Auteur: Karel Glastra van Loon

Karel Glastra van loon is op 24 december 1962 geboren in Amsterdam, en is op 1 juli 2005 overleden.

Hij is maar 42 jaar geworden, op 41 jarige leeftijd is er een hersentumor geconstateerd waaraan hij is overleden.

Hij heeft maar weinig boeken geschreven in vergelijking met andere schrijvers, zijn boeken zijn: de Onzichtbaren, Lisa’s adem en de Passievrucht, de passievrucht is in 34 laden uitgegeven en vertaald in 31 talen. Ook is de passievrucht verfilmd.

Titel: de Passievrucht

De titel past eigenlijk niet bij het boek want het is een boek vol boosheid onwetendheid nieuwsgierigheid en teleurstellingen, er zit niet veel passie in.

Ik denk dat de schrijver voor deze titel heeft gekozen omdat er veel passie WAS tussen de hoofdpersonen Armin en Monika, en daar Bo uit voort is gekomen.

Maar wat is passie eigenlijk ?

Wikipedia: ‘’een sterk gevoel van liefde, synoniem hartstocht’’

Lang is Armin in de waan gebleven dat er echt liefde was tussen hem en Monika, maar waarom zou zijn dan vreemdgaan, er blijft dan niets van passie, liefde en hartstocht over.

Uitgeverij: L.J Veen Amsterdam

Druk: 50e druk 2011

Aantal bladzijdes: 238

Samenvatting van het boek:

Armin, Monika en Ellen vormen samen een trio stel, Monika en Armin hebben samen een kind Bo.

Ze leiden een hippie achtig bestaan alles kan en alles mag.

Dan overlijd Monika aan een hersenvlies ontsteking, Armin gaat aan de drank en neemt soms zelfs Bo mee naar de kroeg, de relatie tussen Ellen en hem verwatert.

Er gaan jaren voorbij van rouw.

Armin is inmiddels over de drank heen en Bo is een puber geworden, ook de relatie tussen hem en Ellen is weer hersteld.

Dan moet Armin naar het ziekenhuis Ellen gaat met hem mee, hij krijgt te horen dat hij het syndroom van Klinefelter heeft dat betekend dat hij al zijn hele leven onvruchtbaar is.

De dokter zegt hem nog dat het heeél soms voorkomt dat hij wel iemand dan bevruchten.

Maar Armin weet het zeker hij is niet de vader van Bo.

Zijn wereld stort in…

En daar begint het verhaal.

Tegen Bo zegt hij dat hij onvruchtbaar is maar niet dat de man waar hij papa tegen zegt niet zijn echte papa is.

Hij kan het niet meer aan Monika vragen, en Ellen zegt ook dat ze het niet weet, Ellen en Monika waren destijds beste vriendinnen.

De beste vriend van Armin Dees sleept hem erdoorheen ze voeren veel gesprekken met een glas whisky erbij.

Armin gaat iedereen langs op wie Monika misschien een oogje had, iedereen die hij haat, en iedereen die misschien iets van Bo weg heeft.

Een onbegonnen zoektocht maar hij kan het niet loslaten, Armin maakt zichzelf helemaal gek.

Hij begint bij de ex van Monika, Robbert Hubeek maar die wordt al snel van het ‘dader’ lijstje weg gestreept.

De volgende is Monika’s huisarts.

Armin vraagt hem straight to the point of hij het met Monika heeft gedaan maar de huisarts verzekert hem dat er niks is gebeurd, en dat gelooft Armin.

De laatste op het lijstje is Niko Neerinkx, Monika en Niko waren collega’s en hij was nogal een flirt.

Met een smoes gaat Armin naar het huis van Niko, hij is zelf niet thuis maar zijn vrouw wel, ze ontmoeten elkaar in totaal 2 keer.

Armin hoort de vrouw van Neerinkx helemaal uit over haar man, de kinderen zijn werk etc. er is een soort spanning tussen hun ze flirten een beetje, en Armin beeld zich in hoe hij seks heeft met Anke, hij is in staat het te doen alleen maar om Niko terug te pakken omdat hij is vreemd is gegaan met zijn vrouw.

Hij besluit het toch niet te doen omdat hij nog niet zeker is van zijn zaak.

Anke verteld Armin over hun kinderen, noem het toevallig of niet één van de kinderen van Niko en Anke heet Bo.

Armin weet het zeker, Niko is de vader van zijn Bo, Dees en Ellen weten hem ervan te overtuigen het voor hem te houden en dat het geen zin heeft om het te vertellen dat zou alleen maar gedoe zorgen.

Armin bijt zich helemaal vast in de zoektocht hij besluit er een tijdje tussenuit te gaan met Bo een weekendje naar Ameland.

Vroeger gingen ze ook vaak naar Ameland vissen en vogels kijken, ze hebben een goede band.

Armin en Bo wandelen over het strand ze komen een groepje jongeren tegen één meisje kijkt erg verliefd naar Bo.

