De reis naar het kind door Vonne van der Meer

Motivatie van de boekkeuze:

Het boek gaat over adoptie, en dat interesseert me heel erg. Deze keer zie je het beeld van adoptie vanuit de adoptieouders, hoe zij hier tegen aankijken. Ik vond de titel wel iets adoptisch hebben, dus leek het me wel een leuk boek.

Een korte weergave van de inhoud.

Het verhaal gaat over een kinderloos echtpaar. Ze zijn al een aantal jaren gelukkig getrouwd. Zij willen graag een kind, maar na een heleboel keren proberen lukt het maar niet. Ze komen erachter dat de vrouw, julia, geen kinderen kan krijgen. Toch wil Julia heel graag een kind, en dat wil ze aopteren uit Peru. Maar haar man, max, wil dat niet. Ze bezoekt allemaal informatieavonden om wijzer te worden over adoptie. Daar ontmoet ze Ronald Mafait. Hij heeft ook kinderen geadopteerd, en kan tegen een goede betaling voor haar een kind uit Peru halen. Julia stemt hiermee in, en een paar weken later komt eerst een maatschappelijk werkster kijken of ze wel geschikt zijn als ouders.
Dan vertrekken ze naar Peru. Daar hebben ze afgesproken met Ronald M. Maar Ronald komt niet opdagen. In plaats daarvan staat er een andere man, hij noemt zich een vriend van Ronald, en Ronald heeft tegen hem gezegd dat hij hen moet opvangen. In Peru krijgen ze te horen dat het kindje nog niet geboren is. Max gelooft dit niet en wil perse de moeder zien. Na heel wat gedoe, mag hij haar dan toch zien. Hij gelooft het nu wel, en stemt nu volledig in het plan. Volgens Manuel, de andere man, duurt het minstens nog 2 weken. Om de tijd te doden, vertrekken Max en Julia op trekreis door Peru, om iets over het land te weten te komen. Als ze na twee weken weer terugkomen, krijgen ze slecht nieuws te horen. Het kind is te zwak en sterft. Er is nu nog een nieuw idee. Een andere moeder krijgt een tweeling, en wil één kind hiervan houden. Het andere kind krijgen Julia en Max. Maar tevergeefs, de vrouw krijgt maar één kind en houdt dat zelf. Dagen gaan voorbij en Max moet weer terug naar Nederland. Julia blijft alleen achter om weer een nieuwe oplossing te vinden. Manuel heeft bepaalde connecties, en daarbij leert ze Tussenpersoon kennen. (de man had een moeilijke naam, dus noemde Julia hem maar Tussenpersoon). Hij heeft alles geregeld voor haar. Op een avond wordt ze ernaartoe gebracht. Ze ziet een klein persoon zitten in een rieten stoel. Als ze dichterbij komt raakt ze hem aan. Hij voelt oud aan. Als ze dan heel zijn lichaam ziet komt ze tot de ontdekking dat het een oude man van 80 JAAR is. Ze zorgt toch maar voor hem en neemt hem zelfs meer naar Nederland. Max ziet dit niet echt zitten.
Na een paar dagen, verlaat Max haar. Julia gaat naar een eiland waar ze vroeger altijd op vakantie gingen. Na twee weken komt Max weer terug, tegelijk met zijn vader. Die doet erg vervelend en bot tegen Julia over Pablo, en Max besluit terug te komen bij Julia. vanaf die dag zorgt Max goed voor Pablo, en Julia is blij om dit te zien. Dan hoort Julia dat ze toch zwanger is geworden. Ze zijn nu erg blij.
Op een avond vraagt Pablo of hij mag voelen of je de baby al kan voelen. Ze vallen dan in slaap. Als Julia wakker wordt ziet ze dat Pablo is gestorven, op 27 december. Pablo wordt begraven, maar Julia kan hier niet echt aan denken. Ze denkt meer aan de tekst die op de grafsteen van Pablo moet staan en haar kind dat ze verwacht.

