

de auteur:

Geboortedatum: 4 juni 1953
Geboorteplaats: Sint-Gillis-Waas, België
E-mail: dirkBracke@hotmail.com
Website: http://welcome.to/bracke/
Contactadres:
Dirk Bracke
p/a Davidsfonds / Infodok
Blijde Inkomststraat 79-81
3000 Leuven
tel: (016) 22 18 01
België

Biografie:
Dirk Bracke volgde een opleiding handel. In 1987 deed hij mee aan de John Flanderswedstrijd. Hij won niet, maar werd wel gevraagd om Vlaamse Filmpjes te schrijven. In deze reeks debuteerde hij in 1988. Nadat hij er een aantal had geschreven, waagde hij zich aan een boek. Zijn eerste werd in 1993 gepubliceerd en sindsdien is er elk jaar wel een boek van hem verschenen. Hij schrijft meestal 's ochtends, 's middags werkt hij als postbediende. Hij woont met zijn vrouw en twee zonen in Stekene. Zijn hobby's zijn volleybal en (rock)muziek.
Profiel: De boeken van Dirk Bracke zijn hard en realistisch. Ze beschrijven het leven van hedendaagse jongeren en de problemen die ze hebben. Soms wonen zijn hoofdpersonen in andere werelddelen (kindprostituees op de Filippijnen, straatkinderen in Brazilië), soms ook dicht bij huis (seropositieve jongeren in Vlaanderen). Ook schreef hij twee boeken over gehandicapte jongeren (over een autistisch meisje en over een hardhorend meisje), een boek dat zich afspeelt in de prehistorie en een absurd ridderverhaal. Samen met leerlingen van een basisschool schreef hij een sciencefictionverhaal. Zijn boeken lezen vlot en zijn goed gedocumenteerd. De beschrijvingen van seks en geweld zijn onverbloemd. Ondanks de hardheid is het einde van zijn boeken altijd positief.

Boeken:
1993 Steen (Davidsfonds / Infodok)
1994 Blauw is bitter (Davidsfonds / Infodok / 2e druk 1998)
1995 Een vlieg op de muur (Davidsfonds / Infodok)
1996 Het uur nul (Davidsfonds / Infodok)
1997 Groene mist (Abimo)
1997 Een lege brug (Davidsfonds / Infodok / 4e druk 2001)
1998 De sjoekel (Abimo)
1999 Stille lippen (Davidsfonds / Infodok / 2e druk 2000)
2001 Straks doet het geen pijn meer (Davidsfonds / Infodok / 2e druk 2001)
2002 Als de olifanten vechten (Davidsfonds / Infodok)
2003 Het engelenhuis (Davidsfonds / Infodok)
Bekroningen:
1996 Prijs van de Kinder- en Jeugdjury voor het boek in Vlaanderen 14 t/m 16 jaar voor Een vlieg op de muur
1996 Prijs van de Kinder- en Jeugdjury Limburg 14 t/m 16 jaar voor Een vlieg op de muur
1998 Prijs van de Kinder- en Jeugdjury voor het boek in Vlaanderen 14 t/m 16 jaar voor Het uur nul
2003 Prijs van de Kinder- en Jeugdjury Limburg 14 t/m 16 jaar voor Straks doet het geen pijn meer
2003 Prijs van de Kinder- en Jeugdjury Vlaanderen 14 jaar en ouder voor Straks doet het geen pijn meer

Samenvattting:

