De junival door Jan Wolkers

Korte samenvatting van de inhoud

René vertelt over zijn kat, Voske, en over zijn moeder en hoe beide zijn doodgegaan. Het verhaal begint ermee dat René spullen van Voske vindt. René kijkt terug op zijn leven; de tijd waarin hij Voske kocht en waarin hij zijn moeder opzocht. Hij heeft Voske ooit voor f2,50 gekocht. Op een regenachtige dag zag René haar en kon haar niet laten zitten en moest haar hebben.
Voske wordt door René beter behandeld dan de katten vroeger bij hem thuis. Hij geeft Voske veel meer liefde. Als René een vriendin heeft en ze vind Voske niets, dan kan de vriendin gaan. Als René voetbal kijkt komt Voske bij hem liggen, dat ze erg fijn vind. Daarom vind ze het ook altijd leuk als er weer een wedstrijd op tv komt. Ze vindt de muziek van Billy Holiday ook mooi. Ze ging ook altijd met René mee op vakantie. Voske gaat ook regelmatig met een zwarte kater om. Als Voske na 21 jaar doodgaat, heeft René het idee dat de kater ook in de gaten heeft dat ze overleden is. René laat Voske cremeren. Hij legt haar op een zilveren kussen met daaromheen rozen. Het as van haar begraaft hij onder een boom in zijn tuin. Als René gaat verhuizen neemt hij de boom mee, om Voske bij zich te houden.
René hield heel erg veel van zijn moeder. Hij werd meestal voorgetrokken door zijn moeder, omdat ze vond dat ze schuldig was aan het ongeluk dan René ooit heeft gehad toen hij klein was. Ze overleed toen iedereen bij haar was, toen ze taart aan het eten waren. De taart was slecht voor haar, dat wist ze, maar toch at ze het omdat ze er niet vanaf kon blijven omdat het zo lekker was. René ging elke week bij haar op bezoek nadat zijn vader was overleden. Hij bracht dan altijd wat lekkers voor haar mee, zoals vis en peren. René is erg ontdaan door de dood van zijn moeder. Ze had veel verdriet om de dood van haar man. Net als René en zijn broers en zussen. Maar toch heeft René het idee dat iedereen bij de begrafenis van zijn vader verdrietiger was als bij die van zijn moeder.
Als René na de dood van zijn moeder een keer een schilderij ziet, die sprekend op haar lijkt, wil hij die graag in het echt gaan bekijken. Maar omdat dit schilderij niet dichtbij hangt, denkt hij dat hij het nooit zal zien. Als hij op een dag ergens leest dat het schilderij verplaatst wordt naar Frankrijk, aarzelt hij geen moment en gaat het schilderij in het echt bekijken.

De verdieping

Tijd en ruimte

Vertelde tijd:

Ongeveer 25 jaar. Het verhaal begint al bij de tijd dat René Voske koopt. Ze wordt 21 jaar, en na haar dood verhuist hij nog en gaat nog een keer een schilderij bekijken. Dat is dus een aantal jaar later.

Verteltijd:

Ongeveer 4,5 uur.

Niet-chonologisch:

Het verhaal is helemaal niet chronologisch. René kijkt elke keer terug op zijn leven, en soms vertelt hij iets, wat hij later in het boek verder uitlegt.

Flashbacks:

Ik het hele verhaal komen flashbacks voor. Daar bestaat dit verhaal eigenlijk uit.

In medias res:

Dit boek begint wel in medias res. Als je begint te lezen, weet je nog niet waar het verhaal over gaat, daarvoor moet je eerst wat verder lezen en dan begrijp je het wel.

Gesloten einde:

Dit boek had wel een gesloten einde. Omdat de het boek gaat over René die verteld over zijn leven met zijn moeder en zijn kat, en hoe ze beide zijn gestorven. Dus er valt eigenlijk niet meer zoveel te raden over op het einde.

De topografische plaats:

Het verhaal speelt grotendeels af in het huis van René. Omdat hij vertelt over zijn kat en zijn moeder. Hij vertelt dan over hoe zijn kat bij hem thuis leeft, maar ook over dat hij naar zijn moeder gaat. Dus het meest is binnenshuis.

De klimatologische omstandigheden:

Ik denk dat de weersomstandigheden wel een rol spelen, omdat René Voske heeft gekocht toen het regende. Dus als het toen niet geregend had, had hij Voske misschien niet gekocht. Verder denk ik niet dat het weer echt een rol heeft gespeeld in het verhaal.

De wijze van vertellen

De ik-verteller:

Dit verhaal is geschreven vanuit de ik-persoon, en dus is de wijze de ik-verteller. Het lijkt dus of de schrijver dit echt zelf heeft meegemaakt, omdat het vanuit hem eigenlijk wordt beschreven, maar de persoon over wie het verhaal gaat is René.

Thema en motieven

Thema:

De dood van iemand die je dierbaar is. De hoofdpersoon (René) verteld over zijn leven met zijn moeder en zijn kat en hoe ze gestorven zijn.

Motieven:

- Liefde. Dat is waar het hele verhaal eigenlijk over gaat. Over de liefde van René voor zijn kat en voor zijn moeder.
- Een blikje tonijn in gelei. Dit is wat de kat altijd at en wat René heeft bewaard nadat Voske was overleden. Dit staat dus voor het gemis van Voske.
- Peren. Die staan symbool voor de junival.

Personages

Hoofdpersonen:

- René: Hij is de hoofdpersoon van het verhaal. De ik-persoon, hij vertelt het verhaal. Het is een echte dierenvriend. Toen hij Voske zag, kon hij haar niet laten zitten, maar moest haar hebben. Hij is ook een moederskindje. Hij wordt ook een beetje voorgetrokken door zijn moeder, omdat hij ooit een ongeluk heeft gehad en zij vond dat het haar schuld was.
- Voske: Zij is de kat van René. Ze is een schildpadkatje, vlammend roestkleurig-zwart gevlekt en heeft een koket streepje over haar neus en een puntje aan haar staart van beige-oranje. Ze gaat altijd naast de schrijfmachine bij René liggen als hij een verhaal aan het typen is.
- Moeder van René: Ze heeft een speciale band met René. Omdat ze zich schuldig voelt voor een ongeluk dat René heeft gehad en ze zich daar verantwoordelijk voor voelt. Daarom trekt ze René een beetje voor.

Titel, ondertitel en motto

Titel:

De junival. Dit gaat over de junival en de peren die dan van de boom vallen rond deze tijd. René heeft onder de perenboom ook ooit ‘leve moeder’ getekend in mos, voor zijn moeder. Dat deed hij voor haar verjaardag. Dat staat dus ook weer voor de liefde voor haar.

Ondertitel:

Dit boek heeft geen ondertitel.

Motto:

He dropped his hand with a final gesture, a farewell gesture. ‘Nobody saw her jump. But when she hit, it was like a big gun going off.’
Trouble is My Business / RAYMOND CHANDLER

– Oh, sea, what fish is this
so tender and so sweet? –
– Thy mother’s feet – was its answer.
The Vestal Lady on Brattle / GREGORY CORSO

Ik denk dat de motto’s doelen op de dromen die René over zijn moeder heeft. Die heeft hij regelmatig een gaan dan meestal over zijn moeder. Sommige dromen zijn herinneringen, maar sommige zijn ook nachtmerries, maar die dan niet realistisch zijn.