Dorst

Esther Gerritsen

Samenvatting

Het boek begint in het midden van het verhaal. Er is geen inleiding. Elisabeth komt haar dochter op straat tegen. Dat is nog nooit eerder gebeurt. Elisabeth vertelt haar dat ze ziek is. Zomaar midden op straat. Coco gaat daarna verward naar huis. Ze vertelt het haar vriend Hans. Hij reageert geschrokken en zo begint hun ruzie. Hun relatie duurt nog niet zo lang en Coco is zijn eerste vriendin sinds zijn scheiding.

Ze gaan samen naar de vader en stiefmoeder van Coco. Ze vertelt hun het nieuws over haar moeder. Ze vond het niet zo leuk om te vertellen als ze had verwacht. Er ontstaat een discussie, omdat niemand begrijpt waarom Coco het voor haar moeder opneemt. Uit alle emoties zegt ze dat ze bij haar moeder wil wonen. De schrijfster geeft het idee dat ze haar moeder helemaal niet leuk vind, maar toch doet ze alsof ze haar heel zielig vindt.

Coco verhuist. Hans is het er niet mee eens, maar nu hij de scheiding bijna verwerkt heeft ziet hij in dat Coco helemaal niet zijn grote liefde is. Dus stemt hij er mee in dat zij bij haar moeder gaat wonen. Het contact tussen moeder en Coco verloopt stroef. Ze zijn niet gewend samen te zijn. Vooral Elisabeth heeft er moeite mee en denkt vaak een de eenvoud van de gesprekken met de kapper.

De moeder sloot het kind op in haar kamer toen ze twee was. Ze kon niet tegen het geschreeuw. Toen manlief daarachter kwam was dat niet erg. Pas toen hij stopte met drinken (op het aandringen van een vrouwelijke collega) ging het mis.

Dan komt Hans langs. Moeder blijft maar lullen, omdat ze vergeet dat de ander ook wat anders te doen heeft. Dan komt het eerste moment van sympathie. Coco luistert hun af en verbaast zich er over dat haar moeder zich kan inleven.

Daarna komt Hans bij Coco langs. Hij wil praten en uit elkaar gaan. Ze is bang en lost het op door seks te hebben.

Het gaat steeds slechter met de moeder. Coco heeft een rooster gemaakt, zodat ze nooit meer alleen is. Ze krijgen ruzie, omdat vader aan Coco heeft vertelt dat moeder haar vroeger opsloot in haar kamer. Ze communiceren niet en praten liever niet met elkaar. Altijd als ze praten is er afstand. Inmiddels kan Coco niet meer terug naar haar huis. Hans wil een echte time-out en wil eigenlijk stoppen met de relatie. Dus blijft ze bij haar moeder.

Als moeder terug gaat naar haar werk om afscheid te nemen gaat dat niet goed. Ze trilt te heftig, kan dingen niet vasthouden en walgt van alle gekke aandacht. Martin brengt haar terug naar huis. Omdat Wilbert ook in het rooster staat. Praten ze met elkaar. Moeder mist hem en durft het eindelijk te zeggen.

Dan komt de huisarts en blijkt ze uit zichzelf geminderd te zijn met medicijnen. Dan wordt het duidelijk dat ze echt doet wat zij wil en dat ze dood gaat.

Coco gaat een avond naar Hans. Hij heeft het er weer over hoe slecht het gaat tussen hun. Hans heeft inmiddels een soort van relatie opgebouwd met Laura, een collega. Zij gaat aan de wijn om te voelen hoe het ook al weer was toen ze net bij elkaar waren. Ze is dronken en wil het niet over hun relatie hebben, dus hebben ze maar weer seks. Zij kan er niet van genieten, omdat ze niet het gevoel heeft dat ze macht heeft. Ze wil de controle weer voelen dus gaat ze daarna naar de kroeg om te kijken hoeveel mannen ze mee kan krijgen in haar bed. Als ze thuiskomt zegt ze tegen haar moeder dat ze een vis is, maar het water wil zijn. Dan gaat ze weer naar de kroeg. Een beetje gek wel.

Moeder krijgt bezoek en denkt dat haar kind een vis is. Dat ze te dik is en dat het visje wegglibbert uit haar armen.

Volgende dag vertelt Coco aan Hans dat ze is vreemdgegaan in de kroeg. Hij wil het niet horen. Dus gaat ze maar weer mannen scoren in de kroeg.

Elisabeth denkt weer aan haar gekke kind. Dat ze haar altijd soort. Altijd onrustig en een vervelende mug.

Coco is toen ze vijf jaar oud was door de ruit van de serre gevallen. Ze heeft het er met haar moeder over. Ze snapt niet dat haar moeder thuis is gebleven en heeft geveegd terwijl zij en haar vader bij het ziekenhuis waren. Moeder zegt dat het komt door de shock. Later bedenkt Coco dat haar moeder heeft gelogen, omdat ze haar moeder nog nooit in shock heeft gezien. Moeder is rebels en loopt de trap op met haar stervende lichaam en sluit Coco op in haar kamer. Uiteindelijk komt de kapper en die bevrijdt Coco. Moeder denkt aan alle spullen die een betekenis hebben voor haar, en dat sterft ze. En Coco spring weer door het raam.