Een uitgewerkte persoonlijke reactie:

1. Onderwerp:
Het onderwerp volgens mij is wel iets maatschappelijks en sociaals. De hoofdpersoon, Julia is erg betrokken bij de oude man en het moederschap hebben. Ik vond het een heel boeiend onderwerp, omdat het te maken heeft met het betrokken zijn met mensen, het sociale. En omdat dit dan ook weer samenhang heeft met adoptie. Dan heb je alles compleet en dat is da verwerkt in een verhaal. Dit onderwerp ligt wel in mijn belevingswereld. Ik zit er eigenlijk zelf in en nu zie je het beeld van de ouders.
Er waren wel wat verwachtingen over dit verhaal. Ik dacht dat de ouders gewoon hun kind gingen ophalen en dat daarna het leven als gezin van hun werd verteld. Dat was dus helemaal niet. Ik dacht dat het verhaal ook wel in deze tijd afspeelde, maar het is 15 jaar geleden. De schrijver legt dit onderwerp zelf, niet heel uitgebreid uit. Het is niet echt algemeen, maar het gaat meer over de situatie waar Julia en Max inzitten. Ik heb wel eens wat films over adoptie gezien, maar boeken blijven altijd iets mooiers hebben. Hier kun je zelf indelen hoe zo’n situatie eruit zal zien.

2. Gebeurtenissen:
De belangrijkste gebeurtenis in het boek vind ik toch wel, de avond waarop Julia haar “kind” ontmoet. En het “kind” blijkt een oude man te zijn. Dit vind ik de belangrijkste gebeurtenis omdat daarmee het verhaal een hele omdraai maakt, en alles verandert. En dat is eigenlijk de bedoeling van het verhaal. Ook de hele reis is een belangrijke gebeurtenis, want daar begint het allemaal mee, en daar gaat het verhaal over. De belangrijke gebeurtenissen worden wel heel uitgebreid verteld. Maar deze twee gebeurtenissen vormen ook de kern van het verhaal. De gedachten van de personages zijn ook heel erg belangrijk in dit verhaal. Vooral die van Julia. Want vanuit haar beeld zie je hoe alles gebeurd, en daar horen ook haar gevoelens bij.
De gebeurtenissen zelf vond ik wel spannend en boeien. Spannend, omdat er elke keer weer iets gebeurde, waardoor het allemaal steeds uitgebreider werd, en dan had ik weer de drang om verder te lezen. Boeiend, omdat het onderwerp heel mooi in een verhaal is verteld.
Er was een bepaalde gebeurtenis waar Julia in een opwelling beseft dat ze voor de oude man moet zorgen, omdat hij het alleen niet aankan. Dat heeft me wel aan het denken gezet. Als je in zo’n situatie zit, dan je dan echt veel socialer bent, als anders in het normale leven.
De verteller legt niet alles precies uit. Je moet zelf ook wel goed alles lezen. Je kon geen bladzijden overslaan want dan zat je opeens in een heel ander stuk van het verhaal en dan begreep je niet meer waar het over ging.

3. Personages:
De hoofdpersoon, Julia, is voor mij wel echt een heldin. Want zij heeft in dat jaar ongelooflijk veel problemen gehad, en ze blijft gewoon nog op de been en geeft niet op. Je leert haar ook heel goed kennen, want bij elke gebeurtenis houdt ze een dagboek bij en daarin worden haar gevoelens beschreven. Dat vind ik wel fijn, want dan kun je je beter inleven in het verhaal. Doordat je zoveel over Julia te weten kwam, kon ik me goed verplaatsen in haar leven.
Er waren best wel veel personages in dit verhaal. Ik vond Ronald M. en al die andere personen die hen eigenlijk zouden moeten helpen om een kind te adopteren niet erg sympathiek. Ze waren echt niet sociaal. Ze meenden helemaal niks van wat ze zeiden.
Julia moest wel heel veel besluiten nemen en die waren toch best wel zwaar, maar ik vond ze best wel goed. Ze waren in ieder geval beter dan die van de slechte personen. Omdat die besluiten van Julia zo moeilijk waren, was het niet echt voorspelbaar was ze zou doen. Maar daarna begreep ik ze weer wel. Ik vind dat meestal wel fijn als je niet weet wat de personen beslissen, dan houdt je nog wat spanning erin.

4. Opbouw:
Het verhaal is chronologisch opgebouwd. Maar het zit soms wel ingewikkeld in elkaar. Soms wordt er iets verteld over iets wat in de toekomst nog moet gebeuren, maar daar wordt dan later pas op ingegaan. Dan haal je alles door elkaar. Er zaten eigenlijk geen terugblikken of flashbacks in het verhaal. De opbouw van dit verhaal, past er wel goed bij. Want het begint bij het begin en bij het einde eindigt het weer. Je ziet de gebeurtenissen vanuit het ‘hij-perspectief’. Dan is Julia weer aan het woord, en dan is Max weer aan het woord, Maar het meeste is Julia aan het woord. Aan het slot blijf ik wel met vragen zitten. Hoe het nu verder gaat met Julia en Max. Of het kind wordt geboren, en hoe de rest van de familie zal reageren of het verlies van Pablo. Dit vind ik niet zo leuk, want nu heb je eigenlijk een open einde, en zal het verhaal gewoon verder moeten gaan, want vanaf het begin van het verhaal begon het verhaal me al te boeien.

