De kip die over de soep vloog door Frans Pointl

PERSOONLIJKE REACTIE OP:

OOIT WAS ZIJ DE DAME UIT EEN RIJK SPROOKJE

Deze persoonlijke reactie gaat over: Ooit was zij de dame uit een rijk sprookje.
Dit verhaal komt uit het boek: De kip die over de soep vloog (uitg. Nijgh en Van Ditmar, Amsterdam 1989), dit boek is geschreven door Frans Pointl.
Kort samengevat gaat dit verhaal over een jongen, David en zijn moeder. De moeder van David is door de tweede wereld oorlog geestelijk een wrak is geworden, dit komt mede doordat ze in een concentratiekamp gezeten heeft en doordat Fré haar jeugdvriendin na de oorlog zelfmoord pleegde. Moeder kon heel mooi piano spelen, maar de laatste tijd verminkte ze alleen maar de mooie stukken, ook praat ze veel over uitstappen.

Ik vind dit onderwerp niet echt interessant, het ligt volledig buiten mijn belevingswereld,
mede doordat er veel geschreven wordt over de gevoelens van de hoofdpersonen, die worden moeilijk beschreven. Ik denk wel dat dit verhaal soms dichtbij de werkelijkheid ligt, zoals Davids moeder die erg verscheurd is door de oorlog, ik denk dat in het echt ook mensen erg verscheurd zullen zijn door oorlogen, maar misschien meestal niet zo erg als Davids moeder.
Het onderwerp is niet zo origineel, want er zijn veel meer boeken die over mensen gaan die verscheurd zijn door de oorlog.

De nadruk van dit verhaal ligt meer op de gevoelens van de hoofdpersonen, dat vind ik best wel moeilijk.. De gebeurtenissen komen niet logisch uit elkaar voort, eerst wordt een stuk verteld wat op dat moment gebeurd en meteen daarna komt er een stuk wat een tijd geleden is gebeurd waardoor het verhaal moeilijk is te lezen. Het verhaal is best wel saai, er zit helemaal geen spanning in en er komen ook geen opvallende gebeurtenissen in voor. Ook is de sfeer van dit verhaal is erg somber, dit komt door de depressie van moeder. Door deze aspecten bleef het verhaal mij vooral niet van het begin tot aan het eind boeien.

Het verhaal is best ingewikkeld opgebouwd, en de tijd verloopt niet zoals in de werkelijkheid. Want er wordt wat verteld maar zonder een overgangszinnetje wordt er opeens wat anders verteld waardoor het moeilijk te begrijpen is hoe het nou in elkaar zit en moet je veel stukjes meerdere keren lezen om precies te weten hoe het in elkaar zit.

De manier waarop Pointl de personages beschrijft vind ik wel goed, je kunt je een beetje inleven in de personages doordat hun gevoelens veel beschreven worden. Er staat verder weinig beschreven over de personages. Soms kan ik me sommige beslissingen moeilijk voorstellen, zoals dat moeder zelfmoord wil plegen als David op eigen benen kan staan, ook kan ik niet begrijpen dat moeder David weinig vrijheid geeft: hij mag geen vriendinnetjes hebben en moet veel aan zijn huiswerk zitten. De personages staan best wel ver van mijn wereld, ik ken geen mensen die zo verscheurd zijn, dus het verhaal is daardoor wel moeilijk te begrijpen.

Het taalgebruik is niet al te moeilijk maar soms wel wat ouderwets, want er worden woorden gebruikt die nu niet vaak meer gebruikt worden zoals korzelig. Het verhaal bevat ook dialoog, maar er staat dan niet bij wie het zegt, waardoor het soms ook moeilijk te begrijpen is, vooral als meerdere personen achter elkaar praten.

Samengevat vind ik dit verhaal nogal saai, doordat het onderwerp ver bij vandaan staat en het verhaal geen spanning bevat. Ook vind ik dit verhaal moeilijk te lezen, doordat er veel gevoelens van de hoofdpersoon weergegeven worden, weinig gebeurtenissen voorkomen en doordat de tijden veel door elkaar gebruikt worden.