Bo en Armin gaan in een café zitten, het groepje jongeren is er ook, Bo gaat bij hun staan.

Als Armin later die nacht in hun huisje komt ziet hij Bo met het meisje in bed liggen.

Armin is dronken en de volgende ochtend als het meisje weg is, kotst hij in het bed waar Bo met haar heeft geslapen.

Dronken schreeuwt Armin naar Bo dat hij zijn vader niet is.

De hele weg naar huis zeggen ze niets meer tegen elkaar.

Als ze net één dag thuis zijn wordt Armin gebeld dat zijn vader is overleden.

Alsof hij nog niet genoeg voor de kiezen heeft gehad.

Een week later helpt Dees zijn vriend te helpen met het leeghalen van het huis, Armin vind een brief in een kistje bij het bed van zijn overleden vader.

Er staat:

‘’ik ben zwanger X M’’

Hij is verbijsterd.

Als hij thuis komt zitten Ellen en Bo met huilende gezichten op de bank.

Ellen heeft Bo een brief gegeven die Monika destijds aan Ellen heeft gegeven.

Er staat in:

‘’ Lieve Bo,

Terwijl ik dit schrijf, kijk ik naar je. Je speelt met een plastic ring, waarvan ik niet weet hoe je eraan komt.

Ik kijk naar je en denk: ik hoef deze brief niet te schrijven, want je lijkt op je vader, zoals je vader op je vader lijkt. En hoe dat zo is gekomen hoeft niemand ooit te weten. Het is een geheim tussen mij en de man die jij je opa zult noemen – en dat kan maar beter altijd zo blijven. Maar god weet dat wat beter is voor de mensen, meestal niet gebeurd.’’

Dit is het einde van de zoektocht, nu weten ze het.

De vader van Armin is de vader van Bo.

De band tussen Bo en Armin, Armin en Ellen en Bo en Ellen is alleen maar sterker geworden.

Onderwerp&Genre:

Het onderwerp van het boek is de zoektocht naar de biologische vader van Bo.

Alles in het boek werd met details verteld, de hele gedachten gang van Armin staat in het boek beschreven.

Soms vond ik het iets teveel details die de schrijver wel weg mocht laten.

De manier waarop Armin Anke Neerinkx wil verkrachten.

Citaat:

‘’ ik wil mijn hoofd op haar borst leggen en haar smeken me te omhelzen, me te strelen, me mee te nemen naar haar bed en met me te slapen. Ik wil haar tegen het aanrecht aansmijten waar ze koffie voor me inschenkt, haar zwarte joggingsbroek omlaag sjorren en haar verkrachten tot ze bloedt.’’

Het genre van het boek is roman, dit boek is in alle opzichten een roman het voldoet aan alle eisen.

Toen ik de achterkant van dit boek las sprak het me meteen aan.

ik kende de schrijver niet.

Dit is een heel ander boek dan dat ik normaal lees, de schrijfstijl is anders en ook het onderwerp zelf, omdat het nu vanuit het oogpunt van een man wordt geschreven.

Opbouw:

Het boek begint met een opening in handeling, het begint dat Ellen en Armin in het ziekenhuis zijn en te horen krijgen dat Armin onvruchtbaar is.

Citaat:

‘’gaat u zitten, zegt de arts. En als we zitten: ‘ik heb niet zulk prettig nieuws voor u’

Ik zie Ellen verstijven. Ze duwt haar kun tegen haar borst, kijkt strak naar de grond.

‘En dan met name niet voor u meneer.’

Haar rug recht zich, haar kin schiet omhoog. Ik zie het uit mijn ooghoeken. Heel even draait ze haar hoofd mijn kant op. Ik ben me er plotsling van bewust dat ik hevig heb gezweet, mijn kleren kleven koud en nat aan mijn lijf.

‘u bent onvruchtbaar. En daar is niet alleen niets aan te doen, het is bovendien, en ik besef dat dit een schok zal zijn, altijd zo geweest.’’

Het verhaal is niet chronologisch opgebouwd.

Het boek bestaat uit hoofdstukken bij het ene hoofdstuk is een flashback hoe het vroeger was toen Monika nog leefde, of toen hij aan het vissen of vogels kijken was met Bo.

Die hoofdstukken zijn minder belangrijk.

Dan gaat de schrijver weer over op een flashforward en komt hij to the point, het gaat vooral over zijn zoektocht naar de vader van Bo.

Die hoofdstukken zijn wel chronologisch verteld want het begint in het ziekenhuis dat hij te horen krijgt dat hij onvruchtbaar is, en dan steeds de zoektocht en de verdenking van de ‘daders’.

Het boek heeft een gesloten einde.

Een einde dat ik niet had verwacht, dat is leuk aan een boek dat je er even stil van bent als je het uit hebt.

Citaat:

‘’er waren vier maanden verstreken sinds die krankzinnige dag waarop hij ontdekte dat zijn vader zijn broer was en zijn opa zijn vader. Aan alles was te zien dat het de moeilijkste maanden uit zijn leven waren geweest’’

‘’ik wil dat we de as van opa over Monika’s graf strooien en daarna verder gaan met leven.

