De hemel van Hollywood door Leon de Winter

Titel De hemel van Hollywood

Auteur Leon de Winter

Titel verklaring De titel van het boek \'De hemel van Hollywood\' verwijst naar het script dat de hoofdpersoon, Tom Green, geschreven heeft. De film is echter nooit uitgebracht, maar het in het script gebeuren vrijwel dezelfde dingen die ook in het boek gebeuren. Later blijkt dit script gemaakt te zijn door Vanessa Wallace en blijkt het script het verhaal dat zich in het boek af speelt te zijn.

Opbouw De structuur van het boek is een beetje bijzonder. Het begin van het boek kan worden beschouwd als de openingsscène van een film. De Winter maakt dat duidelijk door veel Engelse filmtermen, als close-up en reverse shot, te gebruiken.

Het einde van het boek is een beetje verwarrend, omdat je er dan achter komt dat het verhaal eigenlijk op zich ook een verhaal is. Een verhaal in een verhaal dus. Dit maakt het slot een beetje verwarrend en moeilijk te volgen.

Samenvatting Het verhaal begint met drie mannen die gaan inbreken in een huis. Hel lijkt alsof zij politieagenten zijn. Er is verder weinig duidelijk. Er wordt alleen een naam genoemd: Green. De mannen zijn zenuwachtig. Ze lopen naar een kluis toe die in het huis aanwezig is. Green heeft er een sleutel van, maar de anderen vragen zich af, of zij \"hen genaaid heeft\".

Het is twee weken eerder. We ontmoeten Tom Green, mislukt acteur in Hollywood. Hij is in Nederland geboren. We kijken met hem mee als een soort camera. Tom komt net uit de gevangenis. Hij heeft zeven maanden vast gezeten, waarvoor is nog niet duidelijk. Hij heeft nog een klein beetje geld en met dat geld huurt hij een kamer, ergens in een goedkoop hotel in Hollywood. Hij ontmoet een oude vriend van hem die zegt dat hij Tom wel aan werk kan helpen. Tom zou bij hem in de zaak kunnen gaan werken, maar op de dag dat het contract ondertekend zou worden, krijgt de man een hartaanval en overlijdt. Tom heeft dus nog geen werk. Die avond zuipt Tom zich te pletter. Op straat ontmoet hij Jimmy Kage, een collega-acteur, wiens carrière ook mislukt is. De volgende dag gaan ze samen naar de begrafenis van de oude man. Daar ontmoet Tom Floyd Benson, een vriend van Jimmy die ook als acteur afgeschreven is. Floyd lijdt aan leverkanker. De drie ex-acteurs denken samen na over hoe ze weer hogerop kunnen raken. Ze gaan naar Floyds huis waar ze nogal wat drinken. Daarna rijden ze langs het \'Hollywood Sign\'. Bij het bord vinden ze een lijk. Ze kunnen er niet achter komen wie het is. Gewoon wegrijden heeft nu ook geen zin meer: ze hebben te veel sporen achter gelaten. Ze besluiten om het lijk mee te nemen en het bij Floyd in de ijskast te zetten. Thuis herkent Floyd het lijk. Het blijkt Tino Rodriguez te zijn, een man bij wie Floyd, die nu werkzaam is als beveiligingselektricien, laatst nog een beveiligingssysteem moest aanleggen. Floyd zegt dat er nog meer mensen in dat huis waren en dat het volgens hem allemaal misdadigers waren. Ze besluiten om er afluister apparatuur neer te zetten en zo komen ze erachter dat er in het huis een komplot is dat er op uit is om een casino op te lichten. Een van die vijf mensen is Paula, een vrouw waar Tom vroeger een script mee geschreven heeft (de titel van de film zou \'De Hemel van Hollywood\' zijn geweest) maar dat is nooit uitgebracht. Tom had Paula opgelicht en moest daarvoor de gevangenis in. Hij is in stilte nog steeds verliefd op haar. De drie ex-acteurs bedenken een plan om de (resterende) vier misdadigers op hun beurt weer te bestelen. Via het afluister apparaat komen ze erachter dat Paula de sleutel heeft van de kluis waar het geroofde geld van het casino in ligt. De ex-acteurs zijn achter dit geld aan, ze kunnen het immers alle drie goed gebruiken. Tom zal als FBI-agent naar Paula gaan, die in Las Vegas woont, en haar op de hoogte stellen van de dood van Tino Rodriguez, waarvan zij nog niets weet. Hij probeert haar ook de sleutel af te troggelen, maar zij herkent hem en besluit om met het plan van de drie mee te spelen. Het plan van de drie is om als rechercheurs naar het huis van de misdadigers te gaan en ervoor te zorgen dat zij naar het hoofdbureau van de politie gaan. Ze zullen daar dan, dat liegen de acteurs hen voor, omstebeurt ondervraagd worden over de dood van Tino Rodriguez. Nadat de \'rechercheurs\' bij de misdadigers langs zijn geweest om hen naar het hoofdbureau te sturen, gaan ze weg en blijven ze in de buurt van het huis wachten. Nu komt Paula aan bod. Zij zit nog in het huis van Floyd en luistert nu de boeven af. Via een mobilofoon houdt ze de drie vrienden op de hoogte. Twee van de gangsters die het niet met de leider eens zijn, proberen om de leider aan te vallen. Hij schiet ze echter neer en gaat in zijn eentje naar het bureau. Onderweg rijdt hij langs de auto waar de drie vrienden inzitten, die inmiddels al weer op weg zijn naar het huis. Het lijkt erop dat hij ze niet herkend heeft. De drie vrienden breken in en maken de kluis open. Dan verschijnt de leider van de misdadigers weer, maar hij wordt onschadelijk gemaakt door Kage. Met het geld gaan ze ieder hun eigen weg. Tom gaat met Paula vandoor, Floyd gaat naar Marokko waar hij de laatste dagen van zijn leven wil slijten en Kage koopt een schip en gaat varen in de Cariben.