5. Taalgebruik:
Het taalgebruik is bij sommige stukjes wel moeilijk in tegenstelling tot het vorige boek dat ik heb gelezen. Er worden wat moeilijke woorden gebruikt. De taal past wel bij de personen. Het zijn oude volwassenen. Er wordt wel heel weinig met elkaar gesproken. De gevoelens van Julia komen meer aan bod.

2. Verdiepingsopdracht.

Verwachtingen:
Ik dacht, voor ik het boek ging lezen, dat het een best wel vrolijk verhaal kon zijn. De ouders zouden een kindje adopteren, en ze zouden lang en gelukkig leven. Al die gebeurtenissen in het verhaal had ik ook helemaal niet verwacht. Plotseling namen de gebeurtenissen een andere wending en kreeg je een heel ander verhaal.
Al mijn verwachtingen zijn niet echt uitgekomen. Het was niet echt rozengeur en maneschijn daar, en er waren meer problemen, dan leuke gezellige dingen. Dus het was een best wel verrassend verhaal voor mij.

Fabel en Sujet:
Het verhaal bestond meer uit Fabel dan uit Sujet. Het werd heel chronologisch verteld. Als de personen werden beschreven, wie ze waren en waar ze vandaan kwamen, werd er weer Sujet gebruikt.
De functie hiervan is, om je het verhaal beter te laten begrijpen. Dan kun je feiten en het verhaal beter uit elkaar halen.
Het effect is, doordat er veel fabel in dit verhaal is, kun je daaruit opmaken dat het een doorlopend verhaal is, en dat alle gebeurtenissen achter elkaar worden gezet. Je kunt daaruit ook opmaken, dat je niet zomaar, een aantal bladzijden kunt overslaan, want dan zit je weer een heel stuk verder met het verhaal.

Volgorde:
De gebeurtenissen zijn chronologisch.
- Julia en Max, een echtpaar dat al 7 jaar met getrouwd is. verblijven op een eiland in de vakantie.
- Ze willen een kind, een proberen het, maar het lukt niet, ook al zijn ze allebei vruchtbaar.’
- Ze besluiten een kind te adopteren, een maatschappelijk werkster komt langs.
- Julia gaat naar een informatieavond voor adoptie en ontmoet daar Ronald M. Hij vertelt dat hij voor hen een kind uit Peru haalt voor f 8000,-.
- Ronald M. komt langs bij Max en Julia, en ze praten erover.
- Max en Julia vertrekken naar Peru.
- Ze ontmoeten daar Manuel, een vage vriend van Ronald M. Hij begeleidt hen met hun wens.
- Julia en Max gaan twee weken op trekreis door Peru.
- Bij de terugkomst moet Max weer weg, en horen ze dat hun kind is gestorven.
- Er komt een nieuw Tussenpersoon.
- Julia wordt naar haar kind gebracht en ontdekt dat het een hele oude man van 80 jaar is.
- Ze neemt hem mee naar Nederland, Max wordt kwaad, en verlaat haar.
- Julia gaat weer terug naar het eiland, Max komt weer terug, en helpt haar mee met de zorg van Pablo.
- Op 27 december aan het einde van het jaar, sterft Pablo.
- Ze blijven met z’n tweeën achter, maar dan raakt Julia toch zwanger.
- En het kind is op komst.
Het verhaal wordt niet echt continu verteld. Het is verdeeld in 5 grote hoofdstukken en die zijn elke keer een periode in het jaar.
vb:
Hoofdstuk 3: Pablo.
“Het was alweer een week of drie geleden dat zijn zichzelf bij elkaar had geraapt en met schoongewassen haren, in schone kleren ,zorgvuldig en opgemaakt de patio had betreden waar Manuel en de dokter haar hadden opgewacht.”
Er zitten wel wat vooruitwijzingen, en terugverwijzingen en flashbacks in.
flashback:
“Vanochtend, op het laatste moment, vlak voor Max haar naar de boot bracht, had ze het in haar koffer onder de plastic zak met kaplaarzen gedaan.”
terugverwijzing:
“Toen ze door Peru reisde had het dagboek haar blik gestuurd, misschien kon het haar nu helpen haar gedachten te ordenen.
Daarom was ze naar het eiland gekomen – om na te denken.”
vooruitwijzing:
“De zon moest nog twee of drie zonnen zakken voor ze onder was.”
Door al deze dingen wordt het verhaal spannender, en meer begrijpelijker. Met flashbacks en terugverwijzingen kom je meer te weten over de gebeurtenissen vóór dit verhaal. Met vooruitwijzingen krijg je meer de drang om verder te lezen, zodat dat weer verder wordt uitgebreid.