Personages

Coco de Wit: 23 jaar, dik, drinkt veel en heeft een slechte band met haar moeder. Als haar moeder ziek wordt besluit ze toch bij haar in te trekken. Deels omdat ze in een breuk ligt met haar vriend Hans. Zij probeert veel van haar gevoelens weg te maken door seks te hebben met Hans of vreemde mannen, te eten en te zuipen.

Hans is van middelbare leeftijd, en een therapeut. Hij drinkt veel wijn. Hij probeert te breken met Coco maar dat valt toch wat moeilijker omdat zij wat afhankelijk/aanhankelijk is. Hij probeert haar te helpen door af en toe te vragen wat ze nou echt wil. Hij wil geen relatie meer met haar omdat hij doorheeft dat hij niet de juiste man is voor haar.

Elisabeth de Wit is de moeder van Coco. Zij is ziek en denkt vaak aan de kapper. Ze heeft het liefst de hele dag door zulke makkelijke vertrouwde gesprekken als met haar baas Martin en bij de kapper. De band met haar dochter is niet goed. Wanneer ze haar vertelt dat ze kanker heeft dat ze dat ook niet handig. De had een leuke baan als lijstenmaker. Zij is het liefst alleen. Ze sloot Coco vroeger op en had graag dat haar man dronken was. Wanneer ze op sterven ligt sluit ze dan ook Coco op in haar kamer, zodat ze alleen kan sterven. Ze komt enigszins autistisch over.

Wilbert is de ex-man van Elisabeth en vader van Coco. Ze gaan niet erg in op zijn karakter. Behalve dat hij gestopt is met drinken en dat hij van liefdeloze seks hield. Hij kreeg een ietwat mollige vriendin, Mirjam. Zij is vriendelijk. Wilbert is een aardige, zorgzame man die omkijkt naar Elisabeth.

Martin is de baas van Elisabeth en helpt haar. Hij doet bijvoorbeeld alle papierzaken, verhuist haar bed naar de benedenverdieping en brengt haar een rollator.

Motieven en Thema

vis, viswijf. Moeder noemde kind altijd vis. Visje dat ooit in haar buik zwom. Moeder spreekt het niet vaak uit maar denkt het wel. Ze denkt vooral vaak dat zij wegglibbert

Kapper. Vaak denkt moeder aan de kapper. Dat is veilig en vertrouwd. Daar hoeft ze niet na te denken of haar antwoord wel sociaal-wenselijk is. behulpzaam. Toeverlaat van moeder.

Wijn. Hans drinkt veel wijn. Coco steeds minder. Staat mogelijk symbool voor hoe ze uit elkaar groeien.

Communicatie: daar is een groot gebrek aan. Moeder-dochterrelatie.

Het gebrek aan Communicatie in een moeder-dochterrelatie.

Tijd

Onduidelijk. Er staan geen data in het boek.

Plaats

in het huis van hans en Coco. Huis van moeder. Etentje met familie. Kroegen. Lunch met Hans in een broodjeszaak.

Titelverklaring
Dorst“ is een verwijzing naar de niet te stillen lusten van de dochter Coco: de lust naar eten (ze is te dik) , de lust om te drinken (ze is vaak dronken) en de lust naar seks (ze pakt af en toe mannen op in kroegen om ze seksueel te bevredigen).

Op pagina 57 komt de titel ook letterlijk in het verhaal voor. Het gaat om een dialoog tussen Coco en haar vriend Hans.
“Heb je al wat gedronken vandaag? Weet je hoeveel een mens zou moeten drinken." Hans staat op en gaat bij de counter om een glas water vragen. Hij geeft haar het glas aan. Coco ergert zich, maar krijgt dorst als ze het water ziet. Ze neemt het aan en drinkt het op.

“Je had dorst.”

“Ja”

“Voel je dat dan niet, als je dorst hebt? Hoe zit dat?

“Blijkbaar niet”, zegt Coco.

“Dat is vreemd.”

Perspectief 

Het verhaal wordt onderverdeeld in relatief korte hoofdstukken zonder nummer en titel. Vanaf het moment dat moeder Elisabeth haar dochter Coco ontmoet en vertelt dat ze ongeneeslijk ziek is tot aan de dood wordt het verhaal vrijwel chronologisch verteld met hier en daar enkele kleine flashbacks (de vroege jeugd van Coco, o.a. het ongeluk in de serre).

Het perspectief is wisselend tussen moeder en dochter. Je ziet als lezer de geschiedenis steeds vanuit het oogpunt van Elisabeth de Wit en van Coco. Beiden zijn het personale vertellers. Zij zijn ook de belangrijkste personages en het thema van de roman is ook een bijzondere moeder-dochterrelatie. Het is daarom wel van belang voor de lezer om met twee vertelfiguren naar de handeling te komen. Anders kun je nooit te weten komen hoe de moeder over de dochter denkt en omgekeerd