Het laatste deel van het boek gaat over een man, Frederick Smith, die elf maanden later in een hotel aan de Franse kust zijn intrek neemt. Tien dagen lang zit hij te schrijven op zijn kamer. Na veertien dagen wordt zijn lijk gevonden. Hij blijkt Thomas Grünfeld te heten, een man die zich in Amerika ook wel uitgaf als Tom Green…

Dan volgt een autobiografie van Tom Green, geschreven toen hij in het hotel in Frankrijk zat. Tenslotte begint het slot van het boek, wat erg verwarrend is. Het verhaal blijkt alleen maar een script te zijn, geschreven door Paula (die in het echt Vanessa Wallace blijkt te heten). Een verhaal in een verhaal dus. Bovendien blijken Tom Green en Floyd Benson vermoordt te zijn, tijdens de roof in het huis. Van de misdadigers leven alleen Tino en Paula (Vanessa) nog. Het is dus erg verwarrend.

Onderwerp Het onderwerp van het boek \'De hemel van Hollywood\', een identiteitscrisis, komt ook in dit boek van Leon de Winter weer behoorlijk naar boven, net als in al zijn andere boeken. Ook in dit boek is de hoofdpersoon een aan lager wal geraakt iemand, een acteur in dit geval. Het onderwerp is dus niet echt origineel meer, aangezien het al vaker door de schrijver is gebruikt. Voor dat ik dit boek van De Winter ging lezen, had ik al een paar andere boeken, mooie boeken, van hem gelezen, die vaak ongeveer hetzelfde onderwerp hadden. Door het lezen van deze boeken ben ik wel over het onderwerp na gaan denken. Ook ligt het onderwerp niet buiten mijn belevingswereld, omdat iemand uit mijn familie ook met hetzelfde onderwerp te maken heeft gehad, hij is ook aan lager wal geraakt want zijn zaak ging failliet. Het onderwerp heeft mij dus ook aan het denken gezet. Mijn mening over het onderwerp is echter hetzelfde gebleven. Ik vind niet dat het onderwerp in dit boek veel diepgang heeft.

Gebeurtenissen De nadruk in dit boek ligt duidelijk bij de gebeurtenissen. In dit boek staat één gebeurtenis centraal. Daar wordt in het boek naartoe geleefd en ook na de gebeurtenis kun je merken dat deze gebeurtenis belangrijke invloed heeft gehad op het (verdere) leven van de (hoofd) personen. De gebeurtenissen zijn dus zeer goed op elkaar afgestemd en komen min of meer uit elkaar voort. De spanning van de gebeurtenissen zelf is echter niet zo bijzonder. Er is niet echt een spannende sfeer aanwezig in het boek. Ik vind de gebeurtenissen in dit boek niet echt geloofwaardig, dat komt eigenlijk omdat het hele verhaal een filmscript is. Dit komt niet echt geloofwaardig over. Bij een \'gewoon\' boek komen de gebeurtenissen vaak veel geloofwaardiger over. Een andere factor die hierbij een grote rol speelt is de rol van het toeval. Die is namelijk erg groot in dit boek. Al deze \'negatieve\' dingen over het boek maken het boek echter niet minder leuk. Het bleef mij wel van begin tot eind boeien. De afloop is nogal verwarrend, maar dat maakt het wel een goede afloop, vind ik.

