De poppenspeler door Karel Verleyen

De vijftienjarige Elise maakt samen met een leerkracht en een aantal medeleerlingen een fietstocht door het Italiaanse Umbrië. Tijdens een hevige regenbui wordt ze evenwelmeegesleurd door een vloedgolf. Helemaal doorweekt spoelt ze aan bij een onheilspellende villa op een bergkam. Elektriciteit is er niet, de telefoonverbindingen zijn onderbroken en tot overmaat van ramp is het huis volledig omgeven door water. Het is net een eiland. Weggaan is dus uitgesloten. Ze verlangt er nochtans naar de geheimzinnige villa zo snel mogelijk te verlaten, want ze voelt zich er helemaal niet veilig. Dit komt vooral door de bizarre man die in
het landgoed huist, en zichzelf “de meester” noemt. Elise merkt al gauw dat de meester gezag heeft en veel druk uitoefent op de bewoners van het huis. Iedereen moet doen wat hij zegt. Hij
is een bijzonder zonderlinge man, spreekt in raadsels, en brengt veel van zijn tijd door in zijn torenkamer, die voor de andere bewoners verboden terrein is. Niemand weet wat hij daar
uitspookt. De meester beveelt Maria, de meid van het huis, een witte jurk te maken voor Elise. Maria voelt zich helemaal niet gelukkig, net als de andere bewoners van het huis, door een
pijnlijke gebeurtenis in het verleden. Aan Mostro draagt de meester op schoenen voor Elise te maken. Mostro heeft zijn eigen plaatsje in het huis: de zolder, waar hij vaak ligt te slapen. Hij
houdt zichzelf in leven door ratten en kleine konijnen te vangen, maar ook doordat Silvio, de knecht en klusjesman van de villa, ’s avonds restjes van het avondmaal aan de zoldertrap zet.
Mostro heeft in elke kamer van het huis kijkgaten gemaakt. Alleen in de geheime kamer van de meester heeft hij er geen, omdat daar de muren te dik zijn. Hij houdt zich dikwijls bezig met mensen te bespieden. Mostro komt alleen ‘s nachts naar beneden, omdat hij zich schaamt voor zijn verminkt uiterlijk. Door zijn lelijk uitzicht wordt hij Mostro genoemd, wat zoveel betekent als “monster”. Ondertussen ontwikkelt zich in het hoofd van de meester een uitzonderlijk idee. Perfect realiseerbaar, want iedereen in het huis is in zijn macht. Elise was gewoon het laatste, ontbrekende puzzelstukje…De volgende ochtend laat de man Elise van een slaapdrank drinken, en de arme meid valt bewusteloos neer. De meester reageert daarop alsof hij niet weet hoe het komt dat ze in zwijm is gevallen. Terwijl het meisje op haar bed ligt zegt de geheimzinnige man aan Arber dat hij Elise wakker moet kussen, net zoals dat beschreven staat in het sprookje “de schone slaapster”. Arber is een jonge, Albanese vluchteling aan wie de meester onderdak en voeding biedt, maar de man heeft hem ook
wijsgemaakt dat er naar hem gezocht wordt, en dat men hem wil doden omwille van een gebeurtenis uit het verleden. De meester dwingt Elise met hem te dansen zoals op het bal van “Assepoester”. De jongeman moet de schoenen die Mostro genaaid heeft, om haar voeten schuiven, als was hij de prins. Even later beveelt de meester het meisje met Mostro te
trouwen, alsof ze “de schone en het beest” zijn. Mostro vindt dat helemaal niet erg, integendeel. Hij verlangt er al naar met zijn gebarsten, blauwe lippen Elise een dikke zoen te geven. Tot de andere bewoners dringt het intussen ook wel door dat de meester krankzinnig is, ze worden bang en zien maar één oplossing: ontsnappen! Maar de gekke man haalt vliegensvlug een pistool boven en bedreigt hen. Arber probeert hem een mep in zijn gezicht te geven, maar hij mist en rent vliegensvlug naar buiten. De meester maakt zich er niet druk om, en laat hem lopen. Silvio en Maria worden door hem opgesloten, en Elise wordt alleen achtergelaten in zijn werkkamer. Daardoor ontdekt ze per toeval dat de meester eigenlijk haar favoriete ‘schrijfster’ is, en dat deze een vrouwelijke schuilnaam gebruikt. Ze leest ook in zijn papieren dat hij naar Italië is gevlucht na beschuldiging van ‘zomaar toekijken, zonder hulp te verlenen, bij het sterven van een drugsverslaafde.’ Het voorval met het verslaafde heroïnehoertje heeft hem inspiratie gegeven voor zijn boek. Nu volgt hij hetzelfde principe met de huisbewoners: voor zijn nieuwe boek, gebaseerd op sprookjes, laat hij de sprookjes eerst in de realiteit uitvoeren. Hij is “de poppenspeler”, heeft de touwtjes in handen en hij alleen beslist wat er met zijn poppen gebeurt. Terwijl de meester bedenkt hoe hij de afgebeelde taferelen het best in een vloeiend verhaal kan gieten, loopt Elise als een gek naar buiten, weg van het akelige huis, weg van de akelige meester, weg van deze verschrikkelijke nachtmerrie. Ondertussen ziet Arber eindelijk in dat de meester hem voor de gek heeft
gehouden toen hij beweerde dat ze hem “kwamen halen”. Dus laat hij de auto van de meester ontploffen. Op dat moment vliegt een helikopter voorbij om de schade ten gevolge van de
wolkbreuk te evalueren, en landt onmiddellijk bij het zien van de vuurzee die in de garage ontstaat. Door de helikopter kunnen Elise en de bewoners eindelijk ontsnappen uit het huis. Elise is dolgelukkig dat ze haar vrienden terugziet, en ze blijft nog een tijdje rondhangen in Italië samen met Maria, Silvio en Arber.