Tijd:
De verteltijd is 158 bladzijden. De vertelde tijd is 10 maanden. Namelijk 1987. In 158 bladzijden wordt een verhaal dat in 10 maanden afspeelt verteld.
Het verhaal speelt zich af tussen 1985 en 1990. Dit kon je niet uit het verhaal halen, dus heb ik het maar gegokt…

Personages:
- Julia: Is 33 jaar en lerares klassieke talen. lang blond haar en erg naief. Ze is al zo’n 10 jaar getrouwd met Max. Na zeven jaar besluiten ze samen een kind te nemen. Na drie jaar proberen besluiten ze een kind uit een derde wereld land te halen. Aan het einde van het verhaal wordt ze toch uiteindelijk zwanger.
- Max: Max is 39 jaar en is architect. kort krullend haar en erg onzeker. Hij wil graag een kind met Julia, maar wil geen kind adopteren. Uiteindelijk gaat hij toch overstag.
- Ronald: biedt zich aan als tussenpersoon, om een kind te adopteren. Voor dit soort zaken vraagt hij 8000 gulden.
- Pablo: Pablo is het “kind”dat ze adopteren. Hij is 80 jaar en sterft in december in Nederland.

De relaties tussen deze personen ligt soms wel wat stroefjes. Julia en Max zijn getrouwd maar hebben soms wel wat ruzie.
Ronald en het echtpaar is weer wat anders. Ze zijn in de valse beloftes van hem getrapt en blijven achter met Pablo. Ze kennen elkaar amper, en hun relatie is een beetje stroef.
Pablo is een goede vriend met Julia geworden. Zij verzorgt hem goed. Later raakt Pablo ook goed bevriend met Max.
Max: man van Julia.
Julia: vrouw van Max, de hoofdpersoon.
Ronald M. : de zogeheten tussenpersoon van hun, die zorgde voor een kind.
Pablo. het “kind”. Het was een oude man van 80 jaar.
Julia, de hoofdpersoon heeft haar doel eigenlijk wel en niet bereikt. Haar doel was eigenlijk een kind adopteren, ofwel een kind krijgen. De adoptieregeling is niet gelukt, maar ze werd op het eind wel zwanger. De mislukkig kwam door Ronald M. en Pablo is gestorven.
Julia en Max waren wel karakters. Daar kreeg je het meeste over te weten. Ronald M. en de tussenpersonen waren eigenlijk meer typen. Pablo zat er een beetje tussenin. Het was wel een heel belangrijk personage in het verhaal, maar hij was oud en zei en dacht heel weinig, dus kreeg je weinig over hem te weten.
De mensen hebben soms wel een bepaald beeld over de dingen. Max wilde eerst geen kind adopteren uit een ander land, maar daarna stemde hij toch maar in. Over de opvattingen van de mensen zelf, krijg je niet echt te weten.
Ik kan me het best identificeren met Julia. Zij is erg sociaal en leeft met alles mee. Ze heeft natuurlijk ook nog slechte kanten. Ze was soms best wel een zeur, en was ook best wel onzeker.

3. Evaluatie:

Nu ik heel dit verhaal heb doorgeworsteld vond ik het heel mooi boek, en het is zeker de moeite waard voor de anderen om dit ook te lezen. Mij eerste persoonlijke reactie is niet echt veranderd na de verdiepingsopdracht. De beschrijvingsopdracht vind ik altijd zoveel. Maar uiteindelijk is het resultaat wel goed. Je hebt zo een goed beeld van de mening over het boek. De verdiepingsopdracht vond ik deze keer wel leuk. De vragen wel makkelijk te begrijpen, dus dan wordt het al makkelijker om de opdracht te maken. Alleen de laatste vragen vond ik wat moeilijk, ik begreep niet echt wat ze ermee bedoelden.
Het lezen van dit boek, was best wel goed gegaan. Alleen bij het laatste hoofdstuk moest ik sommige zinnen wel een paar keer overlezen, totdat ik het begreep. Dat kwam omdat er veel vooruit –en terugverwijzingen inzaten. Verder was alles wel heel duidelijk.
Ik wist wel veel van de begrippen dus de verdiepingsopdracht ging wel goed. Soms moest ik nog wat begrippen opzoeken in het leerboek.
De volgende keer lees ik het boek meteen achter elkaar uit, want dan blijf je nog meer in het verhaal, en dan maak ik METEEN het verslag, en dan ben ik al klaar!