Het verhaal speelt zich af in de moderne tijd. De hoofdpersoon is Siem, een Vlaamse vijftienjarige jongen. Het enige wat je over zijn uiterlijk te weten komt is dat hij ‘een rattenkop met puisten’ heeft. Hij heeft een karakter als elke doorsnee jongere; hij wil precies zo zijn als de rest, qua kleren en taal. Hij heeft maling aan school en pakt Kirst, een onzekere jongen die niet voor zichzelf op durft te komen elke week weer zijn zakgeld af. Hij hangt na schooltijd meestal een beetje met zijn beste vriend Rachid buiten rond, of in cafes.
Siem is wat de buitenwereld betreft erg egoistisch ingesteld en denkt meestal alleen aan zijn eigen belangen. Hij heeft weinig kennis over hoe je met mensen om moet gaan. Hij weet alleen zijn hoofd boven water te houden in het populaire wereldje, de wereld van kleding, mode, muziek en meisjes. Hij denkt dat hij heel wat is maar dit is niet zo. Hij weet niks van wat er echt in de wereld gebeurt, hoe gekwetst mensen zich misschien voelen bij dingen die hij doet.
Dan ontmoet hij een meisje die elke dag op dezelfde brug zit. Ze maakt een tekening en telt daarbij elke lijn die ze op het blad zet. Siem is helemaal weg van haar. Niet alleen haar prachtige uiterlijk, maar ook haar ongewone, zelfs onbegrijpelijke reacties fascineren hem. Al gauw komt Siem erachter waarom Paulien zich zo vreemd gedraagt. Ze is autistisch en daarom gaat ze niet naar school maar naar een inrichting. De mensen daar leren haar hoe ze voor zichzelf moet zorgen. Stukje bij beetje leert Siem van Pauliens begeleider, Steven, wat autisme nou eigenlijk inhoudt, wat het betekent om autistisch te zijn en hoe je het best met hen om kan gaan. Mensen met autisme hebben moeilijkheden om echt contact te leggen met anderen. Ze hebben last om de gevoelens, gedachten, bedoelingen van anderen juist in te schatten. Bij mensen met autisme is er iets fout met het hersengedeelte dat ervoor zorgt dat we alles wat we horen, zien en voelen op de juiste manier kunnen begrijpen. Alles komt als een grote chaos op hen af, als een puzzel die ze niet kunnen begrijpen, een samenhang tussen gebeurtenissen die ze niet kunnen vatten, daarom hebben ze vaste structuren en patronen nodig. Ze zien de wereld heel anders dan mensen zoals wij. Als, bijvoorbeeld, Paulien vanaf de brug naar de spoorweg kijkt, ziet ze een geheel van lijnen dat ze telkens weer perfect wil overtekenen. Maar ze mist de hele wereld die erachter ligt: treinen die mensen ergens heen brengen, mensen die ergens naartoe gaan om te werken of vrienden op te zoeken, mensen op weg naar verdrietige of blije gebeurtenissen… Dit is wat Siem hoort van Steven over autisme. Wat ook voor mensen met autisme geldt maar wat Siem nooit bewust geweten heeft – misschien vond Steven het te moeilijk te begrijpen voor Siem en heeft hij het daarom nooit verteld - Ze hebben problemen met taal. Ze nemen de woorden bijvoorbeeld letterlijk zodat ze de boodschap van een ander volledig verkeerd begrijpen. Maar wat belangrijker is om te weten als je met autisten omgaat is dat ze ook moeite hebben met verbeelding en vaak gebonden zijn aan vast patronen en gewoontes of heel speciale interesses en obsessies hebben.
Steeds probeert Siem reacties aan Paulien te ontlokken, maar bij de dingen die hij doet reageert ze zo volstrekt anders dan normale meisjes… Zijn doorzettingsvermogen om haar voor zich te winnen zijn indrukwekkend. Elke dag zit hij van vier tot vijf naast haar op de brug, als ze de spoorweg en de trein tekent. Elke dag loopt hij met haar mee naar huis. Hij weet niet hoe het nu verder moet. Dan ontdekt hij dat Kirst de jongere broer is van Paulien. Kirst belooft Siem dat hij hem zal helpen om afspraakjes met Paulien te maken als Siem hem maar met rust laat en hij zijn zakgeld mag houden. Siem stemt in. Enkele uitstapjes lopen compleet in het honderd, Siem word steeds moedelozer maar wil haar niet loslaten.
Paulien vertelt hem soms over haar leven in ‘De Hand’, de inrichting. Ook dat er dingen gebeuren die minder mooi zijn dan mensen helpen. Dat er veel seksuele intimidaties voorkomen, door de andere patienten. Paulien heeft met haar autisme niet door dat dat verkeerd is en Siem begrijpt niet waarom ze er niks aan doet.
Hij komt erachter dat ze seksueel misbruikt wordt door Steven, maar hij heeft geen bewijs. Niemand zou hem geloven. Want wie is geloofwaardiger, een tiener of een veertigjarige man? Hij weet dat het zo niet verder kan en beeindigt zijn relatie met Paulien. De volgende dag krijgt ze een woedeaanval als ze op de brug zit omdat Siem niet komt opdagen. Ze duwt Steven van de brug af en hij valt op de rails. De trein raast voorbij…