De sprong van de jaguar door Theo Hoogstraaten

Voorstelling van de personages.

De Olmeekers:
- Pintar: hoofdpersonage, jongetje van een slaven familie die in het paleis werkt.
- Maro: de jongste broer van de koning en expeditie leider.
- Bocas: Kapitein van het expeditie schip.
- Nezar: de koninklijke jaguar en mascotte van de expeditie.
- De koning: gaat niet mee op expeditie.
- Elmar: de oudste zoon van de koning, gaat ook niet mee op expeditie.
- Hippas: matroos en smoor verliefd op Tekla.
- Sidar: sterrenkundige en navigator van het schip.
- Herbi: kok en kruidendokter op het schip.
- Dico: matroos en timmerman.
- Gemnos: kunstenaar op het schip.
En nog andere matrozen natuurlijk.

De dorpsbewoners:
- Viros: dorpshoofd.
- Tekla: dochter van Viros en smoorverliefd op Hippas.
- Thora: jongetje ui het dorp en vriend van Pintar.

Bronzehenge:
- Asov: heerser van Bronzenhenge.
- Bosoek: heerser van een buurstam en vijand van Asov.

Dunmankilty:
- Patrick O’Sean: een jongetje van onze tijd.
- Nick en Matt: 2 vriendjes van Patrick.
- Vader van Patrick.
- Mr. O’Brien: de oude schoolmeester van Patrick.

Samenvatting: De sprong van de jaguar.

Het verhaal begint in de oerwouden van Midden-Amerika in Tezcatlichan.
Waar een jongetje genaamd Pintar aan het spelen is met zijn jaguar Nezar.Wanneer het hoog tijd is om terug te keren naar het paleis, roept hij Nezar.
Zijn familie was oorspronkelijk een slaven familie maar omdat hij zo goed overweg kon met dieren ( vooral jaguars ) mocht hij in het paleis komen werken als opvoeder van Nezar.
Terug in het paleis ging hij samen met de Olmeekse koning een wandelingetje maken in de tuinen van het paleis. Wanneer ze in het midden van de tuinen kwamen, namen ze plaats op de prachtige versierde tuinbanken die onder een koepeltje stonden. Meteen kwamen de koning zijn 2 zoons aan gewandeld en namen plaats naast Pintar.
De koning begon uit te leggen dat de natuurlijke bronnen aan het uitputten waren en dat er te veel monden gevoed moesten worden. Waarop zijn jongste zoon Maro antwoordde “laten we nieuwe landen veroveren, vader”. Dat vond de koning maar niets want hun rijk lag tussen de bergen in het westen en de zee in het oosten, die het indringers moeilijk maakt om hun aan te vallen. Na uren te hebben gezocht naar een oplossing kwam Elmar, de oudste zoon, af met het idee om een expeditie over zee te organiseren om zo bijvoorbeeld: nieuwe handelsverdragen te sluiten. Iedereen was hiermee akkoord.
Een half jaar later was alles eindelijk in orde en konden ze vertrekken maar er was echter nog een probleem, vooral voor Pintar, de jaguar waar hij zo aan gehecht was moest mee als mascotte en Pintar mocht niet natuurlijk niet mee.
Dus had hij besloten om als verstekeling aan boord te sluipen via het hok van Nezar.
Wanneer het hok, met Nezar en Pintar erin, op het schip stond konden ze vertrekken.
De volgende dag was aangebroken en Pintar zat nog steeds met Nezar in het hok, tot wanneer er iemand Nezar kwam eten geven en Pintar ontdekte.
Hij haalde Pintar eruit en ging met hem meteen naar Maro, die dat de expeditie leide en dus baas was van het schip. “De straf van een verstekeling is overboord worden gegooid” zei Maro, maar omdat we je misschien nog wel kunnen gebruiken om Nezar onder controle te houden mag je blijven.
Hij riep Herbi om te vragen of hij een assistent kon gebruiken in de keuken en of hij een rondleiding wou geven op het schip, dat was geen probleem voor Herbi.
De volgende dag kwam Pïntar, Sidar tegen het lijf. Ze werden al snel goede maatjes en Sidar leerde hem zelfs om de koers van het schip te bepalen, voor het geval het nodig moest zijn.
Nog een dag later kwamen ze aan op het Grote Eiland ( Cuba ).
Daar sloegen ze nog wat proviand in en een nieuwe matroos, Hippas genaamd, om de lange overtocht te kunnen maken over de Atlantische oceaan.
Hippas had vroeger ook een jaguar en werd ook goede maatjes met Pintar en Nezar.
Nadat vele zonnen waren voorbij gegaan waren ze eindelijk aan nieuw land gekomen.
Ze legden hun schip in een haventje van een dorpje dat ze hadden ontdekt en gingen met de zeer vriendelijke en gastvrije dorpelingen praten.
Om te praten hadden ze natuurlijk een tolk nodig en omdat het de allereerste ontmoeting
Was tussen Olmeekers en Europeanen was dat niet zo gemakkelijk.
Hippas had de zware last op zich genomen en ging in de leer bij de bloedmooie dochter van het dorpshoofd ze noemde Tekla. Nadat er ruzie ontstond tussen de mannen van het dorp en de Olmeekers moesten deze vluchten.
Ze gingen naar bronzehenge een plaats waarvan ze in het dorp te weten kwamen dat ze daar Bronzen werktuigen en wapens maakten, een stof waar ze nog nooit van gehoord hadden.
Op de boot had Hippas nog een verrassing in petto want hij had Tekla mee aan boord gesmokkeld, en omdat ze hun gids kon zijn mocht ze blijven.
Na een dag te hebben gevaren kwamen ze aan in de haven van Bronzehenge.
De mensen hier hadden al vaker vreemdelingen gezien en waren daarom niet zo onder de indruk van de nieuwkomers.
Na veel gepraat en geleerd te hebben kwamen de onderhandelingen.
De Olmeeken hadden nu Bronzen werktuigen en wapens, heel veel verschillende soorten voedsel en nog veel meer.
Terug onderweg naar Midden-Amerika geraakte het schip in een vreselijke storm terecht en zonk, de expeditie was voor niets geweest.