Bouw De bouw van het boek is nogal ingewikkeld. Het boek bevat een verhaal in een verhaal en dat maakt het soms moeilijk om te volgen. Er zijn ook enkele flashbacks. Die verduidelijken de situatie waarin de hoofdpersoon verkeert. Het moeilijkste gedeelte is het einde van het boek, waarin duidelijk wordt wat er nu allemaal echt gebeurd is. Dit blijkt heel anders te zijn dan dat je zou verwachten.

Personages De personages worden niet echt uitvoerig beschreven. Tijdens het verhaal zelf krijg je o.a. door flashbacks echter wel een goed beeld van ze, zodat ze min of meer voor mij gingen leven, maar toch staan ze niet dicht bij mijn belevingswereld, zeg maar gerust dat ze er volkomen buiten staan. Ik denk ook niet dat ik er ooit mee te maken krijg. De gedachten van hen hebben mij ook niet beïnvloed en ook hun gevoelens \'lieten mij koud\'. Al met al hadden de personages geen grote invloed op mijzelf. De beslissingen van de personages zijn soms een beetje moeilijk voor te stellen. In bepaalde situaties reageren ze anders dan dat je zou verwachten, maar deze beslissingen komen voort uit de situatie waarin de personages verkeren.

Taalgebruik Het taalgebruik is over het algemeen niet moeilijk. Soms worden in het boek Amerikaanse woorden en uitdrukkingen verwerkt. Dit gebeurt echter alleen op plaatsen waar het ook goed kan, in de geschikte situaties voor die typisch Amerikaanse uitdrukkingen. Aan de gedachten van de hoofdpersonen wordt redelijk veel aandacht besteed, maar het perspectief ligt meer bij de gebeurtenissen. Er is wel behoorlijk veel dialoog in het boek.

Motto Eigenlijk is er niet echt een motto. Wel staat aan het begin van het boek het volgende: \'Ik weet niet op welk moment we ons gevoel en belangstelling voor de werkelijkheid verloren hebben, maar op een bepaald moment werd besloten dat de werkelijkheid niet de enige optie was: dat het mogelijk was, toegestaan, zelfs wenselijk om die te verbeteren; dat je het kon vervangen door een aangenamer product. -Ada Louise Huxtable, The unreal America\'.

Het motto slaat op het feit dat het script van Tom Green als hoofdverhaal is gekozen, omdat dat misschien wel beter was dan de werkelijkheid. Een voorbeeld. Als de werkelijkheid als hoofdverhaal gekozen was, zou Floyd Benson aan een pistoolschot gestorven zijn. In Greens script echter sterft hij een natuurlijke dood, wat het aantrekkelijker maakt voor de meeste mensen.

Tijd De vertelde tijd is ongeveer twee weken, maar de vertel tijd is 322 bladzijden. In het verhaal zit een belangrijke flashback, namelijk in het begin van het boek, waar naar het begin van het eigenlijke verhaal wordt gegaan. In het boek zitten geen tijdsprongen.

Ruimte

Personen De hoofdpersoon is -Tom Green. Hij is een joodse Nederlander die in de late jaren van zijn jeugd naar Amerika is gekomen om acteur te worden. In het begin ging het redelijk goed met hem en won hij enkele acteurprijzen, maar na verloop van tijd lukte het hem niet meer om succesfilms te maken, de concurrentie was te groot. Hij gaat dan, samen met zijn vriendin, een filmscript, genaamd \'De Hemel van Hollywood\' schrijven. Tom licht zijn vriendin echter op en moet de gevangenis in. De film wordt nooit gemaakt. Als hij uit de bak komt, heeft hij nog maar weinig geld en hij kan geen werk vinden. Samen met een paar andere ex-acteurs pleegt hij een diefstal. -Jimmy Kage is een vriend/collega van Tom. Ook hij is mislukt als acteur en zit in de (financiële) problemen. Hij is de partner van Tom tijdens de diefstal. -Floyd Benson heeft in zijn glorieuze dagen een Oscar gewonnen. Dit was echter al in de nadagen van zijn carrière en ook hij werd werkloos als acteur. Hij vond echter weer werk als elektricien, maar daar verdiende hij niet genoeg mee. Hij besluit mee te doen in de diefstal.

Perspectief Het verhaal is verteld door de derde persoon. Het perspectief ligt bij de hoofdpersoon, Tom Green.

Thema Ook in dit boek van De Winter is het thema een aan lagerwal geraakt persoon met een identiteitscrisis. Dit zie je wel vaker bij zijn boeken (o.a. Hoffmans Honger) De Winter laat in dit boek goed zien hoe moeilijk het kan zijn om zonder geld, als mislukt acteur, te overleven in de harde wereld van glitter en glamour: Hollywood.

Stijl Het taalgebruik is in het algemeen eenvoudig. Af en toe worden er enkele Engelse filmtermen gebruikt, maar deze leveren geen moeilijkheden op bij het lezen van het boek.

Genre Roman