De volgende ochtend stonden we voor Monika’s graf.

Ellen, Bo en ik.

Bo haalde de urn tevoorschijn, en schroefde dop los. Uit de tekst op Monika’s grafsteen sprak nog onverminderde woede en wanhoop van toen: ‘Monika Paradies. Mooi, Jong, Moeder, Dood’

Ik heb me er wel eens voor geschaamd dat ik niet iets waardigers had weten te verzinnen, maar nu leek het opeens weer de perfecte verwoording van wat ik over haar wist. Ooit mijn grote liefde.

Nu vier worden gebeiteld in graniet.

Bo hield de urn zo hoog als hij kon. Toen draaide hij hem om. De fijne stof woei op de zomerwind de begraafplaats over. Aan de voet van Monika’s graf vormde zich een klein wit bergje.’’

Gebeurtenissen:

- Armin krijgt te horen dat hij onvruchtbaar is

- Hij gaat opzoek naar de biologische vader van Bo

- Hij verdenkt Robbert Hubeek

- Hij verdenkt de huisarts

- Hij gaat langs bij Anke Neerinkx

- Hij gaat met Bo naar Ameland

- Armin verteld Bo dat hij zijn vader niet is

- Zijn vader overlijdt

- Hij vind de brief die Monika schreef aan zijn vader

- Bo leest de brief die Monika heeft achtergelaten bij Ellen

Het boek is geschreven in de tegenwoordige tijd en het speelt zich af in Amsterdam en Ameland.

Er gebeurde precies genoeg in het boek, alleen soms waren de flashback hoofdstukken een beetje overbodig, maar dat is misschien bedoeld om de spanning op te bouwen.

Ik had veel gevoelens bij dit boek, omdat het met zoveel diepgang is geschreven.

Die man die zichzelf helemaal gek maakt en die keer op keer te maken krijgt met tegenslagen.

Eerst zijn eerste en grootste liefde die overlijd en dan erachter komt dat zijn zoon zijn zoon niet is.

En de verslagenheid aan het einde van het boek, het is een einde dat je totaal niet verwacht…

Perspectieven&personen:

Het hele boek is in het ik-perspectief geschreven, de ik persoon is Armin.

Het is een citaat waarbij Armin met Bo een uitstapje maakt om te genieten van de natuur en te ontspannen.

Citaat:

‘’ ‘Wat ruik je?’ vroeg Bo. ‘Ruik zelf maar.’

Hij boog zich over de vis en snoof. ‘Ik ruik vis.’

‘En de wonderlijke geur van het waterrijk,’ zei ik.

Hij snoof nog eens en knikte toen. ‘Ja,’ zei hij, ‘de wonderlijke geur van het waterrijk.’’

Hoofdpersonen:

o Armin is rond de dertig hij werkt bij een wetenschappers blad als freelance redacteur, hij is vader van zijn zoon Bo. Armin komt over als een lichtelijk labiele man, een beetje een sulletje.

o Ellen is ook rond de dertig, ze was de beste vriendin van Monika later kregen Ellen Armin en Monika een relatie, na de dood van Monika voedt ze samen met Armin Bo op. Ze is een zorgzame vrouw en plaatst zichzelf vaak op de achtergrond.

o Bo, een jongen van rond de 14 jaar, op zijn 4e is zijn moeder overleden. De meeste puberjongens zonderen zich af van hun ouders maar bij Bo is dat juist anders, hij houdt van de uitstapjes met zijn vader.

Het is een jongen die alles wil weten zijn vader is zijn grote voorbeeld.

o Monika een hippie achtige vrouw die de wereld altijd kleurig ziet, ze geniet van het leven.

Bijpersonen:

o Dees, een collega en de beste vriend van Armin, hij en Armin hebben vaak zware gesprekken over het leven. Dees lijkt een verstandige man die op iedere vraag wel een antwoord weet.

o Opa Minderhout, de vader van Armin een statige man die niet snel zijn gevoelens toont.

o Anke, de vrouw van Niko Neerinkx.

o Opa& oma Paradies, de ouders van Monika, het zijn mensen die nooit tevreden zijn ze hebben altijd iets te klagen, na de dood van Monika

Hoeven ze Armin nooit meer te zien omdat hun vinden dat het zijn schuld is dat ze dood is.

Mening:

De passievrucht is een mooi en ontroerend boek.

Ik vind het lastig om mijn mening er over te geven, ik kan niet precies zeggen wat ik precies mooi vind, of wat ik jammer vind.

Als je het boek hebt gelezen snap je wat er mooi en ontroerend aan is.

Je kunt het niet beschrijven.

Motto:

From the heart

Most every heart

That’s ever broken

Was because

There always was

A man to blame

- Dolly Parton

(er is altijd een man verantwoordelijk voor het breken van iemands hart)